Ik hoef meestal niet echt met dr te spelen. Als ik er maar bij ben (bv bij haar aan tafel zitten als ze aan het kleien is) zodat ze iemand heeft om mee te praten. Verder kan ik prima mn ding doen zo lang ik maar praat. Rete vermoeiend soms
Vrij weinig. Ze kunnen goed samen spelen dus ik ben meestal ook niet nodig. Soms wilt ze dat ik der help met een huis bouwen van duplo of een toren bouwen een boekje voorlezen of iets tekenen op der magische tekenbord. Maar verder kijk ik vooral toe vanaf de bank hoe ze samen spelen.
Nee, ik speel niet veel met ze. Mijn man wel. Die kan echt tijden met ze op de grond liggen en spelen met lego, soldaatjes, playmobil e.d. Ik denk dan na 5 minuten al 'is er al een kwartier voorbij zodat ik met goed fatsoen kan stoppen?' In alle eerlijkheid: ik ben blij dat ik twee kinderen heb die (meestal) heerlijk met elkaar kunnen spelen, zodat ik rustig iets anders kan doen. Ik zorg wel dat we op een andere manier plezier maken samen. Voor spelen moeten ze bij papa zijn, voor de uitgebreide knuffels bij mama. Ik stoei ook veel met ze. En ik lees geregeld voor, speel wel eens een spelletje met ze. Met de jongste kwartet ik geregeld en met de oudste speel ik minecraft. Een heel enkele keer knutselen of kleien we, al hebben ze daar niet vaak zin in. Op dit moment zijn ze dol op papieren vliegtuigjes vouwen en gooien. Daar zie ik ook de lol wel van in. Al houden zij het langer vol!
Toen ze nog peuters/kleuters waren deed ik het wel, maar vaak met stiekeme frisse tegenzin. Nu ze 9 en 12 zijn ben ik heeeeeeeel blij dat ze zichzelf en elkaar heel goed kunnen vermaken. Maar... we doen wel regelmatig (bord of kaart) spelletjes en dát vind ik zelf ook echt leuk om te doen.
Ik zit nu met ze op de bank en ik vraag ze net hoe zij dat ervaren. Zij zeggen dat ik juist heel veel met ze speel/speelde en toen gingen ze allemaal dingen opnoemen die ik met ze doe/deed. Nou mooi! Haha!
50/50 denk ik. Ene dag ook meer dan de ander. Ze kan gelukkig heel lief spelen, als ikzelf ook bezig ben. Zodra ik ga zitten, wilt ze mijn aandacht.
Tja wat is veel? Vroeger speelde ik soms wel even mee om ze bijvoorbeeld 'op gang te helpen' als dat nodig was. Met sommige dingen was het wel leuk om samen te doen. Maar ik was en ben ook zeer zeker van zelf spelen. Eigen fantasie, eigen vermaak, creativiteit in bedenken etc. is heel belangrijk. En ik heb ook zelf dingen te doen . Nu ze ouder zijn spelen we nog steeds wel spelletjes samen. Maar verder vermaken ze zich zelf. Ik vind het fijn als beide kan, zelf vermaken en samen iets leuks doen.
Ik heb een nieuw spelletje gevonden: samen een verhaal verzinnen aan de hand van toevallige plaatjes. Wij hebben een groot memo-spel, maar er bestaan ook dobbelstenen met verschillende plaatjes erop. Dl vind het zo leuk, die moet ik afremmen anders gaat ze een kwartier door per plaatje. En het kan ook tijdens koken enzo!
Ik speel veel met ze; met de Duplo, Playmobil, houten blokken etc, ook knutselen en kleien, we doen veel spelletjes zoals memory, kwartet, spellen van Haba... Ook gaan we bv vaak buiten op de fiets naar de speeltuin, daar blijf ik wat meer aan de kant, maar roepen ze wel vaak dingen als ‘kijk eens wat ik kan!!’ etc.
Dat is hier ook een groot succes. Ze spelen het idd tijdens het koken, die story-cubes, ik doe dan een beetje mee, oudste schrijft het hele verhaal op en zo zijn ze echt láng bezig
Superleuk! Een boekje maken is idd een leuke volgende stap. Met een beetje geluk zijn ze een paar weken zoet