Peuterspeelzaal vind ik wat anders. Ik ging met "opvang" er vanuit dat ze kinderdagverblijf bedoelde. Maar je hebt gelijk. Peuterspeelzaal is absoluut goed voor een kind. Daarbij, blijft ze zeggen dat ze geen enkele tijd voor zichzelf heeft. Die heeft ze dan toch als haar kind niet thuis is
Ik vind een verschil zitten tussen de PSZ en de Opvang. Bij de PSZ leren ze dingen en worden ze voorbereid op de basisschool, de opvang vind ik meer voor werkende ouders die dat moment even de zorg overnemen dus ja, ik snap eerlijk gezegd wel de vraag waarom dr kind dan naar de opvang gaat. EDIT: Ben spuit 11 zo te zien
Als je geen recht hebt op toeslagen heb je dus een erfenis van meer dan een ton Maar hup aan de slag jij, niet overal een excuus voor verzinnen. Ga knopen doorhakken en kom voor jezelf op! Je zit nu al een paar jaar in deze situatie.
Echt ik heb een groot deel gelezen en geloof mij jij hebt een schop onder je reet nodig! Al dat zielige gedoe. Je doet alsof je zelfstandig bent opgevoed nou ik lees het tegenovergestelde. Goed voorbeeld voor je kind ook Je zeikt veel over je vriend maar misschien mankeert hij wel iets, en heeft hij voor jullie kind gekozen? Als ik het zo hoor dan had het voor hem niet gehoeven en misschien kan hij het gewoon niet. Geef je een tip kom uit die slachtofferrol en ga een baan zoeken en geef je kind het juiste voorbeeld. Pfff kan hier zo niet tegen.
Wat houd je tegen? Tips om het samen op te lossen, wil je niet (misschien dat jouw man niet de enige is met een bekrompen blik..?) Dus oprecht de vraag: Wat houd je tegen?
Ik denk dat het haar tegenhoud dat ze straks niemand meer de schuld kan geven dat ze zo ongelukkig is. Ts wat is je eigen aandeel in het ongelukkig zijn? Je kan wel alles op je partner afschuiven maar zo werkt het natuurlijk niet. Kijk eerst naar jezelf voor je gaat wijzen naar een ander
@tinkerbel80 Ik hoor je wel klagen over dat de erfenis er doorheen gaat door je man/vriend maar niet wat je zelf onderneemt om dit te voorkomen. Je geeft aan dat je alles zou betalen omdat hij te weinig loon zou hebben, maar dit trek je zelf nog altijd uit de erfenis want je hebt geen inkomen. Je zegt dat hij voor negativiteit zorgt, maar hij werkt bijna fulltime, je hebt geef je aan opvang wat let je dan om in die tijd iets voor jezelf te doen aan jezelf te werken of hobby’s etc te gaan doen op het moment dat je man/vriend aan het werk is, tv aan het kijken is of op zijn telefoon speelt. Je houdt jezelf daardoor in het negatieve en dat gaat niet veranderen door uit elkaar te gaan.
Ik heb steeds het idee dat mensen het niet echt begrijpen. Er is in principe overal geld voor. Omdat ik alles betaal. Ik onderhoud mij zelf plus ons kindje plus voor een gedeelte mijn man ook. Maar dit houdt wel een keer op natuurlijk. Ik vind het vooral erg dat mijn man er maar vanuit gaat dat ik alles betaal. Dat hij zelf niet wil bezuinigen en ook niet ermee zit dat mijn spaargeld zo wel op raakt. Het is niet zo dat er geen geld is voor dingen. Ik begrijp niet dat mensen dat zeggen. Het geld is er wel. Alleen komt dus alleen van mij. En dat vind ik wel erg. Terwijl ik zelf eigenlijk geen inkomen heb. Mijn man stimuleert mij verder niet om te gaan werken of een keer samen te kijken hoe of wat. Dat is wat ik mis. Iemand die een beetje betrokken is. Verder ben ik dus al bij een instantie geweest voor begeleiding naar werk. Deze geven aan mij nu te labiel te vinden voor werk. Dat ik beter eerst in balans kan komen alvorens te gaan werken. Dat zeggen die mensen ook niet voor niks. Opmerkingen dat ik niets wil enz, dat snap ik niet echt. Daardoor denk ik dat mensen het niet helemaal begrijpen.
Omdat ik dus zo erg in de put zit en steun mis dat er niet veel uit mijn handen kom. Meeste tijd breng ik door met ons kindje of huishouden doen. Ergens anders kom ik niet echt aan toe.
Je bent toch een gezin?.. Hier is het ONS geld.. niet mijn geld of mijn man zijn geld.. Het geld is van ons samen! Samen betalen we de rek.. Zolang jij niets in het laatje brengt door te werken.. vind ik het normaal dat je dus bij schiet als het inkomen van je man te weinig is om alles te betalen.. Dit alles gezegd ben ik toch wel heeeeel erg benieuwd welke instantie zegt dat jij beter niet aan het werk kan gaan.. Begeleiding naar werk? Als je echt wilt werken.. is er werk zat..
Er zijn genoeg mensen die met een burn out thuis zitten, die niet kunnen werken. Ik denk dat dat hier ook wel van toepassing is. Ik heb altijd gewerkt. Zit nu al best een tijd thuis. Dat past niet bij mij. Vind het raar dat dit ook niet gesignaleerd wordt of zo. Dat is dus ook omdat er geen betrokkenheid is. Als ik kon werken had ik het allang gedaan. Als mijn man iets niet kan of mankeert en daardoor iets niet kan, wil niet zeggen dat ik het dan maar alles alleen moet doen. Vaak raken partners juist overspannen dan. Dat is hier dus gebeurd.
Ik vind je echt een lachertje! Blijven mokken, zeuren en de schuld bij een ander leggen! Sommige hebben hier echt goede tips en daar reageer je niet op, op bepaalde vragen reageer je niet? Wat wil je nu eindelijk??? Wil je toestemming om je keuze te rechtvaardigen? Of wil je schouderklopje want boeehoeehoee je bent zooooo zielig.. JIJ kiest hiervoor! Als JIJ dingen anders wilt zul JIJ dingen anders moeten doen.
Ik heb heel lang getwijfeld of ik moest reageren, omdat ik het idee heb dat het niet binnen komt maar ik probeer het toch: Mbt werk zoeken, probeer het gewoon, desnoods vrijwilligerswerk. Het haalt je uit je isolement, je bent even thuis weg. Laat je je leven beïnvloeden omdat een instantie je labiel noemt? Bewijs ze het tegendeel. Mbt het geld, daar zijn 2 mensen voor nodig om het op te lossen. Nu snap ik dat zijn en mijn met geld sowieso niet, maar ieder zijn ding. Of je gaat met hem om tafel en kijken of je er uit kan komen met je man, of je gaat je harder opstellen. Dat hij leuke dingen wil doen is okee, maar jij mag af en toe ook. Desnoods spreken jullie af dat jullie om de maand wat met het geld doen, hij de ene maand en jij de ander. En als je hem niet betrokken genoeg vind moet je met hem in gesprek, desnoods een therapeut. Laat hem maar een middag alleen met jullie kind, hij kan er wel voor zorgen maar jij maakt het makkelijk. Hier wil mijn dochter ook wel is dat papa haar niet naar bed brengt, maar dan moet je gewoon doorzetten. Hoort er bij en worden ze echt niet slechter van. En als je het zeker zou weten, ga dan uit elkaar. Maar dan heb je nog niks, want geen werk, woning en nog steeds je kind om je heen. En dan ben je volgens de instantie nog steeds labiel.. Dus wat wil je dan? Raap je zelf bij elkaar, al doe je het alleen voor je kind, maar dit gemiep wordt niemand beter van..
Dit topic gaat exact hetzelfde als de andere topics van ts maar dan onder de naam cat2. Het enige wat het oplevert, is irritatie bij de dames die een poging doen om tips en ondersteuning te geven. Selectieve reacties en alles negatief van ts. Het ligt allemaal aan anderen (man, instanties, etc.). Ik vind het dapper dat er mensen blijven reageren, maar misschien even naar de topics van cat2 kijken en je ziet al snel dat het weinig zin heeft...