Mn schoonzus is ceremonie meester die dag. Dus zij moet er eigenlijk voor zorgen dat iedereen zich gedraagd. Verder komt er geen familie van moeders kant om haar in bedwang te houden
J Ja ik snap t ook niet. Hij is t niet verplicht. Maar ja anders gaat ze mij lastig vallen. Lees: 20x per dag bellen omdat haar laptop een melding van een virus update geeft. Ja echt.....
Wij hadden exact hetzelfde. Met verjaardagen enzo houden we ze gescheiden, maar met onze bruiloft kon dit niet. Ik heb aan beide verteld (niet dat mijn pap zoiets zou doen) dat de eerste die zich misdraagt, in welke vorm dan ook, klein of groot, in daad of woord, gelijk mag vetrekken en nooit meer welkom is. Dus, het was heel spannend. Maar ze heeft zich gedragen. Ze hebben elkaar genegeerd, en ik vond het zo prina. Is dat een optie? Kak is het wel he
Gefeliciteerd met jullie verloving ik denk dat er naast deze bruiloft een groter probleem is dat je hebt met je moeder. Misschien is het een idee om met je therapeut te bespreken hoe je dit met je moeder kan bespreken? Ik heb namelijk het idee dat jouw moeder jou heel erg veel energie kost. Je leeft maar 1 keer en er zijn veel betere dingen om energie in te stoppen. Ik zou proberen om een manier te vinden waarop jouw moeder je minder energie gaat kosten..
Als eerste gefeliciteerd! Het is jullie dag he, kan je maar 1x doen. Laat je moeder haar eigen keuze maken. Uiteindelijk is het ook wel haar probleem en zo maakt ze het jouw probleem. Ik ken natuurlijk niet het hele verhaal, ook al is het 20 jaar geleden of wat er in die 20 jaar is gebeurd. Ik hoop dat het allemaal goed komt en dat iedereen kan genieten van een mooi bruidspaar. Waarom is er altijd drama op bruiloften?
Whahahahaa ik ging echt niet weg van MIJN babyshower om haar naar huis te brengen! Sorry, ik zou dat echt niet gedaan hebben. Ik denk echt dat je ook veel meer voor jezelf moet op komen. Volgens mij wil je gewoon alles goed doen en goed voor je moeder zijn, maar dit gaat echt veel en veel te ver....
Tjee, wat een nare situatie. (Niet alleen mbt jouw bruiloft, maar ook in het algemeen.) Ik heb een soortgelijke situatie meegemaakt, maar dan met mijn oma. We hebben haar een uitnodiging gestuurd en ik heb er een persoonlijk briefje bij geschreven dat ik heel fijn zou vinden als ze op onze trouwdag aanwezig zou zijn, maar dat ik ook haar keuze zou respecteren als ze er niet bij wilde zijn. Als ik jou was, zou ik haar dus zeker wel uitnodigen. Daarbij zou ik vertellen dat ik het heel fijn vindt als zij op deze voor jullie zo belangrijke dag aanwezig is, maar dat je het ook respecteert als dat voor haar teveel is gevraagd. En daarbij duidelijk aangeven dat het JULLIE dag is en dat ze - als ze besluit om te komen - zich er maar voor die ene dag overheen moet zetten dat ze samen met de vrouw van haar ex-man in een ruimte is. Mocht ze daar toch te veel problemen mee hebben, dan kan ze beter wegblijven. Ik las hier boven dat er verder helemaal geen familie van haar kant is uitgenodigd. Nog afgezien van de toch al ongemakkelijke situatie, kan ik me voorstellen dat ze zich op jullie trouwdag wat alleen en ongemakkelijk voelt. De rest (het gezin van jouw vader en de familie van jouw vriend) kent elkaar, terwijl zij 'alleen' is. Dat maakt de situatie nog moeilijker, zeker in combinatie met haar karakter zoals je haar omschrijft. Is het misschien een idee om te zeggen dat ze iemand mag meenemen? Bijvoorbeeld een vriendin of een zus. Dan voelt ze zich misschien wat meer op haar gemak en kan ze zich op die persoon richten (afleiding) ipv op de familie van haar ex-man. Bovendien kan die persoon haar wat in de gaten houden en evt. naar huis brengen, mocht het haar toch teveel worden. Een win-win situatie. Hoe dan ook, ik hoop dat het allemaal goed komt en dat jullie gaan genieten van een mooie bruiloft!
Ben bang dat de groep van t diner te klein is om te negeren. 23 man en met moeders erbij 24 man. Ik had haar net even aan de tel. En t geprek komt uit op; ja ja mn vader. Want mn vader heeft toen de tijd een huis kunnen kopen en moeders heeft haar geld moeten op eten (15 jaar geleden reorganisatie en nooit meer aan de bak). En daar is ze boos over en daarom wilt ze niet in 1 ruimte zijn met "stiefmoeder". Even kort; "stiefmoeder" (okee ik weet dat t lelijk klinkt) was mn vaders bazin op werk. En daaruit zijn zij denk ik wat voor elkaar gaan voelen. Tuurlijk niet netjes etc.
Ja daar heb je zeker gelijk in. Ze kost mij zoveel energie. Ik ben bijv niet blij met mijn baan. Heb vast contract. Maar ik solliciteer wel verder. Nou krijg toch een commentaar. Ja wel max 20 uur werken he. De jongste is een zorgenkindje (heeft een zeldzame huidafwijking, ja is mega lastig en veel ziekenhuis bezoeken maar niet zooo erg dat ik geen 24 uur zou kunnen werken). Ik heb er wel eens aangedacht zelf naar een psycholoog te gaan omdat ik soms echt knettergek word van haar.
Jouw moeder moet ecbt stoppen zich als een kleuter te gaan gedragen. Het is al zooo lang geleden. Maargoed. De keuze is dus eigenlijk, of jouw moeder die al jaren wrok koesterd, niet normaal doet tegen je stiefmoeder maar wel je pap "misbruikt" uitnodigen. Of je stiefmoeder welke altijd voor je klaar staat en oke iets minder sjiek maar wel al eeuwen geleden iets met je pa kreeg? Dan ging ik voor je stiefmoeder. Het zou leuk zijn als je mam zich kon gedragen, maar anders koos ik mn stiefmam. En hier was het met net zoveel trouwens, 2 minder zelfs.
Dat is nog geen gek idee. Dat ik nog geen fam uit heb uitgenodigd is dus omdat ik twijfelde haar überhaupt uit te nodigen . Daarnaast woont fam andere kant van t land. Haat ze mn oma en haar broer dus tja.... maar ik vind een vriendin mee nemen evt een goed idee.
Oh sorry ik had begrepen dat je al hulp had, heb ik denk ik iets door elkaar gehaald. Maar ik denk dat je alsnog moet (nou ja niets moet natuurlijk) kijken of je niet iets anders kan of wil met de situatie. Een brief schrijven, een goed gesprek, desnoods samen naar een therapeut. Misschien een tijdje, bijvoorbeeld 3 maanden even geen contact. Superlief dat je graag wilt dat je kinderen hun oma hebben, maar als het zoveel van jou kost, neem je hun ook een stukje hun mama af. Als je geen frustratie etc had van jouw moeder, zou je dan niet meer energie over hebben voor je kinderen? Geduldiger kunnen reageren naar hun als er iets mis gaat? (sorry dat ik n beetje off-topic ben gegaan)
Misschien heel hard, maar ik geloof niet dat ik het risico zou willen nemen om haar uit te nodigen. Zeker niet na alle crap die ze al heeft geflikt, zou ik in jouw geval me niet de hele dag zorgen willen maken of het nog wel goed gaat, of ze niet begint te flippen. Lief van je vader dat hij je moeder nog helpt, maar zou dat haar zelfstandigheid / aanhankelijkheid van jje vader ten goede komen? Ik vind het knap van je dat het haar toch uitnodigd.
Nou dat is t ook wel. Als ik er al aan denk krijg ik al buikpijn. Met de verjaardag van de oudste was ik op van de zenuwen. En toen maakte ze drama door de telefoon. En iedereen; wat zie je er moe uit. Dacht ja dat is van t janken
Geeft niet. Ik zat te denken aan een brief. Om uit te leggen hoe ik me voel en hoe haar gedrag beleef. Geen idee of ze dat redelijk gaat opnemen.... Ik kan t wel gelukkig zo van me afzetten dat ik t niet "afreageer" maar t beinvloed wel je bui. Ze vreet mn energie.
Beide gewoon uitnodigen. Wil je moeder niet komen weet je gelijk hoeveel ze voor je over heeft. Kom op ze moet zich er overheen zetten. Het is jouw dag. En natuurlijk wil jij je stiefmoeder erbij, logisch.
Ik denk dat het probleem er voornamelijk in zit dat ze wel komt, maar vervolgens ellende gaat maken. Tjah.. ik zou dan mooi voor mezelf kiezen.. een verjaardag heb je volgend jaar weer, je trouwdag doe je maar 1 keer. Het is natuurlijk van de zotte dat je extra mensen moet uitnodigingen om haar evt in bedwang te houden of af te voeren. In dit soort gevallen moet ik altijd aan Dr. Phil denken; gedrag uit het verleden is de beste voorspelling voor de toekomst.
Even betreffende die brief, in hoeverre staat haar therapeut open om die evt met haar door te nemen vanuit het oogpunt psycho-educatie? Betreffende de bruiloft, volg je gevoel en laat het jullie dag zijn en van niemand anders. Nodig de mensen uit die jullie belangrijk vinden en wanneer nodig ben duidelijk dat het om jullie draait.
Wat vervelend voor je moeder en jullie dat ze het niet wil of kan verwerken, het af kan sluiten en normaal door kan gaan met haar leven. Voor haarzelf, kinderen en kleinkinderen. Ik zou haar gewoon uitnodigen en dan is het aan je moeder of ze komt of niet! Besluit ze om te komen, dan moet ze haar gedragen. Doet ze dit niet, dan zet je haar er uit