Het probleem is dus dat hij dus niet constant blaft.. als hij nou non stop blafte, dan is het zuur voor haar en zou ik binnen bij haar kunnen luisteren. Maar hij blaft dus bijna nooit, dus kan ik dagenlang urenlang bij de buurvrouw binnen gaan zitten. En al klinkt het daar heel hard, ik blijf bij wat ik hierboven zei. Ik heb een vrijstaand huis, ze woont 40 meter verderop. Ze zoekt het maar uit. Ik weet geen andere dingen meer te bedenken dan dat ze kierewiet is. Je gaat namelijk niet dood van wat geblaf. Tevens, die 10 minuten is niet non stop he. Het is zeg maar woef woef, 20 seconden later woef, 1 minuut stil, woef woef woef. Ze moet investeren in oordoppen
Helemaal eens met die oordoppen! De hond van mijn achterburen blaft wel non-stop en in de tuin, die hoor ik binnen wel, maar echt niet in zo’n mate dat het last geeft. Buiten in de tuin kan ik dan niet rustig zitten lezen ofzo, maar ja, dat kan ik ook niet als m’n buurjongetjes op hun trampoline tekeergaan en de buurman wat plankjes zaagt Ik ervaar dat ook niet als overlast maar gewoon als leefgeluiden; als ik last heb van leefgeluiden buiten, ga ik binnen zitten met m’n boek of ik zet bv buiten een koptelefoon op. Een blaffende hond bínnen, in een vrijstaand huis 40m verder die je bínnen hoort omdat hij gedurende 10 minuten een paar keer woef woef zegt... ja, tijd voor oordopjes. Of gewoon zelfs maar de radio een beetje aan moet al werken... Dan ga je bv spelende kinderen búiten ook niet overleven zonder oordopjes.
Een hond die aanslaat bij vreemden op het erf vind ik zeker niet gek. Mijn schoonouders hadden op een gegeven moment 9 (!) honden (inmiddels nog maar 2) en die sloegen ook aan als er iemand binnenkwam. Daar is nog nooit een klacht over geweest en ze wonen in een hoekwoning van een rijtjeshuis. Ze staan wel geregistreerd als kynologenvereniging dus mensen kunnen het vooraf weten (het adres staat onder de naam ook op bijv google maps), maar als ik dan hoor dat een ander een probleem maakt van een hond die een keer of 10 een blaf geeft als je 5,5uur weg bent? Dan moet je toch wel helemaal geschift zijn of panisch voor honden
Banjer over hun erf naar haar huis en geef de oordoppen met een lintje erom als cadeau met de mededeling dat je de oplossing voor hun "zoektocht naar rust" gevonden hebt
Jij en je man binnen bij de buurvrouw, en dan de buurman naar jullie huis laten gaan zodat ie aanslaat. Bijvoorbeeld. Maar over die dag met die 10 minuten heeft ze niet geklaagd toch? Je weet nog steeds niet zeker of ie niet op sommige momenten wel non-stop blaft. Je staat nu op het punt dat je de relatie met je buren voorgoed kan verpesten, of nog goed kan proberen maken. Ruzie met je buren doet altijd af van je woonvreugd, dus heb je ook jezelf mee. En je bent waarschijnlijk nog wel lang elkaars buren. Nogmaals, de afstand zegt weinig, een open ruimte met bepaalde begrenzingen kan prima het geluid versterken. Een schutting kan dan wel echt helpen.
Sommige honden blaffen en sommige mensen zijn gewoon van naturen zeikers!! Je hebt genoeg gedaan nu is het beste wat je kunt doen het laten voor wat het is als ze weer komt zeuren zeg je hier een paar gratis oordoppen die zou je voor straf in een levendige stad willen laten wonen... Leef geluiden heb je overal.
Er gaat ook een schutting komen, over een paar weekjes. We zouden inderdaad de hond uit kunnen lokken, ik kan straks als mn man daar gaat praten, (rond de 20ste hebben ze afgesproken) stiekem met hem wel afspreken dat ik ban ga laten blaffen. En weetje, de relatie is al niet goed, en al euthaniseer ik de hond, als J straks buiten speelt maakt hij ook kabaal, dan gaat ze daar over klagen, de auto maakt al teveel kabaal, en ze komt al zeuren als de auto van een betaalde kracht even aanstaat of de radio. Dus echt, in dit geval, gaat het nooit goedkomen. Het enige wat ik bereik als ik hierin mee ga is haar voeren voor de toekomst. Ik heb ook liever een goede buren relatie, maar zeker niet ten koste van alles.
Dat vind ik ook. Als J straks buiten speelt maakt hij ook herrie en al helemaal als hij groter word en vriendjes meeneemt enzo. Ik ga hem echt niet de hele dag corrigeren en zeggen dat hij niet mag spelen en soms wat gillen enzo. Ze zei laatst dus ook; dan moet ik de radio of de tv aan doen, of ik ga weg. Nou echt oprecht, ze wil dat het hier een stiltegebied is ofzo, en dat kan gewoon niet.. we maaien hier ook gras, en klussen in en om huis, er rijden autos, vliegen ganzen, rijden trekkers.. Wat een ellendige mensen dat ze allemaal jouw rust komen verstoren buurvrouw..
De oude hond van mijn ouders blafte precies zo zoals jij omschrijft. De situatie qua woning was een woonboerderij 5000 meter grond en geloof iets van tien aanliggende buren. Wel aan een boerenweg en daar laten veel mensen hun hond uit en helaas ook vaak bij ons op het erf omdat veel mensen daar de hond loslieten lopen. Elke keer sloeg hij aan. En dan wat jij ook zegt. Woef woef, stil, woef woef woef. Ook zo’n tien minuten. En ik denk wel wat vaker dan twee keer per dag. De wijkagent is dus door een van de buren ingeschakeld. En die heeft de hond geobserveerd. Het oordeel was zolang de hond waaks aanslaat is dit toegestaan. Hij vond het zeker niet buitensporig. Hele dagen blaffen/janken vaak uit eenzaamheid wordt wel wat mee gedaan. Hierna nooit meer wat van mensen gehoord. In ieder geval niet over de hond zijn geblaf
Weet je, overlast is subjectief. Jij vindt 10 minuten blaffen niet erg. Jij vindt 1x een waakse blaf niet erg. Sommige mensen hier zeggen dat ze 10 minuten wel erg vinden of juist last hebben van een waakse blaf. Je zet de buurvrouw nu weg als een zeur, gesteund door iedereen in dit topic die je aanmoedigt. Denk alleen wel zo: er loopt hier ook een topic van iemand die last heeft van de muziek van de buren en zelfs als de muziek niet aanstaat maakt ze zich de hele dag zorgen dat het weer aangaat. En in dat topic steunt iedereen TS en zegt dat de buurvrouw niet zo asociaal moet doen en haar muziek zacht moet zetten. Laat je niet te veel opjutten door reacties. Overweeg dat dit je buurvrouw is, die naast je woont, en erg veel overlast heeft. Jij kunt vinden dat ze zich aanstelt, allemaal mensen achter hun tablet of PC kunnen dat ook vinden, maar wij ervaren die overlast niet. Zij wel. Zij zit waarschijnlijk hele dagen te stressen 'dar die hond van de buren weer gaat blaffen'. Overlast is subjectief. Jouw keuze moet zijn: ga ik de overlast die mijn buurvrouw voelt erkennen of niet? Maar haar wegzetten als een stalker, gek mens of idioot vind ik nogal grof. Lees het andere topic maar eens. Overlast is reeel, ook al voel jij het niet. Jouw hond tast het woongenot van je buren aan.
Ik vind het oprecht heel vervelend hoor bijzonder veel over nagedacht ook. Het andere topic ook gelezen, heel naar. Ik vind dat alleen wel een heel andere kwestie. Dit is een vrijstaande woning, dat niet. Dit is een hond; die dus amper blaft, alleen als er iemand op de dam is (logisch) en ik kan de hond niet uitzetten, de muziek kan wel uit Ik heb er goed over nagedacht, en voel mij gesteund door de omgeving ook. Daarbij blijf ik haar ook een zeur vinden, gezien ze zeurt over heel veel geluiden niet alleen de hond
Als bandit dat zou doen zou ik ook echt niet zo reageren, dan zou ik dr nog meer bij kijken wat ik er aan kan doen. Ik.blijf dus ook alles opnemen, als alles zo blijft kan ik tzt aan de wijkagent alles laten horen en laten zien dat het echt mega meevalt. Ik laat die keuze dan vervolgens ook aan.hem.
Een Bas of een honden blaf zijn 2 hele verschillende soorten geluiden. Laat staan het verschil in de tijdsduur. In tegenstelling tot het topic waaraan je refereert heeft TS in dit topic al van alles geprobeerd om ‘overlast’ te beperken en komt hetgeen de buurvrouw aangeeft totaal niet overheen met de opnamen bij afwezigheid. Diegene die overlast ervaart zal daarin ook moeten relativeren, het ervaren van overlast hoeft dus helemaal niet altijd reeel te zijn. Iets wat wel vaker naar voren komt bij de rijdende rechter of mr Frank visser doet uitspraak.
Blij te horen dat je de afweging maakt niet vanuit de emotie, en er goed over nadenkend. Het is wat het is, en al lastig genoeg
Ik zit al een dikke dag te broeden op een reactie als deze, maar kon de woorden niet zo goed vinden. Ben het helemaal met je eens!
Ik kan mij er prima in vinden hoor dat een aantal van jullie vinden dat ik mij in haar moet verplaatsen, en geloof mij, dat heb ik gedaan. 7.5 maand lang heb ik naar haar geluisterd, en mij aangepast, en mee gedacht aan hoe ik minder geluid kon produceren als gezin. Omdat ik háár woongenot aan zou tasten. Ondertussen, vind ik dat ze míjn woongenot aantast. Omdat ze gewoon over alles wat je enigsinds hoort, klaagt. Een hond die 10 minuten blaft, van de 6 uur (of eigenlijk zelfs dus meerdere dagen) omdat er een vreemd iemand op het erf loopt (wat dus ook weer logisch is dat hij blaft) is natuurlijk heel vervelend. Maar, ik vind het wel te bizar voor woorden dat je dat zoveel verderop (waar dus al een stuk schutting wel zit, er is nog maar 3 meter open) hoort en het als vreselijk ervaart en er zelfs om uit je huis vlucht. Tja, dat vind ik echt vervelend. Onze buurjongen reed laatst 10 minuten op zn crossbrommer door de tuin. Ik zou het niet bedenken om te klagen. Alle buren maaien het gras straks 3 keer per week, gezien percelen hier rustig 800m3 zijn, duurt dat langer dan 10 minuten. Kinderen rennen en schreeuwen in tuinen. Ook langer dan 10 minuten. Kippen tokken Tractors rijden langer dan 10 minuten over het weiland achter ons. Kijk, overlast is inderdaad subjectief. Maar, overlast ervaren van leefgeluiden en dan verwachten dat je buren zich in allerlei bochten wringen, gaat te ver. Ik heb echt heel erg met haar meegedacht. De muziek weinig aan tijdens het klussen, geen ramen en deuren los toen, want stel je voor dat ze het hoort. De ramen afgeplakt, tv op standje doof (de hond, ik.niet) de hond heeft zelfs een blafband gehad (welke al afging als hij zn keel schraapte) en ga zo door. Ik vind oprecht dat ik genoeh gedaan heb om de buurvrouw een fijne woonomgeving te geven. Het is nu tijd, dat de buurvrouw snapt dat mensen in een rustig dorp ook een leven hebben en dus geluid maken, en ze hier mee leert omgaan
Wow, jij omschrijft wat ik altijd probeer na te streven! Ik probeer ook altijd te bedenken dat iemand anders zijn pijn/verdriet/overlast te maken heeft met een gevoel dat iemand ervaart, ookal vind ik het bijvoorbeeld aanstellerij of kan ik het me niet indenken! Iemand kan zijn gevoel over bepaalde dingen namelijk nou eenmaal niet veranderen en dat is vooral erg vervelend voor diegene die ermee zit! Ik ben het dus met je eens dat niet ontkent moet worden dat de buurvrouw echt overlast ervaart, maar ik krijg in dit topic het gevoel dat TS er echt ALLES aan gedaan heeft om de buurvrouw te ontzien & een oplossing te vinden op een enorm beschaafde manier. Dit vind ik ook blijken uit haar respectvolle reacties hier op het forum naar iedereen, ook de mensen die het dus niet helemaal met haar eens zijn (en daarna ook haar reactie op jouw bericht!). En dat je dan af en toe even wilt klagen over het 'zeikwijf' dat begrijp ik dan ook wel weer, daar is een anoniem forum ook wel een beetje voor De laatste oplossing is dat ze haar hond in laat slapen, maar dit kun je niet redelijkerwijs van haar verwachten omdat iemand overlast heeft van 10 minuten (niet eens constant) blaffen. En om het om te draaien, het woongenot van TS wordt nu ook verstoort. Zij voelt zich zelfs bezwaard om de deur uit te gaan omdat ze bang is overlast te veroorzaken. Ook geeft zij aan dat zij denkt dat het niet haar hond is die de buurvrouw hoort, omdat er een andere hond ook vaak in de tuin (3 meter verder) staat te blaffen. Het is gewoon een vervelend verhaal, voor beide partijen.
Nee, de laatste oplossing is om ten alle tijden het gesprek met de buren aan te blijven gaan en open te staan voor communicatie. Aangeven dat je het gevoel hebt dat je geen overlast bezorgd, en haar duidelijk laten maken wat het probleem is. En dan samen de mogelijke oplossingen bespreken. Vragen of ze precies de tijden kan noteren dat de hond blaft. Vragen of je mag komen luisteren. Bespreken dat het met de schutting waarschijnlijk is opgelost. Er zijn nog een heleboel opties. Maar die vragen allemaal communicatie, en niet de deur dichtgooien.
Op dit moment heeft een dergelijk gesprek geen zin, gezien ik al zoveel geprobeerd heb en zoveel gepraat. Vorige week zei ze ook dat ik de hond maar weg moest doen. (Had ik hier ook geplaatst) Tja, dat is gewoon simpelweg geen manier van doen en laten naar elkaar. Ik wil met liefde wederom in gesprek. Maar niet wanneer ze alleen maar met haar vingertje naar mijn hond wijst, en simpelweg niet voor rede vatbaar is. Daar ben ik klaar mee. Ik heb 7 maanden naar haar geluisterd en geprobeerd met haar mee te denken en schappelijk te zijn. Die fase is nu echt even voorbij, wie weet wat er over enkele weken gebeurd.