En dit zijn dus echt van die opmerkingen waar ik echt heel veel moeite mee heb. Beetje schuldgevoel aanpraten, omdat iemand anders toevallig anders denkt over een bepaald vraagstuk dan jij zelf. Of een opmerking die ik een paar pagina’s terug las over de toekomstige ‘geen bezwaar’-mensen: ‘dan hebben we die in elk geval ook in the pocket!’ Pardon?? Het is geen handelswaar, die organen! En als je niet geeft doe je anderen tekort en ben je asociaal. Bovendien zijn er mensen (en dat is misschien lastig voor te stellen), die minder hangen aan dit aardse leven. Die vinden dat de dood bij het leven hoort, dus dat voor die mensen de keuze wel/niet heartbeating donor misschien ook anders is dan voor anderen. Laten we ophouden met elkaar te overtuigen, of een schuldgevoel proberen aan te praten en elkaar mening te respecteren en te nemen zoals die is.
Geen schuldgevoel aanpraten, gewoon de feiten opsommen. Als je tegen orgaandonatie bent bij hersendood dan heb je er dus vrede mee dat een kindje aan hartfalen dood gaat. Zo simpel liggen de feiten. En of dood nu bij het leven hoort, ik geloof in geen enkel geval dat wanneer iemand hoort: je kind zal komen te overlijden of je moet dit donorhart nu aannemen dat ze dan nog zeggen: nee laat mijn kind maar doodgaan. Ik geloof het pertinent niet.
Ik zal je verklappen: die gevallen zijn er wel! (Al bestaat er geen situatie waarin wordt gesteld ‘nu dit hart aannemen...’, want er is nooit ‘nu’ een hart. De vraag is dan: ‘wilt u op de transplantatielijst?’)
Ik weet ook dat er gevallen zijn waarbij kinderen de nodige bloedtransfusies niet krijgen, wat dat betreft mogen de regels wat betreft uit de ouderlijke macht ontzetten nog wel wat strikter worden. Ik denk alleen dat het van 90% grootspraak is, want hoe groot is de kans dat je die keuze moet maken, en dat ze wel anders piepen als puntje bij paaltje komt.
Ik snap de consequentie wel hoor...... Alsof hetgeen de regering nu besloten heeft zo ontzettend goed valt. Alsof het bij nabestaanden goed valt wanneer er gevraagd wordt of hun geliefde voor donatie in aanmerking mag komen. Hoe dan ook: voor mij zijn er in dit hele donorverhaal altijd verliezers.
Je kunt wel vol blijven houden van niet, maar Nogmaals, die gevallen zijn er wel! Een harttransplantatie is bovendien niet te vergelijken met een simpele bloedtransfusie. Hoe ik dit weet: ik werk in 1 van de weinige ziekenhuizen in Nederland waar ze harttransplantaties mogen uitvoeren. Heb daar gewerkt in een harttransplantie-team. Ken vanuit mijn werk de patiënten en de verhalen van de artsen. Ben ook bij secties geweest van transplantatiepatienten. Ken meedere mensen die hebben bedankt voor een nieuw hart. Het is misschien niet voor te stellen dat iemand kiest voor de dood, maar als je het van dichtbij hebt gezien snap je het misschien iets beter. Ik in ieder geval wel. Vergelijk het eem beetje met iemand die verdere chemotherapie weigert.
Uiteraard zou ik vreselijk moeten slikken wanneer puntje bij paaltje komt. Ik hoop ook nooit in die situatie te komen staan, maar voor mij blijft het echt een nee. Maar zo'n beslissing moet je als ouders samen maken, ik weet niet voor 100% wat mijn man zou doen. Wij hebben zelf een neefje dat op zesjarige leeftijd hersendood verklaard is Ouders moesten toen het besluit nemen of ze hem zouden afkoppelen van alle machines en hem rustig zouden laten sterven of donor laten worden. Zij hebben hem in alle rust laten sterven. En natuurlijk is het verschrikkelijk wanneer je kind een hart nodig heeft en het deze niet krijgt en komt te overlijden, maar dan nog: moet een ander kind wat hersendood is verder lijden op het moment dat deze doneert? Ik zou het niet op mijn geweten willen hebben dat andermans kind dood moest om de mijne te redden.
Nee hoor, want als je vindt (zoals eerder geschreven werd) dat je vind dat hersendood doneren moet afgeschaft worden dan geef je nl niemand meer de keuze voor bv een harttransplantatie (of andere vormen) en dan is het de consequentie dat mensen dood gaan, als je daar geen vrede mee hebt kun je niet tegen doneren zijn.
Veel te ver! Maar gelukkig wil ze verder niemand een schuldgevoel aanpraten. Het zijn gewoon ‘de feiten’
Wat klopt er dan niet? Er wordt niet alleen gezegd dat ze zelf geen orgaan wil ontvangen of donor zijn, maar dat het afgeschaft mag worden. Hoe ver ga je dan??? Je ontneemt daarmee iedereen de keuze voor een donororgaan. Maar ja vanuit het geloof mag je natuurlijk alles vinden en zeggen en als ik het doe is het hard
Maar dat is het hem dus ook...Ik ZOU er ook vrede mee hebben. Omdat ik zelf achter deze beslissing zou staan, hoe moeilijk ook. Ieder mens gaat dood, de een tijdens de zwangerschap (lees mijn onderschrift maar) en de ander wanneer hij 100 is. Ik hang niet aan het aardse leven en daar zit een wereld van verschil in! En jij hoeft dat van mij niet te begrijpen, niet te snappen, net zomin dat ik begrijp dat jij zo aan het leven hangt aangezien je toch dood gaat ooit. Wat overigens niet betekend dat ik als ouder er geen verdriet om zou hebben, dat is weer een totaal ander verhaal.
Nee ik heb gezegd dat het van MIJ mag worden afgeschaft. Omdat het vreselijke verdeeldheid geeft onder mensen (kijk maar naar hoe mensen nu al reageren) egoïsme (als jij niet wilt doneren, dan ook niet ontvangen), het is een heel erg "ikke, ikke" verhaal. en daar is het doneren wat mij betreft helemaal niet om begonnen! Het is begonnen uit mensen willen helpen en daar is momenteel weinig van terug te vinden. Is dat vanuit mijn geloof? Nee! Gewoon mijn eigen mening.
Maar ik vind dat er een heel groot verschil zit tussen “ik en mijn kinderen zullen zelf geen donor zijn” (want dat mag en kan ik begrip voor op brengen) versus “het hele orgaandonatie bij hersendood mag van mij afgeschaft worden”. Want daarmee wordt dan ook de kans dat een ander kan doneren ook afgepakt, terwijl die dat wel wil.
Er vrede mee hebben, als in ‘ik vind het allemaal wel prima’, is hier totaal niet aan de orde. Dat je weet wat de consequenties zijn van je keuze is iets heel anders. Je trekt conclusies die kant nog wal slaan.[/QUOTE]
Het is ook helemaal niet een “regel” vanuit het gelooof. Religie is hier namelijk helemaal niet eenduidig over. Sommige gelovigen zeggen juist Ja, vanwege naastenliefde. Anderen zeggen Nee, vanwege het feit dat God over leven en dood beslist. En daar zit nog een heel scala aan afwegingen tussen. Dus het is heel goed dat jij je eigen mening vormt ongeacht of mensen die mening delen of niet.
Sowieso missen ze alle analfabeten middels een brief. En dat zijn heel veel mensen. Er zijn veel LVB-ers en laaggeletterden die moeite hebben met het interpreteren van de brief en niet onder curatele staan. En, wat mij niet duidelijk is, krijgen alle Nederlanders die geen Nederlands spreken een brief in hun moedertaal? Of vervalt het recht op een bewuste keuze wanneer je geen Nederlands spreekt/leest? Ach, ik neem aan dat dit wel goed uitgezet wordt en dat er niet van wordt uitgegaan dat mensen uit zichzelf actief op zoek gaan naar hulp bij het lezen. Daarvoor is dit toch veel te belangrijk, om er vanuit te gaan dat het wel losloopt?
precies! Ik zal het zelfs nog iets duidelijker maken: zoals ik geloof moet de mens van God alles doen om zichzelf zo gezond mogelijk te houden en mag je dus geen medische hulp weigeren. Hij heeft immers ook de kennis en deskundigheid aan de artsen geschonken (door hen een goed stel hersenen te geven). Als ik dat HELEMAAL door zou trekken zou dat in wezen betekenen dat ik dus GEEN donor mag zijn (omdat ik niet dood ben, mogen mijn organen er niet uitgesneden worden), maar zou ik WEL mogen ontvangen (in de lijn van "je moet er alles aan doen om gezond te blijven") ALLEEN kies IK ervoor om rechtlijnig te handelen. Ik mag geen donor zijn en wil dus ook niet dat een ander voor mij zouden moeten doneren. Wanneer dat betekend dat God in het hiernamaals tegen mij zegt van: "Ja, maar het was beter geweest om wel dat donorhart aan te pakken", kan ik in elk geval Hem eerlijk in de ogen kijken en zeggen "wat ik niet wil wat mij geschiedt, doe dat ook een ander niet".....Dan zijn de consequenties in ieder geval voor mij en daar voel ik me prettiger bij als wanneer ik me moest verantwoorden bij God dat ik persé dat donorhart wilde hebben, ook al moest de ander hierom dood. Wat ook niet mag want: Gij zult niet doden".... Daarom zal ik dus ook nooit oordelen over mensen, gelovig of niet, die niet geven, maar wel willen ontvangen.