Ben vroeger eens getrouwd geweest in gemeenschap van goederen. Gaf niet zo een groot probleem. Afhankelijk hoe je uit elkaar gaat. Ik had de hele uitzet en mijn ex had meer financiele middelen. Dit hebben we bij de scheiding dan ook zo aangehouden. Met mijn man nu, ook weer in gemeenschap van goederen. We hebben een gezamelijke rekening en verdienen ongeveer hetzelfde. Ook erfenissen staan niet op het programma...
Ik kan wel begrijpen dat mensen op huwelijkse voorwaarden trouwen. Maar ik ben getrouwd in gemeenschap van goederen, hebben samen ons leven opgebouwd. Samen auto’s gekocht samen huis gekocht, inboedel, noem maar op, dus ieder heeft gewoon recht op 50/50. Mijn man heeft wel zijn eigen bedrijf, voor dat we getrouwd waren al, daar help ik mee bij de administratie, maar mochten we uit elkaar gaan is zijn bedrijf gewoon van hem, daar ga ik niet moeilijk over doen.
Hier precies hetzelfde. We hebben ons leven samen vanaf nul opgebouwd. Alles wat we hebben is van ons samen. En van dat 'alles', (dus onze kinderen, onze ervaringen, levensjaren, huis, carrière, geld) vind ik huis en geld het minst belangrijke wat we delen.
En toch is dit vaak genoeg de situatie bij scheidingen, alleen is dan de vrouw met minder inbreng + niet werkend. En is het heel gebruikelijk om het alsnog evenredig te verdelen (lees zelfs in deze topic ergens dat het een reden is voor vrouw om in gemeenschap van goederen te trouwen)
In gemeenschap van goederen. We hadden toen al een kind en een huis samen. Alles was al van ons samen, dus geen enkele reden om voorwaarden op te stellen. Was misschien anders geweest als één van beiden een eigen bedrijf oid had. En verder zou ik er denk ik op dit moment bekaaid van af komen. Ik werk sinds een paar jaar niet, maar ben thuis met de kinderen. Mijn man werkt hard en heeft die mogelijkheid juist doordat ik thuis ben en alles (of iig bijna alles) omtrent de kinderen regel, zorg voor het huishouden etc. Maar ik heb dus geen inkomen. Ik vraag me echt af hoe ik me dat zou moeten voorstellen met huwelijkse voorwaarden.
Niet getrouwd.. Ik zie het niet als een bezegeling op je relatie.. Bovendien hoef ik niet de hele dag in de belangstelling te staan.. en als ik dan de kosten weer bedenk die het met zich meebrengt, daar ga ik liever van op reis Zal wel a-romantisch zijn, wil ook geen bloemblaadjes op mijn bed, geeft zo'n rommel Gelukkig denkt mijn vriend er net zo over. Wij hebben een samenlevingscontract en alles goed geregeld verder mbt huis/kindje etc.
Ik ben niet getrouwd en zou alleen trouwen om op een goedkope manier alles praktisch te regelen voor de kinderen. Glimmer, in jouw situatie zou ik goede huwelijkse voorwaarden laten opstellen. Dat heeft niets met (gebrek aan) romantiek te maken in mijn ogen. Daarbij wil huwelijkse voorwaarden niet zeggen dat er niets gemeenschappelijks is.
Ik denk dat je die keuze om zijn carrière voor te stellen ipv die van jou dan minder snel/makkelijk gemaakt zou hebben.
Ik was getrouwd in gemeenschap van goederen. Nooit meer! We waren 15 toen we bij elkaar kwamen en bij trouwen dachten we: waarom niet. We hadden nog de kinderlijke gedachte dat we allebei niets hadden, geen grote erfenis in de toekomst, geen eigen zaak enz. Nou, inmiddels moet ik altijd een beetje lachen als ik zulke dingen lees. Ook ik ben nooit getrouwd met de gedachte ooit nog te gaan scheiden. Vind zoiets ook een te kort door de bocht antwoord op het feit waarom iemand z’n twijfels zet bij gemeenschap van goederen. Nou, de beer kan losgaan als je (ongewild) gaat scheiden hoor. Er komen gevoelens in mensen naar boven die je écht niet had verwacht van je partner of van jezelf en helaas gaat het bij scheiden veelal over geld. Daar kun je de ander helaas nog het meest mee raken. Emotionele gevoelens heb je geen invloed meer op zeker niet als bijvoorbeeld de één de ander iets naars heeft aangedaan. Ik hoop altijd dat het bij mensen die zo roepen goed blijft gaan, echt waar, maar lach stiekem ook een beetje. Ook ik dacht niet te gaan scheiden en belandde in een (v)echtscheiding. Thank God waren er geen kinderen! En ik denk dan ook: ja, als je niet werkt tijdens je huwelijk dan is dat toch je eigen keuze geweest? Daar was jij ook bij. Waarom dan na een scheiding wél financieel gesteund willen worden? Je koos er zelf voor niet te werken, te ontwikkelen en financieel achter te blijven. Kinderen kunnen ook prima opgroeien met twee (deels) werkende ouders.
Zo zijn mijn vriend en ik ook. Ik vind zo'n dag voor mij een poppenkast ook al hou ik verder wel van een feestje.
Dit is inderdaad een hele goede reden. Toen mijn neefje failliet ging, bleef het huis gespaard. Het huis staat op de naam van zijn vrouw en wel zo fijn als je kinderen hebt, dat je niet ook nog eens je huis kwijtraakt.
Dat is niet heel anders dan wanneer je getrouwd bent in gemeenschap van goederen wanneer je geen inkomen hebt. Ook bij huwelijkse voorwaarden geldt bv een onderhousplicht na scheiding (partner/kinderalimentatie). Wij zijn overigens gedeeltelijk op huwelijkse voorwaarden getrouwd. Alles wat hij bv met zijn ex op naam had staan was van hun en kon ik niet aansprakelijk voor worden gesteld. Erfenissen/schenkingen/eventuele schulden ook op voorwaarden. En voor wat betreft de rechten van de (stief)kinderen hebben we eea uitgebreid op papier laten zetten. Maar daarnaast hebben we ook een gezamelijke deel. Dat alles wat we samen hebben opgebouwd ook zo verdeeld wordt bij einde huwelijk.
Wij zijn in gemeenschap van goederen getrouwd. De start situatie was ongelijk, ik had niks en een studieschuld, hij een appartement en spaargeld. Beiden hadden we een fulltime baan op dat moment. Ik was 7 maanden zwanger en zou na de bevalling fulltime thuis blijven. Natuurlijk ga je ervan uit dat je niet gaat scheiden, maar je denkt er wel over na. Niet iedereen die daarover na denkt komt tot de conclusie 'huwelijkse voorwaarden'. Wij dachten, stel dat het ooit gebeurt, ik ben dan jaren lang thuis gebleven voor de kinderen en heb geen inkomen gegenereerd (en niks opgebouwd). Maarrr, ik heb het wel mogelijk gemaakt dat mijn man zoveel kan werken als nodig is, hij thuis uit kan rusten, we geen kosten hebben aan kinderopvang, etc. Verder ben ik best handig met zelf dingen doen in huis, zijn we allebei super zuinig en kopen we bijna niks nieuw (alles tweedehands en dat knappen we dan op). Dat heeft dus ook nooit problemen opgeleverd. Ondertussen hebben we dus een huis gekocht, met zijn inkomen en ook nog eens een deel van de hypotheek bij mijn schoonouders. Daarbij komt dat mijn man best nog wel eens een erfenis zou kunnen krijgen in de toekomst en ik waarschijnlijk niet. Alles wat je in geld om kan zetten komt dus bij hem vandaan tot nu toe en toch vinden wij dit niet ongelijk. Het is maar net hoe je overal waarde aan toe kent, wat je belangrijk vindt en verder is het een kwestie van vertrouwen.
In gemeenschap van goederen. We gaan er van uit dat wij over 40 jaar nog steeds getrouwd zijn.ik weet wat de statistieken zeggen.maar die zeggen ook dat niet alle stellen weer gaan scheiden.
Dat getuigt dus ook nog van veel meer vertrouwen omdat je geen eigenaar bent van het huis en je daar in geval van scheiding dus ook geen aanspraak op kan maken . Onze reden om igvg te trouwen is ook geen romantische 'we zijn samen één' gedachte... vind ik ook een beetje naïef. Wij werken allebei, kunnen allebei onze eigen broek ophouden al verdient hij veel meer dan ik. Ik zal er dus sowieso niet slechter van worden mochten we gaan scheiden .
Wij zijn niet getrouwd maar anders zeker op huwelijkse voorwaarden. Nu hebben we inmiddels ook alles geregeld alsof we getrouwd zijn btw. Mijn partner heeft een eigen bedrijf en wij hebben geregeld wat bij wie komt na evt scheiding. Ik heb helemaal geen zin in die ellende mocht het daar onverwacht toch van komen. Ik denk niet dat ik er happig op ben mocht ik een evt erfenis van mij moeten delen met mijn ex en zijn nieuwe vriendin waarvoor ie me in de steek heeft gelaten bijv. (Vandaag weer gehoord in mijn omgeving, vrouw totaal in shock).Dan kan het wat mij betreft beter gelijk maar duidelijk zijn. Mja het zijn niet de meest romantische gedachtes maar ik ben nu eenmaal nuchter ingesteld dat dit soort dingen kunnen gebeuren ook als je het niet verwacht.
Dat zou ik dus jammer vinden. Deze keuze was vrij gemakkelijk te maken. Ik stond voor de klas en ben helemaal geen carrieremens. Het enige wat ik wel echt altijd wilde (van jongs af aan) was moeder worden. En op deze manier zetten we beiden ons gezin voor en niet per sé iemands carrière. Zo zie ik het tenminste.
Gemeenschap van goederen. We hebben ons er destijds niet in verdiept. We hadden ook letterlijk níks, we zijn zelfs gratis getrouwd op een maandagochtend in het gemeentehuis. Achteraf gezien erg onverstandig, want mijn man ging ondernemen. Maar gelukkig *afkloppen* is er niks geks gebeurd in al die jaren.
Maar dan zou het bij ons dus inderdaad niks uitmaken, aangezien we in het begin van onze relatie hetzelfde in brachten. We hadden toendertijd zelfs in ons samenlevingscontract staan dat alles gelijk verdeeld werd. Dus geen toegevoegde waarde voor huwelijkse voorwaarden dan, lijkt mij.