Ik lees nu al een tijdje mee met deze discussie. Ik heb zelf geen schoolgaande kinderen nog, maar er blijft iets aan mij knagen wat ik gewoonweg niet begrijp. Namelijk de gelijktrekking van het salaris met de leerkrachten in het voortgezet onderwijs. Misschien denk ik te simpel, dus excuses daarvoor, maar het is toch normaal dat je binnen dezelfde beroepsgroep niet hetzelfde verdient? Ik kan honderden voorbeelden noemen, leidinggevenden bij een gemeente zal minder verdienen dan bij een ministerie, als jurist (hetzelfde werk!) verdien je minder bij een provincie dan als bij een ministerie, en is allebei overheid. Laat staan als ik voor het zou doortrekken naar het bedrijfsleven. En dan heb het nog steeds over hetzelfde werk, daar is hier helemaal geen sprake van. Er zijn een aantal leerkrachten op ZP erg actief op dot onderwerp. Is er iemand die mij dit kan uitleggen?
Natuurlijk wil je als ouder niet dat je kind iets mankeert. Tenminste.... het gros niet. Helaas zie ik er ook zat op mijn werk voorbij komen die het heel fijn vinden als er aantoonbaar iets is met hun kind, want dan kunnen zij er niets aan doen. Of die verwachten dat we het kind even beter maken en dan mag het kind terug als het weer beter is. Zo werkt dat natuurlijk niet. Gelukkig is dit een kleine minderheid, maar helaas zijn dit type (stief)ouders er ook. Het gaat erom dat het hele zorg en hulpsysteem zo is ingericht op stempels zetten en etiketten plakken. Helaas. En je als instantie, of dat nu de school is of een ander, hier automatisch in mee moet. Ook is het zo’n automatisme geworden dat men het vaak zelf niet eens meer door heeft. En als je dat dan blootlegt en er over praat dan ben jij vaak degene die lastig doet. Lees bijvoorbeeld het boek de depressieepidemie maar eens. Je schrikt dan waarschijnlijk, ik wel tenminste, van welke belangen er allemaal gemoeid zijn bij ons zorg en onderwijssysteem en wie er baat bij hebben om dit in stand te houden. Zorgverzekeraars bijvoorbeeld. En echt, die willen heel graag dat zoveel mogelijk mensen iets mankeren want dat brengt geld in het laatje. Zo cru en basaal is het.
Oh en daarbij heb ik zat voorbeelden gezien en zelf ervaren waarbij de school wel stempels zet en dingen doorduwt bijv onderzoek of medicatie zonder zelf echt naar zichzelf te kijken naar wat zij kunnen doen. Is niet overal maar echt op best veel scholen wel zo.
Ik denk dat je dit te persoonlijk oppakt. Natuurlijk zijn er kinderen die wel echt adhd/ ass/ whatever hebben en die kunnen erg geholpen zijn met die diagnose. Niemand zal dus beweren dat jouw dochter niets heeft maar dat jij als ouder dat gewoon wil. Dat is ook niet wat Debaky bedoelt. Om als voorbeeld mijn oudste zoon te nemen: De leerkracht in groep 3 vond zijn gedrag afwijkend. Ook de ib-er dacht aan autisme. We zijn de medische molen in gegaan ( het is tenslotte je eerste). De kinderpsycholoog en speltherapeut hebben hem onderzocht en getest maar daar kwam geen autisme uit. Ze raadde ons aan om hem nogmaals te laten testen bij een andere instantie, want die gebruikten andere testen. Misschien dat er dan wel iets uit zou komen. En ja hoor, daar bleek hij dan toch Pdd Nos te hebben. Affijn, hij had een diagnose maar geen problemen ( meer). De stempel houdt hij echter de rest van zijn leven. Hij werd destijds bijna niet toegelaten op het vo omdat hij geen rugzak had ( had hij ook helemaal niet nodig). Ons heeft de testen en de uiteindelijke diagnose dus niks opgeleverd. In tegendeel: Een (onterechte?) stempel voor de rest van zijn leven. En ik denk dat ons verhaal niet op zichzelf staat. Zoon nr 3 is erg wiebelig en ongeconcentreerd dus adhd is hier al vaak genoemd. School stelde voor om hem te laten testen. Wij hebben toen besloten, zolang hij of zijn omgeving er geen hinder van ondervind, dat dus niet te doen!
Hier ben ik het helemaal mee eens. Tuurlijk, in veel gevallen klopt de diagnose en is het mooi dat we daar zo veel hulplijnen voor hebben tegenwoordig. Maar het gebeurt ook zo vaak dat wanneer een kind zich iets anders gedraagt dan wat als de norm wordt gezien er gelijk gezocht wordt naar een mogelijk antwoord zonder af te wachten hoe het kind zich verder ontwikkeld. Vroeger was het gewoon iemands zijn karakter, tegenwoordig is het 'oh Pietje is wel een heel rustig/druk/stil/tegeendraads kind, eens even kijken welk labeltje daar bij past'. Vooral erg jammer wanneer dan blijkt dat er helemaal niets mis is. En stellen dat dit niet zeer regelmatig gebeurt is dikke onzin.
Heb niet helemaal alles bijgelezen, maar volgens mij kan er van binnenuit al zoveel veranderd worden, waardoor er echt veel minder geld nodig is. Er wordt zoveel geregistreerd wat echt niet nodig is. Om het even cru te zeggen volgens mij moet bijna iedere scheet genoteerd worden. Als daar eens mee gestopt gaat worden. Toen ik op de basisschool zat kreeg ik nog een verhaaltjesrapport in groep 1/2 en nu hebben ze allemaal ballonetjes. Mijns inziens hebben de leraren prima de capaciteiten om prima te weten hoe een kind functioneert zonder dat alles wordt opgeschreven. Schrijf 3 keer per jaar op hoe het kind functioneert op sociaal/cognitief en emotioneel niveau en je bent voor kleuters al een heel eind. Verder vind ik de ouders behoorlijk veeleisend en alles moet gaan zoals de ouders het willen dus volgens mij kan er vanuit de ouders ook ontzettend veel veranderd worden. En ten laatste vind ik dat de leraren ook niet alleen maar moeten zeuren. Het zijn veel uren dat is zo, maar daar staat tegenover dat als je het volgens mij recht gaat trekken dus de uren die je per week maakt ook verspreid over de vakanties je al een heel ander urenaantal krijgt. De kinderen moeten behoorlijk veel wat volgens mij echt boven alle proporties is en mijn boerenblik daarop zegt dat daar ook veel overprikkelde en dwarse kinderen door komen. Ze moeten op school presteren, naar club, voetbal, muziek etc. etc. etc. Geef die kinderen gewoon rust en structuur en er zal al een hele hoop gedrag verandert zijn. Wij hoefden vroeger ook niet zoveel en bij ons zijn er ook zat profesoren en weet ik veel wat uitgekomen.
Als docent ben ik het helemaal eens met het statement dat we overlabelen. Maar ik kan pas goed inspringen op elk individueel kind als de klassen echt kleiner zijn. In een groep van 33 is het moeilijk. Ik heb maar 1 lichaam. Ik heb nu een 1 mavo klas met maar 20 kinderen. Dat is zo'n verademing voor mij en geweldig voor hen. Zo heb ik de tijd en mogelijkheid om even bij elk kind te kijken. Ook de kinderen die je nooit hoort maar wel je aandacht verdienen en nodig hebben.
Qua puntje 1, ik heb in de zorg gewerkt in een hbo-functie (op meerdere plekken in meerdere functies) en mijn startloon lag toch behoorlijk lager dan dat van een leerkracht. En dan moest voor het lagere loon ook op heel andere tijden gewerkt worden. Maar goed, dat hebben al meer mensen aangegeven. Wil je meer loon, wil ik een betere opleiding zien en een hoger niveau van functioneren. Maar on topic, 14 februari is het hier weer zo ver. Afgelopen week bericht gekregen dat er wordt gestaakt.
Ja @tuc, je hebt zoals gewoonlijk natuurlijk helemaal gelijk Wij roepen maar gewoon wat maar jij weet het echt allemaal.
D Dat werd wel letterlijk gezegd hoor dat men gewoon graag wil dat het kind iets mankeert, moet ik quoten? Dat het problemen gaf op het VO is wederom een fout van de betreffende basisschool. De diagnose mag nl nooit door de basisschool doorgegeven worden aan de VO school. Er is maar 1 (of eigenlijk 2 personen) die een andere school/arts/instantie mogen vertellen dat je kind een diagnose heeft en dat zijn jullie als ouders. De hele papierenhandel van de diagnose hier werd enkel aan mij en mijn man verteld door de psycholoog. Of dat naar school/huisarts of weet ik het waarheen ging was enkel en alleen aan ons. Zij mogen daarvoor niet eens naar school bellen. Er is geen kopie, die hebben wij gemaakt om aan school te geven. Wij hebben een formulier moeten tekenen voor het feit dat de HA en CJG (waar wij de verwijzing van kregen) dit dossier in mogen kijken. Dit geldt ook weer voor de middelbare. Wij beslissen in groep 8 met betreffende leerkracht of wij het verstandig vinden dat de VO school hiervan op de hoogte wordt gesteld. Voorlopig menen wij dat dat wel slim is, maar misschien denken we daar over 3 jaar anders over en dan hoort de VO school dus van niks.
Mijn reactie is gebaseerd op feiten. Als je je verveelt moet je maar eens Googlen. Wat zul jij versteld staan van de hoeveelheid artikelen en onderzoeken dit dit bevestigen.
@tuc zelfs als ik uitleg hoe ik het bedoel dan nog probeer je het te verdraaien. Stop daar mee. Maak er niet iets van wat niet aan de orde is.
Ik reageer exact op wat jij zegt. Psychologie is wetenschap. Ik leg 100 keer uit dat een diagnose niet door een school gesteld mag worden. Ook al gebeurd dat bij 8 van de 10 kinderen. Dan nog is dat niet overlabelen. Dan is dat een school die buiten zn boekje gaat. Diagnoses worden door psychologen en psychiaters gesteld. En de mensen die daarvan een diagnose krijgen die hebben die nodig. Twijfel je bij iemand die in een rolstoel zit ook of die een juiste diagnose gehad heeft? Of leven we nog steeds in de naïeve wereld dat we alleen dingen geloven die zichtbaar zijn (een been missen bv) ADHD en autisme zijn aandoeningen in de hersenen, dat is evengoed wetenschap als een ledemaat missen, een longziekte hebben oid. Alleen zijn de klachten van de andere aandoeningen voor een leek beter en makkelijker te snappen. Natuurlijk wordt er wel eens onterecht een diagnose ADHD of ASS vastgesteld. Net zo goed als dat mensen wel eens te horen krijgen dat ze kanker hebben terwijl dat achteraf niet zo blijkt te zijn. Maar dat gebeurd niet aan de lopende band. Een school die ADHD of ASS diagnostiseerd is dus geen foute diagnose, maar helemaal geen diagnose.
We zijn het niet helemaal eens maar dit onderschrijf ik helemaal! Alleen is het in ons geval zo dat we graag hadden gewild dat de juf eerder had aangegeven dat we misschien eens verder moesten gaan kijken dan een hulpplan waarbij de juf hem de basale emoties ging leren lezen. Heel goed bedoeld en hij heeft ook echt stappen gemaakt, maar het had van beide kanten echt heel veel frustraties gescheeld als er gewoon open was gecommuniceerd en was gezegd "dit past niet binnen wat wij normaal bij kleuters zien misschien is een bezoekje extra aan het CB of huisarts een goed idee". Uiteindelijk hebben wij zelf het balletje aan het rollen gebracht maar om heel andere problemen dan waar de school tegenaan liep.
Als er iets geen harde wetenschap is dan is het wel de psychologie. Er bestaan wel bepaalde testen maar die zijn evengoed aan een bepaalde zienswijze onderhevig. Daarnaast wordt ADHD vaak vastgesteld door kinderartsen die dan testen met medicatie. En daar zijn ook weer diverse tegengeluiden op. Was het maar zo simpel vast te stellen met een scan of id. Dat is juist het probleem.
ik neem aan dat het jouw persoonlijke mening is dat pychologie geen wetenschap is? Want in de psychologie wordt net zo goed statistiek en wetenschappelijke onderzoeksmethodes gebruikt als in elke andere wetenschap.
ZE zegt dat psychologie geen HARDE wetenschap is. Natuurlijk is het wetenschap, maar onderzoeksmethodes en resultaten worden heel vaak ( vaker dan bij veel andere HARDE wetenschappen) bijgesteld of veranderd. Dat verklaart ook waarom mijn zoon bij de psycholoog in het ziekenhuis geen pdd nos bleek te hebben en na de andere testen bij de psycholoog bij de ggz instelling wel. Heeft hij het dan wel of niet? Bovendien ben ik heel benieuwd wat er uit een test zou komen als deze opnieuw wordt gedaan. Ik weet vrijwel zeker dat het er dan niet uitkomt. Dat zou eigenlijk niet mogelijk zijn want ass is aangeboren en is niet te genezen.
Precies dit!!!!! Omgevingsfactoren, life-events, bias van de onderzoeker, welzijn van het kind op moment van onderzoek, zienswijze van leerkracht, ouders en kind, etc etc. zijn allemaal van invloed op de uitkomst van het onderzoek.