Oh jee mn aambeien worden nu wel heel erg pijnlijk. Ben 36 weken nu. Kan amper liggen en het doet al pijn. Nils helpt meer qua zalfje. Iemand nog een goede ri? Huistuinkeuken middeltje wat ik misschien al in hu is heb?
Heb je curanol geprobeerd zalf en tabletten? Ik had helaas ook aambeien en gingen pas na de bevalling weg. Sterkte
Nee heb ik niet in huis. Had wel Hemoclin maar dat helpt dus blijkbaar niet genoeg samen met zakjes voor een betere stoelgang..
Hier was ie getromboseerd en moest open gesneden worden. Als het dus zoooo pijnlijk is zou ik er even naar laten kijken
Oeii dat klinkt niet fijn! Ja echt pijnlijk ja.hoop nog op een goed middeltje! Kijk morgen nog even aan en anders maar huisarts bellen ja. Ze zijn nog niet paars..
Bij mij waren ze ook getromboseerd maar dokter deed er niks aan omdat ik toen zwanger was. Ik gebruikte curanol zalf en die tabletjes en verder paar keer per dag koelen met een bevroren tampon ertegenaan. Had er een dagtaak aan maar verlichtte wel de pijn.
Ik heb er tijdens mijn zwangerschap ook erg last van gehad, ik heb er van alles tegenaan gesmeerd en geslikt en het enige wat bij mij hielp was bevallen Mij is destijds verteld dat het ook door de druk van de baby komt. Na mijn bevalling had ik 2 enorme aambeien waar iedereen (zelfs de kraamzorg) zich rot van schrok, maar na 2 weken Curanol tabletjes en zalf zijn ze gelukkig helemaal verdwenen. Sterkte!
Ik heb het een keer gehad. Heb toen neusspray gebruikt (dus op de aambei sprayen) kreeg dat als tip van een familielid. Gaf direct verlichting en was er binnen twee dagen vanaf.
Oké dan toch curanol halen straks. Zou dat beter helpen dan Hemoclin dan? En gebruiken jullie dan zalf en tabletten?
W Wanneer dan de zalf en tabletjes en wanneer de neusspray? Pff kan amper lopen van de pijn. Steekt steeds zo.
De zalf en tabletjes staat in de gebruiksaanwijzing. Weet ik zo niet uit mn hoofd hoe vaak. En de neusspray paar keer per dag. Ik deed dan eerst ff op bed liggen met een bevroren tampon ertegenaan (helpt ook heel goed tegen de pijn) en daarna neusspray ertegen. Ja kan me de pijn nog goed herinneren. Echt verschrikkelijk veel pijn doet dat.
Ik had na de tweede bevalling forse aambeien. In het ziekenhuis de eerste dag "dubbelop" bij iedere toiletgang: dus neusspray op de aambei sprayen en een "kledder" zalf er tegen aan (zalf op gaasje doen en dat tegen de aambei leggen, gewoon gaasje weghalen bij volgende toiletgang) De daaropvolgende dagen om en om, ene toiletgang alleen neusspray, volgende toiletgang de zalf. Heeft mij heel veel geholpen.
Zalf op je aambei smeren en dan voorzichtig naar binnen drukken. Dit helpt soms maar voor een paar uur, maar danheb je er even geen last van. Drink je genoeg en eet je genoeg vezels?
Ik heb bij mijn tweede bevalling ook veel last gehad van aambeien. Uiteindelijk een behandeling met rubberbandjes gehad waardoor het probleem inderdaad 'verholpen' was. Nu 6 jaar later heb ik er weer last van. Uiteindelijk na heel veel schaamte toch weer naar de huisarts en zei meteen dat ik in aanmerking kwam voor herhaling van bovenstaande behandeling. De behandeling viel me deze keer 100% mee, alleen daarna... Voor diegene die een zwakke maag hebben kunnen misschien beter even een stukje overslaan . Na ongeveer anderhalve week na de behandeling ging ik weer naar de wc. Na 2 verjaardagen op 1 dag gehad te hebben dacht ik dat mijn darmen van slag waren. Maar niets bleek minder waar. Toen ik me van achteren afveegde en keek op het toilet papier was het helemaal rood! Daarna in de pot gekeken en zonder te overdrijven was de hele pot rood! Allemaal bloed! Ik schrok enorm. Huilend naar onder naar mijn man en die schrok zich ook een hoedje. Snel daarna moest ik weer naar de wc. Ik hooote dat het maar 1 malig was dat ik zoveel bloed verloor, maar toen ik weer keek zat weer de hele toiletpot onder het bloed. Toen toch maar de hap gebeld (was op een zondag) na veel gevraag van hun kan besloten dat ik het nog even aankeek en als het echt niet meer ging of ik vertrouwde het niet kon ik altijd bij hun terecht. Na ongeveer 1,5 uur heeft mijn man weer gebeld omdat ik nog steeds zoveel bloed verloor en ik me ook duizelig voelde en bijna flauw viel. Ik kon meteen naar de seh komen. Daargekomen moest ik ook weer naar de wc. Mijn moeder heeft iemand van de seh erbij geroepen om te kijken hoe het eruitzag (mijn man moest nl met mijn oudste mee naar een optocht) en ik werd meteen meegenomen en het hele proces werd in gang gezet. Infuus aangesloten, bloed geprikt, bloeddruk gemeten. Na daarna even gewacht op de dokter maar ondertussen voelde ik me weer niet goed worden en heb op de bel gedrukt. Mijn bloeddruk was flink aan het dalen en ze gingen me ook opnemen. Ondertussen verloor ik nog steeds bloed en hebben ze een tampon er achter in gedaan. Eenmaal op de afdeling kreeg ik te horen dat zodra er een o.k vrij was ik aan de beurt was zodat ze het bloeden konden stoppen. Waarschijnlijk kwam dit bloeden van die elastiekjes die ze erom geschoten hebben en heeft een elastiekje een litteken of wondje opengehaald waardoor het zo bloed. Maar goed, de chirurg was net 5 min. De kamer uit en ik voelde me weer niet goed worden. Deze keer was het serieus want ik viel helemaal weg. Naar wat ik gehoord heb zijn ze met 3 man aankomen vliegen, me met bed en al onderdteboven gehouden en dat ik nog witter dan wit zag, zelfs mijn lippen hadden geen kleur meer. Mijn hb was van 6.6 naar 4.2 gedaald. Ze hebben meteen een zak bloed aan het infuus gehangen en 5 meter drukverband er vanachter ingeduwd. Toen naar de o.k waar ze me helemaal nagekeken hebben van onder en 1 hechting gezet hebben. Uiteindelijk 2 zakken bloed bijgekregen. Toen ik bij kwam ging het allemaal gelukkig weer. Moet erbij zeggen dat wat ik meegemaakt heb zeer zelden tot nooit voorkomt na zo'n behandeling. Eenmaal uit het ziekenhuis ging het bet aardig op de vermoeidheid na. Maar na een dag of 4 begon de ellende van aambeien weer opnieuw. En deze keer was de pijn niet te harden! Ik zit nu aan de oxycodon 10mg+ paracetamol en daarbij mag ik nog oxycodon 5mg kortwerkend en diclofinac of ibruprofen als onderhoud. Jullie snappen natuurlijk wel dat ik ontzettend graag van die krengen af wil. Helaas zegt de chirurg dat ze niet meer opereren ivm de risico's als infectiegevaar en bloedingen. Vandaag belt de pijnpoli om te bespreken wat we met de medicijnen doen aangezien de oxycodon onder de opiaten valt. Heel verhaal en merk ook dat het me toch wel bezig houd wat er allemaal gebeurd is. Het heeft lang nodig voordat ik weer hersteld ben en dat frustreerd.. Misschien is het een warrig verhaal en ik wil jullie geen schrik aanjagen want de 1ste keer dat ik deze behandeling ondergaan heb was het resultaat helemaal super en ben ik er zonder bloed vanaf gekomen. Ik heb nu gewoon vette pech gehad. Voor diegene die mijn verhaal helemaal gelezen hebben, dank je wel dat je de moeite hebt genomen . Mocht iemand nog tips of advies hebben voor me dan hoor ik het graag . Liefs, Daniëlle