Oh ja wilde daar nog op reageren. Het zou mij ook wel steken, ondanks dat ik ook oprecht blij zou zijn voor de anderen. Lijkt me niet meer dan normaal, als je (je in het algemeen) er maar niet de hele tijd zuur bij gaat zitten zijn.
Ja, dit heb ik dus inderdaad. Dat is voor jullie niet leuk, maar dat vind ik voor mezelf ook niet eens leuk. Bovendien geven jullie succesverhalen mij voornamelijk hoop dat het dus heel snel weer raak kan zijn. Én dat het dan ook nog goed mag gaan.
Ga ik ook zeker doen! Al hoop ik dat dit ook ergens komt doordat ik waarschijnlijk griep heb gehad. In ieder geval koorts enzo. Maar uiteindelijk hoop ik vooral dat mijn LF nog lang genoeg blijft. Want dan heb ik nog wel gewoon een kans. Al is het dan wel met ovutests.
Geteld vanaf het eerste rode trouwens. De dag ervoor had ik al bruin. Dus dat zou 19 dagen zijn anders.
Kijk, dat begint al op te schieten @Mie88 ! Mooie echo! Ennnuh ja, ik ben ook best jaloers op @Viviennee en @Mie88 dat zij al bijna door het verschrikkelijke eerste trimester heen zijn.
@Lovebabys Het lijkt er tot nu toe op dat er niemand echt problemen heeft dat je bij de groep komt. Maar dan is er wel het volgende. We zijn al een tijdje aan het overwegen om naar facebook over te stappen. Dit is telkens nog niet gebeurd omdat er iemand niet achter stond. Maar die leden hebben besloten de groep te verlaten. Dus nu is de optie wel behoorlijk reëel. Uiteraard blijven we dan nog wel even hier zodat jij ons kan leren kennen en wij jou, voordat we eventueel overstappen. Hoe sta jij hierin?
Het bloeden lijkt nu gestopt te zijn. De tampon kwam er vanmorgen bijna schoon uit. En net voelde het wel alsof er nog wat uit kwam, maar dat was transparant. Hopelijk vandaag de testjes binnen. Anders ga ik vandaag misschien predictor early halen.
Jammer, @MinnieM . Ik wens je veel geluk en hopelijk binnenkort een goede, gezonde zwangerschap! @xMekirin : Ik durf best te beloven dat ik het aangeef als er iets speelt. Ik hoop dat dat zo blijft, want ik weet uit ervaring dat hormonen rare dingen met me kunnen doen, ook na een bevalling. Maar ik zal altijd mijn best doen om een open gesprek te hebben! Moet er wel bij zeggen dat ik wel eens iets mis of vergeet. Dat is dan geen resultaat van niet goed of volledig lezen, dat is gewoon een gevolg van mijn chaotische brein. Dus het zou best kunnen dat één van jullie daar eens tegenaan loopt. Ik vind het ook erg jammer dat er weer iets geëscaleerd is en ik denk dat communicatie een belangrijke rol speelt in het voorkomen van herhaling. Boos zijn mag, maar we moeten proberen de communicatie open te houden en niet de deur in elkaars gezicht dicht te smijten (aan dat laatste heb ik me onder invloed van hormonen wel eens schuldig gemaakt en ik ga proberen dat niet meer te doen). We zijn met een klein, hecht groepje, en ik denk dat we dat kunnen! @Mie88 : Wat een mooie echo! @Lovebabys : Wat mij betreft ben je welkom! Sorry voor de ietwat late reactie. Ik woon in Canada en loop 6 uur achter. Bovendien heb ik even moeten verwerken wat er zich net voor jouw aankomst heeft afgespeeld in ons groepje. We zijn een kleine, hechte groep, en het hakte er echt even in bij mij. Maar goed, ben er weer! Wat verdrietig dat je een miskraam hebt gehad. Wij weten allemaal hier dat dat een moeilijke tijd kan zijn en soms een lange nasleep kan hebben. Wat fijn dat je weer zwanger bent! De angst herken ik heel erg. Ik denk dat een relatief onbezorgd eerste trimester er niet meer in zit. Maar iedere dag is er eentje, en ik denk altijd: "VANDAAG ben ik zwanger!". Hier ben ik binnen een paar dagen echt behoorlijk misselijk geworden. Zelfs water is soms een probleem en etensluchtjes ook. Ik herken het ook helemaal niet van mijn andere zwangerschappen. Lastig en naar, en ik ben ook best bang dat het nog erger wordt. Maar... het is wèl een goed teken!
@Raket78 Perfecte bewoording allemaal. Ik ben zelf ook enorm van het blijven communiceren. We zijn allemaal mens, we zeggen/doen allemaal wel eens dingen die niet zouden moeten. Ik weet van mezelf ook dat ik nog wel eens fel uit de hoek kan komen. Dat is iets dat nog veel erger is geweest, en daar ben ik voor mezelf ook mee bezig. Maar in het kader van mens-zijn, kan het soms alsnog eens gebeuren, zoals we allemaal gemerkt hebben. Dat wordt nog wat als ik straks weer zwanger ben en dus de hormonen er weer bij krijg. De vorige keer hebben die voor een deuk in de vloer en in de kledingkast gezorgd. Hopelijk zal dat de volgende keer minder zijn.
Oh jee, dat wordt nog wat als we allebei zwanger zijn of net bevallen. Ik ben normaal gesproken helemaal niet fel, maar in onze vorige woning zat een deuk in een muurkast. Die heb ik toch echt zelf veroorzaakt met mijn voet! En toen mijn man hem had gerepareerd, heb ik er een paar maanden later een nieuwe deuk in geknald. Niet sjiek. Dus wie weet hebben wij in de toekomst ooit een scheidsrechter nodig of zo Hopelijk valt het mee! Zoals jullie kunnen lezen, heb ik echt boter op mijn hoofd als het op mijn gedrag van een aantal jaar geleden aankomt, maar vooral van de postpartum tijd. Tijdens de zwangerschap heb ik wel last gehad van paniekaanvallen, na de zwangerschap sloeg dat om in een heel kort lontje, We zaten dan ook in een heel moeilijke situatie, met een trauma van de bevalling, iedere maand stress of we de huur nog wel konden betalen en konden eten, een afstudeerscriptie van mijn man die niet opschoot en een verrot appartement waar het het hele jaar door 32 graden was, met schimmel overal in de badkamer en de muur van onze slaapkamer, agressieve bovenburen waar we soms om 3 uur 's-nachts de politie op afstuurden omdat we bang waren dat ze elkaar of hun kinderen af zouden maken, en op een gegeven moment zelfs vlooien via de overburen wiens katten niet ontvlooid waren toen ze ze in huis haalden. Het is een verklaring voor mijn gedrag toen, geen excuus. Er zat zo veel woede en frustratie in me en we hadden geen geld voor een psycholoog. Hopelijk wordt het dit keer anders en wordt mijn gedrag daardoor ook beter dit keer. En zo niet, dat ik dit keer wel naar de psycholoog kan. Zo, dit was mijn openhartige verhaal in een notendop.
Dat klinkt ook als een heftig verhaal zeg! Ik denk wel dat bij mij de schade groter lijkt dan de kracht die erbij is komen kijken. Ik had namelijk een hamer in de hand. Hadden een nieuwe kledingkast gekocht, en vriendlief had hem net iets te scheef in elkaar gezet. (Millimeterwerk). En dat probeerde ik te fixen met nog van die mini-spijkertjes die erbij zaten. (Vandaar de hamer). Maar dat lukte niet. En vriendlief kwam niet in de benen om me te helpen. Dus toen ging eerst de hamer in de kast. Ik blij dat ik aan de achterkant bezig was en dat hij daar ook beland is, want je ziet de deuk niet zoals de kast nu staat (en zoals we hem ook neer wilden zetten). En daarna ging diezelfde hamer in de vloer. Maar ook daar valt de schade mee, want het was half onder bed. Ofja, bed stond iets meer aan de kant nog ivm het in elkaar zetten van de kast. Maar nu staat het bed er zo goed als overheen. Maar een voordeel van het verhaal is dat in mijn hoofd die hamer vol het hoofd van mijn vriend in ging. Gelukkig ben ik niet een persoon die ook naar die gedachtes kan handelen, zou dan echt niet gelukkig worden met mezelf. Maargoed, er moest dus iets plaatsvervangends komen voor vriendlief zijn hoofd. Ohja, en daarna (als nasleep van bovenstaande) had ik perongeluk nog de kat keihard tussen de deur getrokken. Wilde mijn vriend vertellen dat ik het er niet mee eens was. En daarna boos de deur dicht trekken. Alleen had de kat niet gezien. (Ze heeft er niks aan overgehouden hoor). Maar toen gingen mijn hormonen van kwaad naar hysterische huilbui. Want ik had mijn onschuldige katje pijn gedaan. Die hormonen sla ik dus graag over de volgende keer.
Die dingen zijn nu toch allemaal gelukkig niet meer aan de orde, Raket? Wel heftig hoor, zou m ook flippen denk ik. Hahaha Mekirin, volgens mij herinner ik me dat verhaal uit ons zwangerentopic. De kast niet, maar de arme kat tussen de deur wel.
Ben benieuwd wat je de volgende keer allemaal kapot gaat maken Nog niet stiekem een zwangerschapstest gedaan?