Oké, het is zover.. Vannacht gaat onze dochter op haar eigen kamer slapen. Ik ben hier zelf nog echt niet aan toe! Maar mijn man doet seizoenswerk en dat gaat binnenkort weer beginnen. Zijn dagen zijn dan heel onregelmatig en hij moet vaak heel vroeg opstaan. Soms zelf om 04.00 uur. En het kan maar zo zijn dat hij dan om 21.00 uur weer thuis is. Hij heeft dus echt zijn rust nodig en dat is toch wel heel moeilijk met de baby op onze kamer. We hebben na haar geboorte ook afgesproken dat ze in haar eigen ledikant sou gaan slapen als mijn man weer aan het werk zou gaan. Mijn grootste angst is wiegendood. Ik ben bang dat als ze ons niet meer hoort ademen dat ze het zelf zal vergeten. Wij hebben wel een super goede babyfoon waardoor we haar zelfs kunnen horen ademen als we goed luisteren. Deze blijft dan ook gewoon aan staan op mijn nachtkastje. De deuren kunnen niet open blijven omdat we katten hebben en deze mogen absoluut niet op de slaapkamers komen. En natuurlijk al helemaal niet als onze dochter alleen ligt! Zijn er moeders met ervaring die mij een beetje moed kunnen inspreken? Het is echt nodig dus het gaat sowieso gebeuren maar ik heb gewoon wat geruststelling nodig op dit moment want ik word steeds zenuwachtiger!
Kun je niet bij je baby gaan slapen op een logeerbed ofzo? Niet zo gezellig voor jou en je man, maar ik snap je gevoel helemaal tegenover je baby Is dat geen optie, dan is het een kwestie van wennen denk ik.
Jeetje wat lastig idd. Een logeerbedje zou idd een optie zijn? Vond dit ook echt spannend aangezien ze toch adviseren om iig de eerste 6 maanden samen te slapen. En oordoppen voor je man? Dat heeft hier toen wel geholpen.
Mijn zoontje ging ook rond die leeftijd naar z'n eigen kamertje. Vond het super spannend maar wij hielden elkaar op een gegeven moment alleen maar wakker. Het is echt een kwestie van doen en ervaren. Ik ging regelmatig even kijken of hij nog wel ademde . En nu nog (hij is 1,5) maak ik mij wel eens zorgen als hij bijvoorbeeld wat langer uitslaapt dan normaal. Ik denk dat dat ook bij het moeder zijn hoort, die zorgen gaan nooit meer weg.
Oh en succes vanacht! Het komt echt wel goed. Mijn zoontje ging trouwens meteen stukken langer slapen dus het had ook echt voordelen . Sochtends nam ik hem dan lekker nog even bij mij in bed om te kroelen. Heerlijk om de dag zo te beginnen.
Hier ook rond die tijd naar eigen kamer verhuist. Eerst de overdag slaapjes daar gedaan zodat ie kon wennen. De eerste nacht vond ik spannend maar ik hoor hem duidelijk ademen door de babyfoon. Hij slaapt veel beter zonder het gesnurk van mijn man dus hier was het een goede keus.
Komt wel goed. Maar als je het echt niet ziet zitten, kunnen je man en jij toch opsplitsen? Wij hebben maandenlang apart geslapen, omdat ik bv gaf en het niet nodig vond dat mijn man dan ook constant wakker werd. Veel makkelijker voor iedereen als de baby bij mij in bed sliep en hij in de babykamer op een logeerbed.
Hier ging de oudste met 3 weken en de jongste met 7 of 8 weken geloof ik op haar eigen kamer. De oudste belandde de eerste periode nog wel vaak bij ons in bed, de jongste eigenlijk niet. Bij beiden eigenlijk nooit een probleem geweest.
Een logeerbed past niet op haar kamertje jammer genoeg. Anders hadden we dat ook gedaan. Ze sliep de nachten bij ons op de kamer door. Nu werd ze wakker om 5 uur ongeveer. Nog heel netjes voor die leeftijd maar bij ons sliep ze langer. Ik heb haar na de fles weer terug gelegd en ze slaapt nu nog steeds. Het ritme is nu dus een beetje in de war. Maar dat snap ik ook wel. We gaan even kijken wat ze vandaag doet met de fles. Ik denk dat ik het inderdaad spannender vond dat mijn dochter zelf Ik ben vaak wakker geworden en heb met mijn oor aan de babyfoon gezeten om te luisteren of ze het nog deed. Zal er zeer komisch uit hebben gezien denk ik! Mijn man kan niet slapen met oordoppen. Hij slaapt heel erg onrustig dus die dingen zijn zo weg. Dat hebben we al geprobeerd.
Mijn zoontje ging rond 8 weken ook naar zijn eigen kamer en ik en mijn vriend heb en de hele nacht wakker gelegen om te kijken of alles wel goed ging hahaha. Meneertje zelf sliep lekker door en werd uitgerust wakker. Na een tijdje is het makkelijker en leer je meer te vertrouwen op je kindje. Hier sliep hij ook aanzienlijk beter in zijn eigen kamertje dan bij ons
Een babyfoon met een camera aanschaffen. Ideaal, kan je altijd kijken. Ik heb het geluid altijd uit staan, word helemaal kriebelig als ik alle geluiden kan horen.
Ja dat vertrouwen moet groeien denk ik. Maar ik had me voorgenomen om de adviezen te volgen en haar tot 6 maanden bij ons te laten liggen. Mijn man dacht daar anders over. Hij vond de kraamweek wel genoeg dus hebben we een compromis gesloten. Haar kamertje is aan de voorkant bij een drukke weg dus ze hoort veel auto's en bussen nu. Daar moet ze even aan wennen denk ik. Ze is best onrustig nu. Een babyfoon met camera hebben we al. Super handig! Ben zo blij met dat ding nu. Kan precies zien wat ze doet. Ik had het scherm ook uitgezet omdat hij best wel fel is maar toch elke keer weer aan doen om even te kijken en luisteren. Wat een zorgen brengt het ouderschap met zich mee! Als ze me dat van tevoren hadden gezegd kon ik me er op voorbereiden! Haha. Maar ik doe het met alle liefde Ik was altijd zo nuchter en snapte niet waar iedereen zich druk over maakte. Kon ik maar terug om haar anders te vertellen
Ik denk dat het er een beetje bij hoort dat je het spannend vindt. Wij hebben ook katten en iedere keer dat we 's nachts in haar kamertje waren geweest en weer op bed lagen, had ik het gevoel dat er een kat in haar kamertje was gesneakt en nu vast boven op haar in haar bedje was geklommen (we hebben nogal grote katten, Maine Coons, dus was echt bang dat ze haar zouden bedelven)... De eerste paar keer ging ik nog even kijken, maar ik moest er echt even doorheen om dat niet meer te doen. Rationeel gezien wist ik wel dat er geen kat op haar kamertje was gekomen, we deden immers altijd meteen de deur achter ons dicht, maar om daar ook aan toe te geven en niet tòch eventjes te kijken.. heeft ook wel een paar nachten geduurd
De oudste is met 5 weken naar haar eigen kamertje gegaan, de middelste en de jongste na 2/3 weken zo ongeveer. Babyfoon hebben we eigenlijk alleen bij de oudste gebruikt, bij de andere twee helemaal niet. Ze zijn alledrie nog in goede gezondheid . Vertrouwen komt vanzelf, de eerste nacht(en) ga je een paar keer vaker kijken als je toch wakker word. Hier kregen ze nog nachtvoeding(en) toen ze naar hun eigen kamer gingen, dus dan kwam er toch al elke 4/5 uur één van ons bij ze.
Hier de eerste 3 weken op eigen kamer geslapen. Maar ik was bang dat ik hem niet zou horen huilen. Vanaf toen tot 14 weken op onze kamer. En vanaf 14 weken weer op eigen kamer. Geen problemen gehad. Camera naast bed. Heb ik ook echt wel hele nacht En naar liggen turen en toen ook nog 2 nachyvoeedingen. Is altijd goed gegaan. Maar je moet er even doorheen
Hier ook twee katten dus een dichte deur. De eerste twee nachten sliepen de kleine en ik samen op een kamertje dat werkte niet, ik was om de haverklap wakker van elk piepje of zuchtje (of juist afwezigheid daarvan) en zij werd weer wakker van mij. Ik werd er paranoide van en beiden waren verrot (wat ook niet bevordelijk is). De derde nacht sliep zij al in principe op dr eigen kamer, in praktijk lag ze bij mij boven op t grote bed met krampaanvallen de eerste 6-7 weken, man naar de logeerkamer verbannen (120kg en slaapt, integenstelling tot mij, als een blok beton). We slapen nog steeds apart van elkaar 6 vd 7 nachten (man snurkt als een misthoorn en onregelmatig qua interval en volume) de ene met babyfoon de ander zonder. Haar oude kamertje was ook een klein hokje maar ik had een inflatable die ik altijd wel ergens die kamer in kon proppen en bij gepland (wetende dat ze ziek was) ging de stoel uit haar kamer en de stretcher er in. Toen we aan t verhuizen waren werd t de bank voor mij, dat boeit me dan echt niet. Wij hebben onszelf altijd helder ingeprent dat je wiegendood niet voor kan blijven, hoe verschrikkelijk het ook is, je kan maatregelen nemen om het risico te beperken maar je weet nooit van tevoren of je het verkeerde nummertje in de statistiek hebt getrokken. Zelfs een control freak als ik heb me er overheen gezet dat sommige dingen gewoon niet in mijn macht lagen. Niet echt geruststellend misschien. Ze kreeg een speentje, dr bed voldeed aan de eisen, papa snurkte wel dwars door alle muren en deuren heen en de katten zaten elkaar ook achterna met luid kabaal, ze ging (nadat de krampaanvallen onder controle waren) niet vreselijk afgepeigerd naar bed dus de 'super diepe slaap' waarbij mogelijk de ademprikkel weg zou vallen zou al lastig zijn. Al was ik de eerste dagen alsnog vastgeplakt aan die babyfoon die op max volume stond...(en mama alsnog weinig slaap, maar de kleine kon lekker tukken in elk geval).