zo ervaar ik het dus ook. Maar ik ben wel zo: is het mooi weer, komt er wat anders tussen (een vriendin die belt of we koffie kunnen drinken op woensdagmiddag zodat de kinderen met elkaar kunnen spelen, ik noem even wat) ik óók de boel de boel kan laten. Wat vandaag niet afkomt kan morgen ook.
Dat ging vroeger hier net zo, haha. Ik vond het zo irritant. Who cares dat er nog glazen op tafel staan. Ikzelf trek ook de deur gewoon achter me dicht. De rommel is dan een probleem voor future-me
Nee, want mijn man doet op zich best redelijk wat; niet het hele huishouden, maar als er bijv een vaatwasser moet worden uitgepakt een was gedraaid moet worden, doet hij het net zo goed. En hij doet dat uit zichzelf, ik hoef nooit wat te vragen, net als hij mij nooit wat vraagt. wij zijn beiden echt voor het huishouden en de kinderen verantwoordelijk. Mijn man doet sowieso heel veel met de kinderen, als ik het vergelijk met andere gezinnen. Ik werk meestal als hij thuis is, en pakt dus dingen uit zichzelf op. Maar hij hoeft van mij geen toilet te poetsen of zo
dat kan ik inderdaad ook, vroeger niet, heb mezelf echt aan moeten leren, anders kwam/kom ik helemaal nooit meer aan mezelf toe.
Zo leef ik Mn hele leven eigenlijk haha De dag loopt altijd anders als ik wil... waardoor ok vaak toch de dingen al niet redt die ik wou doen
Ik ben blij dit te lezen, ik vind van mezelf dat ik best meer opruimerig zou mogen zijn, maar als ik dit dus lees zullen mijn kinderen blij met me zijn
Ik werk 20 uur vriend 50 uur. Op di woe do ben ik vrij dus doe ik de kinderen en huishouden. Koken doe ik altijd. Weekend doen we t huishouden samen. Ma en vrij werk ik dus breng en haal ik ze. De hond doen we allebei. Overdag mik ik de kinderen in de wandelwagen en gaat de hond mee. Vriend zet de bak buiten. Ik pak de nachtvoedingen. Denk dat ik iets meer in huis doe maar vind ik niet erg. Hij mag namelijk niet aan de was komen.
ik ook, ik heb serieus maar zelden dat het hier "normaal" loopt. Dan is er dit, dan weer dat....En echt meerdere keren per week hoor. Ik zeg wel eens tegen mijn man: het is dat ik mijn werk kan plannen, dat geeft rust en stabiliteit, maar thuis is het altijd wel wat. Ik vraag me af of ik nou de enige ben???? (met jou dan Biny) Want als ik mijn moeder moet geloven, had zij daar maar zelden last van.
Ik heb dat ook hoor en merk juist nu de kinderen groter worden het steeds drukker wordt. 2 meiden van 15 en 13 en een zoon van 4. En juist dat leeftijdsverschil maakt het drukker. Zoon vroeg wakker, meiden later naar bed, dus eigen tijd blijft er weinig over. Gelukkig wel een man die veel doet.
Ja, mijn oudste is 21 en waar je dan denkt minder werk te krijgen, vind ik juist dat ik best nog heel veel werk aan hem heb...Nu is hij wel een zorgenkind, dus dan heb ik een afspraak met zijn werkgever, dan de gemeente, dan het UWV, zijn begeleider komt wekelijks en daar heb ik minstens 1x pm een evaluatie mee enz enz. Telefoneren vind hij lastig om te doen, dus als de dokter, de tandarts, het UWV etc etc gebeld moet worden moet ik dat regelen. Het kost gewoon erg veel extra tijd. En wat je zegt: de twee jongsten liggen er op tijd in, maar zoon komt laat van zijn werk (horeca) en wil uiteraard dan óók even zijn verhaal kwijt of iets geregeld hebben (de was bijv) Is natuurlijk geen huishouden, maar het komt er allemaal wel bij.
hier hoopte ik dan echt niet op om te horen hahaha De meesten zeggen dat de eerste paar jaren slopend zijn... maar zo te horen dus ook als ze ouder worden
Nee tuurlijk zijn we niet de enige... Maar van 'buiten' zie je dat niet.. Net zoals vandaag is ook weer zo'n dag... 8.30 op school/psz zijn. Zoon van psz had om 9.30 cupcakjes maken op school.. ik ben dus maar op school gebleven en dochter een fles gegeven omdat ik t niet red om heen en weer te gaan... nou daar cupcakes maken en opeten enzo haha om 11.20 klaar... dan maar ff naar t winkelcentrum lopen en buiten een rondje want de oudste is om 12.15 uit... dan ga ik niet naar huis lopen (15/20 enkele reis) dus doe dan wat boodschapjes. Dan kom ik thuis, eten maken voor ze, gelijk erachteraan een fles voor dochter... dus eer ik tijd heb weer wat nuttigs te doen is het alweer 13.00.. maar eigenlijk wil ik dan dochter nog wat aandacht geven, want die heeft de hele ochtend in de maxi cosi doorgebracht, want psz. Dus dan is t alweer half 2, dan moet ik weer een spelletje doen met de oudste... Ik heb dus vandaag 'al' een was in de machine gedaan en 1 in de droger en de vaatwasser voor de helft... en dan om half 5 ga ik weer weg want dan moet ik werken...
Ja ik vind deze jaren echt heel erg pittig. Veel en veel pittiger toen ze kleiner waren. Juist als ze op de middelbare school zitten, toch ook weer andere aandacht dan toen ze klein waren.
Ik vind het raar dat je niet je man zoveel mogelijk ontlast als je fulltime thuis bent. Voordat jullie samenwoonden, hoefde hij ook niet iemand te onderhouden.
Bij ons thuis is het eigenlijk nooit netjes (en momenteel ivm een verbouwing echt complete chaos), maar ik probeer wel wat basiszaken op orde te houden. Voordat ik wegga zorg ik er bijvoorbeeld voor dat de ontbijttafel leeg is (behalve als ik alleen de kinderen naar school breng, dan doe ik dat liever direct na het wegbrengen met maar 1 kind om me heen ipv 3), maar ik ga niet altijd eerst vegen (hetgeen wel nodig is na elke maaltijd). Ook omdat als ik naar de dierentuin/kinderboerderij/bibliotheek of wat dan ook ga, ik het wel zo handig vind om bij terugkomst meteen weer door te kunnen, want dan heeft iedereen honger en moet er snel gegeten worden. Daarvoor is een lege tafel wel nodig, maar een geveegde vloer niet.
nou, precies, ik heb ook heel vaak (te vaak) zulke dagen er tussen zitten. anders ingevuld, dat wel, ik heb geen baby meer die een flesje moet, maar man, man, soms denk ik wel eens: kan ik nog wat doen, of is dit weer zo'n verloren dag?? Maar goed.
Niet zozeer pittiger, ánders....Helpen met huiswerk, aansporen dat ze het uberhaupt doen, omgaan met alcohol, sexualiteit, zorgen dat ze uit de buurt van drugs en verkeerde vrienden blijven....Met stappen om half vijf in de nacht bellen dat ie een lekke band had, of ik hem "even" op wilde halen?? Ja hoor, jongen, túúrlijk mijn zoon wilde niet naar theorieles voor zijn rijbewijs, het was serieus IEDERE week dikke bonje in huis hier, omdat hij moest van mij....(opa en oma hadden betaald voor zijn theorie en hij mocht er van mij de brui niet aan geven) man, man, wát een ellende!! Twee jaar over gedaan, toen mocht hij rijden en had hij vrij vlot zijn rijbewijs. En wat zegt hij nu? Mam, ik ben zó blij dat ik hem heb, zó blij dat ik moest van jou....sorry dat ik het je zo lastig heb gemaakt...pffff Ach ja, kleine kinderen, kleine zorgen, grote kinderen, grote zorgen, het is een cliché, maar zó waar!