Beide salarissen en andere inkomsten zoals kinderbijslag komen op de gezamenlijke betaalrekening. Daar wordt alles van betaald. We kopen, halen zonder overleg hetgeen wat nodig is. Grotere sporadische aankopen gebeuren in overleg. Wat over blijft, blijft staan of Wordt doorgestort naar de gezamenlijke spaarrekening. Deel wordt doorgestort naar rekeningen waar we sparen voor toekomstige uitgaven voor de kinderen zoals studie, rijbewijs e.d.
Maar jullie doen eigenlijk precies hetzelfde als de mensen met aparte rekeningen. Jullie hebben ook aparte rekeningen waar je iedere maand geld op stort. Alleen komt het in beginsel op dezelfde rekening in plaats van dat je beide geld stort op een gezamenlijke rekening. Dat is het enige verschil.
Voor een deel wel maar wij verdelen het eerlijk en niet wat er over blijft na de vaste lasten. Mijn vriend brengt meer in dus hij zou meer over houden.
Hier alles op één hoop. Wij hebben beiden een eigen zaak. Afhankelijk van hoeveel we nodig hebben om rond te komen en hoe de bedrijven er voor staan, storten we beiden elke maand een bedrag op de gezamenlijke rekening. Meevallers (belastingteruggave etc) gaan naar de spaarrekening. Als die niet toereikend is voor grote aankopen onttrekken we meer uit een van de bedrijven. Een paar keer per jaar kijken we of we iets moeten aanpassen in de maandelijkse stortingen
In mijn ogen voelt dat inderdaad heel erg zo. Ik zeg niet dat het een feit is, maar mijn eigen gevoel. Het voelt gewoon alsof iemand me vertelt dat ze samen een huis hebben gekocht en ieder eigenaar is van een eigen verdieping en deze gescheiden houden. Woonkamer is gezamenlijk. Misschien omdat wij destijds in het studentenhuis ook een 'huishoudpot' hadden waarin maandelijks geld werd gelapt. Die associatie heb ik ermee. En dat is persoonlijk, net zoals anderen denken dat ze zouden moeten 'vragen om geld te besteden' als ze geen eigen rekening hadden.
Dit kan je toch niet vergelijken. Ookal hebben mijn man en ik samen een gezin, we zijn ook beide individuen en verdienen beide ons eigen geld. Wij hebben persoonlijk alles prima geregeld maar vind het niet nodig dat ik elke uitgave die mijn doet weet en andersom ook niet.
Ik vind al dat '' mijn rekening '' en '' zijn rekening '' ook erg afstandelijk en inderdaad zakelijk overkomen. Misschien zijn wij gewoon erg makkelijk maar na een relatie van ( in ons geval ) 13 jaar snap ik niet dat ik dan zou denken '' Ow, ik ga even lekker een tas kopen van MIJN spaarrekening '' nee, alles is gewoon van ons. En ook al breng ik 0,0 euro binnen en mijn man alles, vragen of ik iets mag kopen ? Echt niet.
Maar hoe zou je dat dan doen in mijn geval? Ik breng niets binnen en hij juist alles, zou dat dan in jouw ogen betekenen dat ik niets meer mag kopen voor mijzelf omdat ik geen eigen spaarrekening heb?
Ik zou er niet voor kiezen om niet te werken. Ik hou er van om mijn eigen geld te verdienen en zo nog onafhankelijk van mijn man te blijven. Maar ondanks dat wij beide aparte rekeningen hebben is al ons geld wel voor ons samen. Als mijn potje op is aan het einde van de maand dan mag ik zijn pas mee. Als dat wel het geval zijn dat ik om wat voor reden dan ook geen werk meer zou hebben, dan zouden we alles van mijn man zijn rekening moeten doen en dat zien we dan wel weer.
Tja, wij hebben er bewust voor gekozen om verschillende redenen en het gaat perfect op deze manier. Ik vind het alleen zo afstandelijk over komen door te spreken over '' mijn geld '' . Mij maakt het echt geen drol uit of ik zelf mijn geld verdien of dat ik het van mijn man pak. Ik vind juist dat ik weer op een andere manier mijn input in het gezin doe. Hij doet het financieel en ik juist weer met andere dingen. Maar kan nog steeds mijn dingen doen, heb nog steeds mijn hobbies, hoef geen verantwoording af te leggen van bepaalde uitgaves ofzo. Iedereen voor zich natuurlijk maar ik vind al dat aparte rekeningen gedoe ook erg afstandelijk en zakelijk zoals @amdaa ook al zei.
Nou dat is prima toch als het voor jullie werkt? Ik vind er niks zakelijks en afstandelijks aan, maar dat is mijn mening
Wij willen naar een grote hoop, maar hebben nu nog ieder eigen rekeningen en een gezamenlijke. We zijn allebei niet zo van het regel- en uitzoekwerk maar moeten eigenlijk eens uitvogelen bij welke bank we dan gaan en er dan werk van maken. Op één hoop lijkt ons allebei handiger, want nu zijn we telkens allebei geld aan het overnamen naar de gezamenlijke. Nadeel vd grote hoop lijkt me wel dat ik dan meer het gevoel zal krijgen me te willen verantwoorden als ik weer eens een paar laarzen koop die ik niet nodig heb. Andersom is hij AliExpress-verslaafd...
Ik snap echt niet waarom dat anders is. Wij leggen naar rato geld in op de gezamenlijke rekening zodat we beiden ongeveer hetzelfde overhouden op onze eigen rekening. Jullie boeken van de gezamenlijke rekening hetzelfde bedrag over naar je eigen rekening. Wat is daar anders aan?
Gelukkig is jouw gevoel hier in huis geen feit. @Debaky Wij zijn inmiddels ook behoorlijk lang samen, maar desondanks geen behoefte om alles op 1 hoop te doen. Absoluut niet zelfs. Voor jullie is het normaal, voor ons niet. Wat voor de 1 zakelijk en afstandelijk aanvoelt, is voor de ander misschien wel de het “geheim” van een goede relatie. Weet jij veel... Het wordt nu bekeken en beschreven als een heel erg zwart-witte situatie; het is of het één of het ander. Bedenk dat het vaak wel wat genuanceerder is...
Jullie niet nee maar er zijn er genoeg waar het niet eerlijk verdeeld is en de een meer overhoud. Ken ik ook genoeg mensen van in mijn omgeving. Zo van Ik verdien meer dus mag meer overhouden.
Maar de mensen die hier reageren dat ze naast de gezamenlijke rekening nog een eigen bankrekening hebben zeggen toch helemaal niet dat degene die het meest verdiend ook het meest voor zich zelf houdt. Ik heb een hele hoop naar rato constructies gelezen. Op een grote hoop vind ik als je geen aparte rekeningen meer hebt, maar alleen een gezamenlijke rekening. Wat jullie doen vind ik niet alles op 1 grote hoop. Het is alleen een andere manier van verdelen.