Hoe ervaren jullie een 2e kindje?

Ik weet nog niet hoe het is, ons dochtertje is 17 maanden als ons zoontje wordt geboren! Vind het wel spannend hoe ze erop gaat reageren en hoeveel tijd je voor beide kindjes dan heb. Maar probeer er niet teveel over na te denken, denk dat het zichzelf ook wel regelt!

En gefeliciteerd met je zwangerschap

 

Ik vond het onwijs pittig de eerste 4 maanden! Dochtertje was net drie weekjes 2 jaar. En toen kwam haar Broertje, ze was wel direct verliefd op hem hoor en stapel dol op hem. Maar ze was/is ook nog erg jong dus vond het best moeilijk om de aandacht goed te verdelen want een newborn vraagt ook veel tijd. Maar een peuter van 2 net zo haha sinds mijn zoontje een maand of 6 was begon het allemaal weer op zijn plaats te vallen en had ik weer een fijn ritme met ze.

En op zich als de kleine meid lekker op bed lag savonds en tussen de middag had ik heerlijk 1 op 1 tijd met de baby dat was erg fijn. Maar je bent mama, en ieder begin is moeilijk maar je gaat vast snel je draai vinden!
Al vond ik de overgang van 0 naar 1 minder pittig als de overgang van 1 naar 2.

 

Hoi,
Onze eerste was wat ouder; 2 jaar en 9 mnd. De oudste vond het heel lastig dat mama in bed moest liggen en dat papa alle zorg voor haar moest doen. Daar werd ze heel boos over. Ze was wel direct verliefd op kleine zus en vond het vanzelfsprekend dat zij bij mij was.
De kraamzorg gaf als tip om als je weet dat er een voedingsmoment voor baby aankomt om dan 30 min daarvoor veel aandacht aan nr 1 te geven. Dat werkte wel goed.

Ja numero 2 krijgt minder mama aandacht dan nr 1 als baby en tegelijk nr 1 krijgt opeens ook minder aandacht. Maar nu hebben ze elkaar en dat is al vanaf begin de grootste lol samen. Ik vind het er veel gezelliger door geworden.

 

Net als wat roosie zegt. De eerste maanden vond ik pittig maar nr 2 huilde veel. Je hebt idd minder tijd voor nr 2 dan toen de eerste er net was. Maar t regelt zichzelf allemaal. Nr 2 gaat mee in de flow. Als je zelf n beetje ontspannen ermee omgaat krijgt ieder zn tijd en aandacht. De baby slaapt als t goed is geregeld dus dan heeft de peuter weer meer tijd. En als peuter op bed ligt gwb je tijd voor de baby.
Het komt goed, maar ik vond het best pittig en wennen. Bedenk dat niks perfect zal zijn. En dat hoeft ook niet.

 

Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik vond het eerste jaar wel heel pittig. Onze oudste was 2,5 en moest ook echt even wennen aan haar zusje. Sloot zich echt af als wij met de kleine bezig waren. De jongste vroeg veel aandacht en de oudste wilde ik ook niet tekort doen. Dat icm gebroken nachten (die ik bij de eerste niet had) en een lange nasleep van de bevalling maakte dat mijn lontje soms nogal kort was. De jongste is nu wat zelfstandiger, kan even alleen spelen, begrijpt meer, is een stuk minder gefrustreerd sinds ze kan lopen waardoor ze (ondanks haar pittige karakter) wel makkelijker is geworden. En dat vind ik toch wel heel fijn merk ik zelf.

 

Ik vond / vind het onwijs pittig, maar ook onwijs bijzonder. Ik vond met name de 1ste 3 maanden erg zwaar, ik had ook een baby die veel huilde. Nu is hij ruim 4 maanden en is het allemaal prima te doen, zo bijzonder hoe ze op elkaar reageren, en het is een enorm vrolijk lief ventje. Het zal vast even pittig worden, maar dat komt vast helemaal goed!

 

Wij hebben 17 maanden tussen de kindjes. Jongste is inmiddels bijna 5 maanden en het wordt steeds "makkelijker" hij heeft een fijn ritme, slaapt goed en huilt minder. Heb gelukkig niet gevoel dat ik onze oudste tekort heb gedaan, daar was ik ook heel bang voor. Kinderen reageren steeds leuker op elkaar en ik vind het heerlijk om mama te zijn van 2 kleine kids. Zelfs werken en een huishouden ernaast heb ik mijn draai in gevonden. De eerste 3 maanden waren het heftigst maar langzaam keert de rust terug. Je wordt zo ontzettend geleefd in het begin dat je er niet eens bij stil staat hoe het eigenlijk is. Maar nu realiseer ik me wat een rijkdom we hebben

 

Ik moet het nog gaan zien, hoe het gaat bevallen hier. Maar mijn oudste is 5 als de baby geboren wordt, dus dat heeft als voordeel wel dat ze al vrij zelfstandig is. Aankleden, wc, iets te eten of drinken pakken enz, ze redt zich op zich al prima. En ze gaat naar school, dus ik heb dan wel overdag wat tijd alleen met nr2.

We zullen zien hoe het gaat lopen. Denk dat het vanzelf losloopt.

 

Dit eigenlijk precies zo. Hier vond de oudste het in de kraamweek (zelfs toen ik nog in het ziekenhuis lag) allemaal wel prima. Maar toen mijn herstel wat langer op zich liet wachten door veel bloedverlies bij de bevalling, koorts en borstontsteking was hij er klaar mee. Hij werd boos en opstandig en het heeft wel even geduurd voor die buien over waren. Daar heb ik echt enorm om gehuild. Ik vond het zo erg! Het gaat nu beter (baby is bijna zeven weken) maar ik merk dat hij nog op een negatieve manier aandacht kan vragen. Gelukkig is hij superlief voor zijn broertje en zie ik steeds vaker mijn lieve en gezellige zoon terug. Het combineren van de zorg voor twee kinderen vind ik erg meevallen. Onze jongste is een makkelijke baby en op de één of andere manier wisselen de zorgmomenten zich op een natuurlijke manier af zodat beide ook genoeg aandacht krijgen. Alleen als ik een afspraak heb vind ik het lastig om iedereen op tijd klaar te hebben maar dat was al niet mijn sterkste punt. Ik vind het ook gezelliger geworden en ben echt de koning(in) te rijk met mijn twee jongens. Wel ben ik veel vermoeider dan in de kraamtijd van de eerste. Door het langere herstel na de keizersnede had ik een valse start en ook omdat ik overdag minder kan rusten vallen de nachtvoedingen me een stuk zwaarder. Hopelijk worden de nachten snel wat rustiger.

 

Gefeliciteerd! Mij valt het erg mee! Onze oudste was een huilbaby en dat eerste jaar vond ik echt vreselijk, echt overleven. Ik voelde me ook zo slecht toen. Maar nummer 2 is de meeste easy baby ever en dat wad ditect een roze wolk. Hij is heel gemakkelijk mee het ritme in gegaan. Heel natuurlijk. Ik vind het erg meevallen! Natuurlijk is het wel drukker en ik voel me soms ook wel schuldig naar 1 van de twee: de oudste krijgt niet alle aandacht meer maar ook de jongste krijgt niet de aandacht zoals de oudste kreeg want ja tijd is schaars dus ik moet het verdelen. Maar als je dan de interactie van de broertjes en hoe leuk ze samen zijn en elkaar aandacht geven maakt dat alles goed! De oudste was gelijk dol op zijn broertje en de jongste vindt niemand grappiger dan z’n grote broer. We hebben wel bewust in de kraamperiode apart iets met de oudste gedaan voor quality time maar meestal wil hij tegenwoordig graag zijn broertje erbij hebben. Ook scheelde het wel dat ze 3 jaar leeftijdsverschil hebben: de oudste was al uit de luiers en ik heb daar toch minder “zorg”voor.Hij snapte alles al goed en kon al veel zelfstandig. En hij helpt graag!

Ik vond persoonlijk van 0-1 kind heftiger omdat je leven 180 graden draait. Nu hadden we al een ritme en een kind en voegde hij probleemloos in

 

Ik vind het best pittig.
De rust die er was bij de eerste is er nu niet. Zoals je zegt met de eerste uren op de bank gehangen zonder iets te moeten.
Nu loopt er een stuiterend meisje rond die veel aandacht vraagt juist op de momenten dat het even niet gaat.

Maar het is ook ontzettend leuk.
V. helpt met E. Doekjes aangeven, de fles geven, helpen met in bad doen.
Niet altijd even handig maar zo leuk om te zien hoe V. haar best doet voor E.

Intens verliefd wanneer V. een liedje zingt voor E. en zij met een brede glimlach reageert ❤️

 

Onze oudste was ook al wat ouder (2,5 jaar) maar kan wel vertellen hoe het hier ging.

Oudste was direct dol op haar broertje en ze vond het allemaal wel prima. Even wennen aan de kraamzorg maar dat was al snel erg leuk (kraam moest haar 's middags op bed doen en helpen op de wc, mocht mama niet doen ) Uiteraard vroeg ze ook wel negatieve aandacht maar dat viel op zich heel erg mee. En welke peuter doet dat sowieso niet?

De eerste 8 weken vond ik pittig. Die hele kleine baby's willen vooral nog bij mama liggen en dat gaat niet constant wanneer je al eentje hebt rondlopen.
Ik heb wel eens gehad dat de baby in zijn bedje lag te krijsen terwijl ik de oudste op de wc hielp of in bed moest krijgen. Ja, dat zijn rotmomenten waarop ik ook nogal een kort lontje had naar de oudste toe (die natuurlijk in peuterstand zat en besloot gek te doen terwijl je juist snel snel wil).
Na 8 weken kon de jongste ook even zelf in de box/bed liggen zonder dat het volume vol open ging, ze krijgen dan wat aandacht voor speeltjes en vinden het vaak ook prima om te liggen en rond te kijken.

Heb 1 tip: schaft een goede wipstoel aan. Dat helpt enorm. Kan de baby er toch bij zitten.
Draagdoek is natuurlijk ook een goede, alleen kreeg ik daar mijn jongste de eerste weken niet goed in, hij was te klein. En hij wilde het ook niet echt.

Kan nu zeggen dat het me met een 2e erbij niet tegenvalt. Zeker zijn er veel momenten dat het drukker is en dat je ze beiden achter het behang wil plakken. Daar staat tegenover dat je weet wat het hebben van een baby is en dat bepaalde fasen (met slapen en eten, tandjes, frustraties in ontwikkeling, verkouden, enz.) echt overgaan en je hebt inmiddels al wat trucjes achter de hand.

Maak je van te voren niet te druk. Het komt zoals het komt.
Zo zei iedereen tegen mij dat het straks heel zwaar zou worden want die oudste, jaaaa die werd zo jaloers als de baby er eenmaal was. Nou, daar heb ik nooit wat van gemerkt. Het is HAAR broertje en daar mocht niemand aankomen. Inmiddels is baby doller op grote zus dan op papa of mama.

 

Heel herkenbaar wat @Emma86 zegt over wc en ene krijsende baby.

Ik heb er inmiddels 4 en drie daarvan zijn kort op elkaar. Tussen 2 en 3 zit 16 maanden en tussen 3 en 4 zit 18 maanden.

Ik vond/ vind de momenten dat baby aan het drinken is en de andere vanalles van je willen lastig. De oudere kinderen moeten dus meer geduld leren hebben.

En het naar bed brengen met alle ritueeltjes zijn momenten waar je je draai in moet vinden.

Maar wat de meeste wel zeggen, het wordt naar mate de tijd wel gemakkelijker.

 

Onze oudste is 3 jaar en 3 maanden en de baby is bijna 6 weken jong.
De ene dag gaat het top, de andere dag kan ik de hele dag wel janken.
Als ze allebei goed gemutst zijn, is het een feestje maar als de baby heel de dag krijst en niet slaapt en de peuter de hele dag dwars is oelala... dan weet ik soms niet waar ik t zoeken moet maar ik houd vol. Ik denk gewoon aan dat iedereen het kan dus IK OOK

 

Ik vond de overgang 0 naar 1 een stuk zwaarder dan 1 naar 2. Ik zag er van tevoren ook een beetje tegenop: hoe gaat de oudste reageren, komen ze niks tekort qua aandacht. Dit valt me echt mee.

De oudste is erg lief richting zijn broertje. Maar er zijn zeker momenten dat hij er even niet blij mee is (‘mijn mama!’). Dan is hij tegendraads en boos. De kunst is hem genoeg 1 op 1 aandacht geven gedurende de dag. Dan kan hij de momenten dat ik niet beschikbaar ben voor hem goed hebben. De ene dag gaat dit beter dan de andere. Als de baby een moeilijke dag heeft en ik hem niet veel weg kan leggen, is het echt wel een pittige boze peuter dag en ben ik blij als mijn vriend thuis is uit het werk. Gelukkig zijn er tot nu toe meer goede dan slechte dagen geweest en er is ook niks mis mee dat hij nu leert te wachten en te delen. Ik krijg extra dikke knuffels en kusjes tegenwoordig, dus de schade halen we wel in samen

Wat de jongste betreft: die weet natuurlijk niet beter. Ik kies ervoor de oudste gewoon naar de opvang te laten gaan, zodat ik wel 1 op 1 dagen heb om bv babymassage samen te doen, babyzwemmen of gewoon lekker samen kroelen thuis. Vind dat wel belangrijk en fijn.

 

Onze oudste was 3,5.
Ik vond de kraamweek heerlijk, alleen had oudste vanaf blik 1 een hekel aan de kraamzorg. Die heeft dus de grootste deel van de tijd bij oma gespeeld.
Ik vond het vooral vanaf een maand of 4 zwaar. Dochter 2 werd wat actiever, wilde veel bv, sliep slecht, ik werken Pff moet er niet aan denken Haha.
Dochter zelf was af en toe jaloers maar was goed te doen. Ze kreeg ook veel aandacht van al het bezoek, bijna iedreeen had ook een kleinigheidje voor haar meegenomen.

 

Hier bewust een groter leeftijdsverschil zodat ik qua tijd geen van beide kinderen te kort zou doen. De oudste heeft 4 jaar de onverdeelde aandacht gehad. En toen ze op school zat had ik overdag heel veel tijd voor haar pasgeboren broertje.
Daarom heb ik het nooit als druk ervaren.
Na school en op de vrije dagen is het natuurlijk wel wat meer werk dan 1 kindje maar niet onoverkomelijk veel meer.
De jongste huilde veel vanwege zn darmen en daar kon ik in alle rust mee zitten terwijl de oudste lekker op school zat.
Ik had ook een goede ergonomische draagzak waar hij graag in zat als we op de vrije middagen van de oudste en in het weekend op pad waren.

 

Op 2 dagen na zit er 2 jaar verschil tussen mijn boef en zijn grote zus (inmiddels 2 en 4).
Vooral de eerste maanden waren erg pittig, helaas een 2e huilbaby, maar de oudste is nooit echt jaloers geweest op haar broertje. Ik heb er in elk geval nooit iets van gemerkt.
Uiteindelijk gaat alles in elkaar over en binnen een mum van tijd weten ze niet beter. Na een paar dagen leek het al alsof broertje er altijd al was geweest.
Veel gewandeld met de duo-wagen. Een dag per week was de oudste op het KDV en kreeg meneer alle aandacht. En de oudste op haar beurt weer als de kleine man in bed lag.
Nu kibbelen ze veel maar kunnen ook heerlijk samen spelen.
Zoals hierboven al werd gezegd. Ik vond de overgang van 0 naar 1 ook intenser als van 1 naar 2.
Sucees straks!

 

C was 19 maanden toen der broertje geboren werd.
Ze vond het geweldig, een levende pop! Hoe leuk is dat?
Ze wilde overal mee helpen en helpt hem nog steeds als iets niet lukt.

Ik vond een 2e echt super makkelijk.
Was ook in alles een stuk relaxter als bij de 2e.
Wat ik wel vaak lastig vind is dat N minder aandacht krijgt doordat C momenteel alles opeist.
Gelukkig istie heel makkelijk (behalve momenteel, hij hangt alleen maar aan mijn benen)