Snapt een kind van 6 het, als ze gemeen/onaardig doet? Ik begrijp best dat gedrag voortkomt uit frustratie of onzekerheid.. Maar als ik dan zeg.. he, dat is niet zo aardig.. dan begrijpt ze me niet?! (Of wil ze het niet begrijpen?)
Dit is weer een topic over je stiefdochter toch? (Of ben ik in de war met iemand anders?) Krijgen jullie hulp voor alle problemen die je ervaart? Lijkt me een hele lastige situatie zo in elk geval, het loopt zo te lezen niet lekker. Bedoel het niet lullig trouwens hoor!
Dit gaat nog steeds over hetzelfde. Ik wil eerst begrijpen wat er gebeurt, waarom en of hoe ik het zie 'klopt' (of ik het niet erger maak dan het is; normaal gedrag of zit er ergens een probleem dat ik niet zie). Andere topic weinig reactie, vandaar. Thx, geen hulp, dat wil hij niet Ik lees er wel veel over en weet dat samengestelde gezinnen vaak veel tijd nodig hebben om in balans te komen.
Wat is balans? Dat iedereen doet wat jij verwacht, dat jij alles begrijpt, etc? Want ik denk niet dat het realistisch is om dat te verwachten. Je moet dingen soms ook gewoon een beetje accepteren/laten gaan.
Lijkt mij wel dat een kind van 6 weet wat dat betekend. Zo niet, dan is het misschien handig om te vertellen wat je precies niet aardig vindt en waarom je dat dan vindt.
Maar wat verwacht je van dat kind? Iedereen doet wel eens onaardig. Jij als (mede-)opvoeder stelt vast of iets echt te ver gaat, en dan laat je excuses aanbieden. Dat hoeft ze niet eens te begrijpen, alleen te onthouden
Goede vraag. Ik verwacht denk ik te zien dat ze begrijpt dat ze gemeen doet en dat zie ik niet. Zij is nooit de schuldige En dat is ook begrijpelijk, want het is een kind. ZIj kan 10x iets vervelends doen en daar 10x op gewezen worden. Vervolgens doet een ander iets wat er op lijkt en die krijgt van haar toch een bak commentaar.. Of ze is helemaal in tranen dat iemand hetzelfde terug doet, waar zij net mee zat te 'pesten'.. Begrijpt ze dat nu echt (nog) niet? Is 6 jaar daar dus nog te jong voor om te begrijpen?
Als ik kijk naar mijn 5,5 jarige, dan denk ik inderdaad dat ze daar te jong voor is. Mijn jongste kan iedereen heel hard uitlachen en vervolgens zelf in tranen uitbarsten omdat ze bij hem hetzelfde doen. Neemt niet weg dat het een leermoment kan zijn, maar denk inderdaad hij dat dat nog niet begrijpt. Sterker nog, ik denk dat mijn (heel slimme) 10 jarige daar nog wel eens moeite mee heeft.
Ok thx. Bedacht me idd ook dat sociale vaardigheidstrainingen pas gegeven worden vanaf een jaar of 8. Omdat zelfreflectie daarvoor nog lastig is. Ze is geen 5,5 maar bijna 7. Goed, nog een tijdje wat vaker tot 10 tellen dus
Je hoeft niet tot 10 te tellen. Je kan gewoon je grens aan geven toch? Maar ervan uit gaan dat ze het ten volle begrijpt is een tweede. Ik sluit me bij Uuz aan.
Ik zou gewoon zelf het goede voorbeeld geven. En het ene kind heeft wat meer uitleg/hulp daarmee nodig dan de ander.
Het is een zeer pittig meisje en als stiefmoeder sta je er met een voet in en met een voet buiten. Ik laat t meestal over aan mijn vriend, die een wat andere opvoedstijl heeft. Uiteraard geef ik mijn grens aan als t me echt te ver gaat, maar is toch wel echt anders dan met eigen kind.
Ik snap wel het idee dat je minder te vertellen hebt over de opvoeding, anderzijds is het ook jouw huis toch? En je hoeft niet boos te worden, je kant het ook uitleggen op een vriendelijke manier. Ik ben dan geen stiefmoeder, maar als ik sommige kinderen te spelen heb, ben ik ook duidelijk als bepaald gedrag niet door de beugel kan. Laatst was er ook een meisje spelen dat nogal brutaal tegen mij deed. Dan zeg ik echt wel dat ik niet wil dat ze zo tegen me praat en dat als ze het er niet mee eens is het anders zou moeten zeggen.
Dat is ook zo. Maar dan ben je het grootste deel van de tijd alleen met die kinderen. Zodra de ouders erbij zijn, dan word je al wat afwachtender (ik vind iig dat de ouder dan in eerste instantie moet corrigeren). Hier is meestal haar vader erbij. En dan heb je gedrag dat echt niet door de beugel kan en grijs gebied. Het is zeker ook zo dat ze in mijn huis is en zich dus aan bepaalde regels moet houden. Het hele punt waar het om gaat is dat ze zich al aan flink moet aanpassen en ik niet altijd maar de strenge stiefmoeder wil en kan uithangen Dan heb ik het over 's ochtends niet om 5u het hele huis wakker maken, maar tot 7u op je kamer blijven, niet bij papa in bed slapen, geen chips na het avondeten als je goed gegeten hebt en de hele dag door ranja Imo hele normale regels, maar voor haar flink wat aanpassen.
Maar je vriend/man vind dat wel normaal, acceptabel? Want dan is het niet perse het kind opvoeden, maar in gesprek gaan met je partner over wat jullie samen als regels stellen. En dat als 1 blok uitvoeren.
Dit. En ik vind eigenlijk dat jouw man en zijn ex-vrouw als ouders de opvoeders zijn, en dat dat va jou als stiefmoeder niet verwcaht hoeft te worden. Een aantal correcties zijn prima, maar jij en je man moeten het eerst eens worden (samen met de ex vrouw) over hoe de opvoeding dient te gebeuren en dan inderdaad 1 blok zijn. Jij als stiefmoeder hebt daar een ondergeschikte en afwachtende rol in. Het is hun kind en zij moeten het kind opvoeden. Als jij niet met je man samen was had hij ook bij hun opvoedingsplannen passende opvang moeten zoeken in plaats van het door jou op te laten knappen.
Dat klopt. En aangezien we nog niet heel lang samen wonen en er 3 gezinnen met meerdere kinderen, nieuwe partners etc bij betrokken zijn is dit allemaal nog niet 1-2-3 naadloos afgestemd @Eppo, dat was zijn norm ja, inmiddels zijn we daar wel uit. Maar goed, bedankt voor de tips, maar daar gaat dit topic verder niet over. Ik ben me hierover aan het inlezen, gelukkig zijn er veel boeken over geschreven.