Voor mijn ouders was het toendertijd ook niet mogelijk het gesprek aan te gaan. Mijn moeder moest 40 uur werken anders kwam er geen brood op de plank, mijn vader was lichamelijk niet in staat te helpen op school. Ook hun schaamden zich ervoor dat ze het niet konden opbrengen maar hadden inderdaad andere prioriteiten ( rekeningen enz...) Mijn vader had 2 broeken in de kast ,op vakantie met men ouders, ik zou niet weten hoe dat is. Zelfs dagjes uit zaten er niet in Al mijn klasgenoten hielden kinderfeestjes, ik werd nooit uitgenodigd want ze mochten ook niet bij mij komen. ( echter had dit een reden want hier was geen geld voor) Kleding kregen we veelal 2e hands ( niks mis mee ) Maar snap heel goed dat mijn ouders die bijdrage niet betaalden. Het is niet voor niks vrijwillig. Ik heb het nu goed voor elkaar en ben daar nog altijd dankbaar voor en heb ik super hard voor geknokt. Maar weet ook hoe het is om absoluut niks te hebben.
Wat mij betreft mag ieder kind lekker meedoen met de activiteiten. Wij kunnen de scholbijdrage betalen en dit doen we ook. Als school vraagt om een extra bijdrage (ivm niet betalende ouders, welke reden dan ook) zou ik dat ook geen probleem vinden. Ik vind het belangrijk dat de activiteiten door kunnen gaan op school, want die geven toch net dat extra beetje sjeu aan het onderwijsprogramma. Dat is de reden waarom ik wel betaal, naast natuurlijk dat het financieel voor ons geen probleem is.
Dan zit daar mijn denkfout denk ik, want ik dacht echt dat de voorbeelden die jij net gaf uitzonderigen waren en heel weinig voorkomen in NL. En niet naar de tandarts met kiespijn omdat er geen geld voor is, daar had ik nog nooit van gehoord. Ik snap dan ook heel goed dat als je in zo een situatie zit dat het schoolgeld je laatste zorg is. Misschien omdat ik het gevoel niet ken kan ik me niet inleven in het stukje schaamte en denk ik er te makkelijk over. Maar uiteindelijk denk ik dat ik liever heb dat mensen weten dat ik niet kan betalen dan dat ze denken dat ik niet wil betalen. Want uiteindelijk als je niet betaald weten de docenten en OR dit ook. Dan lijkt het mij een fijn gevoel als ik dit zou kunnen toe lichten en daarvoor een andere oplossing zou kunnen bieden. Maar lees hier in dit topic dat ik daar te zwart wit over denk.
Ik vind het supertof van je dat je toegeeft dat je er te makkelijk over dacht. En echt, het is voor niemand makkelijk om toe te geven dat je financieel in de knel zit. Zoals hier op het forum al blijkt: Anderen zien het toch vaak als falen, verkeerde keuzes gemaakt, " waar een wil is, is een weg", " het gaat maar om een klein bedrag", " voor je kinderen heb je toch alles over", enz Dan is het makkelijker om zonder opgave van reden niet te betalen, dan om toe te geven dat het geld niet gemist kan worden.
Je hebt natuurlijk gelijk. Er zijn waarschijnlijk meer gezinnen die het geld gewoon echt niet hebben en daar niet voor uit durven komen, dan wij met zijn allen denken. Ik vraag me alleen wel af hoeveel gezinnen, die de vrijwillige bijdrage niet betalen, het écht niet kunnen betalen. Ik denk persoonlijk dat er veel ouders zijn die ‘gewoon’ niet betalen ‘omdat het toch vrijwillig is’ en dat is waar mensen zich aan ergeren.... Ik heb de oplossing ook niet hoor. Uitsluiten vind ik geen goed idee, want wat kan een kind er aan doen, dat een oudere niet (wil/kan) betalen. Maar aan de andere kant vind ik ouders die er bijna over opscheppen dat ze niet betalen omdat school het zelf maar moet oplossen ook bloedirritant.
Dat stukje kan ik me niet in vinden. Maar nogmaals waarschijnlijk omdat ik het gevoel niet ken. Vanuit dat oogpunt zou ik persoonlijk het fijner vinden op een andere manier te kunnen bijdragen dan cru gezegt te doen alsof het probleem er niet is door niet te betalen en het daarbij te laten. Maar zo zit ik gewoon in elkaar en daarin is iedereen weer anders.
Helaas de harde waarheid maar heb er veel van geleerd. En doe er alles aan om ervoor te zorgen dat mij dit niet overkomt en mijn kinderen ( je weet helaas nooit wat de toekomst je brengt) Ondanks alles heb ik wel een mooie jeugd gehad , mijn ouders zorgden hier op andere manieren wel voor.
Liefde is het aller belangrijkste voor ern kind daar kan geen geld tegenop! En ik neem aan dat als je met weinig financiele middelen moet leven je heel creatief word in het ondernemen van leuke gezinsactiviteiten waar weinig of geen geld voor nodig is.
Doen alsof het probleem niet bestaat is voor sommige mensen helaas de enige oplossing om er niet aan te denken. Mijn schoonmoeder zat zo diep in de schulden dat ze echt nergens meer aan dacht. Die zat nadat ze voor haar ouders had gezorgd de rest van de dag met haar armen over elkaar op de bank. Niets te doen. Enige wat ze kon was er haar ogen voor sluiten. (Schulden werden af betaalt toen haar vader en moeder overleden) voor zover ik weet zit ze weer in de schuld maar dat is nu helaas haar probleem want mijn man wilt niets met haar te maken hebben. En zij zal niet de enige zijn die er zo mee omgaat. Zelf zou ik voor zover dat mogelijk is best betrokken willen zijn bij de school straks. De ouder bijdrage zal lastig worden maar zolang het laag blijft lukt het vast wel.
Nou dat ben ik niet helemaal met je eens hoor. Er zijn hier vanuit school best veel uitjes en kinderen vinden een bezoek aan de kerk, de lokale bibliotheek en het natuurmuseum toch écht een stuk minder leuk als een bezoekje aan het strand of een grote speeltuin. En of je dat nou excursie of schoolreis noemt, dat maakt voor kinderen echt niet uit.
Het systeem is goed zoals het is......als iedereen die het kan betalen betaalt dan kunnen de ouders die niet kunnen betalen een beroep doen op het geld dat de gemeente (dacht ik....) daarvoor reserveert. Echter moet de school ook een kleine reserve achter de hand houden. Niemand hoeft te weten wie wel kan betalen en wie niet (behalve de leerkracht die het geld niet binnenkrijgt) Het sleutelwoord is discreet zijn. Dus blijft het een vrijwillige bijdrage maar met kanttekening
Geloof me die tijd hebben we echt gehad dat we van 35 euro per week moesten rondkomen en niet onder bewind maar gewoon zelf zien te redden. Mijn man heeft toen 60 uur per week gewerkt en ik 40 uur. In 1,5 jaar tijd hebben we meer dan 20.000 euro schuld weggewerkt, door elk dubbeltje wel 4x om te draaien. Hierdoor zijn wij extra bewust wat de dingen kosten. Ontzettend vervelend voor de mensen die gaan scheiden en vervolgens zichzelf niet meer kunnen onderhouden. Ik ken genoeg mensen die ook in deze situatie zeggen, ik blijf halve dagen werken, want ik moet er zijn voor de kinderen. Helaas zijn die banen niet te krijgen en gaan ze in de bijstand. Ga gewoon fulltime werken, zorg dat je je verantwoordelijkheid neemt, ga een opleiding doen, zorg dat je het beter krijgt, ipv te lopen miepen dat het hier in Nederland zo slecht geregeld is. Je kiest voor je eigen situatie en het is aan jou om daar uit te komen. Zeker als het om kinderen en de toekomst gaat. Dus nee ik ga niet betalen omdat anderen geen verantwoordelijkheid willen nemen.
En als dat fulltime werken nu eens niet gaat? @lies276 legt al uit dat er gezinnen zijn met kinderen waarbij dit gewoon niet gaat. Dat snap jij ws niet maar zo is het nu wel eenmaal.
Heb even gekeken bij de protocollen van school en wij betalen ieder jaar een ouderbijdrage, het bedrag weet ik niet exact maar ik dacht voor 1 kind 35 euro en voor 2 of meer kinderen 50 euro. Nu lees ik pas dat het een vrijwillige bijdrage betreft, echter nooit geweten temeer omdat er weleens in de nieuwsbrief voorbij kwam dat de ouderbijdrage nog betaald kan worden tot die en die datum maar nooit gelezen dat het vrijwillig is. Ik vind het ook niet meer dan normaal dat je dit wel betaald omdat er van alles mee wordt georganiseerd, sint, kerst, Pasen, carnaval, schoolreisje etc, Ik vind het bedrag ook minimaal en zelfs voor een smalle beurs op te brengen, leg iedere maand 5 euro opzij en dan heb je het het volgende schooljaar gewoon bij elkaar gespaard. Kinderen uitsluiten zou ik nooit doen maar soms wordt er wel snel geroepen dat iemand iets niet kan betalen, het is geen onvoorziene uitgave dus je kan daar gewoon rekening mee houden in je budget wat je per maand te besteden hebt.
Dus je hebt zelf die situatie meegemaakt , bent daar uit gekomen en nog heb je geen enkele empathie voor mensen die niet die optie hebben. ( Denk aan mensen die bijvoorbeeld afgekeurd zijn enz ...) Ja jij hebt super veel geleerd van die situatie ( jammer genoeg sociaal gezien niet)
Hier is het dus vrijwillig omdat de activiteit vrijwillig is. Er zijn ook een paar gezinnen waarvan de kinderen bv niet meedoen moet de Kerst- en Paasviering ivm hun religie. De activiteiten zijn geen onderdeel van het curriculum, dus niet verplicht, dus daarom is de bijdrage ook niet verplicht.
Als je afgekeurd bent, kan je nog steeds aan je situatie werken. Het feit dat je niet kan werken, betekent niet dat je niets meer kan. Het glas is altijd halfvol ipv halfleeg. Ik sta altijd voor de mensen klaar en help altijd maar ik voel me financieel niet geroepen om bijdragen te betalen voor anderen.