Ik verbind de straf aan de "overtreding". Niet meewerken met naar bed gaan, betekent niet worden voorgelezen of niet kunnen stoeien. Ik tel regelmatig tot 3, als je nu niet meewerkt, dan mag je niet mee of iets dergelijks. Soms moet de straf inderdaad uitgevoerd worden, meestal kiezen ze eieren voor hun geld. Ik geloof niet in slaan. Ik wil niet dat er geslagen wordt hier in huis en doe het zelf ook niet. Ik heb ontzettend eigenwijze kinderen en heb regelmatig een kind in de houdgreep moeten nemen om mee te krijgen, maar ik sla niet. Mijn oudste heeft ooit eens een tik gekregen omdat ik ook dacht, ik heb genoeg gewaarschuwd. Hij was zo geschrokken en verdrietig dat ik meteen zag dat het de verkeerde keuze was. De tweede ooit eens in een reflex van schrik, maar nooit als straf. Ik merk dat ik bij de derde makkelijker mijn rust kan bewaren, ondanks dat ze het meest eigenwijze karakter heeft. En natuurlijk schiet ik ook wel eens uit mijn slof, ik vind dat ik te makkelijk schreeuw naar iedereen, maar slaan wil ik niet.
edit: ik heb een superlief kind hoor, maar hij heeft wel zijn buien... En als ik onze jongste zie qua eigenwijsheid, staat ons nog heel wat meer te wachten (waar is geduld te koop?)
Ik heb geen idee. Hij slaapt heel vaak bij ons in bed. Daar schreeuwt hij ook zo hard. Ik denk dat hij gewoon niet wil slapen. Alleen of samen maakt eigenlijk geen verschil. Tegenwoordig ligt hij altijd naast mij in bed om hem een gevoel van veiligheid te geven omdat we niet weten waarom hij zo schreeuwt. Maar na bijna 6 maand (zo lang duurt dit nu ongeveer) voelde ik mij van de week zo machteloos dat ik hem buiten heb gezet voor 5 a 10 seconden. Ik bereikte hem niet meer. Ik praat het niet goed maar ik weet gewoon niet meer hoe dit te doorbreken..
2 jaar. Ik zit elke avond bij hem. Dus ja. Zeker op een zachte manier. Maar hij gaat gewoon uit zijn plaat. Ook als ik erbij ben of hij bij ons in bed ligt.
Bij mijn dochter bleven we ook tot ze 2.5 jaar was zitte. Had ze nodig. Onze zoon slaapt ook moeilijk alleen dus daar zitte we ook elke avond bij. Verschil is dat hij een enorm harde stem heeft en zich kennelijk in slaap huilt? Ik heb geen idee waarom hij het doet hij valt altijd huilend in slaap en wordt ook huilend wakker maar tegenwoordig gooit hij alles uit zijn bed of deze week lag hij bij mij in bed en dan is hij zo wild tegen mijn zwangere buik aan het trappen dat ik me geen raad weet.
Ben het wel met je eens dat het geen goed voorbeeld is. Maar jij hebt dan ook echt wel een super lief kind denk ik. Onze dochter was van baby af aan een huilbaby. Altijd veel liefde en zorg gegeven. Draagdoek, tot 1.5 jaar samen slapen. Altijd bij haar zitten tot ze sliep. 10 x eruit kunnen snachts. Altijd met liefde. Met 2.5 werd het een heel pittig kind. Driftbuien, dingen kapot gooien, schreeuwen. Vanaf toen hebben we helaas wel eens een tik uit gedeeld. Ben daar absoluut niet trots op.
De oudste heeft tot haar 3e jaar bijna elke nacht bij ons in gelegen. Elke avond bleef ik op haar kamer tot ze in slaap viel en daarna ging ik zittend de trap af want o wee als ze een tree hoorde dan werd ze weer wakker en huilde weer. En avond tussen 22 en 24 weer huilen en wij hadden geen zin in drama dus dan maar rustig slapen met haar tussen ons in. Bij ons zoontje (huilbaby) heb ik ook een tijd naast bed gezeten en op den duur zelfs een matras naast zijn bedje hij moest mijn hand voelen gelukkig duurde dat geen 3 jaar maar nu heeft hij soms ook nog erg de behoefte om mama bij hem te hebben en slaap ik bij hem in bed als hij bang is (5). Allebei hebben trouwens erge driftbuien en ook een felle stem als er iets is.
Hij is inderdaad gevoelig voor oorontsteking, al een keer of 3 gehad tot nu toe, maar 2 weken geleden is het nog na gekeken en had hij het niet. Dit schreeuwen is wel sinds de oorontsteking begon 6 maand geleden. In december was hij er pas vanaf maar dat schreeuwen is gebleven. Soms denk ik dat het gewoonte is? Met zijn middag slaap is er niks aan de hand.
Nagekeken door wie? Huisarts, kinderarts of kno? Misschien heeft hij gewoon constant vocht achter de oren, en dus druk op zijn oren? Dat ziet een huisarts niet.
Klopt, oorontstekingen kunnen door een huisarts of kinderarts gemist worden ! Hier bij beide meiden zo geweest dat er flink vocht achter de oren zat
Dat denken heus wel alle ouders weleens hoor Wij zitten nu in een oneindige discussie fase bijv En discussies met 3 eigenwijze kids ben ik ook soms beu, of heb ik knallende koppijn omdat ik moe/chagrijnig/ongesteld oid ben en heb geen zin in gezeur aan mijn kop. En dat zeg ik dan ook eerlijk tegen de kinderen. Meestal kijken we naar de oorzaak en achterliggend gevoel van gejammer, zeuren, negatief gedrag. Maar soms kan ik dat idd ook even niet handelen, en is het klaar. En ze weten donders goed waar de autoriteit ligt, daar heb ik geen fysieke straffen voor nodig. Want met die corrigerende tikken.. Wat doen mensen dan met een kind van 7-8? Op die leeftijd tasten ze de grenzen veel heftiger aan dan een beetje peutergedram.. Ook op de 'handjes' slaan als we het niet meer weten?
Ik las net iets over de oorontsteking 6mnd geleden en dat het toen begon. Weet niet of dat van jou kwam, maar zo ja, ga aub naar de kno! Mijn zoon is 10mnd lang weggestuurd door de ha omdat er 'niks was'. Kind had echter verschrikkelijke pijn in de liggende houding. Alleen was hij 18mnd en had geen idee hoe dit te uiten. Met 23mnd beland bij kno, deze zag dat zijn oren vol zaten met overmatige smeer, ellende was binnen een week opgelost! En binnen 4mnd had ie buisjes en kon weer rustig slapen.
Nee, hier geen tikken. Ook geen corrigerende. Maar serieus, voor mijn 8-jarige vraag ik me wel eens af of een flinke tik de gezagsverhoudingen niet in 1x weer eens goed duidelijk maken... dat hij niet bepaald wat er gebeurd maar ik, of wij samen en dat hij zijn brutale mond te houden heeft... Maar goed, dat zullen we nooit te weten komen. Als het te ver oploopt gaat er een van ons even weg. Hij naar zijn kamer of ik even in de hal
Oververmoeid? Mijn jongste is 5 en die kon helemaal door het lint gaan, echt totaal over de rooie als hij te laat op bed lag. Teveel aan prikkels en oververmoeid en hij werd gek. Niks hielp dan. Erg frustrerend.
Werkt misschien bij een 8 jarige, maar wat doe je dan bij een 18 jarige die inmiddels 2 koppen groter en veel sterker is?
Ik mag toch hopen dat je dan geen gezagsverhouding meer nodig hebt? Rond die tijd begon bij mij en m'n ouders de periode dat ik zelf deed wat ik wilde, maar begeleiding kreeg van mijn ouders. (Al was ik dan ook een zeer tegendraads kind, dus gezag werkte sowieso niet)
Maar op die leeftijd mag ik hopen dat je als ouder nog steeds wel respect wil van je kind. Hoe regel je dat dan, als je voordien respect voor je vragen hebt afgedwongen door een tik?
Ik heb zelf geen flauw idee nog hoe het allemaal uit gaat pakken. Ik denk ook niet dat het zo zwartwit is. Natuurlijk win je geen respect met het geven van een tik, dat bouw je op andere manieren op. Ik denk dat je die twee dingen ook helemaal niet aan elkaar hoeft te linken. Het verkeijgen van respect als ouder zijnde, zie ik eerder terugkomen in andere dingen.
Of het bij een 8-jarige zou werken weet ik niet. Het duurt nog 10 jaar voor hij 18 is. Dan is hij toch wel tot zijn verstand gekomen? Ik ga er van uit dat de relatie dan een heel andere is, dan is hij bijna volwassen.