Mijn werk is idd ook heel flexibel En voor dit werk gekozen ivm werk van man. Het is voor mij gewoon niet haalbaar om een ‘echte serieuze’ baan te nemen. Het werk van mijn man is veel te onvoorspelbaar om 100% op mijn man te kunnen rekenen
Dat heb ik ook, maar ik zie dat gelukkig niet als opofferen. Ik heb hier ook naar mijn zin en ik verdien genoeg om eventueel rond te komen mocht dat nodig zijn.
Noujaaaaaa zeg! Je trekt het echt totaaaaaal uit zijn verband! Ik bedoel daar helemaal niet mee dat ik beter ben oid, hoe kom je erbij. Dat was een reactie op iemand die het op de manier zei dat je jezelf per definitie opoffert voor je man.... Waarmee ik dus zeg dat ik dat niet doe voor mijn man maar dat ik wat inlever voor mijn gezin, voor mijn kinderen. Dat iedereen in ons gezin kan doen wat hij/zij doet zonder gestress En ik vind het geen opoffering nee
Nou ik denk dat je hier een grote aanname doet. Ik kan er namelijk op geen enkele manier uithalen dat ze daarmee zegt dat hoogstaander moederschap levert. Zou dit vooral even bij jezelf zoeken.
Zo had ik het ook totaal niet gelezen hoor, zie mijn reactie hierboven. Totaal onterechte in mijn ogen.
Of je regelt op een andere manier oppas? Ik werk 24 uur per week en mijn man kan inderdaad altijd naar het buitenland moeten. Normaal haalt hij de kinderen dinsdagmiddag op en op mijn werkdagen brengt hij ze naar school. Als hij weggaat dan begin ik wat later (en werk dan langer) of ze gaan naar de vso.
Nou idd dit dus. Ik zie het ook niet als opoffering, maar als een manier om Ons gezinsleven zo soepel en makkelijk mogelijk te laten lopen. Overigens kan ik mijzelf met deze uren totaal niet onderhouden, maar er zijn nog heeeeel veel meer uren beschikbaar, dus als het nodig mocht zijn, ja dan kan ik mijzelf onderhouden
De aanname dat de meeste mannen niet thuis willen zitten met de kinderen en dat de meeste vrouwen er geen problemen mee hebben om hun carrière terzijde schuiven, dat vind ik vreemdere aannames, die veel minder gefundeerd zijn dan bovenstaande.
Ja, als ik zou willen zou ik zo fulltime aan de slag kunnen en dan heb ik een meer dan prima salaris. Het is geen opofferen binnen een huwelijk, je zult allebei bepaalde concessies moeten doen om het samen te redden en zolang je daar samen maar over kunt praten is dat prima. Gelukkig heeft een ander daar niet veel van te vinden.
Je haalt de dingen totaal uit zijn verband. Dit heeft geen enkel verband met elkaar. Jij lees iets in haar woorden wat er simpelweg niet staat.
En dan? dan ben je als vrouw een of andere sukkel? Omdat je je man en je gezin tegemoet komt? omdat je zorg voor je gezin? op een andere manier dan 3000 euro binnen te brengen? Ben je dan minder waard oid als je geen 32-40 uur werkt?
Prima, ik ben het er niet mee eens. Ik heb het teruggelezen en er wordt in mijn ogen toch echt wel iets geïnsinueerd. Ook prima als dat zo niet bedoeld is, maar wanneer er je en jij geschreven wordt krijg ik de indruk dat er gesproken wordt in algemene zin en niet over een individu. Maar goed, er zijn nu eenmaal mensen die over zichzelf in de tweede vorm praten.
wereld van verschil? Ligt er gewoon aan hoe je het leest... Ik heb net ditzelfde verhaal getypt in 3 zinnen... dat jij dat totaal anders leest kan ik niet zo heel veel aan doen
Ik ga stoppen met dit topic... Totaal kansloze opmerkingen gaan er voorbij komen, waarvan dit er 1 is...
Jawel, je kunt zeggen "IK doe dat voor mijn gezin" ipv "dat doe JE gewoon voor gezin." Dat had verwarring gescheeld. Ik kan nog wel even doorzeuren over semantiek, als je dat wil. Maar wat mij betreft hoeft dat niet, je hebt jezelf inmiddels verduidelijkt.
Het is maar net welke vergelijking je trekt. Ik ben momenteel freelancer en doe maar weinig en korte opdrachten. De reden is dat ik actief wil blijven in mijn vakgebied en kennis maar financieel weinig drijfveer heb. Mijn man verdient 6 a 7x modaal, dat is genoeg. Ik werk denk ik alles bijelkaar 3 maanden per jaar ofzo. Wat mij vreselijk stoort is dat vrouwen met een parttime baan die echt geen woning oid kunnen betalen mij voorhouden economisch afhankelijk te zijn. Ik kan namelijk maar drie maanden per jaar werken tegen een uurtarief van meer dan €100 omdat ik altijd carrière gemaakt heb. Ik kies er nu alleen voor het anders te doen. Als mijn man er morgen van tussen gaat hoef ik alleen maar 3x zoveel opdrachten aan te nemen. De dames die ik net aanhaalde hebben voordat ze hun partner ontmoetten überhaupt nooit zelfstandigheid opgebouwd. Dus ben ik vandaag de dag economisch afhankelijk? Ja, ergens wel, maar ik zie mezelf niet als dat mijn ervandoor gaat ik driehoog achter in de bijstand eindig en dan is het voor mij goed.
Ik heb niet alles gelezen dus misschien zeg ik niets nieuws maar als je als vrouw parttime werkt wil dat toch niet zeggen dat je niet financieel onafhankelijk kunt zijn? Dat je vanwege de kinderen (tijdelijk) een stapje terug doet wil niet zeggen dat je later niet weer meer uren kunt gaan werken en je carrière weer op kunt pakken. Ik vind de woorden “thuis zitten met een klein baantje” nogal denigrerend. Omdat ik van ons tweeën het minste verdiende en ik ook graag minder ging werken toen we een kind kregen heb ik dus dat stapje terug gedaan. Mijn man had het trouwens ook best gewild maar in zijn functie is het een stuk lastiger om parttime te werken. Ik voel me absoluut niet afhankelijk van mijn man. Als het nodig is kan ik gewoon om meer uren vragen en dan kan ik best op eigen benen staan. Dit is echter wel anders als je voor langere tijd helemaal stopt met werken. Dan heb je een gat in je CV en word je misschien niet zo snel meer ergens aangenomen. Zowel ik als mijn man vinden mijn baan ook niet minder belangrijk dan de zijne. Mijn man heeft een nogal ouderwetse leidinggevende die vindt dat de vrouw maar voor de kinderen hoort te zorgen. Mijn man antwoordt dan: mijn vrouw heeft ook een baan en zij kan vanwege haar beroep niet thuis werken en ik wel. Dus mijn man komt dus altijd naar huis als onze zoon ziek is of iets vergelijkbaars. Dat is ook niet iedereen gewend. Maar wat ik wil zeggen is, is dat een “klein baantje” niet per definitie minder belangrijk is dan een fulltime baan en dat het ook niet het einde van je carrière of je zelfstandige leven hoeft te betekenen.