Ja dat afdrijven was even akelig gemeen, dat had ik niet verwacht. Ik zou dit oo zich wel op mijn werk kunnen hebben maar ik zou er nu achteraf gezien zeker njet voor kiezen. Het is toch Zo persoonlijk en pijnlijk, emotioneel gezien, dat als ik mag kiezen ik het liefst thuis ben.
En grappig, ik had therapeutisch mijn tuin schoongemaakt met de hogedruk reiniger en ik dacht dat ik teveel had gedaan en daarom meer krampen had , maar dat bleek toch t vruchtje te zijn wat er uit moest.
Hallo meiden, 'fijn' dat jullie mee komen kletsen. Herkenning is toch wel iets wat ik soms mis.. Dikke knuffel voor de meiden die nu midden in een miskraam zitten. Lief van je ♡
Ik vind die herkenning ook heel fijn. Ik las pas volgens mij van Nononsense dat ze zo het gevoel van falen had, en ik las dat en ik schoot zo vol. Ik voelde het zo ook wat zij voelde. En de schaamte , heel gek maar ik schaamde me kapot na de eerste echo waarop bleek dat t mis was. Wilde me het liefst verstoppen, alsof iedereen t kon zien dat er iets mis is met mij want ik had een dood vruchtje in Mn buik. Zo akelig en eenzaam voelde dat. En naar Mn man toe een enorm schuldgevoel. En dat las ik ook van haar en dat vond ik ( hoe afschuwelijk ook) zo fijn om te lezen dat anderen dat ook voelen.
Dat gevoel van falen herken ik ook.. en dat schuldgevoel.. omdat de oorzaak ook echt bij mij ligt. Dan zie ik het verdriet van mijn man en dan denk ik: het is de schuld van mijn lijf dat hij zich nu zo voelt.. Hij kan er niks aan doen.
Ja echt hoor, dat gevoel van falen.... Pfff Ik krijg nu steeds vaker opmerkingen zoals "tel je zegeningen, je hebt immers een gezond kind", "wat dapper dat je maar door blijft gaan". Die laatste opmerking voelt altijd een beetje dubbel, ik doe het niet omdat ik dapper wil zijn. Ik doe het omdat ik elke keer hoop dat het niet weer fout gaat.
Ah die hogedruk reiniger, daar ga ik het weekend eens mee stoeien! Ben benieuwd, we hadden hiervoor nooit een tuin en in september verhuisd en nu een tuin/oerwoud.
Vergeet nog te vertellen dat ik maandag een telefoontje krijg van Mn verloskundige om een afspraak te maken voor de controle echo bij de gyneacoloog en ik kan dan gelijk vervolg onderzoeken aanvragen ( chromosoom , zaad en eventueel stolling) dus dat is prettig dat ze dat direct aanboden. Wij gaan geen medische molen in van ivf etc maar kleine onderzoeken willen we wel laten doen. Als er wel een chromosoom afwijking gevonden wordt dan is het voor ons direct klaar.
Hallo dames, Wat lief dat jullie mij "taggen". Ik zie alleen dat dit een herhaalde miskramen club is, tot nu toe heb ik 1 miskraam gehad. Zou wel heel graag willen mee praten! Ik ben in ronde 3, na het stoppen met de pil, voor de eerste keer zwanger geworden. Ik testte positief op 31 januari. We waren enorm blij uiteraard en ik was ook zo blij dat het bij ons snel raak was. Vanaf het begin was ik wel erg onzeker: wat als het fout is? Zou het allemaal wel goed zijn? Op een gegeven moment nam ik mezelf voor: zolang je geen krampen krijgt of bloed verliest, zal het vast wel goed gaan.. Op 2 maart was het dan zover: de eerste echo. Ik was toen 8,5 weken zwanger. We keken er enorm naar uit maar vonden het ook wel erg spannend. De uitwendige echo wilde niet lukken, omdat mijn baarmoeder verder naar achter lag en mijn darmen erg onrustig waren.. dus kreeg ik een inwendige echo. Helaas kregen we slecht nieuws: een lege vruchtzak. Op 8 maart echo gehad bij de gynaecoloog, daar was wél een kindje te zien maar die is gestopt met leven rond de 7 weken. Wij hadden al gerekend op slecht nieuws, dus het kwam gelukkig niet heel hard aan.. de hardste klap hadden we bij de eerste echo gehad. Wat een enorm heftige gebeurtenis is het. Uiteindelijk gekozen voor medicatie om de miskraam op te wekken.. dit ook meteen op 8 maart gedaan en het werkte na een paar uur. Het was flink pijnlijk, maar nadat de vruchtzak etc eruit was, was de pijn ook gelukkig weg. Afgelopen dinsdag controle gehad en het zag er gelukkig goed uit. We hebben het gelukkig al redelijk een plekje kunnen geven, we hebben het geaccepteerd. We hopen snel weer in verwachting te zijn van een kindje..
Fijn dat ze dat direct aanbieden inderdaad! Ook wel erg spannend, zeg. Hopen dat er niks bijzonders uitkomt en jullie snel weer een kindje mogen verwachten die gezond is en bij jullie blijft!
Je bent natuurlijk ook gewoon welkom hier @YellowEyes Ja die hoor ik ook regelmatig.. 'Je hebt toch al een kind'. Ja.. godzijdank wel. Maar dat maakt het niet minder verdrietig. Pas zei iemand: 'Je hebt al een kindje met een hartafwijking, miskramen gehad, een kindje verloren.. waarom tel je niet gewoon je zegeningen, waarom ga je nog door?' Dat doet best wel pijn.. Ik tel mijn zegeningen heus wel. Maar bij elke teleurstelling wordt de wens ook alleen maar groter. En dapper word ik ook vaak genoemd.. Ik weet niet of het dapper is.. ik wil gewoon heel graag nog een kindje hier bij ons. Ook voor mijn dochter, ik gun haar zó een broertje of een zusje.
Ah wat een nare opmerkingen.. kan echt niet begrijpen dat mensen zoiets durven te zeggen. Wellicht hebben ze het zelf niet meegemaakt om te weten dat het pijn doet om zoiets te horen, maarja.. Heb ook een paar opmerkingen gehad waar ik niet erg vrolijk van werd: "Ach, je bent nog jong, je hebt nog alle tijd.." dan denk ik: dat maakt het verdriet absoluut niet minder en het is echt een rot opmerking om te horen. Ik herken ook dat de kinderwens juist groter word na de miskraam.. had niet verwacht dat dat gevoel zo snel weer kwam. Aan de ene kant ook wel logisch, want je verheugde je zo erg op de komst van het kindje en het was echt "binnen handbereik".
Je bent van harte welkom hoor! En vervelend dat dit je is overkomen... Wat day betreft was een leeg clubje leuker geweest
Ik heb vandaag ook de doorverwijzing gyn gekregen, heb 11 april ook een afspraak. Ik laat het even op me afkomen, weet nog niet goed wat ik vind en wil.
Mijn zoontje, nu 21 maanden, gaf gisteren ineens een knuffel drinken. Heel lief en zorgzaam, beer slokkie mama! En hup flesje geven. Ik smolt, ik wil zo graag een broertje of zusje voor hem. Ik hoop, duim en bid zowat dat dit nog voor ons gaat lukken. Mijn gezinnetje voelt nu gewoon niet af. Die opmerkingen ben ik wel beu. Door m'n zware bekkeninstabiliteit al genoeg gezeik over me heen gekregen, bleek zoontje reflux en kma te hebben en ik een andere moeder dan iedereen dacht. Tegenwoordig zeg ik gewoon "ben jij mij? Nee? Waar bemoei je je dan mee?!"
Akelig hè. Dat moment op die echo, dat zwarte gat met niks. Ik word er nog misselijk van als ik er aan denk . Zo niet zien aankomen.
@Izzie7676 dank je wel voor de tag. Ik ga morgen even alles lezen en mij voorstellen. Voor nu een beetje gaar en misselijk. Zo lekker naar bed.