Maurice de Hond? Ik ken persoonlijk meerdere mensen die wel donor wilden zijn, maar het niet hadden geregistreerd omdat ze het gewoon vergaten. Maar dat zegt mogelijk meer over de laksheid in mijn vriendenkring
Mijn man idem. Hij vindt het heel belangrijk om orgaandonor te zijn, maar heeft de afgelopen 22 jaar nog geen tijd gehad om zich te registreren .
Minder begaafde mensen bijvoorbeeld. Die snappen misschien niet helemaal wat nu de bedoeling is. Mamabri noemde het voorbeeld van haar volwassen zoon. Daarnaast zullen er mensen zijn die te laks zijn om te reageren en bij hun overlijden hebben de nabestaanden het nakijken. Om dan te zeggen: Eigen schuld, dikke bult, vind ik veel te ver gaan als het over zo'n gevoelig onderwerp gaat. Daarom ben ik echt tegen deze wet. Het had moeten blijven zoals het was wat mij betreft: In principe" nee" , bij registratie"ja".
Je zegt dat je niemand wil overtuigen en vervolgens vind je dat mensen die het niet met je eens zijn " zwart wit denken" en de wet niet snappen??? Het gaat hier om MENINGEN. Die kunnen verschillen. Het gaat niet over gelijk hebben of snappen. Ik snap de wet prima maar ben het niet met je eens. Om dat ook nog eens" bullshit" te noemen, vind ik niet zo respectvol.
Het eerste punt snap ik. Het tweede punt niet. Mensen die tot 2x toe een oproep krijgen en daar geen gehoor aan geven, wetende wat de consequentie is, vinden het dus kennelijk niet belangrijk genoeg om die vraag bij leven met Nee te beantwoorden. Waarom zouden ze het dan bij dood wel ineens belangrijk vinden? En hoe er met de wens van de nabestaanden wordt omgegaan bij een ‘niet actieve registratie’ is nog niet bekend. Dus daar valt nu nog niks over te zeggen.
De ene mening is de andere niet, naar mijn mening Sommige argumenten zijn wetenschappelijk, andere vooral ethisch/filosofisch, andere zijn vanuit persoonlijke emotie, andere zijn religieus of anderszins spiritueel gefundeerd. Vind dat niet allemaal even zwaarwegende of interessante argumenten of meningen. Maar om wat de ander zegt BULLSHIT te noemen, dat vind ik echt geen manier van discussie voeren. Dan diskwalificeer je jezelf in een volwassen gesprek. Of in ieder geval stop ik dan met luisteren. Evenzo als iemand zichzelf 10x herhaalt zonder verder nog iets bij te dragen.
Maar dit is dan ook mijn mening, ik vind het bullshit en ik vind dat het zwart wit denken is. Net zoals dat jij het daar niet mee eens bent. Ik roep hier niet dat jij donor MOET zijn. Blijft een mening en die deel jij niet, prima.
Dat klopt, maar mijn zoon is wettelijk niet handelingsonbekwaam, en kan dus gewoon stemmen, een abbonnement afsluiten etc. Hij staat niet onder curatele.
Wat ik me afvraag is hoe ze het gaan regelen voor de mensen die de beslissing zelf niet kunnen maken. En wie bepaalt dat of ze daar wel of niet toe in staat zijn? En wat gebeurt er als je geen nabestaanden hebt en je bent niet aan die nee toe gekomen? Nu is er familie om te zeggen nee dat had hij/ zij niet gewild en we willen nog meer tijd met hem/ haar. Maar als je geen familie meer hebt is er niemand die hoop heeft. Niemand die de artsen er van zal weerhouden om te vroeg te beginnen met oogsten. Er zijn ondertussen wel genoeg links geplaatst van mensen die toch niet zo "hersendood" bleken. Ik ben niet voor de wet maar op zich ook niet tegen. Mensen worden meer gedwongen de keus toch echt te gaan maken. Maar er zijn ook genoeg mensen die daar helemaal niet over na willen denken. Moet je mensen gaan verplichten om een keus te maken? Dat vind ik best een lastig iets. En ik denk dat het uiteindelijk ook een eindeloze discussie zal zijn.
Het gaat mij dan ook niet zozeer over de overledene. Die krijgt er tenslotte niks meer van mee dat organen verwijderd worden. Het gaat mij om de nabestaanden. Na het overlijden van mijn zusje ( minderjarig) ben ik heel blij geweest dat wij als nabestaanden het laatste woord hadden. De kans is groot dat dat bij de nieuwe wet niet meer zo is ( bij meerderjarigen). Een ja is een ja. Ook al was de overledene te laks om zijn ja in een nee te veranderen. Ook al ben ik voorstander van orgaandonatie, ik vind dat nabestaanden het laatste woord moeten hebben.
Ik weet niet goed of ik voor of tegen ben de wet ben. Ik neig tot nu toe naar voor, maar ik snap de tegenargumenten ook. Ik ben dan juist weer tegen dat nabestaanden het laatste woord hebben. Maar dat vind ik makkelijker bij de oude wet. Dan heeft iemand echt overtuigd 'ja' tegen donatie gezegd. Dan vind ik persoonlijk het raar als een nabestaande dan toch 'nee' zegt. Ik ben echt overtuigd donor en zou het heel erg vinden als mijn nabestaanden dat dan tegen zouden houden. Met de nieuwe wet kan ik me voorstellen dat een 'ja' niet zoveel meer zegt als nu.
Nee er is een verschil tussen een JA registratie en een “geen bezwaar” registratie. Waar nu over gesproken wordt: Als jij als nabestaande kan aantonen dat de overledenen geen donor zou willen zijn, ondanks dat ze dat niet geregistreerd heeft zullen de organen niet gebruikt worden. Veel nabestaanden zeggen op dit moment Nee tegen donatie omdat de overledene niets had geregistreerd en ze dus niet wisten wat de overledene zelf zou willen. Ze denken dat mensen die geen donor willen zijn dit in de toekomst kenbaar maken, veel meer dan dat mensen die geen bezwaar hebben dat in het huidige systeem deden. Hierdoor hopen ze dat de eventuele keus voor de nabestaanden makkelijker wordt. Zoals het er nu uit ziet wordt er nog steeds aan de nabestaanden gevraagd wanneer er geen Ja of Nee geregistreerd is maar alleen een “geen bezwaar”. Maar de precieze invulling is dus nog niet besloten.
“Nepnieuws over hersendood” https://www.nrc.nl/nieuws/2018/01/28/vechten-tegen-de-vervuiling-van-het-donordebat-a1590120
Ik ben voorstander van deze wet, maar na mij te hebben ingelezen in de tegenargumenten sta ik er wel minder zwart-wit in dan voorheen. Ik begrijp een aantal bezwaren namelijk heel goed. Desondanks ben ik blij met deze wet en hoop ik van harte dat het meer orgaandonoren gaat opleveren. Ik heb twee familieleden met een donorhart als gevolg van een erfelijke hartziekte en er is een kans dat ik of mijn kinderen daar in de toekomst ook van afhankelijk zullen zijn. Eerlijk gezegd is het dus ook een stuk eigenbelang dat ik voorstander ben, maar ook doordat ik van zo dichtbij meemaak wat de impact is van orgaanfalen en wat een geweldig cadeau het is als iemand na zijn overlijden zijn organen afstaat om iemand anders zijn leven te redden! Voor mij is dit uiteindelijk belangrijker dan de nadelen van deze wet.
Dan is hij dus officieel in staat tot het maken van afwegingen. Dat vraagt dan van jou en je man als ouder waarschijnlijk extra inspanning om hem voor te lichten.
Ik ben tegen de wet, daar deze indruist tegen een m.i. zeer belangrijk principe: het recht op beschikking over het eigen lichaam. In combinatie met orgaandonatie is dit natuurlijk een handige manier om de wet er doorheen te krijgen: het wekt emoties op bij mensen: je bent egoïstisch wanneer je er tegen bent, het is alleen bedoeld om levens te redden enz. Hoe kun je het daar nou níet mee eens zijn? Maar men vergeet de essentie van de wetgeving: de regering eigent zich een bepaald recht op jouw lichaam toe ténzij je aangeeft hier niet mee akkoord te gaan. Ik vind dat geen goede zaak, ik vermoed dat dat nog wel tot andere indringende wetgeving gaat leiden. Zoals bijvoorbeeld n.a.v. een topic van een paar weken geleden: kinderen op de SEH verplicht intiem onderzoeken op sporen van kindermishandeling, ook wanneer daar geen directe aanleiding toe is. M.i. zijn dit de eerste stappen op een gevaarlijke helling, die eenmaal in het leven geroepen, niet makkelijk meer terug te draaien zijn.