Het zoveelste topic waarschijnlijk maar ik weet gewoon even niet meer waar we goed aan doen.. Onze jongste is nu 16 maanden en altijd al erg afhankelijk geweest. Ik ben tegen in slaap laten huilen en heb haar daarom tot 14 maanden eigenlijk altijd aan de borst gehad bij het in slaap vallen en als ze 's nachts behoefte had om bij me te zijn. Voor de middagslaapjes (wat ook niet lukte zonder brullen) hebben we haar altijd in slaap gelopen met het idee van dit zal toch niet voor eeuwig gaan duren. We wilden haar volgen en het brullen dus beperken. Maar nu werkt dat k niet meer. Ze slaapt maar zodra je haar weglegt is ze wakker en begint het gehuil. Dus we zijn begonnen haar toch maar gewoon weg te leggen na een vast ritueel (slaapzakje aan, luier, altijd hetzelfde liedje zingen) maar het resulteert tot nu toe in minstens 10 minuten hard huilen en uiteindelijk stort ze van uitputting in slaap. De nachten zijn helemaal een toestand want dan wordt ze wakker, gaat ze huilen, gaan we er uiteraard heen om alles te checken. Geven haar een kusje en leggen haar weer weg waarop het huilfestijn weer begint. De 10 minuten methode kennen we. Het probleem is echter dat ze na ons bezoekje en aaitje over de bol nog veel harder gaat huilen waardoor het uiteindelijk in slaap storten nog veel langer duurt. Dus aan de ene kant willen we erheen om haar te troosten en haar het gevoel te geven dat we er zijn maar dat het echt tijd voor haar is om te slapen maar aan de andere kant dus als we dat doen duurt het alleen maar langer en ze kalmeert er niet van (behalve op de arm natuurlijk). Ik weet het echt niet meer zo goed behalve gewoon maar laten huilen tot ze zelf in slaap stort van uitputting.. Wat vinden jullie?
Ik ben benieuwd hoeveel mensen ik over mee heen krijg, maar ik ben voor het laten huilen. Als ik in jullie situatie zat, was ik er al eerder mee begonnen. Er zijn voor je kind en geborgenheid bieden is allemaal heel mooi, maar soms moet er gewoon geslapen worden. En je kind dat leren, is ook een taak van jou als ouder. Ik zou eens kijken wat voor een schema's er allemaal zijn en er eentje kiezen en die volhouden, minstens 2 weken. Wij hebben bij onze oudste rond 10 maanden steeds langer wegblijven gedaan. Timer zetten, telkens hetzelfde riedeltje afdraaien, en dat had na 3 dagen al resultaat. Soms zetten we het nog steeds in. Consequent zijn en volhouden zijn sleutelbegrippen. Overigens hebben wij twee onwijs lieve kinderen die helemaal niet onveilig gehecht zijn of wat men dan ook beweert dat kinderen krijgen van huilen.
Bedankt voor je reactie Bootcamp babe. Dat dat de enige manier is voor ons denk ik nu inmiddels ook maar die timer (wij hanteren dan 10 minuten) en er dan even heen lijkt averechts te werken want ze raakt er alleen maar meer van over haar toeren als we weer gaan.. Ze is sneller weer in slaap als we haar gewoon maar laten dan dat we er elke 10 minuten heengaan, laat ik het zo zeggen. Dus waar doe je dan goed aan..
Ben je gestopt met BV dus? Ik weet dat mijn beide (aanhankelijke, gevoelige) dochters ook altijd aan de borst in slaap vielen en in de nacht voedingen vroegen (2-4 keer) en toen rond de 15 mnd er helemaal mee klaar was, bedacht om te stoppen met BV in de nacht. Verzet was echt dramatisch, urenlang krijsen, we sliepen allemaal nog minder dan met de nachtvoedingen. Ik dacht, doorzetten, maar na 2 weken kon ik het niet meer, te uitgeput. Ik heb toen alles weer 'los gelaten' en BV gegeven wanneer ze maar wilden. Dan sliepen we tenminste nog. Daarna ging het eigenlijk spontaan beter, namen de nachtvoedingen iets af en ging slapen makkelijker. Bij beide dames veranderde hun nachtelijke gedrag rond de 22 mnd. Ze vroegen wel de nachtvoeding, maar zaten dan eigenlijk vooral te klooien, lachen en klieren, waardoor ik conclusie trok dat ze het 'wel gezellig' vonden, maar niet meer perse nodig was. Toen helemaal gestopt met BV, dat vonden ze niet leuk (boos!), maar accepteerden dat binnen 2-3 nachten. Doorslapen heeft wel nog langer geduurd, de behoefte om in de nacht even mama te horen/voelen/zien is langer blijven bestaan, maar ze sliepen dan meestal ook zo weer verder na aai over de bol. Mijn ervaring is dus dat die leeftijd gewoon heel lastig is. Wat mij niet lukte bij 15 mnd, ging eigenlijk redelijk soepel met 22 mnd. Maar goed, je moet vooral dat doen waar je achter staat en wat je vol kunt houden. Als je maar consequent blijft, lijkt me? Sterkte!
Elke tien minuten is ook een schema. Wij doen dat met de tweede ook wel als hij soms moeilijk doet. Bij ons helpt troosten in bed ook nooit hoor maar we zien het meer als toch even laten weten dat je er bent en je boodschap overbrengen dat er geslapen moet worden. Succes, het is niet makkelijk.
Laten huilen. Tien minuten bij het inslapen voelt voor jou natuurlijk als een eeuwigheid, maar het is eigenlijk niet heel lang. En echt, ze krijgt daar geen hechtingsproblemen van, dan moet je een kind echt structureel uren laten huilen en nooit gaan troosten . Mijn dochter werd ook altijd woest van de tien minuten methode ; steeds terug maakte alles veel erger. Dus ging ik niet meer terug. Als het stil was ging ik haar nog even rechtleggen en instoppen, want ze viel dan doorgaans niet in een prettige houding in slaap. Maar dat was eerder voor mijn eigen gemoedsrust , want ze gaat uit zichzelf ook wel lekker liggen natuurlijk. Ze heeft het brullen soms wel een uur volgehouden, maar dan was het daarna ook meestal weer voor maanden klaar.
Ik herken je verhaal. Hier heb ik hetzelfde met mijn zoontje. De helft van de week is het drama 's avonds en geef ik toch maar weer toe door hem aan de borst in slaap te laten vallen. Alleen blijft hij (meestal) wel slapen. Maar toch wordt ik het wel een beetje zat. Bij mijn dochter ook hetzelfde verhaal, maar daar werkte het op een gegeven moment niet meer bij. Die ging of niet slapen of werd telkens wakker. Toen ben ik er ook mee gestopt. Als ze 's nachts wakker werd ging ik even naar haar toe om te zeggen dat ze moest slapen en daarna ging ik weer. Ik ging niet meer terug, want dat maakte het alleen maar erger. Eigenlijk was het altijd binnen 20 minuten stil en die 20 minuten vond ik acceptabel.
Ik geef nog wel borstvoeding en als ze rond 19.00 gaat slapen valt ze ook na het drinken aan de borst in slaap. Daarna kunnen we haar zonder problemen wegleggen. Omdat dit nog prima loopt en het haar zoveel geeft zo voor het slapen gaan doe ik dit nog steeds met plezier. Voeding om 23.00 en in de nacht hoeft al heel lang niet meer. Soms probeer ik het nog wel eens in de nacht haar op die manier weer in slaap te krijgen maar dat werkt eigenlijk nooit! Dus ik zie echt geen andere oplossing dan 'gewoon' maar laten huilen.. hoe vervelend ik het ook vind Alleen is dan de vraag of het goed is of juist niet in haar geval om er om de zoveel minuten even heen ondanks dat ze dan nog veel overstuurder wordt..
Hier werkte juist het elke keer terug gaan averechts. Ze snapte dat niet en werd daar echt overstuur van. Ze heeft ook dr aanstelleritis momentjes er tussen hoor. Klein uitgekookt ding als dat t is. Heb tegenwoordig een camera in dr kamer en dan hoor je een hele harde gil en huilen maar je mist dat ene toontje. Dan kijk ik op de camera en staat mevrouw vrolijk te grijnzen in dr bed. Midden in de nacht herhaalt ze dat ook nog twee keer gerust. We reageren er niet op tenzij t toontje omslaat. Is ze aan het huilen (met zo'n roeptoontje er in, die van ons praat nog niet) is het een 'check in' en roep ik van onderaan dat t goed is, we er zijn en dat ze kan gaan slapen en is t ook weer goed. Bij een net iets andere toon moet mn man roepen. Als er echt wat is, speen kwijt of bang heeft ze altijd een ondertoontje in dr huil zitten en sta ik al halverwege de trap nog voordat ik er erg in heb bij wijze van. Maar verder laat ik dr gewoon gaan, mijn 'verstoringen' bij zulk soort huiltjes doen haar rust geen goed maar dat is de gebruiksaanwijzing van die van ons, dat is er zo eentje met een temperament van hier tot jeruzalem en de hele wereld wil veroveren in een dag alsof er geen morgen bestaat. Elk excuus om dus een feestje te bouwen, er uit proberen te komen of vooral maar niet te hoeven slapen is bij haar legitiem dus ze probeert t dan ook. En ik geloof er niet in dat ze met deze leeftijd nog niet proberen je in die val te laten trappen, zeker niet als ik dat uitgekookte bijdehante koppie van dr zie (wat ik persoonlijk dan weer een van de mooiste eigenschappen van dr vindt, heerlijk ondeugend).
Ik begrijp je aarzeling, en we zijn misschien niet duidelijk genoeg geweest: maar als ze meer overstuur raakt van er steeds naartoe gaan en alles daardoor langer duurt, is het oké om dat niet meer te doen. Niet iedere methode werkt voor elk kind, en de tien minuten methode werkt duidelijk niet voor het jouwe (en het mijne, en voor de kinderen van de anderen die gereageerd hebben ).
Wat Zohra zegt idd. Mijn hart breekt ook als ik mijn kinderen een poosje moet laten huilen, maar naar mijn idee is het soms echt beter. Als ik kan kiezen tussen een kwartiertje laten huilen en daarna slapen of 1,5 uur drama met elke keer er naar toe, dan kies ik toch voor het eerste.
Persoonlijk geloof ik niet dat kinderen op deze leeftijd bewust manipuleren. Als ze huilen, dan is er wat aan de hand of is er ergens behoefte aan. Een vieze luier, het te warm/koud hebben, etc. Maar het kan ook betekenen dat er gewoon even behoefte is aan papa of mama. En in mijn ogen is de behoefte aan papa of mama net zo belangrijk als de behoefte aan een schone luier bijvoorbeeld. Kijk in de natuur; daar is een kleintje ook dicht bij zn moeder/ouders 's nachts .Dus nee, ik geloof niet in laten huilen. Natuurlijk zal dat "werken", want ieder kind geeft uiteindelijk op en valt van ellende in slaap. Hier bieden we als DL s'nachts wakker is warmte en geborgenheid. Dat betekent eerst de borst en dan verder slapen in eigen bed of in ons bed. Soms valt ze snel in slaap, soms duurt het langer. Maar voor ons weegt de basisbehoefte van onze dochter om bij ons te zijn zwaarder dan ons eigen gemak. Ts; heb je uitgesloten dat je kindje geen honger heeft s'nachts?
@Appeltje85 ik weet niet of het zo bedoeld is, maar ik vind jouw post erg naar overkomen. Je laat het klinken alsof huishoudens die af en toe een kind laten huilen, dus automatisch geen warmte en geborgenheid bieden en hun eigen gemak boven de behoefte van hun kind stellen. Ik denk dat geen enkele moeder haar kind graag laat huilen, maar ik denk wel dat je van alles wilt proberen als je een kind hebt dat moeilijk slaapt. Nogmaals, misschien was het van jouw kant niet zo bedoeld en ligt het aan mijn manier van opvatten, maar dan weet je dat het zo kan overkomen.
Dat schrijf ik nergens hoor. Lees de openingspost nog eens. Het gaat niet om "af en toe laten huilen" zoals jij het noemt. Ik citeer een stuk uit de openingspost: "Sinds ongeveer een maand is het drama zodra we proberen de kamer uit te gaan. Ze gaat huilen en raakt binnen de kortste keren overstuur". Het gaat om bewust een maand lang bij een kind weg gaan dat overstuur is. Ik vind dat niet oké. Sorry als de uiting van mijn mening naar overkomt op je. Het is niet mijn bedoeling iemand tegen het hoofd te stoten. TS vraagt om meningen dus ik geef mijn mening. Voor mij geldt overigens het omgekeerde; op mij komt het naar over als ik lees dat er structureel geen gehoor wordt gegeven aan de behoefte van een kind. En zo te lezen in dit topic gebeurt dat vaker. Dat mag, ieder zijn keuze, maar onze aanpak is het niet.
Nog even voor de duidelijkheid; ik heb een dochter van 1,5 die zelden doorslaapt. Maar er zijn in mijn ogen andere oplossingen dan laten huilen (borst, troosten, bij papa en mama in bed, eigen bedje bij papa en mama op de kamer, etc.).
Jouw citaat zie ik nergens zo in de openingspost staan, maar dat even terzijde. Je hebt het over de behoefte van het kind. Volgens mij heeft mijn kind 's nachts behoefte aan slaap, (ook al denkt mijn zoon soms van niet), dus wil ik hem laten slapen. Eerst probeer ik dat vaak dmv de borst, maar soms is dat dus ook door te huilen, want al het andere werkt soms gewoon niet. Ik heb pas een half uur naast zijn bedje gezeten en hij ging alleen maar harder krijsen. Hij snapte niet waarom mama hem er niet uit haalde. Haal ik hem wel uit bed en ga ik rustig met hem zitten, dan denkt hij volgens mij gewoon: 'Klaar met slapen, lekker spelen!' Dat lijkt mij ook niet de bedoeling. Op een gegeven moment moet je toch wat. Maar goed dat is mijn gedachte.
Het klopt dat je dat niet zo beschrijft, zo vond ik het klinken. Ik snap heel goed dat je het naar vind om te lezen als kleine kinderen uren huilend op bed liggen. Ik haal alleen wat anders uit de openingspost dan jij; volgens mij heeft TS een hoop geborgenheid geboden, maar werkt die methode simpelweg niet meer. Ze vraagt advies juist om huilen te beperken. Maar misschien lees ik het verkeerd
Ik zie dat ik 2 topics door elkaar haal. Er is momenteel nog een slaaptopic voor een kindje van 13m. De zin die ik citeerde kwam uit dat de openingspost van dat topic. Vergissing dus (Ik gebruik telefoon), maar dat verandert niks aan mijn mening. Ik ben het met je eens dat je op een gegeven moment wat moet. Wij nemen onze dochter dan mee naar onze kamer. 9 van de 10x valt ze aan de borst in slaap maar het komt hier ook wel eens voor dat ze denkt dat de nacht voorbij is en dat ze kan spelen. Exact de situatie die jij beschrijft. Soms zijn we dan 2uur wakker. Maar dat verkiezen wij nog steeds boven het laten huilen van ons kind. Een kind laten huilen (bewust en gestructureerd) KAN hechtingsproblemen geven. Ik zie het daarom als kortetermijnoplossing.