Niet normaal? Het is maar een uitspraak hè? Ik heb zelf ook een baan en ‘s morgens genoeg te doen voor ik de deur uit ga dus ik zie niet waarom ik voor de verzorging van mijn man moet opdraaien. Dat doe je als moeder voor je kinderen, vandaar de uitspraak. Ik doe graag wat voor mijn man en we hebben een heel gezonde relatie maar hij is een zelfstandige vent die prima voor zichzelf kan zorgen. En dat heeft hij echt moeten leren want zijn moeder deed inderdaad alles voor hem, incl. brood smeren, tot hij het huis uit ging. Hij had zowaar het lef om te vragen of ik zijn lunch wilde maken. We woonden niet eens samen. Pardon? Echt niet. Ik snap dat echt niet.
Mijn schoonmoeder deed nog zijn was toen ik met hem ging samenwonen, eerste gezamelijke aankoop was dus een wasmachine ‘Maar ik weet toch niet op welke stand dat moet enzo...’ Hij leerde het heel snel
Het lef om dat te vragen?? Alleen zo'n uitspraak al? Hoezo het lef? Het is maar een vraag, is dat dan echt zoveel moeite?
Ja. Dat vraag je toch niet aan je vriendin die niet eens bij je woont? En het was niet omdat hij het druk had ofzo. Hij was het gewoon niet gewend om te doen of hij had er geen zin in. Ik vond dat oprecht vreemd. Stond echt met mijn oren te flapperen. Ik heb hem echt wel geholpen met het huishouden toen hij alleen woonde want hij moest echt alles nog leren. Maar zoiets simpels als een boterham smeren? Nee hoor, dat kan hij echt best zelf.
Mijn vriend geeft niets om kleding, vindt het onzin om dure kleding te kopen (bv een spijkerbroek meer dan 100,-) en houdt niet van shoppen. Hij heeft op zich wel een leuke casual smaak vind ik maar slaat ook wel eens de plank mis.. en gooit pas iets weg als er gaten in zitten (En zelfs dan eigenlijk nog niet..). Wij shoppen twee keer per jaar voor hem en gaan dan met een hele berg broeken, shirts en truien etc de winkel uit. Ik pak dan wel dingen die ik leuk vind voor hem en hij vindt het fijn dat we dan lekker snel klaar zijn. Soms vindt hij dingen die ik uitzoek echt niks en andersom, dan kopen we het niet. Wij vinden dit een prima verdeling en ik voel me echt zn moeder niet (ook niet als ik zijn sokken en boxershorts koop trouwens ). Wél als ik voor de tiende keer moet vragen of hij zn kleren in de wasmand gooit of een lege zak chips achter zn kont opruimt, maar dat is weer een ander topic hier Tussendoor koop ik ook regelmatig iets van kleding voor hem als ik iets leuks zie. Dat vindt hij ook prima. Overigens koop ik altijd zelf mijn kleding en kan t hem niets schelen als ik daar soms wel veel geld aan uitgeef. Een gekke lieverd is t Oja en kleding klaarleggen doe ik niet maar als we naar bv verjaardag gaan ofzo is hij gerust in staat net die oudste hoodie uit de kast te trekken en is zich dan nergens bewust van. Dan zeg ik wel trek ff die nieuwe/leuke blouse/trui/shirt aan
Natuurlijk kan ik niet alles, maar er zit een verschil tussen een 5-sterren maaltijd maken en zorgen dat je een enigszins gebalanceerde maaltijd kan maken. Net als er voor mij een verschil zit met je gewoon dagelijks leuk genoeg aankleden en je kleding specifiek afstemmen op een speciale gelegenheid. Dat eerste is een basis qua zelfstandigheid en het tweede is een vaardigheid die de een meer heeft (ontwikkeld) dan de ander en je dus "uitbesteed". Stel dat jij een weekje weg bent, loopt hij dan de hele week voor aap of kan hij zich dan prima redden? Dat is voor mij de clou. En natuurlijk kunnen andere mensen dat anders invullen, maar het zou voor mij niet werken.
Ik snap de stelling van sommige dames eerlijk gezegd niet dat hun man niet kan combineren en dat zij dat daarom moeten doen. Wat is er moeilijk aan een jeans en een tshirt of trui uit de kast pakken? Dat hij geen boeiende outfits kan samenstellen met specifieke kleuren of patronen maakt toch niet uit? Dat hoeft meestal toch ook niet? En als dat dan wel ' moet' omdat een jeans en een trui volgens die dames niet mooi genoeg is, dan zijn we toch terug op de stelling dat je dus je man kleedt om mee uit te pakken, niet omdat hij geen outfit kan samenstellen?
Mijn vriend vindt shoppen leuk! En hij heeft ook best wel een goede smaak. Maar echt vaak gaan we voor hem niet shoppen, mss 2x per jaar. Ik laat m meestal zelf kiezen, maar hij vindt mijn mening wel belangrijk Soms trekt ie wel eens iets (ouds) aan dat ik echt niet mooi vind. Dan zeg ik t wel, maar meestal trekt ie zich daar dan niets van aan (omdat ie te lui is om zich weer om te kleden). Of juist om me te pesten..(dag erna weer ) Maar hij onthoudt t daarna wel haha
Ik shop niet voor m’n man en leg het ook niet klaar maar mijn man is kleurenblind dus trekt dan bijv een blauwe longsleeve of overhemd op een net andere kleur blauwe pantalon aan. Vloekt onwijs en dan loopt ie natuurkijk wel een beetje voor schut op z’n werk (dus vandaar geen spijkerbroek en trui dat kan niet naar z’n werk) In dat geval vraagt hij daarom wel regelmatig of iets kan of dat ik even wil zeggen wat wel kan bij z’n broek. Dus in dat opzicht kan het dus best moeilijk zijn wat uit de kast te pakken!
Mijn man houdt ook van winkelen en heeft veel smaak. Hij draagt mooie spijkerbroeken van Nudie, met daarop een strakke blouse (met leuk motiefje, stipjes bijv) en daarop dan weer mooie effen trui. Dus vaak zelfde idee, maar dan met veel combi truien/blouses.
Mijn man winkelt en kleed zich zelf aan. Hij heeft een specifieke smaak en koop daarom ook nooit wat voor hem. Verder maak ik wel vaak eten voor hem als hij gaat werken. Hij is altijd 3 dagen weg van huis en niet in een erg bewoond gebied dus dan is het wel fijn dat hij wat eten heeft liggen.
Ja, maar een blauwe pantalon is iets anders dan een jeans, waarop alles past. Maar goed, bij kleurenblind is het misschien nog wel logisch.
Klopt, maar dan leg je niks voor hem klaar. Hij doet het zelf en als het vloekt qua kleuren dan zeg je er wat van. Prima toch. Daarbij, even ingaan op de discussie “hij kan of ziet het echt niet”, kan je als volwassen vent, zelfs kinderen kunnen dat al prima trouwens, best leren welke combinaties bij elkaar passen, dat onthouden en ze gewoon zo bij elkaar aan doen. Ook onthouden welke combinaties nog meer kunnen kan ook prima.
Mijn man heeft echt een super smaak wua kleding. Daar hoef ik niets voor klaar te leggen of te kopen hoor! Hij ziet me al aankomen. Koopt ook regelmatig kleding voor onze zoon en voor mij neemt hij ook wel eens wat mee als hij wat ziet. Weet wat ik leuk vind!
Fijn dat jij even bepaald dat iemand dat kan! Er zijn onder volwassenen ook mensen die bepaalde dingen niet kunnen hoor. ADHD'ers, autisten, dyslecten. Wat nu niet per se met dit voorbeeld heeft maken, maar wat wel van invloed is op voor ons simpele basic dingen. Net zo goed als dat jij 100 dl in je gerecht verwerkt en ik dat na 100 keer hetzelfde maken nog niet kan. Maar ik ben blij dat wij hiet thuis niet vinden dat iedereen maar voor zichzelf moet zorgen maar gebruik maken van elkaars kwaliteiten en respect hebben voor elkaars tekortkomingen.
Goh, je vind dat ik generaliseer maar doet het zelf enorm. Mensen met een beperking of stoornis kunnen dit best leren over het algemeen. Vaak kunnen juist autisten dit heel goed onthouden, welke combinaties bij elkaar horen. En om nu ADHD en dyslexie als voorbeelden te noemen waardoor dit niet kan, daarmee doe je juist deze mensen te kort. Natuurlijk kijk je naar de persoon, maar vaak kunnen mensen met beperkingen en stoornissen veel meer dan anderen denken. En de conclusie dat als je geen kleding klaarlegt voor je man of zijn lunch niet maakt, dat je dan niet voor elkaar zorgt of het ieder voor zich is is veel te kort door de bocht en nogal een conclusie op basis van een paar reacties hier.
Mijn man koopt zijn eigen kleding. Zijn combinaties en keuzes vind ik niet altijd even geweldig. Hij voelt zich er echter prettig in en daar gaat het om. Hij mag zijn eigen smaak hebben van mij . En kleding klaarleggen voor mijn man? Het zou serieus niet eens in mij opkomen. Uitzonderingen daargelaten, maar voor mij is dat in dezelfde categorie als zijn nagels knippen en billen afvegen. Het lijkt mij een vaardigheid die prima zelf aan te leren is. Het is een man geen idioot. Sorry ik vind dat echt niet van deze tijd.
Ik vind dit echt een diskwalificatie van mensen met een ontwikkelingsstoornis. Ze leren misschien anders of eventueel trager, maar de meesten mensen kunnen op volwassen leeftijd prima zelfstandig functioneren en hun eigen kleren uit de kast pakken. Als je een ontwikkelingsstoornis hebt, betekent het niet automatisch dat er iets mis is met je intelligentie!