Gedaan hoor! Had geen resultaat, sterker nog hij werd boos en begon te schoppen tegen mijn deur en te schreeuwen dat ik een kutmens was en hij hier nooit meer zou komen.
Hier net zo! Heb net ook even de school gebeld en het blijkt dat ze dit jaar geen lijsten meer afgeven ivm privacy... Dus wij krijgen sinds dit jaar geen klassenlijsten meer met adres en telefoonnummers...
Mja, hier ook een vriendje met wat andere normen en waarden (met een bezem op de piano slaan bijvoorbeeld). Dus ik begrijp wel dat je hem na meerdere keren proberen niet meer binnen wil hoor...
Zou dit dus ook letterlijk elke keer tegen hem zeggen, zodra hij jouw grens overgaat hem wegsturen , benoemen wat je grens was en dat die erover is gegaan en afsluiten met de woorden dat hij het morgen weer opnieuw mag komen proberen. Heb ik ook wel eens gedaan bij een buurjongen die zich hier zo thuis voelde dat hij gewoon binnen kwam om een koekje uit de kast te pakken (rond de 4/5 jaar was hij toen)
Popke heeft dat kindje buiten gezet vóór dat ze dit wist toch Ik heb ook wel een eens een zeer brutaal kind buiten gezet. Als je niets meer mag omdat er een verleden/oorzaak KAN zijn worden de kinderen niet bepaald 'gezellig' van.. Nu popke WEET van de opmerking handelt ze ernaar.
Heb niet alle reacties gelezen, maar ik denk dat dit jongetje heel veel liefde en geborgenheid nodig heeft. Ik vond het best verdrietig om te lezen dat je zo boos (misschien niet uitwendig) op hem bent. Als jij niet weet waar zijn ouders wonen, weet je ook zijn thuissituatie niet. En nee je bent geen hulpverlener, maar soms kun je wel een klein lichtje in iemands leven zijn. Ik zou proberen het jongetje wat meer in je zichtveld te hebben, drink lekker samen met ze een beker drinken, vraag naar zijn dag etc. En natuurlijk accepteer je niet alles wat hij doet. Zo'n kind schreeuwt om duidelijkheid! Geef hem die ook, maar wel op zo'n manier dat hij wel liefde voelt. Maak jij je zorgen om hem, bespreek dit met zijn ouders. Ik ben nogal recht voor de raap, dus zou achterhalen waar hij woont en dit met zijn moeder bespreken. Denk je dat dit niet lukt, naar de juf dit zijn geen dingen om te laten liggen. En ik kan mij best voorstellen dat je geen zin hebt om een slechte invloed voor je kind te hebben, maar dit kan helemaal op deze leeftijd natuurlijk best goed gestuurd worden. Heb je alles geprobeerd en het werkt echt niet, ja dan zou ik inderdaad zeggen dat dit geen goed vriendje voor je zoon is, maar dat zou wel echt de allerlaatste optie zijn en nadat ik hulp in gang gezet zou hebben. Succes!
Nog niks veranderd! hIer. Misschien wel eens het kindje binnen vragen. En een gesprekje aangaan eens kijken hoe hij echt is buiten het brutalen om. Als kinderen je kennen kunnen ze je ook gaan vertrouwen dan kan je ook horen wat er is.\ Denk niet dat er veel met het jongetje aan de hand is misschien wat moeite met beleefder gedrag. En ja ik snap we hebben allemaal wel eens kinderen in onze omgeving van moet dat nu maar ja kinderen zoeken toch hun eigen kinderen en dat zeg je zelf gelukkig ook met vier kinderen weet je dat ook. Ik denk dat het jongetje misschien wat gezelligheid zoekt !
Ik snap het commentaar op ts niet zo eigenlijk. Ze had het ook gewoon kunnen negeren met misschien alle gevolgen van dien. Dat voorval in de tuin, tja zo hoeft een 6 jarige ook niet tegen mijn kinderen te praten hoor. Ik ben heel gastvrij, maar ik hoef toch niet 7 dagen per week alle 10-15 kinderen uit de speeltuin binnen te vragen? En nee ook niet 1 kind als ik daar geen zin in heb. Dat maak je gelukkig nog altijd zelf uit. En zoals ts het omschrijft hebben wij hier ook een kind in de buurt,loopt zomaar de tuin binnen. In het begin vroeg ik wel eens of ze meekwam als ze in de tuin een snoepje aten of dronken met als gevolg dat ze elke dag (echt elke dag)hier in de tuin stond om om drinken te vragen. Daar heb ik gewoon helemaal geen zin in. En of een kind nu maar 6 is, ik ben gewoon heel klaar met dit soort gedrag. Ik zou dit idd op school wegleggen. Zij hebben een betere kijk op de thuissituatie en hoe het kind zich daar gedraagt.
Ja groot gelijk en dit zeg ik ook hoor, elke keer als ik hem wegstuur zijn dat mijn woorden. Misschien dat hij daarom ook terug blijft komen haha
Mijn moeder zei altijd :" ook al mag ik jou vriendinnen en vriendjes om wat voor reden niet, ik heb dan veel liever dat jullie hier zijn zodat ik er zicht op heb als dat ik het verbied en je gaat dingen stiekem doen. " Mijn moeder heeft die regel altijd gehanteerd en ja er waren kinderen die zich zo gedroegen als dat jongetje van 6, maar er zat altijd een achterliggend probleem aan vast en ik moet zeggen dat mijn moeder dat altijd perfect deed. De kinderen die het moeilijk hadden -zoals dat jongetje- namen haar daardoor altijd in vertrouwen. Als ik bijvoorbeeld een weekend weg was, kwamen die kinderen soms naar mijn moeder om te praten of juist helemaal niet praten, maar even zwijgend tv kijken en liggen op de bank zodat dat kind even weg was uit een nare situatie. Ik heb ontzettend veel ontzag voor mijn moeder hoe ze dat toch telkens deed en voor elkaar kreeg. Leg jullie regels uit, laat hem binnen en praat met hem. Leer hem kennen, leer waar zijn gedrag vandaan komt. Geen enkel kind doet zo omdat hij het wel leuk vind om zo te doen. Het is schijnend dat een kind van 6 zegt dat hij dood wilt. Ik had met heel mijn hart dat kind telkens uitgenodigd ipv telkens de deur te wijzen. Overigens had ik zijn moeder onder geen enkele voorwaarde weg laten lopen. Ik was achter haar aangelopen om te vragen of ze tijd had om koffie of thee te komen drinken. Ik zou namelijk nooit op het schoolplein bespreken waarbij iedereen gezellig mee kan luisteren dat haar zoon heeft gezegd dat hij dood wilt.
In de OP werd de situatie wat kort geschetst, nu ik meer lees over dat je het meerdere malen hebt geprobeerd etc, begrijp ik jouw reactie ook heel goed.
Ja ik heb hier een hoop kindjes zitten hoor alleen toch heb ik wel een grens. Ik respecteer jouw moeder enorm dat ze hier de tijd en moeite voor genomen heeft, ik heb de keuze gemaakt om dit niet te maken omdat ik 4 kinderen heb waar ik aandacht aan moet geven en ik wil ze allemaal aandacht geven dus als ik me dan dit soort situaties zo persoonlijk aantrek dat ik daar een hoop aandacht aan kwijt ben gaat dit ten koste van mijn eigen kinderen en hoe graag ik dit jochie ook wil helpen kan ik dat niet op zo'n manier doen voor mijn gevoel. Dan zet ik mijn eigen kinderen op de 2e plek en dat voelt niet oke. Misschien had ik dit wel gedaan als ik daar meer tijd voor had.
Arm kind... Ik sluit me aan bij de andere reacties, ik vind je best bot overkomen. Als dat jongetje 6 is zal hij vast dicht in de buurt wonen, ik neem aan dat zijn ouders hem niet alleen naar een andere wijk laten fietsen. Kun je je zoontje niet vragen waar hij woont? Mijn dochter is bijna 6 en ik merk bij haar én haar vriendinnetjes nu een fase van enorme fantasie, liegen en bezig zijn met de dood en nare ziektes. Als ik mijn dochter op haar gedrag aanspreek (iets doen wat niet mag) dan heeft ze momenteel 9 van de 10 keer een verhaal dat het door een ander komt, met een hoop fantasie erbij. Gisteren zei ze: "I. zegt dat ze haar zusje wil doodmaken want zusjes zijn stom zegt ze". Ik weet wel zeker dat I. dat niet gezegd heeft, maar dat het een verzinsel is van mijn dochter. Een vriendinnetje hoorde ik vorige week zeggen: "Mijn broer zegt dat druiven niet goed zijn voor mij omdat je daar kanker van krijgt". En mijn dochter zei dat een vriendje iets gestolen had bij AH. Ze hebben gewoon door dat woorden als kanker, stelen en dood gaan triggers zijn voor ouders om lekker te happen. Ik maak me totaal geen zorgen om mijn dochter en haar vriendjes en vriendinnetjes qua gedrag en thuissituatie. Veilig Thuis inschakelen lijkt me een tikkie overdreven in jouw geval. Je zoontje heeft met zijn opmerking over zijn zogenaamd suicidale vriendje de aandacht perfect afgeleid van zichzelf, omdat hij op een plek kwam waarvan hij wist dat hij er niet mocht komen. Slim
Ga je vanmiddag weer probberen om de moeder aan te spreken? Als je haar telefoonnummer hebt kun je misschien van te voren een berichtje sturen. "Even kletsen na schooltijd?" Oid.
Ja dacht even kort en bondig te zijn maar pakte niet zo goed uit, ik heb uiteraard eerst andere dingen geprobeerd Het is niet mijn bedoeling om bot over te komen ik wilde even kort en bondig de situatie te schetsen. Als ik zo bot over kwam naar dit jongetje zou hij vast niet terug gekomen zijn. Ik blijf altijd lief en vriendelijk maar wel duidelijk en als hij bij mij binnen wilt zijn heeft hij zich aan mijn regels te houden anders mag hij vertrekken en terug komen wanneer hij dit wel kan. Ik vind dat wat jou dochter zegt heel heftig eigenlijk, die verhalen herken ik hier totaal niet! Ook hier is een hele levendige fantasie en onze oudste is met vriendinnetjes op haar telefoon ook bezig en ziet bij sommige thuis ook dingen die ze niet hoeven te zien en praat hierover thuis. Ik ben heel open en wordt zelden boos dus mijn kinderen vertellen heel veel aan me en dan praten we er samen over. Ook als ze iets zien of doen waarvan ik vooraf gezegd heb dat ik dat niet wil, vertellen ze me wat ze gedaan hebben en praten we samen over waarom ik dit niet wilde zodat ze ook dingen leren begrijpen. En ook ik hoor natuurlijk verhalen over dodelijke ziektes en nare scheldwoorden voorbij komen maar iemand (of jezelf) doodwensen is echt wel heel heftig en vind ik wel echt schokkend eerlijk gezegd...
Dit!!! Ik snap ook niet waarom TS zo aangevallen wordt. Dus omdat hij 6 jaar is, mag hij zo doen? Echt, ik pik dat ook niet hoor. Niet van mijn eigen dochter en niet van andere kinderen. En ik geloof echt dat ts het jongetje een eerlijke kans heeft gegeven hoor. Maar er zijn ook grensen. Ts vraagt nu gewoon wat te doen met de opmerking van het jongetje over niet meer willen leven! Ze had het ook kunnen negeren, maar dat doet ze niet. Dus in plaats van ts afzeiken, geef eens antwoord op iemand zijn vraag. Alsof jullie allemaal heiligen zijn zeg!
Zeker. Ik ben vandaag vrij dus ga eens even goed kijken waar dit jongetje naar toe loopt zodat ik kan vragen of ik even langs kan komen vanavond ofzo.. Nog niet echt een idee wat ik precies moet zeggen...
Ik begrijp ts ook grotendeels. Hier komen geen brutale en agressieve kinderen het huis in. 1 keer en byebye. Als zoontje nog eens wil afspreken probeer ik het enkele keren in de speeltuin om zijn gedrag te observeren en stimuleren en als dat goed gaat krijgt hij nog een kans. Heb geen zin in kapotte spullen in het huis te krijgen door toedoen van brutale kinderen. Zoontje zou dat ook vreselijk vinden want hij heeft ook veel respect voor andere mensen en andermans spullen. Gelukkig nog niet meegemaakt maar hij is ook heel kieskeurig in vriendjes en de vriendjes die hij heeft zijn ook heel lief. Wel ken ik alle ouders van vriendjes en heb ik de gsm nummers. Vind dat je dat op zulke jonge leeftijden moet weten maar woon wel op een drukke straat en niet in een rustige kindvriendelijke wijk met speeltuin tegenover ons huis. Ik zou contact proberen op te nemen met de ouders. Mocht dat niet lukken de juffrouw aanspreken.