Ik wil wel de NIPT laten doen. Mijn vriend wil echt liever niet een kindje met iets ernstigs. Ik vind het zelf lastig om daarover een standpunt in te nemen. Mijn gevoel en verstand zijn het daar niet helemaal over eens. In elk geval hoop ik op een mooi gezond kindje, en hoop ik dat we niet voor de keuze komen te staan. In elk geval binnenkort ons er eerst maar even goed over laten voorlichten. Hebben jullie al nagedacht over de bevalling? Thuis of in het ziekenhuis? En ik sprak gisteren met een collega/vriendin die een paar maanden geleden bevallen is en zij vertelde dat ze de eerste paar dagen na de bevalling de trap niet af mocht. Zou dat altijd zo zijn? Ik heb namelijk geen toilet op mijn eerste verdieping.. dus dat wordt dan wel een uitdaging.
Nee hoor dat is een uitzondering. Ik moest ook gewoon bij allebei naar beneden om te plassen. Ik ben beide keren in het ziekenhuis bevallen puur om het gevoel van veiligheid. Nu twijfel ik een btje.
Oja de eerste keer wilde ik thuis bevallen maar toen moest ik naar het ziekenhuis halverwege en de tweede keer koos ik er zelf voor.
Ik wil in het ziekenhuis bevallen. Wil niet het risico lopen om uiteindelijk toch nog snel naar het ziekenhuis te moeten. Ml wil ook naar het ziekenhuis. Als je echt slecht uit de bevalling komt, heb je een kans dat je idd geen trap mag lopen. Wij hebben ook een wc beneden en ik mocht wel gewoon naar beneden bij de eerste. Voor nood is er anders nog een po stoel. Niet echt lekker, maar ja je moet anders wel wat Maak me er geen zorgen om.
Ik heb geen keuze omdat ik medisch ben moet ik in het ziekenhuis bevallen. sterker nog ik heb al een eind datum. Aan de ene kant vind ik het wel jammer maar aan de andere kant is het ook wel goed. Bij de vorige bevalling ging alles goed en kon eigenlijk alles wat ik in mijn bevalplan had staan dus we zien het wel. Eerst de 12 weken maar halen. Gelukkig komt die steeds dichterbij.
ik wil ook absoluut niet thuis bevallen. Vorige keer medisch in t ziekenhuis bevallen, denk dat het daar deze keer ook wel weer op uit loopt.
Hier ook geen combinatietest en NIPT. Krijg zo giga veel echo's (vanaf 15 weken elke 2 weken) dat mocht er iets afwijkends zijn het waarschijnlijk gezien wordt. En ook een goede uitslag is geen garantie. Ik merk dat ik wat flashbacks heb van mijn vorige zwangerschap. Die was echt heel pittig. Vanaf 14 weken bankrust met toiletprivilege, verder 100% stoppen met werken etc. Dat was gewoon domme pech, de plek waar mn zoontje aangehecht zat zorgde bij de minste beweging of inspanning voor krampen en weeen. Dat dat nog eens gebeurd is volgens de gyn heel erg klein, net zo groot als bij een andere zwangere. Toch denk ik bij elk steekje of krampje, ooooooojeeee straks gaan we weer.... Vanwege een chronische ziekte van mij ga ik ook in het ziekenhuis bevallen, geen keuze in en dat is prima. Val onder high risk pregnancy dus dan is het automatisch zo geregeld. Ook ga ik met max 40+0 bevallen. Bij mijn zoontje was het vanaf 30 weken dramatisch, door de verweking (die je nodig hebt om je bekken groter te laten worden zodat er een kind door kan) ging dat op al mijn gewrichten werken. En die zijn door mijn ziekte al heel slecht. Wat erin resulteerde dat ik letterlijk uit elkaar begon te vallen vanaf 30 weken. Alles is wel uit de kom geweest en kon me bijvoorbeeld niet omdraaien in bed zonder een luxatie. Dat gaat weer gebeuren deze zwangerschap denkt de gyn. Dus ons minimale streven is de 34 weken. Vanaf dat punt gaat we 2 keer per week in onderhandeling of het nog te doen is vs de kansen van kind op dat moment. Maar tegen die periode kijk ik wel een beetje op, helemaal met een rondrennende peuter nu. Pfff zag er een beetje tegenop om het te delen geloof ik.
Ik twijfel nu een klein beetje over de NIPT. Dus moet vanavond toch nog eens met VL praten... Wilde het eerst pertinent zeker doen, nu weet ik het niet meer. Ik wil in het ziekenhuis bevallen, met de onnozele reden dat ik mijn buren niet bij de bevalling wil betrekken. Dat er dan meteen ingegrepen kan worden bij complicaties is mooi meegenomen
Ik moet in het ziekenhuis bevallen vanwege een keizersnede bij de eerste. Maar ik zou het ook niet anders willen. Mocht er iets mis gaan dan ben je dicht bij alle hulpmiddelen en artsen, dat vind ik het belangrijkste. Ik mag kiezen of ik nu een keizersnede of normale bevalling wil. Ik ga denk ik voor het laatste maar moet me nog even goed laten voorlichten. Er is in ieder geval 25% kans dat het dan alsnog een keizersnede wordt. Dat vind ik wel veel...maar ik zie het niet zitten om met mijn peuter ruim 2 weken niks te kunnen (zo lang duurde het bij mijn vorige keizersnede tot ik weer redelijk normaal kon bewegen/kon opstaan van bank en bed etc.
@MWW jeetje wat heftig zeg! Dat verweken zal inderdaad niet minder zijn deze keer vrees ik. Ik ben er ook een beetje bang voor ivm bekkeninstabiliteit, vorige keer al bij 20 weken. Maar bij mij was het lang niet zo erg, heb nog gewerkt tot 34 weken. Dat wil ik nu weer gaan doen.
lekker thuis.. voelt vele malen fijner en ziekenhuis is hier mig geen 7min. vandaan indien nood . Maar ik ga gewoon voor thuis
ja was niet zo grappig. T bijzondere is dat ik dus geen bekkeninstabiliteit heb gehad! Wel had ik zo'n rappe bevalling, dat ik waarschijnlijk vanaf een week of 35 de stad niet meer uit mag. Anders ben ik niet op tijd in het zkhs hahaha
Wat een heftig verhaal @MWW ! Hoop voor je dat het deze keer meevalt. Zelf denk ik trouwens ook aan ziekenhuis maar dat heeft meer een praktische reden: de huizen zijn hier supergehorig dus de hele buurt mag meegenieten als ik hier thuis beval, daarnaast is mijn slaapkamer behoorlijk krap en dat lijkt me niet erg praktisch. Ook hebben ze hier in het ziekenhuis dus ook een aantal bevalkamers met een bad (en dat heb ik zelf niet) en dat lijkt me heel fijn.
ik dacht bij de tweede o heb een medische indicatie dus even makkelijk zh. gezien zw besf heftig was.. geboorteplan en alles waren goedgekeurd.. dag van bevalling ben ik geheel zonder uitleg of vragen vastgelegd op bed en mocht ik er niet af.. terwijl dat voor mij killing is, want ik moet lopen anders stagneert de ontsluiting (wat dus ook meerdere keren gebeurde). na 10 uir was het kritiek met de kleine, hartslag voel weg enz. dat ze zoveel fouten gemaakt hebben en ik echt een trauma heb van een ziekenhuis en daar bevallen. mijn eerste was thuis, mijn 3e was thuis.. en bij beide gingen de bevallingen veel sneller, stuk ontspannender en werd ik beter in de gaten gehouden.. dus nope.. ondanks geen bad..ik blijf thuis.. hopelijk mag ik deze kleine ook weer zelf op de weteld brengen net als nu mijn jongste (met toeziend oog vk)
Wij zijn er nog niet over uit.. Manlief zegt zkh, ik zeg thuis..... Vorige keer ingeleid met precies 40 weken ivm te hoge bloeddruk en sterretjes zien.. Verder zat ik met de vorige zwangerschap al vanaf week 22 thuis, toen had ik bloedverlies en ben ik opgenomen.. Het eerste wat er toen werd gezegd nadat ze zagen dat mijn buik heel onrustig was dat ze niks voor het kindje konden doen! Heb er nog een beetje een trauma van.. Met 28 weken weer opgenomen, weer met bloedverlies.. Een oorzaak hebben ze nooit gevonden! We gaan het zien wat voor spannends deze voor ons in petto heeft
Ik wil in het ziekenhuis bevallen. Dat vind ik fijner: als er iets is, ben ik daar zeker op mijn plek. Daarnaast is het ziekenhuis 5 minuten rijden. Dat maakt de keuze ook makkelijk.
Ik wil ook in het ziekenhuis bevallen, gelukkig door verleden nu meteen een medische indicatie. Nadat het vier keer mis is gegaan, zwanger van dl. Zwangerschap ging op wat rugpijn en ichias eigenlijk goed. Dl groeide als kool. Met 38 weken besloten om in te leiden met 39 weken omdat ze te groot zou worden. 7 uur melden, 9 uur infuus en 12.20 was ze er. Ging best snel. Wel ingeknipt maar voelde ik niets van. Haar hartje ging langzamer kloppen dus ze moet eruit. Uiteindelijk had de gyn het vermoeden dat ze geen 39 weken was maar jonger. Ze zat namelijk nog onder het witte Crème dat op het laatst weg gaat. Ze woog 4185 dus niet echt klein.
Dat vind ik vreemd, mijn dochter zat ook onder de crème dikke laag op de rug, precies met 40 weken geboren bevalling begon zelf. Dat gebeurt wel vaker zeiden ze. Dochter was gewoon 7 pond.
Ik vind het ziekenhuis ook veiliger klinken. Bij mijn zoon ging alles voorspoedig maar net wat Floor ook zegt, ze krijgen het snel benauwd tijdens de bevalling, mijn dochter haar hartje ging ook helemaal niet goed ineens, duurde ook wel veel te lang en ze zat vast. Maar goed dan ben besef je hoe goed het is dat er een team klaar staat mocht het misgaan i.p.v. dat ik nog een half uur moet rijden voor ik in het ziekenhuis ben. Ik zou het wel heel fijn vinden thuis maar ik kan de gedachte niet van me af zetten dat ik daardoor voor mezelf kies i.p.v. voor me kindje, heel stom.