Dat zou kunnen, maar dan geeft hij daar nóg meer aan uit dan dat hij nu doet. En dat gaat dan te koste van dingen die ik zou willen doen of kopen, of dingen/uitjes voor het gezin. In theorie zou je daar natuurlijk afspraken over kunnen maken, maar bij ons is gebleken dat dat in de praktijk niet goed werkt. Mijn man is nogal degene met het gat in zijn hand . Nu heeft hij een vast bedrag per maand dat hij uit kan geven en ik ook, zonder dat je daarover hoeft te overleggen of “verantwoording” over af hoeft te leggen.
Hier exact het zelfde! Mijn man vindt financiën niet zo boeiend. Als hij maar gewoon goed te eten heeft vind mijn man het wel goed. Geld doet hem niet zo veel. Hij vindt het dan ook prima dat ik soms veel geld uit geef. Zegt gerust koop die (te) dure schoenen maar(doe ik vervolgens dan niet)
Alles op 1 grote hoop net als TS dus 2 betaal rekeningen: 1 voor boodschappen 1 voor de vaste lasten 1 spaarrekening
Hier net zo, maar dan nog twee rekeningen voor de kinderen waar elke maand een klein bedrag op gaat (20€ per maand, mis je helemaal niet) en bij een bonus of vakantiegeld iets extra's, loopt behoorlijk op over een aantal jaren moet ik zeggen! Is voor later voor hun rijbewijs of een deel studie!
Oh ja, om het makkelijk te houden hebben oudste dochters ook een eigen rekening voor hun spaargeld en/of kledinggeld. En ieder kind zijn eigen spaarrekening. Het is maar goed dat ik met een registeraccountant ben getrouwd, is anders niet meer bij te houden
Wij hebben beide gewoon een eigen rekening. Financieel onafhankelijk zijn vinden wij erg belangrijk. Ik wil niet moeten vragen of ik iets "mag/kan" kopen en hij ook niet. Het gaat overigens heel simpel als wij dure spullen nodig hebben betaal ik de ene keer en hij de andere keer ik, er is geen discussie en alles wat we kopen is van ons samen. ( dus eigenlijk zouden wij ook gewoon 1 gezamenlijke rekening kunnen hebben) Ik vind het gewoon fijn om mijn eigen geld te hebben denk ik. Ik wil niet moeten uitleggen waarom ik iets koop en dat verwacht ik ook niet van hem. Financiële vrijheid -zo noem ik het maar even- vind ik dus heel erg belangrijk, nu ik er zo over na denk Haha. Het grappige is wel dat hij promotie krijgt op zijn werk en dat mijn inkomen dan ons spaargeld word en op een gezamenlijke rekening terecht komt. Waarbij een deel eraf gaat zodat ik gewoon dingen kan kopen die ik nodig heb. Eigenlijk hebben we dan gewoon een gezamenlijke rekening straks Haha. Ik voel mij opeens heel burgerlijk als dit straks gebeurd. En dat bedoel ik niet negatief voor de gene die alles op 1 hoop gooien, iedereen moet doen wat het beste voor hun werkt!
Overleggen is een ander woord -in mijn ogen- voor vragen of je dat mag kopen. Overleggen is kijken of de ander het wel goed vind dat jij dat koopt. Dus in ons geval met gescheiden rekeningen hoef je niks te vragen en kan je gewoon kopen. Ik zou helemaal gek worden als ik alles moet "vragen".
Toen wij net gingen samenwonen hadden we elk onze eigen rekeningen nog. We hebben toen een gezamenlijke lopende rekening genomen maar nog wel elk een eigen spaarrekening. We verdienen in die tijd ongeveer evenveel. In de loop van de jaren kwam ook de behoefte om spaargeld in te zetten voor gezamenlijke doeleinden dus uiteindelijk hebben we ook een gezamenlijke spaarrekening genomen. Inmiddels 17 jaar verder en volledig samenwonend in gemeenschap van goederen.... ik verdien nu veel minder omdat ik ook veel minder werk, maar je bent samen een gezin toch? We hebben ook samen een huis en kinderen waar ik dus meer voor zorg omdat ik meer thuis ben. Hij werkt meer buitenshuis en dus komt er via dat kanaal meer geld binnen. Dat eigen geld idee heb ik niet zo zeer. Wel als ik mijn jaarlijkse envelopje krijg van mijn ouders en schoonouders voor mijn verjaardag dat ik dan ook echt iets voor mezelf wil kopen. Maar verder heb ik dat niet hoor. We hebben beide ruime voor onze hobby's en daarnaast overleggen we als een van ons iets wil kopen.
We hebben beiden onze oude lopende rekening nog, nu wel op beide namen. Bij hem komt zijn loon binnen, en betaalt hij alle vaste lasten van, de rest gaat naar de spaarrekening. Op mijn rekening komt mijn loon en dat is meteen het 'huishoudgeld' voor alle variabele lasten, cadeautjes, kleding, eten etc. Iets voor onszelf kopen, dat doen we eigenlijk nooit denk ik. Ik hou heel erg van naaien, maar dat is meteen garderobe voor de kinderen en soms mezelf, dus dat hoort gewoon bij het maandbudget. Mijn man heeft naast zijn ene bedrijf waar hij fulltime voor werkt ook nog een bedrijfje aan huis. Daar gaat het meeste van naar de spaarrekening, maar soms houdt hij wel eens wat in zijn zak voor een cadeautje voor mij als ik jarig ben, of gereedschap dat nodig is ofzo. We zijn wel van plan om als de verbouwing klaar is, en we dus niet meer elke cent hoeven te sparen beiden een vrij besteedbaar bedrag per maand in te stellen, zodat hij af en toe boeken kan kopen wat hij graag wil maar waar we nu het geld niet voor over hebben, en ik eh...geen idee eigenlijk. Terrasjes pakken enzo doe ik gewoon van het maandbudget, net als uit eten gaan samen.
Ieder een eigen rekening en gezamenlijk ook een rekening. In het begin maakten we een verdeling zodat we iedereen ongeveer hetzelfde over hielden, maar mijn man raakte zijn baan ow en dus kwam alles alleen via mij binnen. Toen kocht mijn man dingen van de gezamenlijke rekening en ik voor mij en de kinderen van mijn rekening (waar ik de obs spaar). Inmiddels werkt mijn man weer en is in principe de afspraak dat hij alleen de opvang betaald. Zo houden we de rest over om te sparen. Als we het jaren op mijn salaris hebben gered kan dat nu ook nog en is zijn inkomen gewoon extra. We willen graag de keuken en woonkamer verbouwen en daarvoor spaart hij.
Wij hebben ontzettend veel rekeningen. Sowieso 4 spaarrekeningen voor onze dochters. Dan hebben we allebei onze eigen spaarrekening en een spaarrekening gezamenlijk voor vakanties en uitstapjes. En een spaarrekening om de studiekosten van onze dochters te kunnen betalen. Dan hebben we allebei een eigen betaalrekening en een gezamenlijke rekening. Op onze eigen betaalrekeningen worden onze salarissen gestort en daarvan maken we allebei een deel over naar de gezamenlijke rekening en een deel naar onze spaarrekeningen. Van de gezamenlijke rekening betalen we alle vaste lasten, uitstapjes, boodschappen etc. De rest mogen we naar eigen inzicht uitgeven.
Wij doen maar wat... enige wat hier gestructureerd gaat zijn de spaarrekeningen van de kinderen. Die 'beheer' ik. Voor de rest geen gezamenlijke rekeningen. We kijken altijd wie er op dat moment ergens geld voor heeft en die betaalt het dan.
Je hoeft toch ook niet alles te vragen? In de meeste huishoudens denk ik dat iedereen prima in kan schatten wat je zo koopt en wat niet. Kleding of kleinere interieurspullen wordt niet in overlegd. Een bank of kast oid wel, maar dat is meer smaak gerelateerd. Ik zou het echt heel vreemd vinden als jij van jouw geld een bank koopt en die in huis zet zonder te overleggen. Dus moet je dat alsnog "vragen". Grotere aankopen vind ik normaal dat je dat bespreekt. Mijn man wilde een andere auto, en ook al had hij zn eigen geld, dan vind ik het nog bizar als hij dat zou kopen zonder dat aan mij te vragen. Hier hoeven we dus niet alles aan elkaar te vragen, alleen grotere aankopen waarvan ik het in elke situatie normaal vindt dat je dat niet op eigen houtje doet.
Ik denk dat je er vanuit kunt gaan dat in verreweg de meeste situatie men het “eigen” geld niet gebruikt voor banken, auto’s of andere gezinsgerelateerde spullen. Maar bijvoorbeeld de hobby van mijn man is gitaarspelen en soms krijgt ie het op zijn heupen en wil hij een nieuwe gitaar. Hij speelt alleen op Fenders, dus hoppa, dan verdwijnt er zo weer €600,— (als het niet meer is) naar de muziekwinkel. Ik word er niet blij van als zulke dingen zomaar van ons gezamenlijke geld betaald worden. Ondanks dat wij het niet slecht hebben vind ik dat namelijk een flinke bek geld. Nu doet hij het van zijn eigen geld en moet hij daar dus soms andere dingen voor laten. Voor hem óók fijn, want zo kan hij zulke dingen gewoon kopen, zonder dat met mij te overleggen, want zeker weten dat ik dan ga vragen waarom hij nou nóg een gitaar nodig heeft en dat ik wel leukere dingen kan bedenken om met dat geld te doen.
Smaak gerelateerde dingen zullen altijd overlegt worden omdat het nogal knullig is als de 1 er jaren tegenaan moet kijken terwijl hij of zij het lelijk vind. Maar als hij een nieuwe bank wil ( ik juig het alleen maar toe) alsjeblieft koop dan die nieuwe bank, we hebben beide de zelfde smaak dus ik zou daar 100% op vertrouwen. Ik weet nog wel dat hij opeens de badkamer aan het slopen was. Het enige wat ik vroeg was ;"hoe snel is het af?" We kunnen allebei ontzettend goed met geld overweg en als er een nieuwe badkamer betaald kan worden vind ik het alleen maar een leuke verassing. Hij wilt bijvoorbeeld een nieuwe auto. Helemaal prima als hij morgen besluit onze auto te verkopen. Hoeft hij niet te overleggen. Wilt hij een nieuwe motor? Helemaal prima als dat hem gelukkig maakt moet hij dat lekker doen. Ik wil graag een mama fiets, dus ik zij ik ga een fiets kopen. Hoef ik absoluut niet te overleggen kanttekening hierin is dat hij de fiets als verassing heeft gekocht van "zijn" geld. Ik ben super blij dat wij dit op onze manier doen. Ik wil dat hij de vrijheid heeft net zo als dat ik dat andersom ook zou hebben. Dit werkt voor ons perfect. Voor een ander zou het misschien niet werken en is een andere manier voor die gene goed. Prima toch? Als wij 1 rekening zouden hebben weet ik zeker dat hij elke keer het gevoel zou hebben dat hij zich moer verantwoorden. Maar als ik zo nadenk zou een gezamenlijke rekening geen probleem zijn als we maar gewoon kunnen kopen wat we willen. ( nadat gekeken is door de persoon of het die maand haalbaar is.)
Ja ik snap de redenatie wel, maar ik vind dit een gekke situatie. Want hoe je het went of keert, je had als gezin sowieso leukere dingen ermee kunnen doen dan een gitaar kopen. Want als gezingerelateerde dingen daar niet van gekocht worden had je dus sneller geld over gehad voor een dure vakantie, auto of bank. Ik vind het prima als mijn man een hobby heeft en daar geld aan uitgeeft. Maar ook al heb je je "eigen" geld dan lijkt het mij nog slim en volwassen om na te denken wat je er mee doet en of iets verstandig is. Ik heb een man die in het trotse bezit is van een wii u, playstation zoveel en een xbox, dus ik weet wel wat van dure hobby's.