Voor ik begin wil ik wel zeggen dat ik nu heel blij ben met het leven wat ik heb en alle mensen in mijn leven. Want ik kan niet zonder ze en ook dolblij dat we een tweede kindje mogen krijgen. Alleen.. de tijd gaat zo snel dat ik soms aan vroeger denk en dan gewoon even terug de tijd in wil. Vroeger was niet beter, maar gewoon leuk en goed. Zoveel goede fijne herinneringen eraan. Maar ik besef me ook dat als ik bedenk dat we 20 jaar verder zijn zeg maar, deze tijd ook weer zal missen dus ook hier extra van moet genieten. Hebben jullie dit ook?
Vroeger wel, vooral toen ik hier net kwam wonen. Toen miste ik werkelijk alles, zelfs mijn geboortedorp. Maar dit is gaan slijten en nu vind ik nostalgie een beetje zonde van mijn tijd. Ik vind het nu gewoon veel leuker en kijk enorm uit naar de toekomst! Misschien een beetje leeftijdsgebonden ook.
Zeker. Ik heb een hele turbulente puberteit gehad (had wel een soap-serie kunnen zijn) en alhoewel dat heel vermoeiend kon zijn, waren er ook heel veel leuke momenten. Nu ik wat ouder ben, is het allemaal vaak zo serieus! Maar niet altijd, daar zorg ik wel voor. 40 is het nieuwe 20, toch? Ik zie het als een nieuwe fase en dat alle fases leuke en minder leuke dingen hebben.
Ja hoor! Herkenbaar ik kan ook echt met weemoed terugdenken aan de tijd dat we nog met zn tweetjes maar een beetje aan het aankloten waren, in een studiootje hartje Rotterdam zonder verwarming en televisie. We hadden geen stuiver maar we waren zo gelukkig niet dat we dat nu niet zijn, maar het leven tekent je, je wordt ouder, krijgt steeds meer verantwoordelijkheden en verplichtingen. En toch voelt het alsof het gister was. Terwijl het al bijna 10 jaar geleden is. Hoe snel de tijd dan ineens is gegaan...
Ja, ik herken het ook... Meer ook omdat ik nu niet meer woon waar ik ben opgegroeid en een hele hoop dingen er niet meer zijn zoals mijn scholen, huis en mensen van vroeger. Ik ben ook wel een melancholisch typetje, hoor!
Ik heb heel vaak heimwee naar dat ik bv 4-5-6-7 jaar ben en lekker bij mijn ouderlijk huis buiten aan het spelen ben, in de tuin is m’n moeder bezig met plantjes ofzo, m’n vader plakt een lekke band. Zo’n soort eenvoudige ‘scene’ zie ik dan voor me en dan voel ik echt heimwee...
O ja, bij vlagen. Ik mis de zorgeloosheid en het gevoel dat de zon altijd scheen, maar dan heb ik het vooral over mijn kindertijd. De pubertijd en die vage 'wie-ben-ik-uitzoek-periode' die daarop volgde mis ik niet. Het doordringt me er ook wel heel erg van hoe graag ik mijn kinderen hetzelfde wil meegeven. Het gevoel dat je jeugd rook naar zonnebrand en dat er altijd iemand was om mee te spelen, dat de dagen eindeloos duurden en dat de feestdagen magisch waren. Stiekem doe ik gewoon af en toe nog een beetje vroeger met de meiden mee
Heel heekenbaar! Maar dan ook echt naar ‘vroeger’ toen ik nog lekker kind was. Thuis woonde en speelde met vriendinnetjes. Toen mn opa nog leefde, en al mn andere familieleden die helaas overleden zijn. Toen ik lekker verzorgd werd, het eten voor me klaar stond (alhoewel ik daar meestal veel commentaar op had) Verder ook tevreden met nu, maar de tijd gaat zo snel voorbij en het komt nooit meer terug....
Ja herkenbaar. Was niet altijd even makkelijk maar heb over t algemeen wel een fijne jeugd gehad. Zou zo leuk zijn om weer eens terug te kunnen naar die tijd! Weer hopeloos hopen dat je die ene jongen tegen komt, stadten en stappen met vriendinnen, de tradities van thuis, enz enz. Als je ouder bent, voelen die dingen toch anders... Maar wel met de wijsheid van nu. Dan had ik in sommige gevallen wel andere keuzes gemaakt. Niet dat ik door keuzes van toen nu een ongelukkig leven heb hoor, integendeel! Maar gewoon, kleine aanpassingen.... En dan had ik geen seconde meer verspild aan moedeloos naar mn kledingkast staren, omdat ik voor de zoveelste keer op een stapavond niks had om aan te trekken. Dan had ik tegen mezelf gezegt: Wacht maar tot later, dan moet je pas met echte dillema's dealen! Mja... enige manier om terug te gaan in de tijd is die grote fotodoos van vroeger van zolder te halen. Mn besties van toen, zijn dat nog steeds. Dus die foto's komen met regelmaat tevoorschijn. Heerlijk om je als 36 jarige moeke weer even 16 te voelen!
Ik heb geen heimwee over het algemeen. Maar ik mis wel eens het gewoon de auto in stappen en wel zien waar ik uit kom. Het impulsief kunnen zijn.
Ik herken het ook wel, toen ik nog geen kinderen had en geen partner had ik zo'n zorgeloos leven en kon doen en laten wat ik wilde. Nu is het altijd alles regelen en weinig spontane dingen, beetje een sleur.
Ja soms heel erg, ik zeg nog vaak dat ik weer in mijn geboorte stad wil wonen. Slaat natuurlijk helemaal nergens op want ik heb overal en nergens gewoont, maar daar was het gewoon onbevangen en heb ik geen slechte herinneringen. Vooral de afgelopen topics met die geweldige anakdotes laat mij soms met weemoed denken aan vroeger.
Dit heb ik ook. Ik woon ook niet meer in de plaats waar ik ben geboren en opgegroeid. Ik mis dat soms heel erg. Ik heb eigenlijk ook niks met de plek waar ik nu woon. Misschien komt dat ooit nog, dat hoop ik elke dag, maar kan me er niet echt aarden.
Die laatste zin speelt zeer zeker mee! Wel fijn die herkenning. Ondanks dat ik echt stil sta dat ik het gewoon goed heb nu hoor!
Ik mis mijn twenties wel eens. Heb veel gefeest en in mijn eentje alleen een jaar op reis geweest. Te gek was het. Maar toen wist ik/droomde ik al van een groot gezin, een bepaald huis en type man. Heb ik allemaal mogen krijgen dus gelukkig is vandaag net zo leuk als toen.
Ah dat herken ik ook! Toen ik rond de 20 was en nog thuis woonde gingen we met mooi weer lekker met zijn alle gezellig eten buiten ofzo en daarna in het zonnetje relaxen. Deed mijn vader de afwas en vroeg me moeder vaak aan mij of we nog een stuk gingen fietsen. Heerlijk door de weilanden gefietst zo na het avond eten. Was altijd erg gezellig. Of als ik vrijdag middag uit school kwam en ik vroeg uit was, had mijn moeder lekkere verse broodjes bij de bakker gehaald en lekkere dingen bij de viswinkel voor erop. Gewoon je eigen gang gaan na school en het was thuis ook ontzettend goed. Fijne herinneringen eraan. Lieve ouders had ik en tja ik realiseer me dat die tijd niet meer terug komt.
+1 Mis soms echt mijn eigen huisje van vroeger, waar het na jaren wonen nog steeds voelde alsof ik er op vakantie was. De onverwachte feestjes met vrienden tot midden in de nacht. Daarna samen met mijn man het diepe ingedoken en in een ‘kippenhok’ samenwonen. Het impulsieve; ad hoc besluiten dat we op vakantie gaan en binnen een kwartier onze koffer ingepakt hebben. Niet zo hoeven plannen. Minder verantwoordelijkheid. Ja, af en toe zou ik best even terugwillen. Maaaaarrrrr......ik ben zielsgelukkig met het leven wat ik nu leid