Ik heb vroeger ook wel eens een corrigerende tik gekregen van mijn vader. Van mijn moeder kan ik me niet herinneren. Geen idee wat ik gedaan had. Maar ach, ik zal het toen wel verdiend hebben. Dit heeft nooit voor problemen gezorgd. Ik neem het ze ook niet kwalijk. Maar ondanks dat zal ik mijn kinderen nooit slaan, zelfs geen corrigerende tik. Een duidelijke 'Nee, niet aankomen!' is bij L. voldoende geweest. Natuurlijk heeft zij ook last van haar peuterpuberteit, maar ik ben van mening dat je de gezagsverhouding niet duidelijk maakt met een tik op de vingers maar door consequent de regels te vertellen. Tot in den treure! Opvoeden van kinderen is naar mijn mening zorgen dat als ze 18 zijn ze als stabiele mensen de maatschappij in kunnen. Ze hebben dan normen en waarden geleerd. Tegen de tijd dat ze 18 zijn staan ze echt niet meer als een kleuter in de gang te schreeuwen dat ze hun jas niet aan willen doen. Ik geef op een rustige manier het goede voorbeeld. En een corrigerende tik hoort daar, naar mijn mening, niet bij. -x- Mooiezomer
Ik tel ook wel tot 3. Bv dochter staat op een stoel dan zeg dat ze moet gaan zitten. Na 2 keer dat te zeggen tel ik tot 3 als ze dan nog niet zit sta ik op en zorg ervoor dat ze wel zit. Til benen op en laat haar zitten. (Vriendelijk dus) ik zeg er dan ook bij staan doen we op de grond op de stoel doen we zitten. Als ze een boekje mag uitzoeken en dat te lang duurt is het gewoon geen boekje lezen. Geen pyjama aan willen prima dan slaap je zo. Maar dan niet komen zeuren dat je het koud hebt. (Als het dan koud wordt s nachts kan je wel de verwarming open zetten zonder dat ze dat ziet) Niet willen slapen is goed dan niet. Maar je blijft wel op je kamer. Welterusten lieve schat mama houd van jou tot morgen. En weg lopen. Dochter heeft ook periode gehad van krijsen in bed dat werd niet beter toen ik erbij bleef. Ben toen gewoon weg gelopen met te zeggen. Welterusten lieve schat mama houd van jou slaap lekker tot morgen en een kus gegeven. Werd daarna na een tijdje wel stil. Kon haar ook in de gaten houden op de babyfoon.
Bedankt voor de tip! Maandag ga ik gelijk bellen. De huisarts heeft het nagekeken dus ik wist niet beter eigenlijk. .. wat sneu als dat echt zo is.
De reden dat ik dat vroeg is dat mijn schoonvader mijn man sloeg (en dan wel iets meer als een tik op de vingers hoor, dat wel). Op zijn 18e was mijn man het zat en toen zijn vader weer eens wilde slaan in een dronken bui, sloeg mijn man hem in 1 keer knock out. Natuurlijk weet ik dat het niet een standaard corrigerende tik was hoor en dat het anders is. Maar besef je wel dat wanneer je een tik nodig hebt om je kind onder controle te houden, dat kinderen snel groot worden en met name jongens, soms rond een jaar of 13 al sterker zijn dan hun moeder. En wat doe je dan?
Hier ook een huisarts en kinderarts die zeiden dat alles prima was. Toch naar de kno gegaan en met spoed buisjes gekregen op elf maand oud. Vandaar dat ik het zei.
Sta jij hier niet ook zo ‘gekleurd’ in dan door het verleden van je man? Dat verleden is hartstikke naar, maar natuurlijk helemaal niet representatief en vergelijkbaar met de verhalen hier.
Heb niet alles gelezen Mijn zoontje krijgt af en toe een tik over zijn vingers , waarschuw altijd eerst 3 keer dat hij ergens niet aan mag komen. Als hij zelf slaat ( wat op het moment even een fase is ) waarschuw ik 3 keer en als hij dan niet ophoud moet hij van mij op een stoel zitten in de hoek. Hier moet hij 2 minuten blijven zitten en daarna ga ik hem vertellen dat hij niet mag slaan omdat dat zeer doet en niet lief is. Ik heb niks tegen een corrigerende tik, vroeger zelf ook wel eens gehad en ben er niks minder van geworden.
Jij geeft hem corrigerende tikken maar je zegt hem om niet te slaan? Voor hem is dat slaan misschien ook een corrigerende tik ter aanleiding van geen wenselijk gedrag van u. Zo is het hem toch aangeleerd. Hier haalde ik hem 100 keer per dag ergens van weg. Ja het is veel werk maar toen de 14maandensprong gedaan was begon hij het veel beter te begrijpen en was dat opvoedingsgedeelte gedaan.
Hier geen tik op de vingers of de billen. Ik heb twee hele temperamentvolle kinderen (beide wel compleet anders) en ik ben regelmatig over de kook. Dan loop ik even weg. Ik denk dat mijn tik ook anders te hard zou zijn als het zover zou komen dat ik een tik zou willen geven. Ik heb wel eens momenten dat ik compleet mijn geduld verlies en dat ik uit onmacht tegen de kinderen schreeuw (vaak ook door flink slaapgebrek). Ze schrikken hier erg van. Dit vind ik eigenlijk even slecht of nog slechter dan een tikje op de vingers. Ieder kind is anders. Iedere weldenkende ouder doet zijn best. Met hele pittige kinderen kook je wel eens over. Het verdiend allemaal geen schoonheidsprijs helaas en ik probeer dagelijks mijn rust te bewaren maar dat lukt niet altijd. Dat eindeloze praten vind ik ook niet altijd de oplossing. Soms moet je gewoon mee/schoenen aan/aankleden/wat dan ook. Ik heb wel eens drie tassen laten staan om mijn trappelende spartelende 3 jarige de auto in te krijgen. Later liep ik terug en stond er iemand verbaasd bij mijn tassen. Prima als ze weg waren... Ik ga na diverse leuke pogingen echt door. Het maakt me dan niet meer uit wat haar reden is om te gaan liggen op de stoep.
Nee hoor. Weet echt wel het verschil. En mijn ouders hebben nooit een tik hoeven uitdelen om mijn respect te krijgen.
Verkeerd gezien hoor. Heeft niks met mijn ideeën over een corrigerende tik te maken. Zo dacht ik er ook al over voor ik hem kende.
Wij doen dit niet. Al zou ik het niet gelijk veroordelen als een ander het wel doet. Ik vind de context waarin zoiets gebeurd heel belangrijk (leeftijd kind, reden, hoe hard, hoe vaak) Niet dat ik het zou adviseren of goedkeuren, maar ik zou ook niet gelijk in paniek aan de telefoon hangen en kindermishandeling suggereren. Op de middelbare school heb ik ooit een tekst gelezen vóór de corrigerende tik. Ik weet niet meer wie de auteur was. Maar ik herinner me nog dat hij (of zij) het voordeel van zo'n tik vond, dat het onmiddellijk op het vervelende gedrag volgt, heel duidelijk is en ook kortdurend; je begint onmiddelijk aan het herstel van de relatie. Nu zullen er mensen zijn die vinden dat je met een andere straf de relatie niet beschadigd. Maar dat betwijfel ik. Een kind bijv. alleen op de gang zetten (en dus contact met de liefhebbende ouder ontzeggen) is, zeker op bepaalde leeftijden, ook heel heftig. En duurt aanzienlijk langer. Ik denk dat elke manier van straffen voor- en nadelen heeft. Net als geen straf geven. Voor elke straf geldt denk ik ook, dat die nooit uit onmacht moet worden gegeven. En dat je eigen boosheid de straf niet zwaarder moet maken dan nodig is om je kind iets te leren. Maar in alle eerlijkheid... welke ouder heeft zich daar nooit 'schuldig' aan gemaakt?
Bij mij thuis en bij mijn man thuis was een pak rammel heel gewoon. En bij meer vrienden van ons. Volgens mij werd daar toen gewoon niet zo'n heisa van gemaakt, dan had je maar moeten luisteren... Tot ik een jaar of 12 was, denk ik. Bij mijn man ongeveer dezelfde leeftijd. Waarom die leeftijd weet ik niet. Ik had het er laatst nog met een vriendin over, bij hun thuis was het ook normaal om een pak slaag te krijgen bij ongehoorzaam gedrag. We kwamen tot de conclusie dat we er eigenlijk niets aan over gehouden hadden, behalve de overtuiging om het zelf anders aan te pakken.
Ik heb als kind ook 'gewone' corrigerende tikken gehad, maar vanaf een jaar of 6 slaat het nergens op om 'op het handje' te tikken. Wat doe je dan? Het is gewoon echt heel zwak dat je ouder enkel zijn macht kan gebruiken om je zover te krijgen dat je meewerkt. Ik heb echt geen extreme slagen gehad, ook geen trauma's oid, maar absoluut geen respect voor mijn ouders op die momenten. In jonge jaren gehoorzaam je dan uit angst dat er weer een tik komt (want waarom anders?). En op mijn 9de heb ik tegen mijn moeder geroepen dat het wel erg makkelijk is om mij te slaan omdat zij sterker is. Heeft ze nooit meer gedaan.. DAT is dus het beeld wat een kind ontwikkelt. Je oefent immers alleen macht uit, gedragsregulering door angst. Want anders ging het kind meewerken uit andere overwegingen nog voordat slaan aan te pas komt.
Bij mijn man was het wat meer dan een pak slaag. Die werd zo hard met stokken geslagen dat hij een week niet kon zitten. Gelukkig staat dat nog wel mijlen af van een corrigerende tik. Al kan ik mij wel voorstellen dat je misschien steeds een stapje verder gaat als een tik niet het gewenste effect heeft. Ik vind het hoe dan ook een no go.
Maar ik kan me wel voorstellen dat het je gevoel en ideeën erover versterkt. Ik denk dat jouw man in zijn totaliteit een hele onveilige jeugd heeft ervaren. Vermoedelijk plukt hij daar nog steeds de wrange vruchten van, wat maakt dat jullie zo sterk staan in je gevoel aangaande dit onderwerp. En dat kan ik me ook goed indenken. Echter, puur naar mijn eigen jeugd kijkend: deze was heel veilig en geborgen. Ondanks dat ik incidenteel een corrigerende tik heb gehad. Ik denk dat niet alleen de context van de tik op het moment zelf belangrijk is, maar ook de context van de rest van je jeugd. Hiermee bedoel ik of je al een tik, of erger nog, een pak rammel krijgt omdat je "verkeerd" kijkt naar je vader/moeder, of dat je je blouse scheef dicht geknoopt hebt, of omdat je (zoals ik) een dag lang niet thuis komt en niet reageert op je roepende vader en moeder terwijl je ze echt wel hoort. Dat is de enige tik die ik me herinner, terwijl ik er heus wel meer gehad zal hebben. Maar ik had (en heb) ouders die me een veilige haven boden, waar ik blind op varen kon en die me nog nooit een onveilig gevoel gegeven hebben. Áls ik eens een tik kreeg, was die gewoon meer dan verdiend, en dat vind ik echt. Neemt niet weg, dat er goede reflecterende vragen en opmerkingen geplaatst worden in dit topic door diverse mensen van beide "partijen", die me aan het denken zetten
Ja tuurlijk versterkt dat het wel en mijn man heeft idd een heel onveilige jeugd gehad. Zijn moeder sloeg nooit, maar geestelijke mishandeling vind ik misschien wel net zo erg. Het ironische is misschien wel dat het niet gebruiken van een corrigerende tik bij mij vandaan komt. Niet bij mijn man, sterker nog, dat was voor hem de enige manier die hij kende. Gelukkig staat hij er wel 100% achter. Heb trouwens wel 1 keer een tik gehad van mijn vader. Maar die had ik wel "verdiend".. ik zei tegen hem dat hij een klootzak was en dat hij me toch niet durfde te slaan. Oeps. Had beter moeten weten. Heb ik tuurlijk niks aan overgehouden, maar hoop wel dat ik zelf me niet verlaag tot dat niveau als ik zo uitgedaagd wordt.
Maar even naar mijzelf kijkend, de keren dat mijn kinderen een tik krijgen is dat meestal omdat ze op het punt staan om bijvoorbeeld de bbq of openhaard aan te raken. Dan heb ik ze vaak al meermaals gewaarschuwd en uitgelegd dat het heet is. Uit reflex tik ik dan hun handjes weg. Hoe doen mensen dit als ze geen ‘tik’ willen geven? Ik ga niet tot 10x toe uitleggen dat het niet mag. En heb ze ook wel eens laten voelen hoe heet de openhaard word, iets met ‘wie niet horen wil moet maar voelen..’ maar ben dan toch benieuwd hoe bijvoorbeeld @suus1983 dit doet.