Je bent eigenlijk altijd van elkaar "afhankelijk". Dat is omdat je een huis en kinderen (zegmaar je leven) met elkaar deelt. Vaak is het zo dat de een meer uren kan werken, juist omdat de ander meer voor het gezin zorgt. Maar zelfs als je allebei fulltime werkt en bij wijze van evenveel verdiend, dan ben je nog van elkaar afhankelijk in de zorg van/voor het gezin. Dan zul je daarin toch ook thuis de taken moeten verdelen op een manier die je allebei prettig vindt of samen financiele beslissingen m.b.t. de kinderen moeten nemen. Als je samen een gezin vormt heb je elkaar nou eenmaal nodig, zowel in fysieke en psychische ondersteuning als financiële ondersteuning van het gezin. Hoe ieder dat verveelt moet'ie lekker zelf weten, je blijft altijd van elkaar afhankelijk in een bepaalde vorm. Vaak zelfs nog na een scheiding. Toch zijn er mensen die ECHT alles zonder partner doen: Super knap, respect!
Maar dit en de situatie van @Debaky is toch prima! Net zoals dat anderen een andere situatie prefereren. Ik snap niet zo goed waarom aparte rekeningen hebben zoveel sh*t over zich heen krijgen maar als wij aangeven dat wij niet zouden kiezen voor thuis blijven, dat kan niet. Als dat voor jullie werkt dan is het goed, voor ons zou het niet zo werken en dat is toch ook prima?
Ik vraag me af wat de reacties zouden zijn als hier een man aangaf fulltime voor de kinderen te zorgen... maar in zo'n geval is de man ook financieel afhankelijk van zijn vrouw (zoals hier wordt gezegd: zijn handje ophouden). Terwijl dat juist beter kan werken in gezinsverband. Je bent in een relatie altijd afhankelijk van je partner. Anders heb je geen relatie.
Wij hebben allebei een eigen rekening maar de rekeningen zijn wel aan elkaar gekoppeld zodat we beide het overzicht hebben. Ik werk parttime (24 uur p.w.) en verdien daardoor het minst. Ik betaal de huur, Ziggo, mijn eigen telefoon en zorgverzekering, mijn eigen zorgkosten, alles voor de jongens (behalve opvang dat betaald mijn man), de boodschappen en alle andere kleine dingen die gekocht moeten worden (cadeautjes voor verjaardagen, spullen die aan vervanging toe zijn etc.). Van mijn overuren, vakantiegeld, eindejaarsuitkering en ORT betaal ik alle reparaties aan de auto en onze vakantie. (Ik spaar zelf in een afzonderlijk potje ons zakgeld voor onze vakantie, mijn man weet hiervan maar heeft geen sleutel van dit potje en weet ook niet hoeveel er precies in zit). Mijn man werkt 36 uur per week en verdiend meer. Eigenlijk betaald hij al het andere. Soms betaald hij weleens wat voor de jongens of voor mij. Op dit moment lost mijn man ook nog schulden af die wij hebben. Wanneer hij dit niet meer hoeft te doen houdt hij heel veel geld over en dan verwacht ik dat hij zelf de auto gaat onderhouden zodat ik meer voor ons als gezin kan sparen. Wij hebben regelmatig woorden over geldzaken maar dat komt oa door de stress van schulden.
Zoveel shit over hun heen krijgen? Valt ook wel mee hoor. Je hoort van beide kanten toch gewoon een mening? Het gaat er om dat er hier door @Amberxx beweert word dat je je handje op houd als je als vrouw zijnde niet werkt en je man wel. Dat is erg neerbuigend en in mijn ogen geen mening meer. Vooroordeel, dat is het. Ze doet het net overkomen alsof je één of andere profiteur bent van je man en dat je hem laat werken.
Ik denk niet dat ze dat zo bedoelt. Ze bedoelt het als veiligheid en eerlijke verdeling van alle taken. Niet dat je een profiteur bent. Ik begrijp dat standpunt wel, net zoals ik ook begrijp wanneer men andere keuzes maakt. Ik mijn ogen is er geen zwart-wit/goed-fout. Wel vind ik het een beetje raar dat je het geen probleem vindt om zelf te veroordelen ("armoedig om de rekening te delen") maar het wel erg vindt als het naar jou toe gebeurd.
Ik zeg niet dat het armoedig is ik zeg dat ik het armoedig vind, totaal iets anders. Zij zegt gewoon letterlijk dat je je hand ophoud als jij als vrouw zijnde niet werkt en je man wel, ze zegt niet dat ze dat vind ze zegt dat dat zo is. Zo komt het bij mij over. Prima als je het op een andere manier doet, moet iedereen zelf weten maar kom niet aan met dingen over dat jij zegt dat ik dan mijn hand ophoud. En nee ze heeft niet letterlijk gezegd dat ze mij dan een profiteur vind maar zo komt het wel degelijk over. Of bedoelde je het niet zo @Amberxx
ook na de relatie zie ik het niet als hand ophouden, dan zie ik het liever als krijgen waar ik recht op heb en als hij lastig gaat doen hem uitkleden
Dat gezeur over kinderen altijd... Overigens heeft dat helemaal niets te maken met gescheiden rekeningen maar goed... Ik vind het geen goed voorbeeld voor de kinderen om allebei heel veel te werken, mn kinderen 5 dagen op t kdv te dumpen en op te voeden door anderen... ZO!
Dat je na een scheiding recht hebt op partneralimentatie is natuurlijk helemaal oké. Waar ik meer moeite mee heb is dat die partneralimentatie tot 12 jaar na scheiding betaalt moet worden. Belachelijk achterhaald iets en snap niet dat die wet inmiddels niet aangepast is. Ik ben nl van mening dat je na 2-3 jaar toch wel ruim de tijd hebt gehad om aan een nieuwe start en dus een eigen inkomen te gaan beginnen. Als je nog na zoveel jaar bij je ex aanklopt dan zie ik dat ook als 'handje ophouden', eerlijk gezegd. Maar goed, dat is een andere discussie
Zo werkt dat helemaal niet. Er wordt berekend hoe lang je er recht op hebt door te kijken hoe lang je getrouwd bent. Niet standaard tot 12 jaar na de scheiding dus.
nope.. maar volgens mij was het toch al een beetje off topic... Ik vind het gewoon vervelend dat er gedaan word dat je niet het goede voorbeeld geeft aan je kinderen als je niet werkt... Waarom zou je dan niet het goede voorbeeld kunnen geven? alsof dat alleen maar kan als je werkt...
Ik weet heel goed hoe partneralimentatie wordt berekend, geloof mij Door te kijken naar hoe lang je getrouwd bent geweest is alleen wanneer er geen kinderen zijn en het huwelijk niet langer dan 5 jaar geduurd heeft. In alle andere gevallen is er een max tijd van 12 jaar. Maar laat ik het anders zeggen. Ik vind het belachelijk dat de duur tot 12 jaar kan oplopen.