Heftig advies. Mijn kinderen zouden echt niet zomaar bloot gaan en dat vind ik juist heel fijn dat ze die grens kunnen trekken zelf. Daarnaast ben ik oprecht bang dat je nog meer zorgmijdend gedrag in gang zet. Misschien zou ik zelf ook wel niet meer naar de SEH durven als m'n kind net een rare smakker had gemaakt.
Ik vind het een bizarre gedachtengang... kinderen die al aangetast worden in hun lichamelijk integriteit worden hier wederom in aangetast onder het mom van het opsporen van mishandeling. Ik ben er erg voor om zo vroeg mogelijk mishandeling te ontdekken, maar dat moet dan echt op een andere manier. Ik zou dan eerder zeggen dat het opsporen van mishandeling standaard geïntegreerd wordt in alle medische opleidingen die er toe doen (maar misschien gebeurt dit al, dat weet ik dus niet) en bv op de pabo oid.
Bloot nee ondergoed oke . Bloot Ik werd als kind zijnde seksueel misbruikt dat had je denk niet zo makkelijk gezien als ik helemaal bloot was , Maar als ik me overal moest gaan uitkleden werd ik er vast niet gelukkiger op. Vind het een nare gedachten zelfs ! Ik weet dat ik alle mannen viespeuken en eng vond dus als zelfs de dokter graag naar mn blote kinder lichaam ging kijken , Nee laat niemand zich helemaal uitkleden alsjeblieft
Hoe meer ik er over denk,hoe meer het mij tegen staat. Je leerd je kind juist dat niemand naar je vagina, piemel of billen mag kijken of zelfs aanzitten tenzij er een medisch probleem is (en zelfs dan blijf ik als ouder erbij) en dan moet je als kind naar de seh omdat je bijvoorbeeld je arm hebt gebroken tijdens het buiten spelen en dan moet je een vreemde je hele lijf laten bekijken.want mischien word je mishandeld, misbruikt of verwaarloost.en als mams en paps niet meewerken aan het "standaard" onderzoek dan is dat verdacht. Hoe onveilig moet je je dan voelen. Want of er is niks aan de hand (behalve die arm die gebroken is) maar een wildvreemde heeft net wel al je private delen gezien omdat dat "moet gecontroleerd worden".of je bent al verkeerd aangeraakt en dan komt er ook nog een een vreemde die zegt dat je je onderbroek uit moet doen.want tsja dat hoort erbij.... Bah achterlijke persoon die dit heeft bedacht. Ja kindermisbruik/verwaarlozing is echt erg maar dit maakt het probleem in mijn ogen alleen maar groter.
Omg. Ze bedoeld het vast goed,maar als het mij in dat geval al tegen gaat staan om naar een arts te gaan, wat zou een ouder die wel dat soort dingen doet dan doen? Gaat die dan zorg mijden?
Die kans zit er wel dik in! Heb zelf nog geen ervaring met een kinderarts. Maar door dit voorstel krijg ik het beeld dat kinderartsen een kleine stukje psychische kennis missen.
Nou mijn zoon van 10 zal zich ook echt niet uit gaan kleden voor anderen, en heel eerlijk, in zo'n geval zou mijn zoon dit ook echt niet hoeven te doen hoor. Het is hier precies zoals bij @Ffion, mijn kinderen zitten vol met blauwe plekken, schaafwonden, kapotte knieetjes en ga zo maar door. Zou ik ze dan voortaan binnen moeten houden? Gaat niet bij deze twee lukken, ik heb twee echte buiten speel kinderen. Maar ik weet wel dat ze heel streng zijn in het ziekenhuis wat betreft kinderen op de SEH. Althans dat hebben wij nu al 2 x ondervonden. Mijn oudste zoon was tijdens een kinderfeestje in een speeltuin gevallen op zijn knie, bleek een scheur in zijn knie schijf te zitten. Mijn man en ik werden toen ondervraagd alsof we een stel criminelen waren, allebei apart, kind apart en ga zo maar door. Bij de tweede keer kreeg mijn zoon tijdens het voetballen een schop tegen zijn scheen/knie aan, je raad het al weer een scheurtje in zijn knie. Wij mochten niets zeggen en mijn zoontje moest apart zijn verhaal doen. Hey, prima hoor, we hebben niets te verbergen maar vind het ook wel erg overdreven allemaal. Kind heeft nu eenmaal een zwakke knie, houd van sporten en buiten spelen en ja dan kunnen er wel eens blessures komen. Maar je hebt dus ( voor mijn gevoel ) dus echt een stempeltje op je dossier want de vorige breuk werd erbij gehaald, meerdere dokters gekeken, er werd gekeken naar de houding van mijn kind. En op zich vind ik het heel goed maar als je eenmaal door hebt dat er niets is dan moet het ook gewoon klaar zijn. Ik kreeg nu echt het gevoel alsof ik hem mishandelde. Als ik hem nu wel eens hinkend van het veld zie aflopen na een wedstrijd dan word ik alweer zenuwachtig want '' Wat als we weer naar het ziekenhuis moeten '' pffff. Lijkt mij ook niet echt de bedoeling.
Onze jongste viel laatst bijna van de trap. Ik kon hem nog net bij zijn bovenarm grijpen. Met één hand, reflexmatig, in de andere hand hield ik nog een zware wasmand in bedwang (stond zelf ook op de trap en moest echt snel letterlijk ingrijpen en tegelijkertijd voorkomen dat we uiteindelijk samen met wasmand en al van de trap zouden donderen.) Nou, daar hield hij een blauwe plek aan over waar ik zelf haast achterdochtig van werd. Echt, als hij die week naar de HAP of de EH had gemoeten, had ik echt heel wat uit te leggen gehad. Precies zo’n plek waar je volgens de cursus ‘herken kindermishandeling’ op moet letten. Een kind met wat blauwe plekken op de scheenbenen, daar zullen ze echt niet meteen van opkijken. Maar een volwassen handafdruk op een bovenarmpje is natuurlijk wel een signaal. Alleen in dit geval een signaal dat heel verkeerd opgepakt had kunnen worden! Ik vind dit soort dingen moeilijk. Aan de ene kant zeg ik; ik ben voor. Ieder gezin extra dat hierdoor veiliger kan worden, is natuurlijk een geweldige winst. Maar daar staan wel gezinnen tegenover waar kinderen goed en liefdevol worden opgevoed en die ineens van zoiets worden beschuldigd. Welke impact heeft dat? Onze oudste is een kind dat zich veel te snel zorgen maakt over allerlei dingen. Hij heeft niet veel nodig om uit balans te raken. Als er bij ons allemaal hulpverleners gaan meekijken en dat soort vragen gaan stellen, zou dat voor hem echt een vreselijk negatieve invloed hebben die waarschijnlijk heel lang aan zal houden. Dan wordt er dus meer kapot gemaakt dan verholpen. Welke prijs is het waard? Daarnaast ben ik bang dat ouders zich misschien minder makkelijk gaan melden. En dan niet alleen de ouders die daadwerkelijk hun kind mishandelen. Als je weet dat dit gebeurt, wordt je als vader of moeder van zo’n Stef Stuntpiloot op een gegeven moment toch ook haast bang om je alweer bij een arts te melden? Een vriendin van mij heeft er zo één van 12 steden 13 ongelukken. Ongelooflijk wat die jongen soms uitspookt en waar ze dan weer voor naar een arts moeten. Ik denk dat ze geluk heeft dat ze in een klein dorp woont, waar veel mensen elkaar kennen. De huisarts weet dus ook dat haar zoon een rasechte adhd-er is, die stunts uithaalt die regelrecht uit een boek van Dik Trom lijken te komen. Als hij iets ziet waar hij op kan klimmen en af kan springen / skaten / glijden / verzin iets idioots, dan doet hij het. Liefst met een hark of schep ofzo in zijn hand, voor maximaal effect. Als je in een meer ‘anonieme’ wijk of stad woont en een arts weet dat niet, zit je zo met een melding aan je broek.
Ik vond hier een uitgebreider stuk https://www.ad.nl/gezond/kinderen-op-spoedeisende-hulp-in-hun-blootje-screenen-om-mishandeling-op-te-sporen~a6425dbf/ Persoonlijk denk ik niet dat het er in deze vorm door komt.
Op veel SEH's wordt dit al gedaan en ook binnen de huisartsenpraktijken is het gelukkig een aandachtspunt om verder te kijken dan alleen naar de aangegeven klacht. Zorgprofessionals missen enorm veel signalen van kindermishandeling, met schrijnend en ernstig letsel ten gevolg. Onderscheid maken tussen onschuldig letsel en aangebracht letsel is - uitzonderingen daargelaten - relatief eenduidig. En 1 set blauwe plekken maakt geen ondertoezichtstelling, dus als je een goed verhaal hebt bij het letsel en daar blijft het bij heb je niets te vrezen. Het enige reële bezwaar is de schroom die een kind voelt om uit de kleren te moeten. En daar kunnen zorgprofessionals prima mee omgaan en in samenspraak met het kind tot een acceptabele middenweg komen. Als je niets te verbergen hebt, heb je niets te vrezen van dit soort maatregelen.
Dat mag. Maar weerleg hem dan eens, als je het er niet mee eens bent? Wat heb je te vrezen als je niets verkeerd doet?
Een arts die aan de billen zit van mijn kind om te kijken of het poepgat niet beschadigd is of bij de vagina/piemel kijkt vind ik nooit ok zonder andere aanwijzingen van misbruik.dit moet dus nooit standaard worden bij elk artsenbezoek. Ik werd al ontstemd toen de huisarts voor de zekerheid met de kinderarts belde toen ze van een hoge glijbaan was gevallen.dat was om te overleggen of ze ons wel of niet moest doorsturen voor extra onderzoek. Alleen al het idee dat iemand aan de andere kant van de lijn vroeg of we wel ok waren als ouders voelde als een diepe aanval.(hoorde aan het antwoord precies wat er werd gevraagd ondanks dat de huisarts discreet andwoord gaf) ook al bedoelde ze het goed. Als idd bij 1 op de 17 een mishandeling ect niet word vastgesteld met de huidige regels is dat erg. Maar voor mij is dat geen reden om bij de overige 16 altijd de private delen te bekijken.dit vind ik veel te ver over de grens gaan. Verder kan je ook niet zien of iemand gewoon mager is maar eet als een bootwerker of te weinig eten krijgt thuis. Of een slecht gebit hebben betekend niet dat er geen gebidsverzorging is. Bij ons vroeger thuis werd er 3x per dag gepoetst en 2x per jaar gingen we naar de tandarts.en toch heb ik enorm veel tandproblemen,ook als kind al. Hier hebben de kinderen ook de oudere kleding aan met buitenspelen. Dus als dan wat gebeurd zitten ze in hun "oude" klofie bij de arts.dat betekend niet dat ze geen schone passende kleding hebben. Ook duchen ze ivm met een gevoelige huid 2 x per week en de jongste maar 1x ivm exzeem. Dus als je aan mijn oudste vraagt hoe vaak duche jij? Zal ze antwoorden bijna nooit ,zeker omdat ze liefst elke dag eronder staat omdat ze duchen leuk vind. Of nog een voorbeeld.volgens de oudste eet ze bijna nooit fruit. Ook al eet ze het dagelijks thuis en heeft ze daarnaast 3x pw schoolfruit. Dus heel veel signalen kunnen helemaal niks betekenen. En heel veel singalen kunnen daardoor juist weer gemist worden. Dus in mijn optiek kun je artsen beter op een andere manier trainen in herkennen zonder meteen de patiënt letterlijk in zijn of haar blootje te zetten aangezien veel meldingen vaak ook nog eens onterecht zijn. En andere onterecht "vrij" worden gesproken.
Dat een arts aan mijn kind zit zonder reden. Dat als ik hulp vraag bij een medisch probleem meteen word weggezet als een mishandelaar of misbruiker , omdat ik zo ver ik weet nog altijd onschuldig ben totdat het tegendeel bewezen word maar met deze methode mijn kind vernederend en onacceptabel voorbij persoonlijke prive grenzen moet laten gaan om te bewijzen dat ik niks verkeerd doe. Om een aantal dingen op te noemen.
Mijn kind hoeft zich nooit en te nimmer uit te kleden vanwege een of ander 'protocol'. Punt. En nee, ik heb absoluut niets te verbergen. Maar ik kleed mij zelf ook niet uit vanwege een of ander protocol. Dus zij zeker ook niet. Overigens vind ik het uitkleden voor een schoolarts (ook al is het hemd en onderbroek) ook niet acceptabel, tenzij de eigen juf in dezelfde ruimte is. Zo niet, dan zal ik er tegen die tijd zelf bij zijn. Ik weiger mijn kind aan te leren dat ze zich voor iemand uit moet kleden omdat dat ' nu eenmaal moet'.