Ik vraag me af of het nog bij de leeftijd past dat onze zoon 's nachts in bed hard huilt als er iets is. Overdag heeft hij een hele grote woordenschat, maar 's nachts huilt hij nog precies als toen hij een baby was. Ik vind hem daar eigenlijk te groot voor. Heb al een aantal keer gezegd dat hij goed kan zeggen wat er is, niet klaaglijk hoeft te blijven liggen huilen in geval van koorts/pijn/droom. Dat is hij dan met me eens, maar het blijft gewoon gebeuren. De ene persoon zegt dat het nog normaal is op zijn leeftijd, andere vindt het vreemd dat hij nog huilt ipv naar ons toe komen of roepen. Overigens is het niet altijd duidelijk wat er is, hij huilt ook in zijn slaap, meer jammeren/jengelen/zeurig huilen en dan reageert hij ook niet als ik kom. Maar dus ook in wakkere toestand zit hij rechtop huilend te wachten tot er iemand komt. Als ik er dan ben kan hij het prima vertellen. Ik neig ernaar om te denken dat het normaal is op bijna 4-jarige leeftijd, maar ik heb geen vergelijking ofzo.
Mijn zoon is pas 26 maand maar die doet hetzelfde snachts. Dat meeheeee gejammer tot ik kom en dan opeens weer gewoon praten. Terwijl hij sochtends wakker wordt en dan roept mamaaa waar ben je nou. Ik hoop niet dat hij dit nog twee jaar lang gaat doen zeg.
Ik denk dat ieder kind anders is. Waarschijnlijk kom jij als hij huilt dus het werkt. Half slaapdronken zal hij er niet aan denken niet te huilen. Onze dochter doet dit niet. Die roept wel. Maar ja... denk niet dat je kindjes vergelijken kan wat dat betreft!
Hier ook soms Meestal komt hij gewoon naar ons toe als hij wakker word, en slaapt dan bij ons in bed verder.
Onze zoon huilt vaak ook als hij s nachts wakker wordt en roept dan huilend,mama, mama!! Meestal droomt hij dan of is ergens van geschrokken. Als hij s morgens vroeg wakker wordt om te plassen ofzo doet hij het namelijk niet, dan gaat hij gewoon plassen en weer in z'n bed liggen/slapen tot hij eruit mag. Ik vind het niet heel gek hoor en heb er eerlijk gezegd nog nooit over nagedacht dat het raar zou zijn.
Nu net ook weer. Jammeren, gaat over in huilen en als ik kom dan weet hij het niet. Lastig...negeren vind ik ook zoiets, onze ervaring is dat "laten huilen" wat hem betreft rustig 7 uur aan een stuk mag duren, ongeacht of ik erheen ga of niet. Dat is een paar keer gebeurd, nadat ik was geweest ging hij gewoon door, de hele nacht. lk ga na een kwartier ofzo altijd even kort kijken, en als er niks is zeg ik dat hij dan niet moet huilen. Maar een paar nachten later is het weer hetzelfde. Niet zo extreem dat het urenlang is (meestal) maar wel weer huilen.
Mijn zoon doet dat nog steeds en die is 6 Die slaapt over het algemeen nog half, weet nooit wat er is en doet echt van dat jammerende irritante huilen. Ook ala ik bij hem zit.... ik doe dan altijd heel ‘gemeen’ zn nachtlampje aan... en dan word hij wakker... Maar er zijn nachten dat dit wel eens 3/4 x gebeurd, voornamelijk als hij niet lekker is, hele drukke dagen(in zn hoofd) heeft gehad
Mijn zoontje doet dit indd ook, hij is 26 mnd. Meestal is hij niet echt wakker. Ik knuffel hem lekker en als t lang duurt doe ik indd de lichten aan, dan wordt hij wakker en is t meestal over. Als hij na z'n middagslaapje wakker wordt of smorgens roept hij altijd dat hij wakker is en eruit wil. Danzegt hij ook dat t dag is, beneden toe etc dus hij kan t goed zeggen maar snachts niet. Soms niet, soms 3 x per nacht. Ook veel praten en huilen in z'n slaap. Ik vind t niet gek klinken met 4. En tja... Al zou t gek zijn je doet er niks aan denk ik. Lekker even kroelen en weer slapen
Mijn dochter is bijna zes en doet dat nog. Ik heb er nog nooit bij stilgestaan dat dat niet zou mogen op die leeftijd. Pijn of angst zijn toch niet rationeel?
Dit hoef je toch ook niet te negeren of laten gaan. En pas na een kwartier gaan kijken vind ik ook best lang. Hier ga ik eigenlijk gelijk naar m toe zodra hij huilt, het is meestal iets waar hij zelf ook niks aan kan doen. Neemt hij echt een loopje met me dan ben ik wel duidelijk naar hem toe, maar meestal kan hij amper antwoord geven op vragen omdat hij nog half slaapt. Hier slaapt hij soms weken door en opeens is er een paar nachten onrust en ligt hij 2-3x per nacht te huilen. Hij zal het niet express doen en kan gelukkig steeds beter aangeven wat er is. Als wij bang wakker worden uit een nare droom vinden we het ook fijn dat onze partner er is, zo willen kinderen graag hun moeder zien, gewoon om veiligheid te bieden. Tenminste zo zie ik het.... Kijk huilen en allerlei smoesjes verzinnen rondom bedtijd daar handel ik ook echt anders in, anders wordt het inderdaad elke avond gekker, maar dat is niet wat ik uit je verhaal op maak.
Ik vind het eigenlijk best wat dat je een vierjarige zegt dat hij niet moet huilen ' omdat er niks is'. De belevingswereld van zo'n kleintjes is zo complex, ook als ze dromen. Wat is er mis met een kind gewoon troosten als het weent 's nachts, of er minstens bijblijven zodat het weer rustig kan gaan slapen?
Poeh dochter is 2 en die jammerd ook zo als een baby. Zo zeg ik dat ook tegen mijn vriend, nou de baby is weer bezig geweest vanacht. Moet er dus van uit gaan dat het nog een tijdje kan duren dus
Weet je zeker dat hij wel echt wakker is? Mijn dochter heeft dit veel gehad vanaf haar 2e, nu is het heel af en toe nog (ze is nu bijna 5), maar ik vind het meer een soort slaapwandelen bij haar.. Normaal als er iets is komt ze gewoon uit bed en vertelt wat er is. Maar soms huilt ze alleen maar en als ik dan bij haar kom reageert ze minimaal op vragen, vaak is neerleggen en een aai dan voldoende en slaapt ze verder. Dat weet ze de volgende ochtend ook niet meer, ze is dan voor mijn gevoel niet echt wakker geweest..
Als hij niet lekker is of er is iets geweest wat veel indruk heeft gemaakt dan ga ik uiteraard ook eerder dan kwartier. Ik heb het nu even over normale situaties. Mijn vraag is puur of het normaal is dat die nog huilt ipv roept of naar me toe komt.
We hebben met de oudste van 4,5 jaar sinds zijn geboorte al gebroken nachten. Hier gaat hij nu 's nachts huilen als hij moet plassen. En dat is de laatste tijd een paar keer per nacht. Laatst had ik het er met hem over gehad, dat als hij 's nachts gaat plassen dat het fijner is als hij dan stil zou doen, omdat de rest van het gezin dan lekker ligt te slapen. De nacht daarna ging hij stil naar de wc en prees ik hem 's morgens de hemel in dat hij zo een knapperd was geweest. Nacht 2 huilde hij weer en toen kwam het.... "nu ben ik geen knapperd" en hij ging nog harder huilen... Wij zitten onze tijd dus nog even uit. De jongste compenseert dit gelukkig, haar hebben we sinds ze 4 maanden was nooit meer gehoord 's nachts behalve als er echt iets was zoals ziek zijn.
Een nachtmerrie kan ook indruk maken. Of iets dat al weken geleden is gebeurd komt ineens weer opborrelen. Heel normaal!