Sterkte, time out is denk ik goed advies van de huisarts. Bekijk over paar weken nog eens hoe je erin staat en of gesprek voeren dan wel lukt.
Moeilijke situatie sowieso.. Even rustig tijd voor jezelf lijkt me inderdaad een goed plan. Ik denk persoonlijk wel dat relatietherapie sowieso goed is om te doen. Omdat je dan samen met de therapeut rustiger kan praten. En dan aan de hand van hoe dat gaat en hoe je je voelt beslissen of je wel of niet door wil gaan met de relatie.. Hier in een (andere) moeilijke situatie gezeten en wij komen er voor nu wel doorheen met relatietherapie. Voor de kinderen had ik er niet zoveel moeite in gestoken denk ik, maar de situatie is nu eenmaal zo dat er wel kinderen in het spel zijn, en daarom wilde ik voor mezelf kunnen zeggen dat ik er alles aan had gedaan (mocht het toch mislopen uiteindelijk).. Maar hier zijn we wel op de goede weg en vinden elkaar langzaam weer terug.
Lieve dames, nu ruim een week verder , een week vol verdriet en boosheid. Ik voel me nog zo vernederd. Als ik eraan denk word ik nog kotsmisselijk. weet gewoon nog niet wat ik wil. Aan de dames die hun man het vergeven hebben: hoe hebben jullie in godsnaam je man weer kunnen vertrouwen? Of überhaupt weer samen slapen en intiem zijn? Ik moet er niet aan denken. Hij heeft me echt zo gekwetst. En ook de dingen die hij gedaan , tis z’on andere kant van mijn man die ik gewoon niet ken van hem. Ook daar ben ik van geschrokken. Vind het nog steeds zo erg, ik scheld hem elke dag wel de huis vol. En heerlijk cynische opmerkingen vuur ik af, puur uit boosheid. En hij zo veel spijt maar ja dat is makkelijk zeggen achteraf. Tis gewoon een periode van een half jaar, een half jaar vol leugens, als ik foto’s terugkijk vind ik het echt om te kotsen, dan lijken we een gelukkig gezinnetje maar als je weet dan het dan al gaande was......
Tja.. ..helaas wil je dit ws niet horen.....maar ik kan anderhalf jaar later nog kotsmisselijk worden van wat mijn inmiddels ex man mij geflikt heeft met zijn overspel. Mijn meiden hebben het nog steeds over de zo geweldig leuke laatste zomervakantie met elkaar in Italië, terwijl hij mij die vakantie zo bekritiseerde in alles. En achteraf bleek dat hij toen al overspel pleegde........bah en dat is nog zacht uit gedrukt. Ongelofelijk dat de man die ik voor 100% vertrouwde mij zo ontzettend besodemieterd heeft.........ik herken hem niet meer terug. Dus nee, ik heb geen antwoord voor je. Ik weet wel dat ik toen heel graag wel er aan wilde werken samen. Zonder enige vorm van therapie heeft m'n ex besloten dat er toch niets meer te redden viel. En hij heeft daarmee zijn kinderen en mij maar bovenal ook zichzelf enorm mee tekort gedaan. Ik zeg niet dat je bij elkaar moet blijven maar zoek hulp samen, werk er samen aan en ontdek of er nog iets te redden valt, zeker voor je kinderen!
Ik kan het me eerlijk gezegd niet voorstellen dat dit slijt. Hij wil wel voor mij gaan zegt hij maar hij zoveel gelogen dat ik het niet meer geloof.....
Lastig lastig. Ik heb nooit in soortgelijke schoenen gestaan, maar vind een half jaar liegen echt heel lang. Onmenselijk en ik kan me echt heel goed voorstellen dat je je gekwetst en vernederd voelt. Oké, welke keuze je ook gaat maken, op korte termijn zal het echt k*t zijn. Maar misschien helpt het om vooruit te kijken? Stel je kijkt vooruit, waar sta je het liefst over een jaar? Over vijf jaar?
Hier geen vreemdgaan, maar dus wel vertrouwenskwesties, maar dat opbouwen kost een hoop moeite en werk van beide kanten. Vandaar ook mijn advies van relatietherapie, die mensen weten precies hoe ze je daarbij kunnen helpen.. Dan kan je in ieder geval een poging doen tot het opbouwen/beter krijgen. Zelf dat uitvogelen lijkt me haast onmogelijk. Wij kregen elke keer huiswerk mee om thuis aan te werken, veel dingen waar ik zelf nooit op gekomen zou zijn. En langzaam maar zeker is het weer beter aan het worden.. Het gaat niet snel, maar het gaat met stapjes vooruit. Mocht het uiteindelijk toch niet werken, hebben we er in ieder geval keihard ons best voor gedaan, dat zijn we naar onze kinderen toe verplicht in mijn ogen..
Ik denk dat een time out wel even goed is. Dan kunnen jullie beide nadenken over wat jullie willen. Snap goed dat je kotsmisselijk ervan word. Het is nogal wat. Vergeten doe je het nooit. Sterkte ermee.
Ik heb dus een tijd afstand genomen om hem gewoon niet te zien. Ik wou niet met hem praten, helemaal niks. Ook ik had, en heb, moeite met foto’s uit die tijd. Nu was het bij ons ‘maar’ een maandje of 2, maar zijn wel op wintersport geweest. Echt toen was dat een een fantastische vakantie. Als ik de foto’s nu terug zie kan ik wel kotsen. Daarom hebben we het afgelopen jaar over gedaan. En geef jezelf de tijd, een week is zo kort om te verwachten dat je gevoelens anders zijn. Ik ben soms nog heel erg boos. En vertrouwen? Hmmm ja ik vertrouw hem wel weer. Maar ik zal nooit meer blind van vertrouwen zijn. Want dat was ik wel.
Ts, heeft hij spijt omdat ie betrapt is of echt spijt? Bedoel hij heeft het verborgen gehouden, niet gecommuniceerd met jou dat er iets was,ook niet toen je het vroeg. Toen kwam je er achter en nu heeft hij spijt? Ik heb ook zoiets meegemaakt, al was ik toen 38 weken zwanger. Wilde het ook weer goed hebben na de geboorte van zoon,maar vertrouwen is never nooit goed gekomen. Daarnaast bedenk ik me altijd, wat wil ik meegeven aan mijn kinderen? Vluchten en een ander pijn doen,of eerlijk blijven communiceren?
Ik kan niet uit eigen ervaring spreken, maar ik denk idd wat anderen ook zeggen: ga in therapie samen. Als hij echt spijt heeft, moet hij hier geen probleem mee hebben. Zo wel dan weet je voor jezelf ook al genoeg. Neem eventueel een time out. En ga er niet vanuit dat dit over een paar weken over is, dit kost gewoon heel veel tijd. Ik snap dat je elke dag hem de huid vol scheldt, maar hou er wel rekening mee dat je kind(eren) dit soort dingen feilloos oppikken. En geloof me, dat hebben ze zo goed in de gaten. En daar spreek ik dan wel weer uit ervaring over omdat ik dit heb meegemaakt met mijn ouders. Dus indirect wel een soort van meegemaakt maar dan als kind zijnde. Je kan dit niet alleen oplossen, daar heb je echt iemand van buitenaf bij nodig. Maak eventueel een afspraak bij de huisarts. Heel veel sterkte!
Tsjaa... ik zou m dus wel eruit gooien.. een half jaar is ontzettend lang! En het is niet eens de eerste keer... Hij heeft keer op keer op keer gelogen terwijl er vaak naar gevraagd is... Iemand die mij zo zou kunnen besodemieteren is het niet waard om energie in te steken
Dat is heel begrijpelijk dat je hem niet meer gelooft! En ja dan is de vraag of dat geloof en vertrouwen in hem nog te herstellen valt.... Het is niet onmogelijk maar het zal wel heel veel tijd, moeite en energie kosten. Heel veel sterkte, wat zal dit nu moeilijk voor je zijn! en dat dekt nog lange na niet de lading!
Hij heeft het inderdaad niet verteld en ik ben er achter gekomen omdat deze vrouw mijn een berichtje heeft gestuurd met het verhaal en verschillende screenshots van hun gesprekken, hij kon niet anders dan toegeven. Ik heb de afgelopen week van alles proberen op een rijtje te zetten. Dus had hij het ooit wel verteld? Maar ook het is z’on andere kant van hem die ik niet ken van hem, het lijkt wel op een dubbelleven.. En het zou in december gestopt zijn, maar waarom besluit deze vrouw om nu mij een berichtje te sturen? Hield ze toch van hem en is ze jaloers ? Ik kan een gedeelte van haar Facebook zien en is zie de naam van haar echtgenoot te staan? Ik dacht dat ze ook een slechte relatie hadden? Heb sterk de neiging om hem een bericht te sturen hoe het nu tussen hun zit, maar dan verlaag ik me ook tot haar nivo.
Ik ben wel bijzonder benieuwd wat haar achterliggende reden is om jou die informatie te geven.. Wat wil zij dan? Wil ze schoon schip maken en op deze manier de waarheid boven tafel brengen of wil zij jullie uit elkaar drijven om zelf bij je man te kunnen zijn? Verlagen tot iemands niveau.. mwah.. ik denk dat de beweegreden er achter een hoop kan zeggen over het niveau van iemand en of je daar iets kan verwachten.
Een lastige situatie, zeker ook voor de kinderen. Ik vraag me idd ook wel af waarom je het via die vrouw hebt gehoord? Hoe staat je man nu tegenover haar dan? En wat voor mij wel heel erg mee zou spelen; heeft hij seks gehad met die vrouw? Weet je wat er is gebeurd, enz? Zeker als er geen seks is geweest, denk ik dat er nog heel veel is om voor te vechten en aan te werken, ook voor jullie kinderen. Sterkte!
Er is uiteindelijk geen “ echte” sex geweest maar de intentie was zeker aanwezig.. wel chatsex. Of ophitsen aan de telefoon
Ik voel me nog zo verdrietig boos vernederd leeg.... wat is dit een klote gevoel zeg! We zijn samen in huis en doen normaal voor de kinderen maar daar blijft het bij.. soms hebben we wel wat kunnen praten, en een andere keer weer niet. Ja hij heeft er spijt van blijft hij zeggen... maar de pijn word daar niet minder mee. Hij zou het liefst een arm om me heen slaan als ik huil maar ik wil dat gewoon niet, kan het niet verdragen ...