Ik wil eigenlijk gewoon even mijn hart luchten, denk ik, of mijn zorg uiten... Mijn zoon is 8, een sociale, zorgzame, rasechte ADHD-er Hij gaat naar het SBO en gaat daarheen met een taxi (school in naburige gemeente). In die taxi rijden vooral wat oudere jongens (10-12 jaar) mee die naar dezelfde school gaan. Hij heeft altijd mot met die jongens, vooral na schooltijd als ze op de taxi wachten, maar ook in de taxi zelf. Hij wordt genegeerd, geplaagd, uitgescholden etc. Om die reden heeft de chauffeur hem een vaste plaats voorin gegeven en wordt er op school regelmatig een gesprek gevoerd met mijn zoon en de jongens uit de taxi. Dan wordt er beterschap beloofd en gaat het weer even wat beter. Zoonlief zou best wat weerbaarder mogen worden. Hij laat zulke dingen gelaten over zich heen komen, tot zijn grens bereikt is en hij letterlijk ontploft, een rode waas voor de ogen krijgt en erop los gaat slaan...Naar ons idee is dat het doel van de jongens, kijken hoever ze kunnen gaan. Maar als het weer even goed gaat noemt zoonlief de jongens weer zijn beste vrienden. Nu stond er net een van die jongens voor de deur, of L. kwam buiten spelen. Ik had ze hier nog nooit gezien, dus het verbaasde me nogal, maar L. had er direct oren naar! Hij heeft niet veel vriendjes/leeftijdsgenootjes in de buurt, dus hij had wel zin om lekker buiten te spelen. Ik heb er zelf gewoon niet zo`n goed gevoel bij... waarom komen ze hem nu ineens halen? Zijn ze rottigheid van plan (en dan gaan mijn gedachten echt heel ver, tot misbruik aan toe). Ik probeerde dat even met L. te bespreken terwijl hij zijn jas en schoenen aantrok maar hij kon zich niet voorstellen dat ze dingen zouden doen die niet mochten, en: dan vraagt u het toch even aan hem, of hij rottigheid van plan is? Dus hij liep naar de deur en vroeg: "mijn moeder wil weten of je rottigheid van plan ben, omdat je anders nooit mij op komt halen om te spelen..." Ik heb de jongen uitgelegd dat ik er een vervelend gevoel bij had en dat ik wilde weten wat hij van plan was. "Gewoon een beetje spelen, was het antwoord, ik had thuis niets te doen." Dus nu heb ik L. laten gaan, maar met zo`n slecht gevoel... Bah... Had ik hem thuis moeten houden? De jongen weg moeten sturen, met het risico dat L. dat morgen in de taxi terug krijgt? Of los laten en erop vertrouwen dat zl wel naar huis zal komen als het niet goed voelt? Bedenk me net dat ik van de weersomstuit vergeten ben zijn medikinet te geven voor hij wegging...
Ik zou denk ik hetzelfde gevoel als jou hebben. Kun je niet buiten een rondje lopen, kijken waar ze zijn, en evt om t hoekje gluren?
Als ik zou weten waar ze heen waren wel. Maar dat weet ik niet, ik weet alleen waar hij niet heen mag en daar mocht die jongen ook niet heen, zei hij. Mijn peuter ligt nog op bed, misschien dat ik later toch even ga kijken of ik ze ergens kan vinden...
Jeetje wat lastig, ik denk dat ik mijn kind niet had laten gaan, maar ik ben misschien weer wat te beschermend. Misschien gaat het juist wel heel goed. Maar ik snap jouw gevoel ook heel goed. Ik zou zeker even gaan kijken waar ze zijn.
Pfff... hij is weer thuis... niets gebeurd volgens de jongens, zoon mag alleen niet in de taxi vertellen dat deze jongen hem had opgehaald want dan vonden de anderen hem gek... Zl heeft weer een nieuwe 'allerbeste" vriend... Ik had ml erover ge-appt en die gaf aan dit ook niet zo fijn te vinden. We bespreken het vanavond tijdens het eten even met hem.
Fijn dat het allemaal goed is gegaan en dat de jongens leuk hebben gespeeld. Net als jij zou ik er ook geen goed gevoel bij hebben gehad om hem met die jongen mee te laten gaan. Maar dat is ook wel logisch toch, met zo'n voorgeschiedenis? Als ouder wil je je kind graag beschermen tegen (nog meer) narigheid. Op jouw vraag "wat zouden jullie doen?" kan ik simpel antwoorden. Ik zou de jongens letterlijk dicht bij huis hebben gehouden. Ik zou de jongen hebben uitgenodigd om bij ons in de tuin te komen spelen of op het speelveldje voor ons huis (maar dat moet je maar net hebben...), zodat ik er wat toezicht op zou kunnen houden. Ik zou ze niet zomaar in de buurt laten spelen zonder dat ik zou weten waar ze precies zijn. Pas als ik er vertrouwen in zou hebben dat het goed gaat, mogen ze van mij wat verder weg.
Wat heb je precies besproken met hem? Ik zou opletten dat je jouw onderbuikgevoel niet reflecteert op je zoon. Hij heeft leuk gespeeld, dat is toch fijn? Wat verwacht je dat hij moet doen/denken? Weet je zeker dat letterlijk deze jongen hem pest in de taxi?
Nog niets, ML was laat en zl toe aan zijn bed. Ik probeer het ook wel los te laten maar vooral omdat hij niet zo weerbaar is wil ik hem ook wel bewust laten zijn van wat er nu gebeurd. Hij wordt, in mijn ogen, een beetje gebruikt. Goed genoeg om mee te spelen als er anders niemand is en dan mag ook niemand ervan weten. Maar voor nu fijn gespeeld en dat heb ik zo gelaten. Deze jongen is idd een van de plaaggeesten uit de taxi. We gaan wel zien hoe het verder gaat. Als ik zl maar kan toevertrouwen dat hij naar huis komt als het niet goed voelt, daar ben ik niet zo zeker van.
Misschien ben ik wel naief hoor, maar als je vooraf bij een kind aangeeft dat rottigheid niet gewenst is, dan moet het wel een erg probleemgeval zijn wil er toch iets in die trant gebeuren...Vooral omdat 'ie in z'n eentje kwam vragen om te spelen en bovendien ouder is dan je zoon. (Als hier een ouder kind op die manier mijn vertrouwen zou beschamen dan is 'ie nog niet jarig.)
Ik snap dat het heel spannend is, maar het biedt wel kansen. Als het buitenspelen goed gaat, neemt het pesten misschien af. Ik zou ook gezegd hebben dat ze in de tuin of in de straat moesten blijven, dat doe ik wel vaker met speelafspraakjes die ik niet helemaal vertrouw
Ik denk eerder dat het ander jongetje juist heel graag met jou zoon wil spelen maar zich als een pester gedraagt om stoer gevonden te worden bij die andere pesters in de taxi. Dus als ze met zn tweeën zijn dat het goed gaat. Maar als die andere jongen weer in de taxi zit dat die weer zal pesten. Zeker omdat die andere jongen aangeeft dat jou zoon niks mag zeggen van het spelen geeft aan dat die andere jongen ook super onzeker is. Mis je kan niks met zijn onzekerheid...alleen met die van jou zoon. Lastige situatie.
Kinderen zijn in groepsverband vaak compleet anders dan alleen. Deze pester doet waarschijnlijk stoer mee om zelf niet de volle laag te krijgen. Bovendien zijn vriendschappen bij kinderen, zeker bij kinderen met gedragsproblematiek, van wisselende aard. Ik zou mijn zoon op het hart drukken terug te komen als hij het niet meer leuk vindt, maar zeker wel laten gaan.
Ik denk dat ik, voor mijn gevoel, wel even contact zou zoeken met de ouders van die jongen. Gewoon even langs gaan, bakkie doen, even kijken en opsnuiven hoe hij thuis is, in ieder geval buiten zijn groepje onruststokers in de taxi.
Ja, ik zou het ook een kans geven. Misschien volgende keer ze in de tuin laten spelen of in de buurt van jullie huis, zodat je tussendoor kunt kijken hoe het gaat.
Dit dus. Waarschijnlijk zit hij ook in een lastige situatie. Wil hij graag met jou zoon omgaan maar dan vervelen andere hem. Kun je hem niet op een sport doen zoals judo. Een van de oudere jongens op de judo klinkt het zelfde als je zoon en op de judo leert hij met situaties omgaan. Soms flipt hij ook maar juf gaat er super mee om.