..wat "rare" vragen..

Ik wil je allereerst heel veel sterkte wensen.

Het enige advies wat ik je kan geven is volg je gevoel en de signalen die je van je kinderen krijgt. Mocht het zo ver komen heeft de uitvaartondernemer veel informatie met allerhande mogelijkheden bij het afscheid en hoe de kinderen betrekken en voorbereiden.
Boekjes etc maar bijvoorbeeld ook tekenen op de kist, herinneringen opschrijven of tekenen echt enorm divers.

Digi knuffel voor jou

 

Wij hebben onze dochters ook meegenomen naar de begrafenis van hun opa, nu 8 maanden geleden. Onze oudste was toen net 3 jaar, onze jongste 14 maanden. Onze oudste kan niet praten maar begrijpt wel alles. We hebben zoveel mogelijk uitgelegd. Toen we bij opa in de kist gingen kijken, leek ze het niet eens 'gek/raar' te vinden, ze wilde vooral weten of opa wel sokken aan had.
In de reactie van Roosje83 staan een aantal vragen waar je zeker rekening mee kunt houden, maar ze kunnen dus ook met totaal andere dingen bezig zijn of met praktische vragen zitten waar je zelf niet aan denkt (zoals opa's sokken in ons geval).

Over de afscheidsdienst hebben we verteld dat opa van zingen hield, maar dat hij dat niet meer kan en wij dat nu voor hem gaan doen. Bij het graf heeft ze (met de andere kleinkinderen) rozenblaadjes gestrooid.

Na de begrafenis was er nog een samenzijn met de familie. Bij het zaaltje was een klein speeltuintje waar we onze dochters hebben laten spelen.

Heel veel sterkte de komende tijd!

 

Heel veel sterkte deze zware periode.

Ik zou mijn kind de volgende dag wel naar school laten gaan. Uiteraard de leerkracht inlichten 's morgens of 's avonds per e-mail. Dan kan de leerkracht er rekening mee houden. Mocht het echt niet gaan, dan kan je altijd nog naar school om je kind op te halen.

Wat betreft de crematie: heb je een vriendin die je in de rij achter je kan plaatsen? Dan kunnen jij en je partner blijven zitten tijdens het afscheid en kan je vriendin met je jongste naar de wc wandelen ofzo.

Voor nu, nogmaals heel veel sterkte!

 

Heel veel sterkte de komende tijd...

Mijn moeder is 1,5 jaar geleden overleden. Mijn kinderen waren echt de lichtpuntjes in haar leven. Ze hoorden echt bij het afscheid vond ik. We zijn vantevoren met ze bij de kist gaan kijken, dat vonden ze niet heel eng. Bij de crematie zelf hadden we afgesproken dat mijn schoonouders op ze zouden passen en eventueel zou mijn schoonvader met de jongste weggaan als het niet ging. Maar het ging eigenlijk heel goed. Ze legden tekeningen en een knuffel in de kist.

De dagen rondom de crematie zijn ze gewoon naar school/opvang gegaan. Er valt zoveel te regelen en ik vond het zo moeilijk allemaal. Ik had die tijd echt nodig. Oudste had 2 dagen na het overlijden een kinderfeestje waar hij toch graag heen wou, tja dat gaat toch allemaal door. Kinderen gaan anders om met verdriet dan wij.

 

Gecondoleerd meid. Wil je heel veel kracht en sterkte wensen!

Stuur je nog even een pb

 

Gecondoleerd met het verlies van je moeder.

Wij hebben het op een soortgelijke manier uitgelegd. Oma's hart was kapot, en soms kunnen de dokters dat maken, maar bij oma niet meer. Daarom doet haar hart het niet meer, en als je hart niet meer klopt, ga je dood. (Mijn moeder kreeg een acuut hartinfarct, werd nog gereanimeerd, maar was 20 minuten zonder zuurstof geweest, dus ondanks dat het hart nog even opnieuw ging kloppen, was er al teveel neurologische schade om nog te herstellen. 2 dagen later is ze officieel overleden)
Wij hebben toen ook gezegd dat oma nu een sterretje is, en sindsdien wil ze regelmatig even naar de sterren kijken om naar oma te zwaaien.

 

Mijn opa is recent overleden, hier toen ook een topic over mijn overwegingen geopend.

Onze dochter is uiteindelijk niet mee geweest. Maar ik heb haar wel uitgelegd dat opa heel erg ziek was en dat hij nu dood is. Opa is nu een sterretje.

Heel veel sterkte gewenst

 

Sterkte met het vertellen thuis maak het niet zwaarder door langer te wachten... het wordt niet makkelijker ...

 

Gecondoleerd met je verlies meid. Heel veel sterkte.

 

Heel veel sterkte.

Mijn vader is twee jaar geleden heel onverwacht overleden.
De kinderen zijn de dagen tot de begrafenis wel naar school gegaan.

Ze hebben opa nog een paar keer gezien.
De oudste van toen 9 vond het even eng maar al gauw liep ze zo nog even bij hem langs ( op bed opgebaard, thuis)

Het was heel mooi om zo afscheid te kunnen nemen en het besef er ook was dat hij overleden was.
Vlak voor de kist door ons werd gesloten gaf mijn neefje nog een aai over zijn wang.

Tijdens de kerkdienst waren alle kinderen erbij en natuurlijk ook bij de begrafenis.

Daarna waren ze al snel aan het spelen en dat was goed.

Mijn ervaring is dat kinderen er vaak heel natuurlijk mee omgaan en wanneer je verteld hoe het zit pakken ze dat het prima op.

Laat je oudste maar aangeven wat ze wil.

En nogmaals heel veel sterkte.

 

Gecondoleerd, heel veel sterkte de komende tijd.

 

Gecondoleerd met je verlies...

Over wat je je oudste gaat vertellen, kies iets wat bij je gezin en je kind past en hoe je samen wilt herdenken. Bij ons had de juf tegen mn oudste gezegd dat oma nu een ster aan de hemel was. Maar hij werd er boos om, omdat een ster een bol gas was hier heel ver vandaan, dat het echt niet kon dat oma dat geworden was... rouw is soms moeilijk voor ongelovigen. Uiteindelijk heb ik verteld dat ik niet weet waar oma nu is, of ze in een hemel is, maar dat het belangrijk is dat we haar niet vergeten en we nog vaak eraan denken hoe lief ze was.

 

Ik zou met je oudste overleggen wat die wil. Thuisblijven is prima maar mijn ervaring is dat kinderen ook snel overgaan tot de orde van de dag en zich ook prima zullen vermaken op school waardoor jij ook even tijd hebt voor je eigen verdriet en natuurlijk veel regrlzaken.

Ik zou ze persoonlijk allebei meenemen naar de uitvaart.

Sterkte! Heb het zelf al 3x meegemaakt dus je mag me pb sturen als je wat wilt weten

 

Hier was mijn zoontje net 4. Zijn neefje en nichtje 3 en 1
Van de begrafenisondernemer een mooi boekje gekregen van bo de beer. Daar stond alles begrijpelijk in beschreven. Zoontje is wel gewoon naar school gegaan in die tijd. Zijn ritme en regelmaat houden. Hij heeft veel tekeningen gemaakt voor opa.
Bij de crematie zijn alle drie de kleinkinderen erbij geweest. Zoontje heeft opa mee in de kist gelegd samen met een hoop knuffels en tekeningen (stond in t boeketje van bo ook) hij is meegereden naar met de rouwauto. Tijdens de crematie mochten ze op een gegeven moment bellen blazen, verder hadden we voor alle 3 een zakje gemaakt met wat teken spullen en stickers waar ze evt tijdens de dienst mee konden spelen. Hebben we echter bijna niet nodig gehad. Tuurlijk maakte ze wat geluid enzo maar niet storend (we hadden iemand standby staan voor als het nodig zijn)

Heel veel sterkte voor jullie

 

Ik heb trouwens gewoon verteld hoe het is (feitelijk gezien) aan mijn dochter die bij het overlijden van mijn moeder 3j was en aan beide kinderen die bij het overlijden van mijn schoonvader 5 en 2 waren (mijn dochter was te jong om het er uitgebreid over te hebben toen mijn vader overleed dus heb toen weinig uitgelegd).
Bij het overlijden van mijn moeder en schoonvader heb ik gezegd dat hun hart is gestopt met kloppen, dat ze niet meer kunnen ademen en praten, spelen knuffelen etc. Maar ook niet meer verdrietig kunnen zijn of pijn hebben. En dat oma (en later opa) in een kistje ging liggen met mooie kleren aan en dat het kistje dan onder de grond zou gaan.

Beide keren goed opgepikt door de kinderen. Ze hebben oma en opa ook gezien na overlijden en geaaid, kusjes gegeven etc. Ik vind het belangrijk dat zij het zien (als het tenminste geen heel gek gezicht is maar beiden lagen er netjes en ontspannen bij) omdat dood zo abstract is voor ze en zo wordt het duidelijk en kunnen ze het beiden afsluiten. Ze hebben ook geholpen met het dichtschroeven van de kist.

Tijdens de dienst van de uitvaart had ik een zakje koekjes en een pakje drinken bij. En ja ze kletsen soms of dansen op de muziek maar niemand heeft zich eraan gestoord (en anders pech gehad). Het was prima te doen met de kinderen erbij en ze horen er ook bij vind ik.

 

Bij de uitvaart van mijn broertje twee maanden terug waren mijn kinderen niet. Ze waren toen 2,5 en 7 maanden. Voor hen niets aan en kunnen zeker niet een uur op schoot zitten. Moet eerlijk zeggen dat ik de week na het overlijden niet echt voor mijn kids kon zorgen. Laat staan ik op een adequate manier met ze zou kunnen dealen als ze zouden jengelen. Ze waren de hele week bij m'n schoonouders.

Ik heb namens hen een kaartje geschreven en die met een knuffeltje in de kist gelegd. Als ze later vragen krijgen over hun oom dan kan ik daar de foto's van laten zien en 'hun' berichtjes voorlezen. En dat dat knuffeltje dus voor altijd bij oom I. is.

 

Gecondoleerd met het verlies van je moeder. Sterkte de komende tijd.

 

Gecondoleerd

 

Ik vind het geen rare vragen, logisch dat je daar mee bezig bent.
Gecondoleerd met je moeder.

Ik zou mijn dochter denk ik ook meenemen naar de uitvaart.. maar dat is iets persoonlijk wat ieder voor zich moet beslissen denk ik.. Eventueel kun je zorgen dat er iemand is die zo nodig met ze naar buiten gaat.