Ons buurmeisje deed dat ook elke avond kon je de klok erop gelijk zetten. Echt dit zijn zeer nette,lieve ouders en ik.heb alleen maar medelijden gevoeld. Een huilbaby wat verschrikkelijk! Daar ga je toch niet van denken mishandeling. Het drijft je tot wanhoop. Het enigste wat ik er ooit van tegen de buurman gezegt hen is dit: het geeft niet hoor voel je niet opgelaten (was hun eerste) Heb toendertijd toen mijn jongste in veel opnames zat een tijd met een andere moeder zitten praten. Hun kindje lag daar zelfs in de opname die krijste 20 uur per dag
Toch zou ik zelf als mijn buurvrouw vraagt hoe gaat het? Zeggen dat het goed gaat, maar dat hij wel huiluurtjes heeft ofzo. Zij moet toch ook weten dat de buren dat horen... ik vind het raar dat ze daar niks over zegt. Mensen met huilbaby’s, hoe was dit voor jullie? Hielden jullie dit ook voor je? Ik vind het niet verkeerd om altijd bedacht te zijn op kindermishandeling. Het is nou eenmaal zo dat een huilbaby hier ook weer een risicofactor voor is, omdat je als ouders ook echt radeloos kunt worden. Ik denk dat het geen kwaad kan om op een rustig moment begripvol aan te geven dat je de baby zo hoort huilen en dat ze je om hulp kunnen vragen als het nodig is. Bijvoorbeeld een keertje met hem wandelen ofzo.
Ja, het is vast goed bedoeld hoor, maar uit eigen ervaring zat ik er niet op te wachten. Als je kind zo krijst ga je er ook niet een ander mee opzadelen. En mijn zoontje krijste in de wandelwagen net zo hard verder. En nee, ik ging niet spontaan mijn buren informeren over de krijspartijen.
Ik was daar inderdaad wel heel open over. Maar sommigen schamen zich misschien, voelen zich schuldig, denken dat het aan hen ligt ... Ik heb het destijds enkele keren verontschuldigend gevraagd aan de buren, of ze er geen last van hadden. Antwoord was dat ze dat helemaal niet hoorden. Het was pas jaren later, bij de tweede, dat mijn buurvrouw plots zei 'hij is toch rustiger dan zijn zus, blijkbaar, want we horen nu niets'. Wat was ik haar dankbaar dat ze die zorg voor mijn buren destijds niet óók nog op mijn schouders gelegd had. Maar goed, los daarvan is het natuurlijk ook belangrijk om waakzaam te zijn voor kindermishandeling. Niet álle huilende baby's zijn huilbaby's.
Ik vind wel dat er gelijk heftig gereageerd word. Ze mag zich toch zorgen maken? Zo raar vind ik dat niet als je een baby elke dag hoort krijsen. Je leest wel vaker dat een baby dood is door mishandeling. En het kan dat het inderdaad een huilbaby is. Maar waarom zou je dat ouders dan niet gewoon aangeven als een buurvrouw aan de deur komt? Dan kan je toch gewoon uitleggen dat je een huilbaby hebt?
Ik ben daar ook heel open over geweest naar de buren wat er bij ons speelde. Ik heb liever dat ze gewoon weten wat er gaande is dan dat men zelf gaat speculeren. Maar ik heb dan ook gewoon goed contact met ze. We staan wel voor elkaar klaar zeg maar.
Omdat het niet het goede moment is. Omdat je denkt dat jij als ouder iets mis doet. Omdat je niet wil toegeven dat je het niet aankan... Ik kan veel redenen bedenken.
Ik vind dit soort dingen altijd moeilijk. Zo goed als iedereen hier reageert met hun ervaring van een huilbaby. (onze jongste was er ook 1) maar om nou maar meteen ervan uit te gaan dat het hier ook om een huilbaby gaat.. vind ik gevaarlijk. het kan, die kans is wellicht groter dan dat er mishandeling plaats vind, maar als iedereen er nou standaard vanuit gaat dat huilende baby's huilbaby's zijn en huilende kinderen altijd last hebben van drift buien, dan komt kinder mishandeling dus nog minder vaak aan het licht. Ik vind het goed als buren oplettend zijn, en niet meteen weg kijken. Ik zou met de buurvrouw praten en kijken of je iets kunt doen. Wimpelt ze je af, of blijf je er een naar gevoel aan over houden dan kun je altijd bellen met een instantie voor advies wat je zou kunnen doen en wat hun ervan denken.
Maar het kindje huilt constant. Dat is toch wel iets heel anders als een kindje dat 's nachts huilt omdat het honger heeft.... en een buurvrouw die niet tegen huilen kan. Toch helemaal niet gek om de buurvrouw even aan te spreken? Wanneer je haar tegen komt gewoon even vragen of het allemaal goed gaat met de kleine, omdat je opgevallen is dat hij zoveel huilt. Buurvrouw zegt wellicht dat het kindje veel last heeft van buikkrampen. Je zegt dat je mee leeft en dat je voor haar klaar staat mocht ze er behoefte aan hebben. Lijkt mij persoonlijk fijner als iemand zoiets gewoon aan mij vraagt ipv dat de buurvrouw denkt dat ik mijn kind door elkaar schud (wat TS vermoed) of dat Jeugdzorg meteen op ons af gestuurd wordt (zie een van de andere reacties)....
Maar als kindje mishandelt wordt gaat die moeder dat je echt niet vertellen hoor. En soms weet je de reden van het vele huilen gewoon niet.
Ik vind het een menselijke reactie van je TS. Je hoort een baby huilen, instinct wil daar iets aan doen. Als het huilen krijsen wordt dan gaat je stresslevel echt door het dak. Dat is een normale reactie. Als het krijsen uren en dagen achter elkaar is dan komen er nare gedachtes omhoog, die kun je niet onderdrukken. Ik heb dat wel eens gehad toen mijn zwanger met mijn nichtje ging douchen. Zij krijsen (ze haat water) dan denk je: 'wat gebeurd daar?' En dan komen er mogelijkheden langs waar je niet aan wil denken. Die relativeer je maar soms lukt dat niet.. in het geval van een baby urenlang krijsen wordt het relativeren lastig. Ik zou langsgaan en vragen of er iets is, of vragen of er hulp nodig is. Desnoods aanbieden om een avondje op te passen of zo?
Hier wel eens naar de buurvrouw met huilbaby geweest. Overdag op een rustig moment. Gewoon gezegd: oh meis wat zul jij moe zijn en het zwaar hebben. Als ik je érgens mee kan helpen kun je me vragen. Resultaat: huilen, huilen en huilen van de buuf. Ze was zó op. (Alleenstaande moeder) Vanaf die dag kwam buurmeisje af en toe hier en kon moeders even bijtanken. Slapen, even naar de kapper of whatever. Nu is het een van mn beste vriendinnen geworden. Kortom, als je gaat ga dan op een rustig moment. Zonder frustraties maar mét begrip. En biedt hulp aan maar dring je niet op.
Ik zou zo’n vraag van mijn buurvrouw echt niet waarderen. Zeker met deze opstelling. Waarom wordt er gelijk gedacht aan een mishandeling? Huilbabys komt veel vaker voor, helaas maar ook gelukkig. En het is echt pittig.
Mijn dochter was ook een huilbaby en tot voor kort krees ze op een gegeven moment ALLES bij elkaar als ze dr haar moest wassen. Alsof ze echt vermoord werd! Gelukkig nooit wat van de buren gehoord. Mijn buren hebben nou ook kleinkinderen die je soms hoort waarvan je denkt; gaat dat wel goed? Maar het is alleen maar vervelend voor de ouders. Ik snap dat je op gegeven moment aan kindermishandeling denkt. Ik vind het heel lastig in te schatten
Er wordt niet direct aan mishandeling gedacht. Dit is al een tijdje aan een gang en TS vraag zich af wat ze kan doen. Huilbabys zijn echt heel zwaar en dat de buren er op een gegeven moment iets van kunnen vinden is realiteit. Goed juist dat TS een topic opent. Zo kan ze ervaringen lezen van moeders met huilbabys en misschien wordt ze zo gerust gesteld.
Nou sorry, maar dit vind ik echt te ver gaan. Alert zijn, helemaal goed. Maar dit is meer paranoia zijn. Je weet dat ze een hekel heeft aan water, je kent je zwager goed neem ik aan, dan zouden mijn gedachten in elk geval niet die kant op gaan.
Wij hebben ook een huilbaby, uit eigen ervaring kan ik je vertellen dat het gehuil soms door merg en been gaat, echt gegil en gekrijs. Super zielig voor onze zoon, maar zelfs met troosten stopt hij niet met huilen. Ik kan mij dus best voorstellen dat je als ouders radeloos word en dus ruzie krijgt door de vermoeidheid en niet meer weten wat je nog kan doen om je kind rustig te krijgen. Hier hadden wij de eerste 6 weken echt een relatie Crisis, mijn man wist gewoon niet wat hij met onze zoon aan moest, hij werd gek van het gehuil en het troosten wat niet hielp. Ik kan mij dus best voorstellen dat de spanningen bij jullie buren dus hoog op kunnen lopen. Maar dat gezegd te hebben vind ik het ongelofelijk goed van je dat je vraagtekens stelt. Want wat als er wel dingen gebeuren met dat kindje? Misschien moet je het gesprek eens aangaan met hun. Ik vind het altijd heel fijn als de buren zeggen "als wij wat voor je kunnen doen bel gewoon aan!" Of als ze zeggen " Wat moet dat zwaar zijn, een baby die zoveel huilt." Dat geeft mij een opening om te vertellen hoe en wat.
Onze dochter huilde 20 van de 24 uur. Ik was kapot en liep met een pnd rond. Man werkte in die tijd 80 uur per week dus stond er alleen voor. Dus ook ik stond er na een paar maanden soms wel eens schreeuwend naast dat ze haar mond moest houden. Alsof het helpt maar met een pnd doe je echt gekke dingen. Uiteindelijk bleek het om reflux te gaan en knapte ze met medicijnen snel op. Geen enkele arts deed er wat aan tot mijn man letterlijk zijn benen op het bureau van de hap gooide met de mededeling net zo lang te blijven zitten tot er eens wat aan gedaan werd. Pas toen kwamen ze in actie. Als een van de buren had aangebeld met een achterdochtige vraag dan had ik de deur dicht gesmeten. Als je het gaat vragen kijk dan heel goed uit hoe je dat doet.