Zit een beetje met het volgende. Kleuter van 5 zegt de laatste tijd vaak moe te zijn. Uit zich wel vooral rondom het naar school gaan en de opvang. In eerste instantie dachten we aan "zal wel weer een fase zijn/bij de leeftijd horen"... Nu vertelde z'n juf dat het haar ook opviel, dat hij minder energiek is. Normaal gesproken vind hij het geen probleem naar school te gaan en ziet de juf ook altijd een vrolijke kleuter. Toen bedacht ik me: De moeder van een vriendje heeft de ziekte van Pfeiffer. Dat jongetje en mijn zoontje zijn beste vrienden, dus spelen veel met elkaar. Zoontje komt daar niet ontzettend vaak maar is er wel geweest en op school zijn ze ook altijd samen. Mn huisarts gebeld maar die vind onderzoek niet noodzakelijk. Pfeiffer komt vaak voor bij kleuters en er is geen medicatie voor. Ok, dat snap ik maar vind het wel een verschil in benadering. Als de vermoeidheid toch blijkt te komen door pfeiffer, kunnen we daar rekening mee houden. Misschien wat vaker thuishouden, minder lichamelijke inspanning, enz. En als de pfeiffer uitgesloten is, kunnen we ons meer richten op het kleuter zijn. Dan is wat vaker thuishouden juist niet handig.... Vind daar eigenlijk wel een verschil in zitten, of denk ik te moeilijk?? Natuurlijk vinden we het niet tof om met hem bloed te gaan prikken, dat gaat een dingetje worden. Misschien dat ik hier reacties krijg waar we iets mee kunnen.
Ik zou nogmaals om een bloedtest vragen. Voor het zelfde geld is er iets anders aan de hand zoals een ijzertekort. En als het wel pheiffer is wil je het ook weten zodat je er rekening mee kan houden.
Ik zou er bij de ha op aandringen om toch het bloed te onderzoeken. Onze dochter heeft pfeiffer gehad nog voor haar eerste verjaardag. De ha wilde toen ook geen bloedonderzoek doen. Had ik maar doorgezeurd, dan hadden we tenminste geweten wat er mis was. Wij als ouders kenden ons kind niet terug en voelden dat er iets mis was. Ik heb meerdere keren bij de ha gezeten, maar die zei iedere keer: "misschien is het een fase, misschien krijgt ze tandjes en op het kdv pikken ze ook elk virusje op." Ondertussen waren wij ongerust en zaten we met een kind dat zich ineens veel aanhankelijker en huileriger gedroeg. Later zijn we er alsnog achter gekomen doordat een bloedonderzoek noodzakelijk was voor een ab-kuur. Als we het geweten hadden, hadden we in ieder geval geweten waar haar gedrag vandaan kwam en dat had ook geholpen om er mee om te gaan. En op de leeftijd van jouw zoontje kan het nog meer verschil uitmaken voor hoe je er mee omgaat. Ik zou dus bloedonderzoek willen.
Bedankt voor jullie reactie. Ik heb ook weer teruggebeld en mn verhaal uitgelegt. De assistente belde later terug en vertelde dat de ha bij haar standpunt blijft. Dit keer met argumenten waar ik me enigsinds in kan vinden. Hoofdargument is dat, als hij inderdaad pfeiffer heeft, de vermoeidheid dan nog steeds andere oorzaken kan hebben. (Winter, leeftijd, verkoudheid/griep waar hij ook last van heeft gehad een paar weken terug, overvragen op school,enz) 50% van de kleuters hebben al Pfeiffer gehad volgens haar en over het algemeen met weinig tot geen klachten. Ze vindt het zonde en zielig om bloedonderzoek te laten doen bij zo'n kleintje. Een vitamine tekort zou mogelijk kunnen zijn maar dan nog zou het beter zijn eerst een multi vitamine te proberen. Bij een ernstig tekort zouden er meer symptomen zijn. Voorlopig is het alleen vermoeidheid en opstandig gedrag. De komende tijd kijken we het aan en als er geen verbetering is of het erger wordt, gaan we er zeker gewoon heen. Wat betreft de benadering volg ik mn gevoel. Als hij moe en witjes uit school komt na de ochtend, laat ik hem thuis. Verplicht even naar bed. Als hij in slaap valt, weet ik ook wel genoeg.
Toch vind ik het gek dat de huisarts niet meewerkt als je dat als moeder zo vraagt.. zo heel erg is bloed prikken toch ook weer niet? Ja oké, ze vinden het niet tof, maar het is maar een kleine onderneming op zich. Ik heb het vorig jaar bij mijn zoontje, toen 3, wel gedaan. Hij was veel moe en bleekjes. Hier werd 'meteen' geprikt op ijzer en de rest. Kwam toen alleen licht verhoogde ontstekingswaarde uit. Die week erna nogmaals getest werd, maar die was toen weg. Verkoudheid was de reden van die waarde. Verder is er niks uitgekomen. Wel zijn de keel amandelen er nog uitgehaald, ook omdat hij zo pips keek. Nu is hij nog steeds veel moe vind ik.. Zal wel in de aard van het beestje zitten dan denk ik..
Denk, als ik aandring op bloedonderzoek, dat ze er wel in mee gaat.. Ze hoopte me met haar argumenten natuurlijk gerust te stellen, wat voor nu is gelukt. Aard van het beestje vind ik niet hoor. Kids horen niet veel moe te zijn. Misschien te laat naar bed? Hij is nu 4? Dus zit op school... misschien vraagt dat veel van'm?
Hij gaat om 19 uur naar bed. Wordt wel redelijk vroeg wakker, tussen 6-7. Later naar bed maakt voor s morgens geen verschil. School vergt inderdaad ook een hoop energie. Valt nu soms s middags in auto of bank in slaap.
Ons zoontje had dit ook wat maanden (toen 3 jaar) en net toen ik dacht hmm kwam het goed. Nu was hier wel net een broertje geboren en zindelijk geworden dus wie weet was het allenaal wat veel. Zelf 1,5 jaar geleden pfeiffer gehad. De diagnose had ik inderdaad nuet echt wat aan want er was geen medicatie voor. Enige wat verschil maakte was dat ik op m’n werk flexibeler mocht werken dus wat dat betreft handiger. Ik begrijp dus wat je zegt met de benadering is anders. Ik zou het nu nog even aankijken, in elk geval tot we deze vreselijke winter door zijn. Verder gewoon in meegaan als hij moe is. En als het niet verbeterd terug naar de huisarts!