Ik snap partner alimentatie echt compleet niet. En al helemaal de hoeveelheid geld, gebaseerd op hoeveel je in het huwelijk als inkomen had, en de tijdsduur niet. Je kunt toch gewoon gaan werken? Dat jij er voor kiest om nooit meer te werken in het huwelijk met kinderen, is prima. Al kun je naar mijn mening als je kinderen naar school gaan gewoon weer wat werken. En na de scheiding, kun je al helemaal gaan werken. Dat is dan helaas het gevolg. Oh en ik ben geen werkende mama. Ik ben thuis. Maar ik vind nog steeds 12 jaar te lang en dat het veel te veel geld is. Mijn ouders bijv, zijn 18 jaar getrouwd geweest. Mijn moeder heeft amper gewerkt, de laatste paar jaar een paar banen waar ze zo werd ontslagen. Mijn vader werkt zn reet eraf als chauffeur. Voor de alimentatie namen ze zn overuren, overnachtingsgeld en zelfs eetgeld mee als inkomen. En bijv het stroom van zn huis werd gezet op 100 euro!!(wie heeft dat in godsnaam) mijn moeder krijgt bovenop haar uitkering elke maand ruim 700(!!) Euro van mn pa, puur voor haarzelf. Mijn vader word oud, en kan na een operatie niet eens 4 weken herstellen want dan kan hij de rekeningen niet betalen. Mijn moeder, heeft terwijl ze op dr reet zit een besteedbaar inkomen van ruim 2000 euro. Ik vind dat echt oprecht bizar. Zo stimuleer je niemand om te werken. Mijn vader word al ruim 10 jaar gestraft. Ik ben blij voor hem dat het erop zit over twee jaar. Ik vind tevens wel, dat na een scheiding de een de ander even op weg moet helpen. Dus een jaar vind ik niet meer dan normaal. Kinder alimentatie vind ik dan weer wel normaal.
Ja en nee. Jij bent vrijwillig thuisblijf moeder, ik bijv niet omdat onze kinderen beperkingen hebben. Dan zou ik bij een scheiding (langdurige) partneralimentatie wel terecht vinden, want ook na een scheiding kunnen ze niet zomaar naar bso en kan ik dus niet fulltime werken waarschijnlijk. Ik vind wel dat je als alleenstaande ouder moet doen wat wel kan om finanieel zelfstandig te worden. Dat bedoel jij ook denk ik... achterover zitten en cashen ben ik ook geen voorstander van.
Tuurlijk heb je altijd bepaalde gevallen waarin ik het wél terecht vind. Maar zo zal jou partner er dan vast ook over denken Wat me ook tegen de borst stoot is dat ze "vinden" dat je dezelfde levensstandaard moet behouden. Mijn moeder heeft dat inderdaad, en zit op dr reet. Terwijl mijn vader 60 uur of meer werkt en minder te besteden heeft. Te achterlijk voor woorden naar mijn mening.
Op het dikgedrukte stuk.. Wij toevallig en krijg elk jaar nog terug ook Maargoed ik ben het wel volkomen eens met je!
Haha wij ook! We betalen 100, verbruiken in de zomermaanden +/- 40 en in de wintermaanden +/- 70 krijgen ook altijd terug.
Ik vind dat partner alimentatie verhaal wel 2 kanten hebben. In 9 van de 10 gevallen kies je er samen voor dat 1 partner stopt met werken om thuis de boel draaiende te houden. Dat doe je op het moment dat alles nog goed gaat in het huwelijk. Dan kun je zeggen de vrouw heeft er zelf voor gekozen te stoppen met werken en daarmee zelf de kans op een baan verkleint door het gat in haar cv. Maar ik vind dat de andere kant van dit verhaal is dat de man er op dat moment dus net zo goed voor koos de vrouw thuis te laten blijven waardoor het risico ontstaat dat hij partner alimentatie moet betalen op het moment dat ze gaan scheiden. Het voorbeeld hierboven van iemand zijn ouders waarvan de vader zich een slag in de ronte werkt en er financieel minder aan overhoud dan moeder die niets doet is natuurlijk verschrikkelijk krom. (maar als ze zou werken moet hij dan niet nog steeds hetzelfde bedrag betalen en word zij er financieel dan niet nog beter van?) Maar ook vader had er rekening mee moeten houden dat dit kon gebeuren op het moment dat hij samen met zijn vrouw ervoor koos dat ze wel thuisblijf moeder kon worden.
Ik denk dat er zoveel uitzonderingen op de regel zijn dat dat de reden is waarom er 1 vaste regel met vaste rekenmethode is. Zodat niet de partij met de duurste advocaat er het beste vanaf komt (en dat is vaak niet de partij die dus koos om thuis te blijven en geen inkomen heeft).
Het gaat mij er niet om wie het meeste verdient. Ik vind het gewoon bizar dat iemand die prima in staat is te werken, aan alle kanten haar handje op kan houden en op die manier meer geld bij elkaar sprokkelt dan degene die er hard voor werkt. Dat stoot mij tegen de borst.
Mijn ouders (want ik neem aan dat je mij bedoelt) hebben dat inderdaad ooit besloten. Neemt niet weg, dat toen wij naar school gingen ze allang had kunnen werken. Er was namelijk niemand om voor thuis te blijven behalve zichzelf. Mijn vader wou dat ze ging werken, zij niet. En ik mag toch hopen dat niet iedere vader aan iedere moeder 700 euro moet betalen zeg. Je moet zelf ook nog eten.. En ik ben ook echt niet tegen partner alimentatie! Alleen niet zo'n enorm bedrag, voor zo'n lange periode. Dat kan echt veel minder lang. (Uitzonderingen daar gelaten, maar dat zijn dr niet zoveel)
Dan vind ik dat inderdaad een heel ander verhaal. Jammer dat je vader daar dan nu de dupe van is geworden.
Ik snap dat er inderdaad vaak samen voor gekozen wordt dat 1 van de ouders bij de kinderen thuis is, maar dat neemt voor mij niet weg dat je jezelf in geval van scheiding moet aanpassen aan de veranderde situatie. Natuurlijk lukt dat niet meteen, maar daar heb je toch geen 5 of 12 jaar voor nodig? Ot: vanaf onze eerste date was het duidelijk dat wij hier hetzelfde over dachten. We betalen alles samen. Alles gaat op 1 hoop. Als we iets groots willen dan wordt dit besproken
Deze keuze wordt altijd (en dan door vrouwen) uitgelegd vanuit enkel de gevolgen voor de vrouw. Wat zijn de gevolgen voor de man als hij in een situatie komt dat de vrouw kiest om volledig thuis te blijven omdat ze een kind kreeg? Meestal werkt de man dan meer en langer dan hij zou doen als zijn vrouw ook werkte. Hij levert tijd in: zijn tijd met zijn kinderen. Hij levert in op gezondheid: 50-60uur werken is niet gezond, wat je ook doet. Op langere termijn hebben veel mannen hier last van. DAT zijn ook gevolgen van keuzes van een vrouw. Kan de man deze ook de rest van zijn leven incasseren bij de vrouw omdat ie structurele nadelen ondervindt van de keuze? Dat hij na de scheiding minder gaat werken om de tijd met zijn kinderen in te halen (er is immers 1 volwassene minder die hij moet onderhouden). Of dat hij financieel wordt onderhouden als zijn rug op zn 50ste kapot blijkt te zijn als gevolg van 50urige werkweek bijv? Maar dit wordt heel makkelijk genegeerd. Het is veel makkelijker te roepen dat een gezond mens 'nooit meer' kan werken puur omdat ze een kind op de wereld heeft gezet en daar een paar jaar voor heeft gezorgd.
Dat partneralimentatie zolang moet duren is ook echt absurt! En dat de vrouw in dezelfde omstandigheden moet blijven ook. Prima dat je even iemand op weg moet helpen. Maar daarna moet een vrouw echt zichzelf zien te redden. En ik zie geen enkele reden dat de omstandigheden gelijk zouden moeten blijven. Je gaat uit elkaar dus een nieuwe situatie met nieuwe afspraken. Als jij forse alimentatie krijgt is er natuurlijk geen enkele stimulans om te gaan werken! Dat korten ze op je alimentatie. En over een nieuwe partner kan je beter stil blijven. Dan vang je dubbel (en ja die vrouwen zijn er helaas genoeg). Daarom geef ik mijn kinderen ook mee dat ze zelf niet afhankelijk moeten worden. Maar een ander ook niet afhankelijk moeten maken van hun. Je kunt dus 12! Jaar fors aan het betalen komen voor iemand waar je met goede redenen juist vanaf wilt/bent. Als betalende partner kan je dus ook niet verder komen (bijvoorbeeld niet minder mogen werken of eerder met pensioen etc).
Ik denk idd dat het uitgangspunt dat de levensstandaard hetzelfde moet blijven niet klopt. Je gaat immers van 1 huis naar 2 huizen en dat is precies de grootste kostenpost in elk gezin. Ik zag eerder ook een post van iemand die zei dat zij de vaste lasten niet alleen kon betalen en dus niet financieel onafhankelijk is. Ik zie dat anders. In mijn eentje kan ik het huis waarin ik woon niet betalen maar ik kan prima een huis voor mezelf en mijn kinderen kopen op mijn salaris. Alleen wat kleiner. In mijn optiek ben ik dus financieel onafhankelijk.
Dit is wel heel makkelijk geroepen. Die man is er toch bij als ze samen besluiten dat de vrouw thuisblijft? Ik werk, maar het lijkt mijn man ook wel fijn als ik stop. Dat zou een optie zijn, maar dan moet je niet later zeuren als je alimentatie moet betalen. Dit is wel heel erg slachtofferig. De man is er zelf bij hoor.. Andersom komt ook voor hoor. De moeder van mijn ex betaalde haar ex man alimentatie omdat hij thuis bleef voor de kinderen.
Tuurlijk is er wel reden om te gaan werken als je toch partneralimentatie krijgt. Zelfredzaamheid en zelfrespect..