Ja maar dat jij jezelf moet verdedigen is al erg genoeg! Ik heb constant en soms nu nog dr zwangerschap/geboorte gewoon haar hele ik moeten verdedigen of iedergeval dat gevoel gehad omdat de meeste vooroordelen zo vreselijk kwetsend waren en nog zijn btw
De vooroordelen die ik heb komen door wat ik om me heen meemaak. Ik laat me niet snel door anderen beinvloeden.
Je hoeft echt niet de zwangerschap en geboorte te verdedigen. Daar is geen enkele reden toe. In die periode heb je er voor gekozen om moeder te worden en ik ga er maar even vanuit dat je daar de afgelopen jaren je uiterste best voor hebt gedaan. Nu is het vooral aan jou zelf hoe je met ideeën, opmerkingen en vooroordelen om gaat. Mensen zeggen en denken altijd van alles. Dat hou je echt niet tegen. Het enige wat je hieraan kunt doen is voor jezelf bepalen of je die opmerkingen jou laten raken.
Ja zo zie ik dat ook. Ik heb wel vooroordelen, maar ik probeer er niet naar te handelen. Ieder heeft wat en het zou fijn als je elkaar ook in zijn waarde kunt laten.
Waarom ervaar je dat zo? Vindt je het belangrijk wat andere van je vinden? Er zijn genoeg mensen die het niet eens geweest zijn met mijn keuzes. Maar daar kan ik niks mee en heb ik ook niks aan. Vooroordelen over mijn leven deren me niet. En ga mezelf ook echt niet verdedigen. Mijn oordeel komt niet in dit leven en niet door anderen mensen. Mijn naasten weten hoe het zit. Daar gaat het om.
Jep, zo denk ik er ook precies over. Denk dat het vooral in je eigen onzekerheid zit als je er zoveel van aantrekt.
Ik snap je punt en ook wat je met de voorbeelden bedoeld die je noemt. Alleen die van een gezin met 4/5 kinderen die snap ik niet. Wat zou ik daarvan moeten vinden/denken
Nou dat die niks beters te doen hebben dan kinderen maken Geen idee inderdaad...wat kun je daar nu voor geks van denken.
Het is niet echt standaard meer. Ik kreeg bij de 4e zo ongeveer nog vaker te horen of het gepland was dan bij de eerste (tienermoeder). Meer het vooroordeel dat het na kind 3 wel foutjes móéten zijn? Als ik een tienermoeder zie hoop ik alleen dat ze volwassen genoeg zijn en goed voor t kindje zijn. Voor de rest kan het me niet schelen hoe oud ze zijn. Ook 40ers zijn niet altijd capabel
Mijn vooroordeel over een juf: wat een doos! Dat wordt niks. Nu is ze met de kerst gestopt en ik (en kind) balen er echt van! Topwijf voor ons kind (niet iedereen dacht er zo over, ze was wel heel streng ) Ik ga sterk af op uiterlijk
Was eens als 17jarige bij de bakker, was net een weekje hoofddoek gaan dragen, dus super onzeker (veel meer dan gewoonlijk). Net toen ik aan de beurt moest komen, kwam er een grote man binnen met echt zo'n skinhead look. Ik bestel wat gebakjes en bij het afrekenen blijk ik iets van 2€ tekort te komen. Ik ben al ontzettend onzeker en dacht van "O jee, sta ik hier voor schut. Krijg vast een of andere nare opmerking van die meneer achter me" en terwijl ik nog het geld bij elkaar zocht in mijn tas, heeft die zelfde meneer, waar ik van overtuigd was dat het een racist is, mij het geld voorgeschoten dienik tekort kwam. Probeer sindsdien nooit te vooroordelen. Vorig jaar dachten en zoontje en ik zelf dat de juf van het derde kleuterklas echt een gemene trut was. Altijd schreeuwen, super streng. Keken er echt tegenop dat N bij haar in de klas zou komem. Maar nu dat hij bij haar in de klas zit, blijkt het echt een superjuf te zijn! Zoon (en wij) zijn dol op haar en ze is heel erg lief en vriendelijk.
Haha, zo kunnen mensen je verbazen he? Zo stond ik een keer op het station bij de Bijlmer met kinderwagen en was al dorpsmeisje niks gewend. Komt er ineens een kerel op recht op mij aflopen en vond het best eng... Vraagt hij of ik hulp nodig heb om de kinderwagen de trap af te krijgen. Oeps. Goede les geleerd.
Ik had qua afkomst/achtergrond nooit oordelen. Zat al op een basisschool met 36 nationaliteiten dus was een beetje kleurenblind. Nu geef ik Nederlandse les en merkte aan mezelf dat ik vooroordelen begon te ontwikkelen. Ik kijk altijd eerst de tekst na voordat ik naar de naam kijk. Was er heilig van overtuigd dat een Afrikaanse jongen de tekst had geschreven, bleek een Hollands meisje te zijn. Heb mezelf dus maar weer even op mijn nummer gezet. Schrok er echt van dat ik zo bevooroordeeld was.
Vooroordelen zijn evolutionair nuttig, als we overal maar bleu en naïef instappen, stellen we onszelf bloot aan 'gevaar'. Dus ik denk niet dat je jezelf hoeft te schamen dat je soms bepaalde gedachten hebt die bevooroordeeld overkomen, als je jezelf er maar bewust van bent dat het geen feitelijkheid is, maar een vooroordeel gebaseerd op eerdere ervaringen, opvoedingen, dingen die je in de media hebt gezien etc. Anekdotes zijn geen feiten, dus je zou jezelf beter kunnen beroepen op wetenschappelijke onderzoeken en kansberekening, maar dat is veel te ingewikkeld voor je instinct. Ik heb mezelf best vaak vergist op deze manier. Zo dacht ik dat mensen die een universitaire studie volgden, slim waren (maar ze konden soms heel goed studeren, maar echt handig of gewiekst waren ze niet). Ik dacht dat mediators nooit onderling ruzie maakten of zouden roddelen, maar ze kregen knallende ruzie. Ik dacht dat leraren respect zouden hebben voor collega's en niet door de les heen kletsen als ze zelf een opleiding deden, maar ook dat bleek niet het geval. Ik luisterde laatst naar een hoorcollege van Braekman en hij gaf hier een mooi voorbeeld van: Marc, uit Hamburg, is een slanke man met bril die graag naar Mozart luistert. Is de kans groter dat hij A. Een hoogleraar literatuurwetenschap of B. Een vrachtwagenchauffeur is? In je hoofd vul je A. in (omdat je een beeld van dikke vrachtwagenchauffeurs hebt die naar Django Wagner luisteren bijvoorbeeld), maar statistisch gezien is de kans dat Marc een vrachtwagenchauffeur is, vele malen groter. Er zijn namelijk aanmerkelijk veel meer vrachtwagenchauffeurs te vinden in Hamburg dan hoogleraren literatuurwetenschap. De details voor muziekkeuze en postuur zijn daarin van geen belang. En zo houdt ons brein ons voor de gek, het zoekt naar enkele gegevens en trekt daaruit een vrij irrationele conclusie. Dus... wees je bewust dat je brein irrationele conclusies trekt en handel niet naar je vooroordelen, want het is maar een fractie van het verhaal. Je zou jezelf en de ander ermee tekort doen
Vooroordeel bij mij! Een hele pijnlijke.. Op mijn 38e vertelde ik mijn collega’s dat ik bezig was met IVF. Kreeg ik als reactie van één vrouwelijke collega: “dat krijg je ervan als je te laat begint, jullie carrierevrouwen.... bla bla “ Als ze eerst even navraag had gedaan, had ze kunnen weten dat ik al vanaf mijn 27e actief bezig was met zwanger worden.
Dat is ook wel een botte opmerking. Eerst vragen stellen, dan pas opmerkingen maken (en eigenlijk hoeft dat helemaal niet)
Het ov met kinderen vind ik sowieso een goede plek om geconfronteerd te worden met je vooroordelen. Altijd als ik hulp nodig had met de kinderwagen was het een jong persoon, heel vaak van allochtone afkomst die mij hielp.
Wie weet is het wel een Bulgaarse stucadoor waarvoor ik de boekhouding doe. Overigens, ze zien er vaak stoer uit! Maar je hoeft maar een kik te geven en ze staan klaar voor je. Vaak genoeg ook bij ze thuis geweest; alles keurig netjes en altijd vriendelijk. (Ik zou alleen willen dat de Bulgaarse taal niet zo moeilijk was)