Mijn man heeft verhoogd cholestrol, al heel lang. Aangezien hij niet rookt, gezond eet, beweegt en allesbehalve overgewicht heeft en onder de 50 jaar is, heeft zijn huisarts dit altijd gemonitord en verder niets van medicatie aangeraden (het was ook niet heel erg verhoogd, maar licht). Zijn broer heeft echter pas een hartinfarct gehad. Omdat het in zijn familie zit, hebben we aangedrongen om bij mijn man verder te kijken en evt. medicijnen voor te schrijven voor zijn verhoogd cholestrol. Zo is hij bij de cardioloog beland. Fietstest gedaan, daarop waren afwijkingen te zien. CT-scan: ook afwijkingen. En vandaag heeft hij een uitgebreid onderzoek gehad via zijn aderen waarop te zien is dat er meerdere vernauwingen zijn in een paar bloedvaten... echt niet het nieuws wat we verwachtten. Zijn cardioloog heeft volgende week een afspraak gegeven om alle behandelopties te bekijken. Een daarvan is een preventieve ingreep. Ze gaan dan zijn bloedvaten met eigen weefsel herstellen (?), dus geen stent of dotteren. Ik heb hier echt 0 kennis over dus zijn er mensen die dit herkennen? Die ervaringen hebben? Pff, komt echt hard aan...
Geen ervaring, maar wel veel sterkte gewenst. Gelukkig is hij nu bij de cardioloog en houdt hij hier waarschijnlijk levenslang onder controle.
Hoi, Wat naar voor jullie... mijn man is 38, rookt en drinkt niet, eet gezond en beweegt heel veel. Hij heeft ook te hoog cholesterol dat komt door slechte genen. Zijn vader is op zijn 66e overleden als gevolg van een beroerte en dichtgeslibde aderen. Mijn schoonmoeder heeft een levertransplantatie gehad op haar 61e door waarschijnlijk hepatitis c. Mijn man heeft geen hartproblemen maar waarschijnlijk wel leverproblemen. Hij moet zich laten prikken op leveraandoeningen en wellicht dan naar een mdl arts. Ik begrijp als geen ander je zorgen om je man. Ik ben ook bang, dat mag niet van hem. Maar ik ben het wel. Zijn vader moest bijvoorbeeld op zijn 55e een nieuwe broek enz. Nogmaals heel veel sterkte voor jullie.
Mijn vriend ging vorig jaar voor een check naar de huisarts omdat ik hem zo moe vond (en veel hartproblemen in de familie). Vitaminen, bloeddruk, cholesterol allemaal perfect, maar wel een klein ruisje, dus voor de zekerheid naar de cardioloog. Daar kregen wij te horen dat hij een aangeboren aortaklepafwijking had en een openhartoperatie nodig had. Niet helemaal hetzelfde als jouw verhaal, maar wel hetzelfde schuitje.. Het is enorm schrikken, je verwacht dit soort dingen niet als jullie nog jong zijn. Ik wens jullie heel veel sterkte, probeer niet te veel op zaken vooruit te lopen maar 1 stap tegelijk te nemen. En gun jezelf de ruimte om geschrokken te zijn, en even te doen waar je nu behoefte aan hebt.
Ik wil je even sterkte wensen. Je verwacht het natuurlijk niet, na zo'n preventief onderzoek, maar wel (soort van) fijn dat het nú aan het licht komt. Ik hoop dat de nodige stappen ondernomen kunnen worden en dat vervelende dingen voorkomen worden. Succes View attachment 562536
Wat een schrik! Veel sterkte gewenst Zelf ben ik hartpatiënt maar dan gaat het om ernstige ritmestoornissen. Ik ben blij dát ik het weet want daardoor kunnen er maatregelen genomen worden (medicatie, triggers vermijden en ik heb een icd voor als het wel mis gaat). Ik kan me voorstellen dat je er nu weinig mee kan en dat je in een enorme achtbaan zit, maar het is wel in jullie voordeel dat jullie er nu achter zijn gekomen en dat er dus gehandeld kan worden voordat het mis gaat. Nogmaals heel veel sterkte!
Niet mijn man, maar mijn vader. Toen ik 11 was en hij 37 werd dit bij hem ontdekt, al jaren last van zn hart en gekke dingen. Toen bleek dat zijn hartklep niet goed werkte maar nog wel goed met medicatie enzo. Hij heeft het daarmee jaren onder controle kunnen houden, tot twee jaar geleden. Hij had er met stress al wel meer last van maar nu werd het weer veel. Toen allerlei onderzoeken gehad en hebben ze hem twee keer schokjes gegeven in zn hart in de hoop dat alles dat weer goed ging lopen. Heeft niet gewerkt dus eind vorig jaar hebben ze de plekken waar de hartgolven niet goed liepen aangebrand, zodat er littekens kwamen en daardoor het weer normaal ging doen. Gelukkig voelt hij zich nu weer enorm beter. Hij is nu 55. Het is doodeng. Dat vind ik nog elke dag. En het lijkt mij nog erger als het je man is. Hier dus niet eenzelfde verhaal, maar wel hartafwijkingen. Probeer het vertrouwen te hebben in de artsen. Sterkte!
Ik heb geen ervaringen of tips. Maar wil je wel veel sterke wensen. Kan me voorstellen dat het erg schrikken is. Gelukkig zijn jullie er op tijd achter gekomen.
Bedankt voor de lieve reacties! We hebben volgende week een afspraak met de cardioloog om alles te bekijken. Het wordt wss een bypass..
Dat is zeker enorm schrikken, een aangeboren afwijking waar jullie niets vanaf wisten... Hoe is de operatie gegaan en het herstel achteraf? Mijn man krijgt heel waarschijnlijk ook een openhartoperatie.
De operatie zelf ging heel goed. Heel eerlijk; het herstel is best heftig en langzaam. Maar uiteindelijk komt het goed, en gaat hij zich veel beter voelen. En een positieve noot; mijn vriend liep in alle herstelstappen elke keer een beetje voor op het gemiddelde, juist omdat hij nog zo jong is (37 jaar). En complicaties die er op kunnen treden zijn veel minder waarschijnlijk (bijvoorbeeld vocht vasthouden na de operatie). Hij mocht ook veel sneller dan verwacht weer naar huis, heel fijn. In vogelvlucht wat er zo ongeveer gebeurd na de operatie: De eerste dag lig je op de ic, ik zou van te voren even informeren of je in het ziekenhuis kan slapen als je dat wilt, mijn vriend vond dat heel fijn maar hij heeft ook een enorme ziekenhuisangst. Daarna nog een paar dagen op zaal, waar je vrij snel al weer dingen gaat doen; zitten op de stoel, staan, kleine stukjes lopen. Als je een klein stukje kan traplopen mag je naar huis. Ik vond dat dat eigenlijk best heel snel ging. Als je een beetje hersteld bent thuis ga je naar een revalidatie programma in het ziekenhuis, en mijn vriend was daar de jongste met een verschil van 20-40 jaar op de rest. Er zijn niet veel jonge mensen met hartproblemen, dus bereid je maar voor op veel gezelschap van oudjes.. En daarna moet je geduld hebben. Voordat je echt je complete conditie helemaal terug hebt ben je gewoon een paar maanden verder. Hij is nu hersteld, voelt zich op zich prima maar hij is nog steeds sneller moe. Het is best heftig, maar je komt er beter uit. Voor ons was het ook heel mooi om te merken hoeveel mensen er klaar stonden voor ons. Zoals altijd in moeilijke tijden stellen sommige mensen teleur, maar heel veel vrienden en familie hebben ons gesteund en geholpen. Nogmaals: heel veel sterkte gewenst, mocht je nog meer vragen hebben kan je me ook een pbtje sturen.