Waar doen we goed aan? Concentratieproblemen school.

Handelingsgerichte procesdiagnostiek. Dat is dus zo’n individueel plan. Helemaal systematisch uitgewerkt.
Als jij niet weet of de zaken die ik noemde zijn of worden gedaan dan zal dat waarschijnlijk niet zo zijn. Normaal gesproken wordt dat in samenspraak met ouders gedaan. Lijkt me belangrijk dat school eerst eens met deze zaken aan de slag gaat. Ik begrijp niet dat ze dat nog niet gedaan hebben nav de eerdere signalen en het eerdere onderzoek.

 

Merk je thuis de signalen van school niet? Geen problemen thuis? Geen concentratieproblemen thuis? Dan zou ik al helemaal niet snel meegaan in het verhaal van de juf.

 

Dat onderzoek over iq is door mentaal beter gedaan neem ik aan?
Wat zeggen zij dan over eventueel ADHD? Want als hij echt ADHD heeft dan blijkt dat niet alleen op school hoor, dan zouden zij die aanwijzingen ook al wel tijdens het iq onderzoek hebben moeten krijgen. Hier ook begonnen met de iq test (in een reeks van meerdere onderzoeken) maar de ADD bleek daar al snel uit
Mocht alleen de juf die vermoedens hebben dan zou ik sowieso nog helemaal niet met medicijnen beginnen maar eens met de juf (en ib'er) en mentaal beter om de tafel gaan zitten wat het probleem in de klas precies is en wat daar eventueel veranderd kan worden.

 

Tja ik denk toch dat t handig is om goed onderzoek te doen. De performale onderdelen op een iq test worden ook beinvloed op snelheid/tijd en als de concentratie dan niet goed is kan het daardoor juist slechter zijn. Bij kinderen met adhd kun je dan mbv bv. medicatie juist op die onderdelen een flinke verbetering zien. Ook zegt een iq test niet alles mbt adhd. De test wordt individueel afgenomen in een redelijk prikkelarme omgeving wat niet te vergelijken is met een klas waarin nog 25-30 andere kinderen zitten tijdens de uitleg.
Mijns inziens is het goed om te kijken naar alternatieven, maar een adhd onderZoek bestaat zeker uit meer dan alleen een iq test. Een gestructureerde anamnese en ook neuropsychologisch onderzoek naar aandacht en concentratie hoort er ook bij om dit goed te kunnen beoordelen. Op basis daarvan kunje dan zien of t vooral de kloof is of toch mogelijk adhd. Jullie zien thuis in elk geval ook onrust bij hem, maar daar is t waarschijnlijk inder prikkelgevoelig als in een klas. Van afstand is het niet goed te beoordelen, maar weet ook niet of mentaal beter een begeleidingstraject heeft aangeboden. En anders toch verder gaan kijken. Medicatie kan nl soms wel veel verschil maken, wel niet op regulier onderwijs blijven, maar ook duidelijke verschillen op bv methode en citotoetsen laten zien. Bij zoon in klas bv nu zit een jongen die zonder medicatie niet te handhaven was in klas vanwege onrust en nu met rustiger is en inmiddels bij de best presterende kinderen in de klas zit terwijl hij voorheen of aan t dagdromen was of niet doorwerkte/ slordig was en veel fouten maakte.
T is zeker niet zaligmakend en er zijn ook nog methoden om je kind te helpen zich beter te concentreren door middel van training / coaching maar in de richtlijn adhd staat medicatie toch echt ook als een belangrijke optie om m.n. Op school de concentratie te verbeteren. Maar dan moete er wel echt sprake zijn van adhd....

 

Jammer dat de juf hier gelijk “aangevallen” wordt...
Het is nl regelmatig/vaak of misschien zelfs in de meeste gevallen dat de juf ‘dingen’ ziet bij kinderen. Deze geeft dat meestal door aan een zorgcoordinator of brengt dit in, in het zorgteam. Van daaruit kan verdere actie worden ondernemen.
Ik ben niet voor of tegen medicijnen, maar voor de juiste aanpak en soms horen daar medicijnen bij. Ik vind wel dat hier of een orthopedagoog bijgehaald moet worden en eerst een plan opgesteld moet worden zoals Syane zegt.

 

Niemand valt de juf aan, maar het is toch opmerkelijk te noemen dat de juf gelijk medicatie noemt zonder dat er andere mogelijkheden verkend zijn.

 

Dat vind ik ook. De juf heeft het al over medicatie terwijl de zoon van ts niet eens onderzocht/gediagnostiseerd is met ADHD.

 

Mijn oudste zoon was eigenlijk hetzelfde verhaal. Hij was niet erg druk thuis alleen op school kon hij zijn aandacht er niet bij houden. Hij is hoger begaafd (dus niet hoog begaafd maar iets eronder), maar op school kwam er niet veel uit. Bij de jeugd GGZ kwamen we niet veel verder. Dat was allemaal maar een beetje van tja, misschien wel, misschien niet. Al met al heeft het jaren aangesleept. Zoon ging steeds meer achterlopen, school deed daar niks mee. Extra uitdaging tegen de verveling was al helemaal niet aan de orde en toen ging zoon storend gedrag vertonen in de klas waardoor hij steeds de gang opgestuurd werd etc.

Aan het einde van het liedje kwamen we via de huisarts bij de kinderarts terecht. En daar hadden we tenminste wel wat aan. Die stelde voor om gewoon eens te beginnen met een hele lag dosis Ritalin. En vanaf dat moment ging er een wereld voor ons open. Zoon zat beter in zn vel, kon zich beter gedragen. Ging van Cito VMBO Kader naar Cito Havo/VWO. En zit nu in de tweede klas VWO en dat gaat goed. Hij heeft daar aansluiting, leuke vriendenclub. Hij gebruikt voor zijn lengte en gewicht nog steeds een relatief lage dosering maar dat heeft hij toch wel echt nodig. Ik moet wel wat helpen met huiswerk plannen en hoe je het aanpakt met leren voor toetsen. Maar het meeste doet hij helemaal zelfstandig en zn werkhouding is echt spectaculair verbeterd. Zonder medicatie was het VMBO geworden en daar heb ik op zich niks tegen. Alleen was hij daar echt niet gelukkig geworden. Ik denk dat niemand gelukkig word van studeren/werken onder je niveau. Dus ik vind dat persoonlijk echt een legitieme reden om wat te ondersteunen.

 

Hoi,
Mijn zoon is ruim 2 jaar geleden de diagnose ass en adhd gekregen. Thuis gaat alles prima maar op school heeft hij moeite met dingen. Prikkels en boosheid.
Ondanks dat alles scoort hij heel goed op school en de cito toetsen. Hij zit nu in groep 6 en ook hier werd in eerste instantie geroepen dat hij maar aan de ritalin moest.
Dat heb ik geweigerd voor nu en dus moest school met een plan komen.
Volgens de nieuwe wet aangepast onderwijs moeten ze tegenwoordig ook "speciale" kinderen normaal onderwijs kunnen aanbieden..
Gelukkig zit mijn zoon op een hele fijne school en hebben we samen na overleg besloten om een begeleider van buitenaf in te schakelen. Zij is meerdere malen komen observeten en heeft duidelijke tips kunnen geven aan de leerkracht over hoe dingen het beste aan te pakken.
Hierdpor gaat het echt een heel stuk beter op school en scoort hij zelfs nog beter.
Ik ben dus heel blij voor nu dat hij niet aan de medicatie zit maar geholpen wordt om zelf om te kunnen gaan met zijn "problemen".
Ik denk dus dat het belangrijk is om samen met school een antwoord te zoeken hoe ze het beste kunnen meewerken.

 

Hoi! Ik weet zelf sinds een paar jaar dat ik ADD heb. Ik studeerde toen. Uiteraard niet te vergelijken met de basisschool, maar ik wil je toch vertellen wat ik deed om mijn concentratie te verbeteren.

Ik kocht een Tangle, dit is ter ondersteuning van de concentratie. Door met de Tangle bezig te zijn kon ik me beter op de docenten concentreren.
Daarbij heb ik ook een cursus mindfulness en daarna yoga gedaan. Dit helpt me nog steeds bij dagelijkse situaties. Er bestaat ook yoga voor kinderen, misschien dat dat het proberen waard is.

Ritalin had ik ook baat bij. Die nam ik alleen wanneer ik het echt nodig had, aan het einde van de middag vielen me daarvan namelijk de ogen dicht

 

Een koptelefoon kan echt rust geven, het is gewoon een hulpmiddel, maar kan effectief zijn. Jammer dat ze hierover ook haar mening van tevoren alweer klaar had.
Ik zou vragen naar wát de school nou precies allemaal doet.
Wij hoorden ook maanden dat school zoveel deed, maar elke keer als we vroegen om voorbeelden, kregen we weer een vaag antwoord.

 

een echt traject naar een stoornis gaat sowieso niet op school en komen er nog 10 vragenlijsten , overleg/observatie bij pedagogen/psychiaters etc. duurt ook wel een aantal maanden hoor.. school heeft daar zelf in ieder geval behalve vragenlijsten die hun inderdaad weer ( en veel) moeten invullen niets mee te maken, dat gebeurd extern.

Duidelijkheid voor jezelf maar ook voor jullie mannetje is in mijn ogen alleen maar lekker, hij kan dan evt leren omgaan met een andere manier van denken, gaan deuren open om hem ook te helpen etc.

 

De testen om ADHD vast te stellen zijn een stuk uitgebreider dan een concentratietest van school. Hoe lang of vaak precies weet ik niet, want bij ons was deze onderdeel van een reeks testen waaronder ook iq en ASS.

Wat betreft je laatste opmerking herken ik dat zeker. Het geeft absoluut rust wanneer er eenmaal een diagnose is. Een beetje een: zie je nu wel gevoel. Bevestiging voor jezelf of zoiets.
Maar daarbij is het ook iets (wat bij mij iig) best hard aan kwam. Ook al wist ik dat er "iets" was, omdat zo zwart op wit te zien is heel confronterend. En daar heb ik ook best wat tranen om gelaten. Je weet niet hoe de toekomst eruit gaat zien, hoe je kind ermee omgaat, alles is wat onzeker.
Dus de ervaring van een diagnose heeft zowel positieve als negatieve kanten.

 

Bij mijn dochter zijn er ook uitgebreide testen afgenomen. Iq-test, persoonlijkheids test, gesprekjes met de kinderpsychiater etc. En in ons geval was ik toch wel opgelucht dat ze inderdaad adhd bleek te hebben. Natuurlijk is het niet fijn als je kind ‘iets’ heeft en zou ik ook liever hebben dat ze helemaal geen adhd had. Maar op dat moment was haar gedrag zo extreem en moeilijk, dat een diagnose opeens weer deuren opent. Je weet waar het gedrag vandaan komt en er zijn ook zeker wat handvatten die je kan gaan hanteren om je kind beter te begeleiden. Ik was ban tevoren er overigens al vrij zeker van dat ze adhd had. Ze heeft het gecombineerde type (dus hyperactief, impulsief en concentratieproblemen) en laat alles zeer duidelijk zien.

Mijn dochter heeft ook hechtingsproblemen (vanuit haar pleegkind achtergrond) en dat in combi met adhd is erg lastig. En daar had ik meer moeite mee, omdat hechtingsproblematiek meer ongrijpbaar is.
Mijn dochter krijgt medicatie en dat helpt haar heel goed. Dat zal niet bij ieder adhd kind nodig zijn. Maar mijn kind is zeer impulsief en en samen met haar onveilige hechting, zorgt dat regelmatig voor explosief gedrag. En op school is ze juist heel braaf (kost haar wel zeer veel energie) en helpen de medicijnen ook heel goed, zowel bij haar concentratie als het impulsieve. Natuurlijk wordt ze er ook rustiger van, maar dat vind ik altijd bijzaak.