Ik zou denk ik niet aanbellen op het moment dat het kind alles bij elkaar brult, want waarschijnlijk staat de moeder dan ook stijf van de stress, maar gewoon eens op straat als je haar spreekt vragen of het goed gaat met de baby of dat hij misschien wat mankeert. Meer uit medeleven dan het over laten komen als bemoeizucht.
Meen je dit serieus? Hoe vaak hoor je wel niet dat er kindjes dood gaan door mishandeling en de buren er nooit wat van gemerkt/gemeld hebben? Wat is er precies mis mee om even op een rustig moment bij de buren aan te bellen en te vragen: goh, hoe gaat het met je? Hoe gaat het met de kleine? Vaak komen de verhalen dan vanzelf wel en/of kan je doorvragen. Je hoeft nog niet eens te vertellen dat je je zorgen maakt of dat je "last" hebt van hun huilende kindje. TS. Je zou ook veilig thuis kunnen bellen voor advies. Die zijn daarin getraind en gaan(vanuit eigen ervaring) heel netjes en secuur om met jouw vraag. Ze bouwen niet meteen een dossier op en gaan ook niet meteen melding maken van mishandeling. Ze gaan niet meteen langs en zullen ook het desbtreffende gezin niet meteen opbellen. P.S. Ze maken wel een dossier van jouw zorgen/vraagstelling. Mocht je dan toch melding willen doen dan kunnen ze jouw(!) dossier erbij halen en gaat het sneller.
Ik denk ook dat het er aan ligt wanneer je langsgaat. Om 2u snachts lijkt me niet de tijd. Maar ergens tussen de middag als het rustig is kun je ze misschien uitnodigen op de koffie?
Maar als er een nieuwsbericht komt dat een baby is overleden door mishandeling dan is iedereen verontwaardigd omdat er niemand wat gemerkt heeft of heeft ingegrepen.
Precies! Ik vind het heel goed dat ts hier alert op is. Ik zou zoals anderen al zeggen op een rustig moment haar aanspreken of langsgaan en vragen of ze hulp kan gebruiken.
Wat ik bedoel is dat je er niet aan de deur moet staan met de woorden dat jij je zorgen maakt. Daarmee kan je een ander echt een rotgevoel geven. Dat je vraagt of je iets kan doen vind ik een ander verhaal. En in haar ogen huilde mijn dochter 24 uur per dag, ze klaagde zelfs tegen visite dat ze een huilbaby naast zich had wonen en niet aan haar 8 uur slaap kwam.
nou mijn Zoon was mega moeilijk totdat hij 3 was , huilen krijsen enz enz mensen moesten dan wel niet gedacht hebben ..... Hou me hart al vast als dit een huilbaby word , worden veel telefoontjes gepleegd dan moet ik alvast strippen kaart regelen voor kinderbescherming ? Vind het wel erg erg ver gaan allemaal hoor
Ons zoontje bleek het KISS-syndroom te hebben (een beknelde zenuw in de nek) maar ook na die behandelingen bleef hij veel huilen. Tegen de buren gezegd (allebei de kanten) 1 kant begripvol (60jr) de jongere buren (40+) geen begrip bonken op de muren etc. terwijl wij hun ook veelvuldig hoorden zoon met autisme en ook veel gillen etc. zeiden wij nooit wat van. Maar op onze zoon constant commentaar wij verwenden hem etc. dus nee dan leg ik niks meer uit want luisteren doen ze niet.
Ik zou juist niet aanbellen tussen de middag. Ligt de kleine net te slapen word hij weer wakker gemaakt. Ik zou ze op straat aanspreken. Hier klinkt het trouwens savonds ook wel eens alsof er een exorcisme gaande is. Dan wil onze dreumes niet naar bed en krijgt hij een woede aanval. Incl slaan op de muur en dan moeten wij soms ook naar elkaar roepen om elkaar te verstaan.
Haha dit doet me denken aan me vriend die werd kenttergek tijdens het douchen van de jongste en riep ineens in the name of jezus christ compelse u tell me your name demon .. Had nog nooit zo hard gelachen . Jongste hier schreeuwt echt moord en brand als papa haar gaat douchen omdat hij niet weet hoe hij haar haar moet wassen volgens haar .... Huilbaby is er niks bij , denk dat ze vermoord word op zulke Momenten
Als je nou eens goed leest wat ik heb geschreven dan begrijp je misschien wat ik bedoel. Ik vind het persoonlijk niet ver gaan als je hiervoor veilig thuis zou bellen omdat deze mensen je een prima advies kunnen geven over hoe je met de ouders van zo'n kindje in gesprek kan gaan. Dat is toch niet erg? Zodra je als buren weet dat het om een huilbaby gaat dan is het toch prima? Dan word er toch niet om de dag naar jeugdzorg gebeld? Ik ben van mening dat je veel beter het gesprek aan kan gaan op een rustig moment en op een normale, vriendelijke manier. Niet meteen beginnen over de huilmomenten maar gewoon vragen hoe het gaat en of ze binnenkort zin hebben in een kopje koffie. Desnoods plannen maken voor een buurtbbq of een buurtapp aanmaken. Ook zo hou je de sociale contacten+controle hoog en ik ben van mening dat dat een goede en gezonde manier is van socializen met de buren. Zodra er een betere band is tussen buren zie je vaak ook dat er meer verteld/hulp gevraagd word. Prima toch?
En hoe moet zij vervolgens dan reageren? Zoals aangegeven zou ik niet op bemoeials van buren zitten wachten. Dus wat doe je dan? Dan ben je als moeder bijna verplicht om hulp aan te nemen of mensen gaan denken dat je iets te verbergen hebt. Alsof je nog niet genoeg aan je hoofd hebt met een huilbaby zeg.
Ergens tussen de 9 maanden en een jaar had mijn dochter ook (weer) zo'n krijsfase. Ze was al een huilbaby de eerste maanden (KISS) en met 9 maanden begon het weer omdat ze dan een heel kort moment had waarop ze 'goed' naar bed kon. Iets te vroeg: krijsen omdat ze nog niet moe genoeg was. Iets te laat: overprikkeld en driftbui. Om haar af en toe even stil te krijgen zodat ik niet gek werd, klapte ik dan soms een paar keer hard in mijn handen. Dan schrok ze, werd het krijsen gewoon normaal huilen en kon ik haar weer enigzins bereiken. De buren hebben oprecht gedacht dat ik dr af en toe een mep gaf, omdat ze me hoorden slaan en het huilen daarna zieliger werd. Kon ik me achteraf prima voorstellen, maar ik had er zelf totaal niet aan gedacht dat mensen dat zo zouden kunnen opvatten. Ik heb het hele scenario dus een keer gefilmd en dat aan de buren laten zien, zodat ze wisten wat er precies aan de hand was. Wij hebben gelukkig buren waarmee we prima overweg kunnen, dus dit was qua communicatie ook gewoon goed en open te doen. Als je elkaar minder goed kent, lijkt die stap me erg moeilijk, omdat het al gauw als beschuldigend of bemoeizuchtig oid kan worden ervaren. Lastig!
Zolang dat anoniem kan zou het geen “probleem” zijn. Maar ik heb al meer dan eens gehoord dat er anders een dikke notitie wordt gemaakt hoor. Zeker als TO het uitlegt zoals in de openingspost, dat ze bang is dat de baby door elkaar wordt geschud etc. Zo een notitie is wel erg lullig als het verhaal heel anders in elkaar steekt, want daar kom je ook niet zomaar van af volgens mij.
Ze kan aangeven dat ze het enorm waardeert dat mensen begaan zijn en hulp aanbieden, dat ze alleen op het moment niet ziet hoe buren hier een helpende rol in kunnen spelen. Ts kan nav de reactie misschien wel inschatten of haar gevoel misschien onterecht was. En dat de buurvrouw hier misschien niet op zit te wachten is dan jammer. Veel erger is het als ts haar gevoel achteraf wel juist bleek te zijn...en het dus te laat is.
Alsof je daarachter komt door een gesprek. Ze gaan echt niet in je gezicht zeggen dat ze hun kind slaan en het daarom heel de dag huilt
Het enige wat je vertelt is de omgeving waarin het desbetreffende gezin woont. Redelijk anoniem vind ik zelf. Als ik TS was zou ik inderdaad niet bellen en vermelden dat ze denkt dat het kind door elkaar geschud word. Wel zal ik vermelden dat ik het zorgelijk vind en vragen wat ik het beste kan doen. Ze zullen vrijwel altijd(lees: als er geen overduidelijk bewijs is van mishandeling, dus het gezien hebben met eigen ogen) een gesprek aanraden. Mij hebben ze aangeraden om de desbetreffende persoon eens op de koffie uit te nodigen en gewoon een praatje te houden. Hoe gaat het? Hoe is het met het kindje? Heb je het nog naar je zin op werk? Na dit soort vragen kan je een heel goed beeld schetsen van de mogelijke situatie. Je kan ook altijd vermelden dat het kindje best wel veel huilt. Heeft hij zo'n last van krampjes? Ach dat had mijn kindje ook, verschrikkelijk en niks hielp. Als ik je kan helpen moet je het zeggen! Dat lijkt me een aardig begin. Maar ik snap je redenatie wel hoor, anoniem om advies vragen is wel het beste. Want inderdaad, van een notitie kom je niet snel af.
Nou ik vind het echt heel naar om te lezen dat wanneer je een huilbaby hebt je wordt gezien als mogelijk mishandelaar. Alsof kinderen dan de hele dag huilen. Klop je dan ook bij de buurvrouw aan waarvan haar baby zo stil is? Dat kan ook wel eens een heel verkeerde oorzaak hebben.
Het is goed om alert te zijn, maar daar zijn echt meer signalen voor nodig dan alleen een baby die veel huilt.