Ik geloof hier totaal niet in en het zou me daarom ook werkelijk niks kunnen schelen als ze het op straat nog eens zou zeggen. ‘Bedankt, buurvrouw, prettige dag!’ Als ze salie gaat branden in mijn huis, zou ik dat minder waarderen, maar gewoon een ‘ik voel iets in jullie huis’, prima hoor.
Jeetje ik ben hier zelf ook gevoelig voor, maar om het zo open te zeggen is wel een ding hoor. Een normaal gesprek had beter geweest. Maargoed, ik zou zelf in de weer gaan met salie haha!
Oh jakkes, ik wil er niet in geloven, maar word echt gek van zulke verhalen. Ik had dus echt geen oog meer dicht gedaan na zo'n mededeling. Brrr. Nee, ik was echt niet blij geweest als mensen zulke dingen tegen me zouden zeggen. Laat me dan in het ongewisse
Eerlijk? Ik zou blij zijn dat je er vanaf was. En heel jammer dat ze er op straat nog eens over begon.
Bedankt voor al jullie reacties! Het blijft een vreemde reactie midden op straat maar leven en laten leven was een goed advies en daar laten we het ook bij.
Ik geloof er wel in, het spirituele zat ook in mijn opvoeding en die van mijn vriend. Bij mijn moeder in haar oude huis heb ik, toen ik jonger was, op zolder geslapen en daar voelde ik altijd wat en mijn moeder ook. Dat is opzich niet zo spectaculair, maar andere (soms totaal onbekende) mensen wezen ons er ook vaak op. Mensen die hielpen verhuizen, iets kwamen ophalen, iemand van marktplaats die een zonnebank kwam ophalen enz.. Het was ook voor iedereen duidelijk te voelen. Ik sta er minder voor open, omdat niet alles altijd even leuk of goed is, mijn moeder kan er beter tegen, maar heeft inmiddels wel geleerd haar mond te houden over wat ze voelt bij mensen. Overigens geloven wij niet in ‘dooie’ die ergens rond blijven dwalen, maar meer in energieen
Ik geloof er zelf ook niet in. Zolang jullie er dus geen last van hebben zou ik er dus ook niks mee doen
Ik heb er even overna moeten denken maar ik begrijp de beste mevrouw wel. Kijk ze heeft dit aangegeven aan je waarom ze stopt, hier heeft ze thuis vast over na gedacht hoe ze dit moest zeggen tegen jou. Gesprekken lopen altijd anders dan je denkt en wie weet dacht ze na het einde gesprek wel chips ik ben wat vergeten te zeggen. En toen ze je zag was dat de uitgelezen kans om dat te doen. Hoe bizar alles ook voor jou mag klinken, het zat/zit haar misschien wel hoog. Maar zoals je al zei je woont er heerlijk dus ga gewoon zo door als je al deed.
Niets van aantrekken joh. Ik had er vroeger ook niets mee totdat ik zelf ervaarde dat er meer is dan wij kunnen zien. Ik kan het ook niet eens geloven noemen, het overkomt je. Tenminste, bij mij wel
Dat dacht ik in eerste instantie ook maar omdat ze er naderhand nog eens op terug kwam denk ik dat dat niet het geval is
Ik geloof inderdaad niet in het paranormale. Als iemand anders daar wel in gelooft en er troost uit haalt is dat prima, maar er zijn wel grenzen. Op op het moment dat angsten zulke grote invloed hebben dat ze het dagelijks leven gaan bepalen, is er meer aan de hand en is professionele geestelijke hulp zeker het overwegen waard. Er zijn veel vormen van angsten. Wanneer iemand besluit ergens niet meer te willen werken vanwege angsten (in dit geval paranormaal van aard), heeft het een zeer grote impact op je leven en is het niet meer "normaal". Dat is geen gewenste situatie. Daarbij maakt het in mijn ogen niet uit of iemand een algemene angststoornis heeft of het toegespitst op paranormale. Een goede psychotherapeutische behandeling hoeft iemand niet van paranormale gevoelens of ideeën af te krijgen, maar leert hem/haar wel om -welke angsten dan ook- niet zijn/haar leven te laten beheersen. Een reëel doel lijkt me dat iemand gewoon weer het eigen werk kan uitoefenen in een willekeurig huis of gebouw, en dit niet te laten beperken door angstgedachten.
Maar het gaat helemaal niet om angst. De mevrouw wilt daar niet meer werken omdat ze dat onprettig vind niet omdat ze bang is. Ik kon ook niet graag in bepaalde gebouwen maar dat heeft niets met angst te maken maar met een onprettig gevoel van de energie die daar hangt. Als je daar gevoelig voor bent en je een aantal uur per week in zo'n gebouw moet komen om te werken dan zou ik ook aangegeven liever niet. Het gaat hier om een werk sfeer en niet om angst. Als jij je niet prettig voelt op het werk geef je dat ook aan dat heeft deze mevrouw ook gedaan maar omdat er niets aan gedaan kan worden stopt ze liever met werken en zoekt ze een ander huis om te werken. Dat is dan toch haar goed recht en hoeft ze toch niet gelijk naar een psychiater/psycholoog.
Ik denk niet dat het met angst voor het paranormale heeft te maken. Als je net zoals ik geloof in het paranormale dan geloof je ook in goede en slechte entiteiten. Als ik als schoonmaker in een huis zou komen waar voor mij gevoel iets zit wat niet fijn voelt dan zou ik daar ook weg gaan, dat heeft dan niks met angst te maken maar gewoon puur omdat je je er niet zo prettig voelt. Een psychiater kan hier niets aan doen, een psychiater kan hier überhaupt niks aan doen want die geloven dit bij voorbaat al niet dus daar heb je sowieso niets aan. Ik heb zelf ook vrienden waarbij het naar mijn gevoel niet goed zit in huis. Ik kom daar dan ook niet omdat ik dat niet prettig vind. Moet ik dan meteen naar een psychiater? Vind ik overdreven, ik vermijd gewoon de plek en dan is het klaar. Maakt mij niet meteen " gek " of angstig. Iemand die niet in een bepaald huis komt omdat hij allergische is voor honden stuur je toch ook niet meteen door naar een Psychiater? Ik ben allergische voor slechte, negatieve energie dus wat doe ik? Ik vermijd die plekken
Wel apart vind ik. We leren altijd elkaar om onze grenzen te bewaken. En dan geef je een grens aan en dan moet je naar de psycholoog?