Ja dat heb je zo idd goed begrepen en je interpreteert het ook goed. Mijn moeder is al jarenlang onder behandeling voor zowel lichamelijke als psychische klachten. Wellicht maakt ze het nu veel erger voor zichzelf en valt t straks allemaal mee. Ik denk er ook niet bij na dat er honden achter onze tuin poepen. Ik zie t ook niet liggen. Als je bij mijn moeder uit het raam kijkt op de bovenverdieping zie je t wel liggen. Echt heel vies. Daarnaast ligt t dan ook nog bezaaid met huisraad/vuilniszakken etc. Die wetenschap bezorgd mijn moeder al stress op voorhand. Ik hoop dat ze er uit komen met buurtbemiddeling en dat mijn moeder rationeel kan blijven. Wil ook graag helpen, maar weet niet zo goed hoe, behalve hier wat tips vragen. Ik loop op t einde van mn zwangerschap en zelf ook behoefte aan wat rust in mn hoofd. Focus ligt nu ergens anders zeg maar.
Ik denk dat je moeder door haar angst ook wel heel veel op je buurvrouw let. Ik woon nu 3 jaar naast mijn buurvrouw en ik kan de keren dat ik in haar tuin heb gekeken op 2 handen tellen.. Waarom zou ik? En dan niet eens bewust maar gewoon, omdat ik de gordijnen open deed en wat zag bewegen. Ik hoop voor jou en haar dat ze er een beetje rust in kan vinden (en kan wachten tot ze echt overlast heeft).. niet prettig lijkt me, als je hoogzwanger bent
Wat naar, het gaat zeker stinken, de urine trekt de bodem in. Verder weg bij ons in de straat ruik je het al wanneer je er langs komt (voortuin wat afgezet is en daar mag de hond alles doen, ook laten ze hun kindje daar spelen) Het ruikt soms zelfs in de winter laat staan in de zomer.ben blij dat we ver genoeg er vandaan wonen
Klopt inderdaad! Het stinkt gigantisch als honden hun behoefte doen op tegels. Mijn vader deed ook altijd de honden naar buiten ( in de tuin met tegels) en wat stonk het altijd verschrikkelijk zeg.
Ooit naast een soortgelijke buurvrouw gewoond. De stank was afschuwelijk. Buiten zitten, was geen optie vanwege de lucht. Ramen moesten altijd gesloten blijven in de zomer. Ik kan mij de angst van je moeder goed voorstellen. Na meerdere gesprekken met de wijkagent is uiteindelijk toch de woningbouw ingeschakeld. Na meerdere waarschuwingen en dreigementen werd het beter. Blijven melden is mijn advies. Wat betreft de psychische toestand van je moeder. Heeft ze nog hulpverlening? Of andere mensen die haar kunnen ondersteunen?
Ik ben net als je moeder, geloof ik. Heb ooit heel rationeel de woningbouw foto's gemaild van het balkon van onze onderburen, die zo ongeveer hetzelfde deden. De bromvliegen die op hun afval en hondenpoep zaten, vlogen daarna namelijk mijn keuken binnen. De woningbouw stuurde een soort sociaal werker, die ze in dienst hadden om huurders voor afglijden naar de afgrond te behoeden. Buuf kreeg hulp (binnenshuis zag het er waarschijnlijk net zo uit) en wij een beter uitzicht, en frissere lucht
Bedankt allemaal al voor het meedenken. @Treez : dat klinkt niet fijn. Je moet toch zeker in je tuin kunnen zitten en je ramen open kunnen zetten. Fijn dat het opgelost is. Ja er is gelukkig ondersteuning. Ze heeft kort geleden helaas te horen gekregen dat ze op lichamelijk vlak weer een ziekte erbij gekregen heeft, die niet levensbedreigend is, maar wel hele nare beperkingen geeft. Hier krijgt ze ondersteuning bij mbt acceptatie en leren omgaan met... En de geboorte van mijn zoon geeft natuurlijk ook wel iets om naar uit te kijken. Ik zal ook mijn zusje eens vragen of ze het goed in de gaten kan houden. @Uuz bah bah wat erg en met een balkon zit je er nog dichter op. Jakkie. Wellicht overziet de buurvrouw van mijn moeder het zelf ook niet meer en gaat t daarom van kwaad tot erger. Buurtbemiddeling kan dan wellicht voor haar ook de juiste hulp inschakelen. Mits ze daar zelf aan mee wil werken uiteraard.
Ik denk inderdaad dat het goed is om extra hulp van je zus in ge schakelen. Op deze manier creeer je ook een groter vangnet voor je moeder als het toch misgaat en jij minder beschikbaar bent. Wat betreft de buurvrouw. Onze insteek is altijd geweest dat het onmacht was en geen onwil. In plaats van verwijten, vragen wat zij nodig had om de boel wel netjes te houden. Dit werkte goed en heeft uiteindelijk geholpen om er weer grip op te krijgen zonder vervelende burenruzie’s.
@NORAH1979 complimenten voor jou dat je hoogzwanger dit goed probeert te regelen. Ook fijn dat je moeder zich wel goed informeert en in contact is met de buurvrouw. Voor jezelf kan ik me voorstellen dat je dit graag 'opgelost' zou zien voor de hectische tijd die gaat komen. Hopelijk kan je zus daar ook iets in opvangen en ik hoop dat de buurtbemiddeling bij de buurvrouw kan laten inzien dat ze er toch iets aan moet gaan doen. Ik vind het zo jammer dat je moeder zich nu al zo druk maakt maar goed als de buurvrouw zelf al aangeeft nooit met de honden te wandelen, dan kan je wel verwachten dat ze dat in de zomer ook niet gaat doen. Wat dat betreft is het dan nu wel een mooi moment voor de buurvrouw om de buurtbemiddeling in te zetten. Hopelijk kunnen ze haar helpen om een schema te vinden waarin ze de honden uit kan laten. Dan is ze er al aan gewend als het straks warmer wordt en hoeft er ook niet daadwerkelijk overlast te ontstaan. Denk je dat je moeder het wel van zich af kan zetten als er afspraken worden gemaakt? Of zou ze alleen maar bezig blijven met 'wanneer zal de buurvrouw weer terugvallen'?
Dit dus. Wij hebben ook buren gehad met een labrador die de hele dag alleen zat in de achtertuin ( op het zuiden, dus lekker de hele dag zon). Daar zat hij dan de halve dag te blaffen. Er lagen daar tegels en de stank was 's zomers echt niet te harden! Ik kon gewoon niet lekker buiten zitten zonder over mijn nek te gaan. Om de zoveel dagen ruimden ze het dan op en ging er een flinke scheut chloor overheen. Nou, dat was helemaal smerig! De geur van hondenpoep/pies, gemaskeerd door chloor. Wij zijn echt eindeloos aan het zeuren geweest en uiteindelijk zijn ze verhuisd. Ik sprak later de nieuwe buren en die hingen de vlag uit toen de hond dood was.