Ik denk, aangezien ik me verder ook kan vinden in de reacties van Mamabri, dat zij ook vindt dat het gaat om het moment waarop iemand zijn laatste adem uitblaast en de hartslag weg is. Dat is ook het moment wat als je officiële tijdstip van overlijden genoteerd wordt door een arts, niet het moment waarop je hersendood verklaard wordt.
Toen wij afscheid namen van mijn tante was ze op dat moment hersendood (al een week). Twee dagen na het afscheid stopte haar hart en overleed zij. Dat moment werd genoteerd als officiële tijdstip van overlijden.
Nee, wat jij zegt klopt niet. Het moment wat geregistreerd wordt als tijdstip van overlijden, is als de stekker eruit gaat en het hart stopt met kloppen.
Dat is jammer en kan niet de bedoeling zijn. Logisch als je het zelf hebt meegemaakt, dat het je zo raakt. Ik ben "blij" om te lezen dat bij jullie de procedure zorgvuldig en respectvol is gevolgd. Je mag trots zijn op je vader ( en jezelf) dat hij, ondanks zijn overlijden, iets groots heeft mogen betekenen voor het leven van een ander! Ik denk wel dat je voorzichtig moet zijn om je eigen situatie te betrekken op elke situatie. Er zijn nu eenmaal mensen die twijfelen of hersendood echt dood is. Dat mag/ kan. Logisch ook dat als je daar aan twijfelt ( terecht of onterecht) je niet instemt met donatie. Ook niet in elke situatie wordt respectvol omgegaan met nabestaanden. Die verhalen zullen er genoeg te vinden zijn. Dat kleurt natuurlijk enorm je beeld rondom orgaandonatie.
Bizar. In mijn herinnering was dat niet zo, en ook online vind ik toch overal dat hersendood officieel dood is.
Ik kan alleen maar zeggen dat ik het bijzonder raar zou hebben gevonden als ze haar al een week eerder officieel dood hadden verklaard terwijl wij als nabestaanden zaten te hopen dat ze zou reageren op wat voor prikkel dan ook. Iets wat de artsen trouwens ook heel nauw in de gaten hielden via de monitoren want je weet maar nooit. Toen er door mijn oom en nicht besloten moest worden hoe het verder moest (wel of niet ontkoppelen) wilde mijn nicht de garantie dat er bij mijn tante echt geen hersenactiviteit meer zou kunnen optreden. De artsen vertelden haar dat de kans zeer klein was maar dat ze haar dat niet konden garanderen. Lijkt mij dat als je niet kan garanderen dat een patiënt geen activiteit meer zal kunnen laten zien je die dan ook niet alvast officieel dood verklaart.
Ik vind net op internet dat het tijdstip van overlijden bij donatie wel het moment is als iemand hersendood wordt verklaard. Daarna worden de organen dus verwijderd. Iemand is dan al officieel dood verklaard. Als iemand geen organen doneert en hersendood is, is het tijdstip van overlijden het moment na het afkoppelen van de apparatuur en als het hart stopt met kloppen.
Dat ben ik met je eens hoor (dat als voor jouw gevoel iemand niet dood is dat je dan niet wilt doneren en dat dat mag), ik vind alleen dat er onnodig hard en kwetsend over gepraat wordt en ik vind dat noch mijn vader, noch zijn nabestaanden dat verdiend hebben. En als ik zeg 'dat is niet waar' dan gaat dat over een opmerking als 'zus en zo gebeurt het altijd'. Ik zeg dan niet dat het NOOIT zo gaat, want dat weet ik idd niet.
dan wordt ze uit de ouderlijke macht gezet..en krijgen ze een donorhart, ik heb deze vraag namelijk gesteld aan de IC, toen mijn zoon een bloedtransfusie nodig had. Ik stelde deze vraag omdat ik weet dat bij bepaalde geloven bloedtransfusie afgekeurd wordt.
Ik had het woord leeggeroofd niet moeten gebruiken. Mijn excuses hiervoor. Wat ik bedoelde: dat als het lichaam terugkomt vd OK het niet meer uitziet als het lichaam wat je kende. Je kan je voorstellen als er meerdere organen eruit gehaald worden, er niets ervoor in de plaats komt. Het als leeg voelt en ziet. Ik kan het zo niet meer terugvinden. Maar ik heb verhalen gelezen dat dat beeld voor de nabestaanden nogal schokkend was. En kijk, ik vind het ook moeilijk hoor. Want er zijn heel veel mensen, die dagelijks hopen op een donor. En er sterven teveel, die mogelijk nog jaren hadden leven. Als ik nou zeker zou weten, hoe het precies gaat in de OK, zeker weet dat je geen pijn hebt/voelt. Je nabestaanden evt bij het moment kunnen zijn. En na de orgaandonatie je er weer als jezelf eruit ziet. En de begeleiding voor de nabestaanden beter zou zijn. Tja, dan zal ik mijn keuze aanpassen.