Ik heb niet alles gelezen, maar het lijkt me jouw taak als ouder om je kind te beschermen. En dat kan in mijn ogen ook inhouden dat je de omgang met bepaalde kinderen beperkt of misschien zelfs wel helemaal verbiedt. In eerste instantie probeer ik dergelijke kinderen dan altijd hier thuis te laten spelen, maar als iemand je grenzen negeert ed, dan houdt dat ook ergens op. Dan zou ik inderdaad wel proberen eerst met de ouders van het desbetreffende kind te spreken, maar als dat niet lukt...? En dingen als 'dood willen' zou ik ook bij de leerkracht neerleggen als ouders niet in gesprek willen, dat vind ik voor een zesjarige wel zorgelijke uitspraken. Misschien is er niets aan de hand, maar de leerkracht kan dan kijken of er meer signalen zijn waar hij of zij iets mee kan/moet. En ja, natuurlijk is het heel erg en wil je het liefst iedereen helpen en steunen ed, maar wat heb je er aan als het ten koste gaat van jezelf èn je kind?
Mooi dat je moeder dat deed voor die kinderen. Máár voor die kinderen veranderde er thuis dus nog niks. Dus ts ik zou proberen de moeder aan te spreken en ongeacht of ze daar wel of niet op reageert bij de juf aangeven dat je om dat jongentje wat zorgen maakt en waarom. Dan kan zij kijken of er andere signalen zijn die zorgelijk zijn en mocht het nodig zijn veilig thuis inschakelen. Dan komt er ten minste ook verandering in de thuissituatie ipv dat er thuis van alles mis is en een kindje daarnaast een beetje aandacht ergens anders krijgt. Want dan is het thuis nog steeds knudde.
Maar wie zegt dan dat het thuis niet goed is? Trek je die conclusie nu uit dat het kind suicidale gedachten heeft of waar haal je dat uit?
Ik zeg niet direct dat er thuis iets mis is. Wel dat het zo te lezen niet goed gaat en als de juf meerdere dingen opmerkt, daarvoor is ze tenminste als het goed is op getraind op op te merken, dan kan een gesprek met de ouders of met veilig thuis wel gegeken worden naar de thuissituatie. En of dat een andere omgang met het kind is omdat dat nodig is, of dat het kind misschien hulp nodig heeft ivm gedragsproblemen ect of omdat er thuis meer aan de hand zoals verwaarlozing/mishandeling, dat is niet aan mij of ts maar aan de hulpinstanties. En die kunnen alleen iets doen als ze signalen krijgen dat er problemen zijn.
Ik vind het wel knap van jou dat je het zonder aan mij te vragen, er vanuit gaat dat mijn moeder geen gesprek met die ouders aan ging of instanties erbij haalde. Mijn moeder heeft zovaak instanties erbij gehaald. Wist je dat mijn moeder wist dat moeder er 2 kinderen stelselmatig werden mishandeld door hun man en vader? Mijn moeder belde de instanties op, die deden niks. Puntje bij paaltje, mijn moeder had onze huissleutel buiten verstopt, gezegd dat als ze er klar voor waren om te vluchten ze dan bij ons naar binnen konden. 6 maanden later kwam mijn moeder thuis van werk en mij ophalen van de buitenschoolse opvang. Raad eens wie er achter achter de bank verstopt zaten? Mijn moeder heeft toen een onderduik adres geregeld bij een blijf van mijn lijf huis. Erg jammer dat jij denkt te weten dat mijn moeder alleen maar de situatie buitenshuis "beter" maakt.
Toen ik 6 was was ik ook suicidaal, eigenlijk de hele basisschool. En dat lag niet aan mijn thuissituatie hoor, liefdevol en veilig is het daar altijd geweest. Je weet niet wat een kind bezielt om het leven niet meer fijn te vinden. Door dit soort opmerkingen schrik ik eigenlijk best wel, stel je voor dat je kind niet lekker in het vel zit en er direct allerlei moeders gaan bedenken dat het thuis niet goed zit.
Het zou afgekeken kunnen zijn. Dat maakt dat alles mogelijk is. @ts. Goed plan om even met de moeder te gaan praten. Die heeft hopelijk wat meer inzicht in waarom haar kind zo iets zou kunnen zeggen. Misschien kan je met haar afspreken dat je haar belt op het moment dat haar zoon zich niet gedraagt bij jullie thuis.
Afgekeken van wie? Hebben jullie zoveel mensen in de omgeving die op straat gaan lopen en zeggen dat ze niet meer willen leven?
Ja dat dus. En hier een jongetje dat bij tijden echt heel ongelukkig kan zijn en dat komt gelukkig niet door zijn thuis. Maar door reacties zoals in dit topic denk ik wel 3 keer na voordat ik zoiets nog eens deel zeg.
Ik heb geen idee of er hier veel suïcidale mensen in de omgeving zitten. Paar keer per jaar springt er iemand van 1 van de flats hier in de buurt. Als zoiets gebeurd praten mensen er ook wel eens over op straat. Maar goed. Wat ik ermee wilde zeggen is dat er veel redenen kunnen zijn waarom een kind zo iets kan zeggen. Dus is het belangrijk dat zijn moeder het weet.
MIJN hemel, is de helft hier ongesteld ofzo? Loopt weer lekker uit de hand hier Als het jongetje ondanks jouw uitleg over jouw regels etc. niet luistert, is t naar mijn idee prima om hem naar huis te sturen met de mededeling terug te komen als hij zich kan aanpassen. Sorry hoor, als een kind of een volwassenen zo in mijn huis doet, zet ik hem er ook uit. Dikke doei, mijn huis, daar moet ik me prettig voelen en mn kind al helemaal. ik zou dit ook wel aan de moeder melden, wellicht weet zij helemaal niet dat hij zich bij anderen zo kan gedragen. Die uitspraak vind ik ook wel zorgelijk. Ik zou gewoon kort aan de moeder vertellen wat je zoontje heeft verteld en dat het je zorgen baart. Eerlijk gezegd vind ik dit niet iets om bij de juf te leggen. Wat moet die er mee? Het is niet op school gebeurd en ze is geen maatschappelijk werkster. Je kan haar advies vragen als je niet in contact kan komen met de moeder. Succes en hopelijk valt het allemaal mee!
Lees mijn 2e bericht er vlak eronder. Soms schrijf je iets en komt dat anders over dan bedoelt. En een kind dat met suïcidale gedachten rondloopt heeft hulp nodig. En soms kan een leerkracht dat beter onder de aandacht brengen dan een andere moeder.
Vervelende situatie voor je zoontje, jezelf en het "vriendje". Ik zou zo contact zoeken met de ouders van het kereltje en vertellen wat er is gebeurt. Het zou verschrikkelijk zijn als het kereltje daadwerkelijk zichzelf iets aan doet en daarbij ook andere kindjes in gevaar brengt! Ik snap ook wel waarom je liever niet hebt dat je zoon nog langer optrekt met het kereltje, maar wellicht kun je met een warme toenadering achter zijn verhaal komen. Heel veel succes Ik hoop dat het allemaal grootspraak is van het kereltje en dat er geen gekke dingen aan de hand zijn
Ik hoop dat je een gesprek met zijn moeder kan voeren. Indien dit niet lukt zou ik het bij de juf aankaarten. Jammer dat er gelijk door een aantal dames gesuggereerd wordt dat zijn thuis situatie hiermee te maken heeft. Stel je voor dat jouw kind niet goed in zijn vel zou zitten en iedereen suggereert dat jij je kind geen goed thuis kan bieden?
Maar stel je voor dat een kind niet goed in zijn vel zit en het heeft WEL met de thuissituatie te maken. Ik heb zelf een kind dat regelmatig niet goed in zijn vel zit, geloof me ik weet hoe dat is. Ik weet ook dat je dan echt niet zit te wachten op dat soort toespelingen. Maar.... het gaat niet om mij of om andere moeders, het gaat om het kind! Ik heb liever dat hier 10 onterechte meldingen komen, dan dat er 1 melding op een ander adres zou moeten zijn, die niet gemaakt wordt. In dit geval zou ik eerst proberen moeder te spreken, als dat niet lukt de juf informeren. Wie weet heeft de juf andere signalen gezien, maar twijfelt ze ook. Als je er zelf geen goed gevoel bij zou hebben, kun je in ieder geval bellen naar een Veilig Thuis voor advies. Stel je voor dat je over een paar jaar hoort dat het thuis inderdaad helemaal mis was... En het aller belangrijkste, een melding maken betekent niet dat er gelijk allemaal ellende van komt. Ouders worden juist gesteund om zelf de opvoeding beter aan te pakken if juist om beter voor hinzelf te zorgen, of wat ze dan ook nodig hebben om het thuis beter/gezonder te krijgen.
Je kon het niet weten, maar weet je wat het mooie van iets niet weten is? Dat is vragen. Het is uitermate makkelijk om een conclusie te trekken zonder te vragen hoe of wat. En dat is het hele probleem. Net als dat jongetje wat zich niet goed gedraagt. Soms moet je gewoon net iets meer moeite doen om achter dingen te komen dan een conclusie trekken op basis van helemaal niks.( in jou geval) Het is namelijk nogal simpel om te zeggen dat je het niet kon weten omdat ik het niet gezegd had.
Op de vraag of je je kind kan ‘verbieden’ om met een ander kind te spelen zou ik ja zeggen. Ik vond ook altijd dat mijn kinderen zelf hun vriendjes mochten kiezen en zelf moesten uitvinden hoe vriendschap in elkaar zit, totdat mijn dochter een ontzettend dominant vriendinnetje kreeg. Het vriendinnetje behandelde mijn dochter als een hond, ze mocht met niemand anders meer spelen en er kwam emotionele chantage bij om de hoek kijken (“als jij dit niet doet, dan pak ik al je vriendinnen af en ben je helemaal alleen”). Echt bizar gedrag voor een 6 jarige.... De ouders wilden er niets van weten (het was allemaal niet waar) dus daar kon ik ook niets mee. Ik heb het meisje een paar keer aangesproken op haar gedrag bij ons thuis, maar dan liep ze zonder iets te zeggen boos het huis uit en zat ik weer met een huilende dochter thuis. Dus uiteindelijk mijn dochter zoveel mogelijk gestimuleerd en geholpen met andere speelafspraken... uiteindelijk zag gelukkig wel in dat spelen ook op een leukere manier kan. Dus tsja, het is jou taak als ouder om je kind te beschermen en als de vriendschap een vervelend effect heeft op je zoon of dat hij zich anders gaat gedragen, dan zie ik niet in waarom je hem niet kan ‘verbieden’ met het jongetje te spelen. Verder moet je natuurlijk wel iets met de suïcidale opmerkingen van de jongen; ik zou het eerst bij de ouders aankaarten en op basis daarvan besluiten om het al dan niet op school te melden.
Ehm...volgens mij trekken heel veel mensen in dit topic conclusies op basis van dingen die niet zijn gezegd hoor