Als ik dood ben, maakt het voor mij niet uit als er organen verwijderd moeten worden. ik merk daar niks meer van en als een ander daardoor een fijner of langer leven kan hebben, is dat prima. Toen mijn zusje plotseling overleed waren we zo compleet in shock dat we er echt niet toe konden komen om haar als orgaandonor af te staan. Ze had een donorcodicil (maar was nog minderjarig). Ooit ingevuld. niet uit stellige overtuiging, maar omdat haar vriendinnen het ook hadden en het wel stoer stond in haar portemonnee. Ik ben blij dat destijds onze keus gerespecteerd is. Jammer dat jij dat schandalig vindt. Juist omdat ik weet hoe ontzettend in shock je kunt zijn, zet ik mijn stem straks op "nee". Voor mij maakt het niet uit, voor mijn nabestaanden wel en die moeten wat mij betreft de laatste keus hebben. Dat is straks niet meer zo dus ik ben straks (en ik ben bang velen met mij) donor- af.
Precies. Ik ben al sinds mijn tienertijd (overtuigd) donor. Maar sinds ik me er meer in ben gaan verdiepen (oa door m’n werk en her donordebat) begin ik wel steeds meer twijfels te krijgen. Ik denk dat meer mensen dit zouden hebben als ze beter geïnformeerd zouden zijn. Maar voorlopig sta ik nog op de lijst
Nee het gaat om lichamen die hersendood verklaart zijn. Zo is het onderzoek opgezet. Je gaat niet snijden in een lichaam wat niet hersendood is. Ook niet voor een onderzoek. Dat zou onethisch zijn.
Dat werkt, vind ik, wel 2 kanten op. En ik snap het argument wel dat ik er dan geen weet meer van zal hebben maar er mee eens kan ik niet zijn.
Dit bedoel ik dus. Zo jammer dat mensen zich een situatie als dit niet in kunnen voelen. Het kan soms zo heftig zijn om een nabestaande te verliezen dat het idee van donorschap er echt niet meer bij kan. Lijkt me vreselijk om mee te maken als het dan toch doorgezet zou worden.
De situatie die jij nu schetst vind ik uiterst verdrietig maar van een heel andere orde dan waar ik op doel. In jullie geval, kan ik me de genomen beslissing wel degelijk indenken. Je zusje was minderjarig en niet "overtuigd" donor. Echter, ik ben wel al een hele poos meerderjarig en overtuigd donor. En vind dat mijn wens daarom wel gerespecteerd zou moeten worden.
Waar kan ik dat onderzoek vinden? Bij hersendood kan er geen pijn meer gevoelt worden. De hersenen zijn namelijk dood. Er stroomt geen bloed meer doorheen. https://www.transplantatiestichting.nl/medische-procedure/donatieprocedure/orgaandonatie/als-de-donor-hersendood
Ik doel op niemand specifiek (ik kees vaak niet eens wie wat zegt) maar heb al een paar keer voorbij zien komen dat de wens van de overleden gerespecteerd dient te worden. En dat vind ik te zwart wit.
een heel goede vraag waar ik niet zo over na heb gedacht om heel eerlijk te zijn. Wat ik er wel over kan zeggen is dit: Het gaat hier om leven, niet om dood. Er hoeft niemand bij gedood te worden zeg maar. Ik ga er dus vanuit dat dit wel kan Bijbels gezien. Kijk: het is niet zo dat vanuit dat oogpunt niks mag, er niet geopereerd mag worden en je alles aan Hem moet overlaten. Hij heeft er ook voor gezorgd dat doktoren kennis hebben en daar mag en moet je zelfs gebruik van maken wanneer je jezelf of een ander daar niet mee schaadt.
Het is trouwens waar dat mensen bij het oogsten geen verdoving krijgen, enkel spierverslappers. Verdoving is niet nodig. Hersendood=geen hersenactiviteit=geen pijn prikkel. Zegt de wetenschap... Spieren kunnen echter wel samentrekken/ontspannen na een prikkel. Dit is niet handig als je een orgaan secuur wilt verwijderen. Vroeger met biologie wel eens het hart van een kikker aan eem statief zien kloppen? Dit was enkel een hart waar wat fysiologisch zout overheen stroomde. Er zat geen kikker meer omheen, dus of dat hart op zichzelf pijn voelde?? Zo stel ik het me maar voor. En toch... het voorbeeld van het kikkerhart snap ik. Maar ze kunnen wel aannemen dat je geen pijn voelt, omdat het volgens de kennis van de huidige medische wetenschap uitgesloten is, maar nog dagelijks worden er nieuwe ontdekkingen gedaan. Medische kennis en ‘bewijzen’ liggen niet vast helaas. Het zou ook mij een heel stuk meer geruststellen als ze bij het oogsten ook verdoving zouden geven, met als bij een gewone operatie.
Ik heb de posts hierna niet gelezen dus misschien is het al aangegeven maar jij zegt tegenstrijdige dingen. In post 81 zeg je dat als de machines je in leven houden je afgekoppeld wil worden want dat is kunstmatig en God moet beslissen en nu zeg je dat als een vrouw in leven gehouden wordt door machines ze dus niet dood is want ze kan nog kinderen baren... wat is het nou, kunstmatig of leef je dan nog?Ik snapte je punt ook al niet toen je over de zwangere vrouw begon.
Niet om je aan te vallen hoor, maar ik, als christen, heb juist veel meer moeite met ivf dan met orgaandonatie. Mochten er na een geslaagde ivf poging bevruchte embryo's over zijn en de kinderwens is vervuld, worden de bevruchte embryo's vernietigd of je geeft toestemming om ze af te staan aan de wetenschap voor experimenten. Dan dood je, naar mijn mening, juist leven. Overigens wil ik mensen ( ook christenen) die wel voor ivf gaan, niet veroordelen. Het gaat om mijn persoonlijke moeite daarmee.
Ik zal de echt goede onderzoeken moet zoeken. Als je Googled komt je allerlei vage alu hoedjes sites tegen. Maar dat van die doorbloeding klopt natuurlijk niet he. Je circulatie word kunstmatig in stand gehouden omdat je organen anders sterven en onbruikbaar worden. Dus er stroomt nog gewoon bloed door je hersenen. Die zijn niet ineens afgesloten van de rest of zo. Dat is ook niet wat hersendood betekend. Hersendood betekend dat we met de apparatuur die we nu momenteel hebben, op zo een moment geen activiteit in de hersenen kunnen meten. Ik vind dat eerlijk gezegd niet afdoende garanties geven.