Hier kan ik me wel in vinden. Al had het studiootje van mijn man (toen nog vriend) wel een tv en verwarming . Ik denk er met weemoed aan terug maar ook met een beetje spijt omdat we er veel meer uit hadden kunnen halen dan we hebben gedaan. We waren onbewust toch teveel bezig met leven zoals anderen vonden dat het moest. Helaas is dat altijd achteraf praten. Misschien zeggen we dat over twintig jaar ook wel over het heden.
Ik weet niet heel veel meer uit mijn jeugd maar ik kwam laatst een boekje tegen wat ik vroeger had en heel vaak had gelezen.. tranen met tuiten omdat bij het boekje ineens ook meer herinneringen terug kwamen..
Ik ben toen ik 22 was van Alkmaar naar eerst Duitsland verhuisd en daarna naar Venlo. De eerste 8 jaar wilde ik het liefst terug! Wat een hekel had ik het asn hier..... In Alkmaar was alles toch beter? Maar kwam tot de conclusie dat het vooral nostalgie was. Toen was alles “simpel”. Hoefde niet aan rekeningen, kinderen of partners te denken, alleen aan mijzelf. Nu zou ik nooit maar dan ook echt nooit meer uit Venlo willen! Het is echt mijn stad en voel mij hier echt thuis. En ben blij mrt waar ik sta in het leven. Dit heeft heel wat voeten in de aarde gehad inclusief PPD en een echtscheiding. Mijn huidige man is een echte venlonaer en dat help zeker om te aarden. Ja ik verlang soms naar de rust die we eerst hadden, maar dan kijk ik weer naar de snoetjes van mijn zonen en weet ik dat alles is zoals het hoort en daar ben ik dankbaar voor.
Ja dat kan ik ook erg missen. Een zorgeloze jeugd heb ik niet gekend maar wat hadden mijn man en ik plezier in gewoon zomaar op een zaterdag of zondag in de auto te stappen en half Nederland door rijden. Of gewoon last minute kijken welke films er draaien om nog even gauw een bioscoopje te pakken. Samen ergens aan de bar hangen.. Dat is eigenlijk de enige zorgeloze periode geweest in mijn leven en dat mis ik soms wel, al zou ik mijn kinderen natuurlijk voor geen miljoen willen missen
Gelukkig zijn dat dingen die op een gegeven moment wel weer kunnen Ik ga dat ook nog wel een keer met de kinderen doen als ze het leuk vinden.
Ja heel erg. Uit school komen waar het toen nog leuk was en met vriendinnen, thuis lekker spelen en veel te vroeg naar bed moeten maar eigenlijk toch wel heel moe zijn. Nul verantwoordelijkheden hebben, geen zorgen.. Doemijdiemaar.
Ja ik mis vroeger ook wel eens. Ik had al vroeg een vaste relatie (15jaar) en denk wel eens hoe zou het zijn geweest als ik dat niet had gehad. Hoe had mijn leven er dan uit gezien. En ik mis het vrije gevoel soms, lekker vaak naar festivals, uitslapen tot je een ons weegt en gewoon uit gaan wanneer je wilt. Maar ik ben wel blij met mijn leven en zou mijn vriend en 3 kinderen voor geen goud willen missen!
Ja ik herken dat gevoel ook heel erg! Niet dat ik zozeer weer een kind thuis zou willen zijn, maar meer het gevoel van dat in die tijd het leven zoveel eenvoudiger was, veel moeders waren thuis. Er was minder druk in de samenleving. Dat soort dingen.
Ah ik mis verschillende tijden soms: Als kind lekker buiten spelen met mn vriendinnetjes. Als puber stappen en op zondag uitbrakken en dan 24 bingewatchen met mn ouders. Studeren en lekker nergens anders mee bezig zijn dan boeken. Begin van de relatie met mn man: 4 of 5x per jaar op vakantie en ieder moment dat we wilden uit eten en een Pathé abonnement. Zondagen in bed doorbrengen met elkaar, krant, Netflix en hapjes. Geld dat binnenstroomde. Aan de andere kant: wilden we heel graag een kindje en hebben we 1.5 jaar in spanning erom gezeten. We hebben een onwijs lieve en ondeugende meid en die zou ik nooit meer kwijt willen. Ben ook erg gelukkig dat ik nu zoveel tijd met haar door kan brengen en dat we samen zo gelukkig zijn.
Dat liedje beschrijft echt precies het dorp waar ik ben opgegroeid. Inclusief de bomen langs het tuinpad van mijn vader. Ik word ook altijd een beetje emotioneel van dat nummer. Ik ben echt een weekdier wat dat betreft.
Het is bij mij niet dat ‘vroeger was alles beter’-gevoel, maar als ik erin ga zwelgen wordt het dat wél Oooh vroeger zat de groenteboer nog op de hoek en gingen we iedere dag zijn hond uitlaten in ruil voor een appel of mandarijntje Ooooh vroeger toen er overal touwtjes uit brievenbussen hingen! Mijn oudste is nu fan van de eerste serie van Madelief, zo heerlijk!!
Zeker! Ik mis soms mijn twintiger jaren: studeren, feesten, de verliefdheden, alles wat nog voor je lag: wat voor baan krijg ik? Met wie ga ik trouwen? Vind ik hem wel ooit? Krijg ik kinderen? Of naar de tijd dat we samen zonder kids en met nog niet zon verantwoordelijke baan in ons appartementje woonde en elk weekend aan elkaar hing van leuke dingen doen en samen zijn....zucht. Maar ja andere kant: ik heb die toffe vent, ben er mee getrouwd en heb twee hele leuke kindjes die ook weer geluk geven. Maar het gaay allemaal zo snel en ik voel me soms ineens zo oud worden!!
heimwee wil ik het niet noemen, wel het gevoel dat ik nu zoveel mensen om me heen moet missen. Ik ben de 40 al gepasseerd en veel familieleden en ook vrienden van mijn eigen leeftijd zijn inmiddels overleden. En de familieleden die ik nog heb (mijn moeder, mijn broers met hun gezinnen) heb ik onlangs het contact volledig mee gebroken....En hoewel me dat aan de ene kant rust geeft, geeft het me aan de andere kant ook heel veel verdriet natuurlijk. En dan denk ik aan de tijd dat het nog leuk was met elkaar...... Ik bedoel: mijn moeder is niet altijd zo naar geweest en mijn broers ook niet.
Heel herkenbaar! Ik kan ook wel eens echt depri worden van het idee dat de tijd zo snel gaat, dat ik niet meer jong en zonder rimpels ben en dat de kinderen zo snel groot worden.
Dit heb ik ook en toch omdat de kinderen al zo groot worden en zijn, kunnen mijn man en ik meer samen doen, alsof we de tijd weer samen inhalen en dat is ook heerlijk!!
Het heeft twee kanten he? Daarom Gewoon van elke dag genieten die je leeft. Ook al is het soms een minder leuke dag.