Hoi allemaal ik ben nieuw hier moeder van 4 kinderen 3 ouderen leeftijd tussen 18/14 jaar en een nakomertje van 2jaar en nu ongepland/onverwachts zwanger van nr 5 (na sterilisatie) Wij hebben besloten het kindje te laten komen omdat abortus geen optie is ook al wilde wij geen kinderen meer. Maar nu komt dus de angst bij mij vooral voor de zwangerschap ik ben zo bang voor complicaties dit omdat mijn laatste zwangerschap niet helemaal goed verlopen in week 30 bloedverlies ziekehuis opname conclusie laagliggende placenta/stukje loslating placenta Uiteindelijk op 32 weken spoedkeizersnee ivm bloedverlies weer en gebroken vliezen. Na dit wilde ik geen kinderen meer en heb me laten steriliseren en nu toch weer zwanger. Maar oo wat ben ik bang er gaat vanalles door me hooft. Bloedverlies, keizersnede, Bang om dood te gaan juist door bloedverlies, placentaloslating, noem het allemaal maar op om alles wat er eigenlijk maar mis kan gaan daarnaast heb ik ook nog een stollingsafwijking fvl waardoor ik bloedverdunners moet prikken. Door al deze gedachten denk ik soms met vlagen het kan maar beter een miskraam worden(sorry dat ik dit zeg wil niemand hiermee kwetsen heb zelf ook 3 miskramen gehad in het verleden en weet hoe het voelt) maar heb dus zoveel angst dat ik zo ga denken dit lijkt mij niet oke. En daarbij als het dan mis gaat heb ik geen schuld gevoel van een abotrus waar ik echt tegen ben. Ik heb inmiddels al een echo gehad 6.5 weken heel pril nog maar met kloppend hartje. Ik heb mijn angst deels besproken dat ik best angstig ben maar niet hoe ik het hier schrijf. Dat het zo hoog zit. Zijn er hier meer vrouwen die dit mee hebben gemaakt qua angsten en of opnieuw zwanger na complicaties en hoe is dat verlopen. Ik hoop door ervaringen van anderen mischien zelf rustiger te worden.
Gefeliciteerd met het kleine wondertje! Met recht een wonder te noemen denk ik zo! Wat zal het schrikken zijn geweest! Heb je de intake bij de gynaecoloog al gehad? Ik zou daar een afspraak mee maken en al je zorgen op tafel gooien. Ik denk dat een arts je vragen en ongerustheid veel beter kan beantwoorden dan wij, misschien helpt dat een beetje! Sterkte, en ik hoop dat je ondanks de zenuwen toch ook een beetje kunt genieten van de kleine beeb. Heel bijzonder!
Inderdaad een wondertje is het zeker. Ik heb alleen nog maar een intake gehad de verpleegkundige begreep dat ik me zorgen maakte en gaf ook aan met de gynaecoloog te bespreken echter ik heb pas de volgende afspraak op 29 maart voor de termijn echo met gynaecoloog. Ik vind dit zelf ook best lang om zo rond te lopen met ik noem het maar stress en genieten lukt soms met momenten tot de angst weer toeslaat, en wat ik hierboven al benoemde dat t beter mis kan gaan, wil ik stiekem in me achterhoofdt ook niet. Maar door alle angst pfff gek word ik er van
Als eerste gefeliciteerd. Jeej wat een verhaal! Ik kan heel goed begrijpen dat je bang bent. Dat is ook wel een terechte angst. Het enige wat ik je mee kan geven is vertel het je verloskundige. Spreek je angste uit zodat ze je kunnen ondersteunen. Succes en heel belangrijk blijf genieten van je zwangerschap
gefeliciteerd wel heftig begrijp de angst heel goed ik heb zelf ook echt veel last van angsten ik loop ook bij de pop poli ivm angsten ed ik krijg er wel een rustiger gevoel door dat ik beter in de gaten gehouden wordt misschien is het voor jou ook een optie? heel veel sterkte in ieder geval
Ik ken eigenlijk geen zs zónder complicaties, zie mijn onderschrift. Nog geen levende kinderen, nu voor de 6e keer zwanger, en het verloopt probleemloos (licht bloedverlies in 1e trimester). Doodsangsten uitgestaan, ook deze keer weer. Maar wekelijks of 2wekelijkse controles en een meelevende gyn slepen me er letterlijk doorheen. Ik begin me nu te beseffen dat het ook wel eens _goed_ kan gaan.
Bedankt voor je berichtje Indd ik denk dat dit ook zou helpen als het goed in de gaten houden wordt denk dat ik daar ook wel rustiger door zal worden
Jeetje ik kan je goed begrijpen dat je doodsangsten hebt doorstaan. APS is ook iets met de stolling toch? Gebruik jij ook bloedverdunners. Ik zelf heb factor v leiden zijn ze achter gekomen 2 weken na mijn 3e kindje omdat ik in beide benen trombose heb gekregen. Heb ook 3 vroege miskramen gehad tussen nr 3 en nr 4 Dus mijn 4e zwangerschap begon ook geestelijk al met veel zorgen met vragen hoe zal t gaan krijg ik geen trombose dat was me grootste angst ondanks de prikjes die ik moest zetten. omdat ik nog nooit een zwangerschap met complicaties had gehad ging ik er zeker niet vanuit dat ik vroeger zou bevallen. Had ruim bloedverlies bij de keizersnee dit zal door de bloedverdunners komen denk ik. Maar toch Nu ik onverwachts weer zwanger ben slaat de angst dubbel en dwars toe omdat ik nu weet wat er fout kan gaan. En weer spuiten tot aan de bevalling en 6 weken erna. Google help daar ook niet bij als ik zoek op ervaringen lees de meest heftige verhalen die mij ook niet helpen. Als ik me even in gedachte even laat gaan komt de angst want ik weet het zeker bij mij gaat het fout met alle gevolgen van dien. En ik weet ook heel goed dat er meer negatieve verhalen staan als goeie dat help ook wel om dan te denken kom op we gaan er voor en mocht er iets gebeuren ben ik er optijd bij. Verder heb ik wel besloten me aan te melden bij de pop poli anders ben ik bang dat de negatieve gedachtes overheersen.
Ik heb idd een stollingsprobleem, antifosfolipidensyndroom mét de autoimmuunziekte SLE. Al bekend sinds mijn 17e, toen er nog geen zswens was. Heb op mijn 17e trombose gehad, wat in combinatie met een 2e keer Pfeiffer heeft geleid naar onderzoeken met dit als resultaat. Zodra de zswens er was kreeg ik bij een positieve test meteen de hele cocktail aan medicatie: spuiten, aspirine, infectieremmers. Nu gebruik ik in het dagelijkse leven sowieso al bloedverdunners in pilvorm en de infectieremmers, dus bij zs is het vooral een kwestie van switchen. Maar goed, tot nu toe geen positief resultaat, maar deze keer lijkt t dan toch echt te gebeuren. Heb ondertussen spoedkeizersnee én natuurlijke bevalling meegemaakt en beide keren niet bijzonder veel bloed verloren. Beide keren lag de placenta ook nog eens volledig over de uitgang (, waarbij ik vanaf 18 weken ongeveer nonstop bloedverlies gehad).Ook bij mijn 3 mk geen excessief bloedverlies. Dus gebruik van bloedverdunners hóeft daar niet toe te leiden. Ik denk dat je dit (en andere mogelijke complicaties) eens goed met de gyn en een stollingsarts (vasculair) zou moeten bespreken. En evt een maatschappelijk werker die verbonden is aan de poli Gyn/Verloskunde, die hebben ervaring met dit soort problematiek. Poppoli ben ik nooit geweest, waarschijnlijk is dit ook goed. Maar goed, de kansen op complicaties zijn niet groter geworden, omdat je nu weet wat het is om ze mee te maken. Ik denk dat je vooral getraumatiseerd bent (heel logisch) van de complicaties en daar moet je mee leren om te gaan middels de hulp die je zou moeten zoeken (poppoli, andere kanalen, whatever). En google, tja google... Ik bén dat horrorverhaal van google Toen ik daar op keek zag ik alleen maar succesverhalen van vrouwen met dezelfde aandoening. En bij mij bleef t maar fout gaan. En een volgende zs hield ik rekening met de eerdere complicaties, en dan kreeg ik weer iets anders! Mijn advies, leg alles uit aan je gyn (ik neem aan dat je daar nu loopt gezien je miskramen, stollingsproblemen en problematische laatste zs) en geef aan dat je meer begeleiding nodig hebt, zoals regelmatige echo's (of waar je dan ook behoefte aan hebt). Mijn ervaring is dat ze echt wel veel voor je willen doen, omdat ze geen stress willen bij een zwangere vrouw. Maak samen een plan om door die zs heen te komen. Het kan écht wel goed gaan hoor, óók met een stollingsprobleem en gecompliceerde zs! Probeer ergens vertrouwen te putten uit de zs die wél goed zijn gegaan!