zoontje had faalangst toen hij net 4 jaar werd. daar hebben wij werk van gemaakt met advies van onze deskundige, hij heeft het echt niet meer. VOOR de duidelijkheid: faalangst is geen stress die je krijgt wanneer je moet presteren. het is Dat je niet durft te willen presteren. dat ziet er echt heel anders uit (dan de stress die je toont op het moment van presteren. zo een kind toont juist geen zichtbaar spanning/stress! omdat faalangst een manier is die je ontwikkelt tegen stress) en effect kan zijn dat je werkelijk overgaat naar 'onderpresteren' . en als je lang genoeg dat hebt, gaat je niveau ook werkelijk omlaag. dus je kunt WERKELIJK niet beter doen dan dat, tenzij je alles opnieuw leert en begeleid wordt. spanning hoort bij presteren(inspanning) maar stress is anders. je hebt dan bij stress over een 'herhaling' van een spanning zonder uitkomst(dus keer op keer de spanning voelen zonder dat je met deze spanning iets mag/kunt presteren)
Ik denk dat het in zijn geval toch grotendeels met de uitspraken van de juf te maken heeft die voor stress zorgen. Zou daarom even met haar in het gesprek gaan over hoe die woorden invloed op hem hebben. Mijn dochter vond er geen verschil tussen zitten met groep 5 of 6, terwijl ze ook de jongste van de klas was/is. Sowieso doen ze hier de meeste cito’s wel, maar er ligt weinig nadruk op. Entreetoets maken ze bijv. niet meer, aangezien ze het weinig toe vonden voegen. Hier bij beide kinderen geen citostress of toetsstress. Soms stress bij spreekbeurten wel. De eisen daarvoor zijn wel veel hoger dan op hun vorige school en sowieso heeft hij nooit graag voor groepen gestaan. Krijgt de avond ervoor wat Valdispert kids en ‘s ochtends nog wat en ik heb wel het idee dat het helpt. En al doet het niets en heeft hij het idee dat het werkt, ook prima. Steeds minder vaak nodig, het gaat steeds beter voor groepen, op het podium enz.
ik ben altijd verlegen als ik iets met de juf moet bespreken omdat zoon zoveel extras en dingentjes heeft wegens voorsprong. maar je vindt dus dit wel iets is om met de juf te bespreken? kijk, ik kan thuis dit niet oplossen omdat het echt van de school naar huis komt. En het leek me eerder stress dan de normale spanning. Ik ga vandaag kijken hoe hij verder gaat/doet. gister weer, om half tien bijna komt hij weer naar beneden, 'ik kan echt niet slapen'. Ik stuurde hem streng terug, zonder hem te laten zeggen wat hij had. soms moet ik het echt laten kappen want anders zit je de hele nacht weer mee.
zoontje wilde als de eerste het doen, zodat hij er snel vanaf is. dat mocht van de juf want geen kind wilde als de eerste die doen. spreekbeurt en boekbespreking al klaar dus hier.de rest van het jaar luisteren naar anderen.
Weet je, sommige kinderen hebben gewoon meer aandacht nodig. Of dat nou is omdat ze moeite hebben met de stof, bv dyslectisch zijn of juist heel erg voorlopen. En ik snap dan best dat het een beetje een drempel opwerpt om weer met de juf te gaan praten. Maar als ik zijn juf was, zou ik zeker willen weten dat een kind last heeft van stress en er niet meer van kan slapen. Dan gaat het toch om het welbevinden van net kind en dat is juist zo belangrijk. En daarbij is dan de samenwerking tussen ouders en school zo belangrijk, want school kan nooit precies weten wat er thuis een kind omgaat (en soms ook niet wat er op school in een kind omgaat).
Hier 4 spreekbeurten in een jaar, hij heeft er nu 2 opzitten. Heb 3 A4-tjes met informatie en punten waar het aan het moet voldoen en wat je er in moet verwerken. Presenteren neemt een belangrijke plaats in op deze school, dus ik kan me wel voorstellen dat hij er soms de zenuwen van krijgt, al is het wel mooi om te zien dat hij elke spreekbeurt beter doet en ook steeds minder zenuwen heeft. Geef het meestal wel aan bij de juf dat hij nerveus is, al doet hij dat tegenwoordig ook zelf.
hij vind wel de oplossingen voor die emotionele problemen. maar kost zijn slaap.hij is nooit makkelijk geweest met de slaap. dankewel.zeer waardevolle toevoeging uit ervaring als een juf. Ik ga het dan even melden bij de juf. Zonder ramp paniek gevoel daarbij natuurlijk. Inderdaad als je ziet wat de juf allemaal regelt voor je kind dan ben je bang dat ze gaat balen als je zoiets meldt. Vaak is het zo dat zoon thuis wel zuurt en op school prima doet en vrolijk is etc. niets van de merken. omdat zo een HB kind een soort dubbelleven ontwikkelt om te kunnen overleven in de groep en thuis.
Belize, dit bedoel ik dus eigenlijk met in woord en gedrag je kind het recht geven om te mogen falen. Je zegt het misschien wel tegen hem maar je wilt wel graag dat hij niet knoeit en foutloos werkt. Waarom? Je weet toch wat hij kan en hebt daar geen cito bevestiging voor nodig? Als er tussen wat je zegt en wat je voelt een discrepantie zit voelt hij dat feilloos aan.
Goh wat vervelend dat je kind er zoveel stress van heeft. Dat herken ik helemaal niet. Ik wist niet eens dat ze citotoetsen hadden, totdat mijn oudste begon te mopperen: Nou hebben we morgen alwéér een citotoets. Ik wou dat we weer eens wat anders gingen doen zeg. Bleek dat het al de vijfde of zo was. Hij had er geen stress over, maar hij vond het wel een beetje saai worden. Hier is het gewoon iets dat gebeuren moet en er wordt blijkbaar nauwelijks nadruk op gelegd. Of mijn kinderen boeit het niet zo. Sterkte in elk geval, gelukkig zit het er weer zo'n beetje op langzamerhand.
ooo maar deze zijn niet wat ik hem zeg / voel of er zorgen om maakt. ik vind het alleen stom dat hij stress voelt. dat hij straks bij mij zou zijn als hij laag scoort (en ik moet hem troosten etc. geen probleem.) omdat hij als de eerste klaar wilde zijn. maar verdriet hoort ook er bij. Ik bemoei echt niet zoveel in zijn zaken. Ik heb vaak geen mening. ik luister alleen naar hem. Ik leef echt niet met hem mee, om het zo te zeggen. als ouder kun je ook niet met je kind zo meegaan, want zo verlies je je positie als steunpilaar wanneer het echt mis gaat. we zijn echt niet zo 'emotioneel' dus. ik weet dat hij straks verdrietig zou zijn als hij de uitslag niet krijgt dat hij van zichzelf verwachtte,(dat denkt hij dus niet) omdat hij het als de eerste in de klas af wilde maken. KIjk, dat is 'kinderachtig' en hij is 8, dus dat hoort ook bij.(hij zegt dat ook niet, begrijp me niet verkeerd, zjjn doel was dus niet de eerste zijn, maar het gebeurde gewoon omdat de toets meeviel) ik ben er dan voor hem voor 100%. Ik kan dat soort dingen echt niet recht zetten, of voorkomen. Ik doe dus helemaal niets. omdat hierin 1 ervaring veel effectiever werkt dan 100 meedenkende, meelevende,uiteggende gesprekken met hem. Ik wil helemaal niet dat hij foutloos werkt. dat is wat de juf wilt dit jaar. EN terecht. (want ze bedoelt dat hij leert dus op te letten, dus de vraag goed lezen, en zijn fouten leren te corrigeren, checks uitvoeren, dat zijn belangrijke executieve vaardigheden, en met 8 jaar oud kun je een kind daarin opleiden, zonder dat het kind stress hiervan krijgt) En ik weet helemaal niet wat hij kan qua school stuff. Hij kreeg van de iq toets tot17 jaar plafond effect want bij meerdere onderdelen alles goed had. met 7 jaar oud. zijn kennis is ook gemeten(hoeveel kennis met intelligente inzet in gebruik) met een hele ingewikkelde test, scoort daarin echt enorm. hij kon met 7 jaar oud redactie sommen maken waarbij je eerst een vergelijking moest vormen. dat deed hij vrij natuurlijk. maar de cognitieve capaciteit en academische kennis zeggen weinig over je 'school prestaties' op zijn leeftijd. dat snapt hij ook wel erg goed. bij ons is dus school 'prestaties' echt niet belangrijk. ook echt niet zo relevant wanneer je over je cognitieve capaciteiten hebt. dat hij met plezier gaat is belangrijk. de kloof tussen wat hij weet/kan en wat hij op school nu leert is te groot. ik noem dat een filosofische kloof. IK ben zelf ook zo opgegroeid. nauwelijks aandacht van de ouders voor school zaken. soms middel soms excellent scores. mijn eigen zaak. wel thuis geleerd: altijd plezier in het iets nieuws leren. nieuwsgierigheid die gewaardeerd wordt, eigenzinnigheid die niet afgekeurd wordt en leren hardwerken zonder jezelf kapot hoeft te maken, altijd bescheiden kunnen zijn en geduld voor anderen leren tonen. we kunnen echt lachen om onze eigen fouten. dat leert hij ook thuis van ons. dat kan hij ook. maar het is een kind dat je vraagt hoe het dan berekend wordt dat er 1 fout zo zwaar kan tellen terwijl er 10x meer vragen in cito staan dan bij 12 vragen bij een methode toets. moet dus 10x minder tellen toch? ik leer hem dan de uitdrukking 'de druppel die de emmer doet overlopen.' dan zitten we in de taal, niet meer in rekenen. maar er is dus n risico dat hij daarover gaat nadenken en proberen zijn eigen vraag op te lossen. dan komt hij met die vraag over 2 weken of zo weer. en ik help hem dan hoe hij het kan op lossen hoe hij het uit kan zoeken. vermoeiend ja. maar aan het eind, als hij het antwoord weet mag hij de juf niet mee confronteren(want kennis komt met ethiek). Kortom het gaat bij ons echt niet om foutloos zijn/ mogen knoeien etc(wel je eigen fouten maken, je eigen geknoei herkennen). maar om hoe je hem correct uitdaagt en wanneer je hem steunt. wanneer dus juist helemaal niet.
ja bij de oude school exact dat hadden we. we wisten er nauwelijks van en bij de laatste hoorde je dan iets van mopperen soms...
om lang verhaal kort te maken:ik zeg tegen hem nooit dat soort dingen juul) voel ook nooit zo over cito uitslagen etc. misschien is het weer tijd om een HB kind/ ontwikkelingsvoorsprong topik te openen om dat soort zaken met elkaar te bespreken. Maar niet alles Komt dus door de intelligentie. of van HB profiel. als een kind gevoelig voor is is een herhaling van nadruk op cito in de klas stress geven. daarbij is iq score niet zo relevant. je kunt niet alles daarmee uitleggen.
Belize, ze worden ook ouder, hè? Zich meer bewust van de wereld om zich heen. Misschien dat zo iets meespeelt en van invloed is op hoe hij er tegen aan kijkt? En dan een andere insteek van de juf erbij wellicht...lijkt me ook veel invloed kunnen hebben.
Gelukkig niet herkenbaar hier. Hier maken ze er op school ook geen groot ding van. Uitslagen worden alleen op het rapport meegedeeld; verder niet. Ik zou de juf even een kort mailtje sturen of ze hier mogelijk rekening mee wil houden.
zeker weten dat ouder worden is hier erg te merken. zo veel bewuster van zichzelf en van zijn omgeving. En andere juf heeft hij die wij een geweldige match vinden voor hem. strakker en goed gepland lijn, goed georganiseerde juf zoals hij van huis gewend is. strak en duidelijk. maar open voor suggesties, discussies eigen projecten. geldt dus voor alle kinderen in de klas.
stress heeft hij niet meer zie ik. hij heeft wel een boel citos achter de rug maar ook methode toetsjes en zijn voortoetsen binnen 2 dagen tijd. veel werken maar niet moeilijk vindt hij. gaf een paar voorbeelden en hoe hij oploste. gaat prima zonder stress. Hij mocht aan het eind een workshop programmeren(algodoo) geven van de juf aan de klas. kreeg groot applaus zegt hij. dus de juf wel iets geregeld om hem af te leiden zag ik. het werkte perfect kan ik gewoon aan hem zien.