Nou ga je zoeken hoor. Dat slaat nergens op. Maar mijn dochter is heel makkelijk, maar als ze later anders wordt gaat ze haar gang maar, zij moet erin lopen.
Nee hoor, want dat is precies het voorbeeld van die mevrouw wat ik gaf. Nou, mag het of niet?? Want ze mogen toch kiezen waar ze zich prettig in voelen?
Ik ga er niet eens op reageren. Het gaat mij om de toon en nuance waarmee over mensen hun kledingkeuze wordt gesproken.
Ja het mag wel. Ik zou haar wel adviseren een maatke groter te kiezen en haar kennende zou ze luisteren, maar verbieden vind ik wat anders.
Nee zoals ik al aangaf, als zij zich daar nu prettig in voelen?? Net zoals die mevrouw met die laarsjes waar haar kuiten bijna uitknappen.
Qua maat niet, maar als mijn dochter rode sokken aan wil bij een spijkerbroek met een roze-wit gestreept shirt, mag ze dat van mij. Ik vind het mooi zegt ze dan. Prima. Is dat raar dan?
Ik ben blij dat mijn vriend een hekel heeft aan bloesjes of jurkjes met bloemetjes. Maar het mij toch laat dragen zonder een afkeurende blik omdat ik mij er super vrouwelijk in voel en er blij van wordt.
On Topic...on de vraag van TS te beantwoorden. Wij winkelen altijd samen met het gezin. Mijn man heeft een betere smaak dan ik zowel voor zichzelf als voor zichzelf als voor mij. Ja ik leg wel eens wat voor hem klaar. Zijn joggingbroek en schoon shirt, als ik dr andere weghaalt voor de was. Zo kan hij er fijn instappen na het douchen. Edit: voor mijn kinderen koop en beslissen we samen. Jongste moet op de eerste plaats fijn zitten en op de tweede plaats niet meer babyachtig zijn(lastig met zijn maat) en de oudste interesseert het weinig. Ik vraag wel vind je dit leuk? Ja hoor mam, mag ik nu naar speeltafel voor de lego?
Als dat zo is prima dan! Maar je snapt wel dat ik dat moeilijk te geloven vindt als ik weet dat jij graag ninni vi en nik nik koopt bv. En ik mij echt niet voor kan stellen dat jij die kledingstijl zo overboord zou gooien voor een kast vol frozen en minnie mouse shirts die 2 maten te klein zijn Het zou je ook sieren om dan toe te geven dat jouw kinderen vrijheid krijgen binnen jouw grenzen maar ook jij invloed uit oefent op de kledingkeuze van je kinderen. Want mij in zo'n daglicht zetten is niet netjes als je het zelf ook doet.
Ik vind ook wel eens wat van iemands kleding, maar zij zullen dat zelf bewust hebben gekozen, dus wie ben ik dan om daar wat van te vinden? Laat staan om er denigrerende opmerking over te maken en te zeggen dat het echt niet kan. Dat wil niet zeggen dat ik graag wil dat mijn kind er zo bij loopt, maar verbieden zou ik het ook niet.
Ik vind dat juist het heerlijke van kinderen, het maakt ze niets uit! Hadden wij volwassenen soms maar meer van dat onschuldige!
Ik denk dat het het verschil is tussen: ‘ik vind het niet mooi’ en ‘ik wil niet dat je dat aantrekt/kan je iets anders aantrekken’. Verder sta ik neutraal in de discussie trouwens: ik vind het normaal als je man zichzelf kleed en ook als de partner het voor hem doet als beide partijen zich daar prettig bij voelen. Moet iedereen helemaal voor zichzelf weten.
Ik zal een foto van mijn dochter plaatsen wat ze zelf uit gezocht heeft, waarvan mijn man een lichtelijke hartverzakking kreeg. Maar ik vind her super dat ze dat zelf uitzoekt.
Dan heb je mijn oudste nog nooit gezien denk ik haha. Ik houd van mooie kleding absoluut, maar alles wat ik koop is in samenspraak met mijn kinderen. Denk je dat ik er blij mee was toen mijn zoontje zo'n staartje wilde? Maar het is zijn haar en hij moet ermee lopen en dus mag dat. Dat is het verschil tussen ons. En voor nu geniet ik elke dag van de mooie kleertjes die mijn dochter aan wil, omdat ik weet dat er een moment komt waarop ze haar eigen plan gaat trekken en dat mag ook. En gelukkig heeft ze zelf een hekel aan tule rokjes en maak je haar niet blij met frozen spul, maar zo heeft ze wel een felblauwe topmodel tas met glitters, zou ook niet mijn keuze zijn geweest. En ik zou het ook niet beïnvloeden noemen, maar eerder een compromis sluiten.
Ik kan mij namelijk nog heel goed een topic herinneren waarin werd aangegeven dat het haar van mijn oudste (toen een staartje) echt niet kon en dat een aantal dat niet zouden toelaten.