Hai dames, Mijn zoon praat dus amper. Hij zegt losse woordjes, maar ik zie zo weinig vooruitgang. Toen hij anderhalf jaar was zei hij woordjes als mama, papa, mauw (poes), toet (auto), die, aai, fiets. Prima zou je zeggen, maar hij is niet meer of beter gaan praten dus. Hij zegt nog steeds mauw en toet. Opa en oma zegt hij ook niet en hij kan twee zinnetjes zeggen (ook al een jaar). In het begin zei hij dus mama en fiets, later niet meer. Inmiddels zegt hij wel weer mama sinds twee weken. Fiets nog niet. Het lijkt wel alsof hij die woorden was vergeten. Hij begrijpt alles, voert opdrachten prima en vlot uit, bouwt blokkentorens en maakt puzzels van 32 stukjes. Hij luistert prima naar zijn naam en zijn gehoor is goed. Hij liep heel erg snel en hij is heel vrolijk en lief. Niks mis met zijn ontwikkeling gelukkig. Maar hij blijft maar achterlopen in zijn spraak. Hij gebaart als hij iets wil hebben (die die) en wijst naar dingen om het gedaan te krijgen. staat de tv op een andere zender en hij wil babytv kijken, dan pakt hij de afstandsbediening en geeft hem aan mij en zegt: mama. als hij hagelslag op zijn brood wil, loopt hij naar de kast en pakt het pak eruit en zegt: die die. Als ik zeg dat ik hem niet kan verstaan of dat ik niet weet wat hij bedoelt, wordt hij boos. Niks helpt. Vragen wat het voor voorwerp is, is zinloos. Hij geeft geen antwoord of zegt: ehhhh die. Vragen of hij mij wil nazeggen lukt soms. 'Huis' wordt dan 'Oes'. Ook al is het niet te verstaan, hij probeert het tenminste. Maar meestal heeft hij er gewoon geen zin in. Met het cb afgesproken dat we afwachten tot hij 2,5 jaar is voordat we naar de logopedist gaan. Natuurlijk hoop ik dat hij ineens een sprong gaat maken in zijn spraak, maar ik zie het zeer somber in. Wat kan ik doen? Voorlezen werkt niet, hij heeft simpelweg het geduld er niet voor en trekt zo het boek uit mijn handen om plaatjes te kijken. Hij vindt het leuk om een spel te doen met het boek (waar is het konijn met de wortels? en hij wijst het aan. als ik echter vraag wat dat konijn in zijn pootje heeft dan zegt hij niks). Langzamerhand irriteert het mij enorm.. vooral omdat hij nu weer iets 'nieuws' heeft: als hij een koekje wil dan zegt hij mjumjum en wijst naar de kast. Mijn geduld is ook op aan het raken merk ik. Wat kan ik nu hiermee? Iemand tips?
Je zegt dat zijn gehoor goed is, is dat ook getest? Ik had bij mijn jongste ook het idee dat ze goed hoorde, maar voor een goede spraak-/taalontwikkeling was het bereik van haar gehoor te klein - ze hoorde dus wel, maar niet goed genoeg. Wij zijn toen via het cb doorgestuurd voor een gehoortest.
Mijn eerste ingeving zou ook oren controleren zijn. Het kan zijn dat hij wel hoort dat er wat gezegd wordt, maar niet goed genoeg om het ook te kunnen reproduceren. Verder zou je eens kunnen kijken naar babygebaren. Bijv de dvd’s van Lotte en Max. Dan kan hij op een andree manier dan die die duidelijk maken wat hij wilt. Verder weinig tips. Hier een zoon die ontzettend veel praat en ik me steeds meer verbaas over wat hij allemaal zegt.
Ik wil je graag de tip geven om de druk te verlagen en te blijven bedenken dat je kind dit niet uit 'luiheid' of 'dwarsliggen' doet, om wat voor reden dan ook kan je kind nu (nog) niet meer. Ik snap je irritatie en frustratie, maar ook dat gaat je kind voelen, waardoor het nog moeilijker kan worden voor hem. Hij zal waarschijnlijk net zo gefrustreerd zijn als jij en als je dan dingen verwacht die hij niet kan waarmaken, kan hij ook nog erg verdrietig worden. - Praat rustig en veel tegen je kind, in korte zinnen en duidelijk gearticuleerd. Benoem veel dingen en 'denk hardop'. - Geef woorden aan wat je denkt dat hij wil/bedoel. Als hij in de keuken staat met mjummjum, dan geef je hier woorden aan: "Jij wilt een koekje? Nou, dan pak ik de trommel. Pak er maar 1. Lekker hé?" - stop met hem 'voor het blok te zetten' en te verwachten dat hij op commando woorden nazegt of dat hij eerst een woord moet zeggen voordat er iets gaat gebeuren. Je benadrukt dan vooral wat hij nog niet kan. - voorlezen lukt niet, maar plaatjes kijken wel, praat dan gewoon over de plaatjes, benoem wat je ziet en laat hem dingen aanwijzen, sluit aan bij zijn interesses. En als je het gevoel hebt dat hij al een jaar stilstaat, dan kun je ook overwegen om gewoon nu al een logopediste te bezoeken. Succes!
Je moet stoppen je druk te maken. Ik begrijp niet waarom het je irriteert, als alles verder goed loopt met hem en hij zich wel goed ontwikkelt. Hij doet dit niet expres! Mijn middelste was ook een late prater. Ze begon vroeg, maar bleef daarna lang op hetzelfde niveau 'hangen'. Dachten wij, want ondertussen ontwikkelde ze heel veel andere dingen. Wij hebben ons ook zorgen gemaakt, toen ze met 2,5 jaar naar de kleuterklas ging (wij wonen in Belgie), kon ze zich soms echt niet verstaanbaar maken. Ze durfde ook niet te praten. Maar opeens, na een maand, bloeide ze helemaal open. Begon ze steeds meer zinnen te maken en verstaanbaar voor anderen. En opeens foutloos! Houd het dus in de gaten, maar ik hoop niet dat je je 'irritatie' op hem uit. Dat zal zijn ontwikkeling alleen maar vertragen. Zoals @Kache al aangeeft, alles benoemen. Spreek duidelijk tegen hem, herhaal veel. En hem niet voor het blok zetten, dat heeft een averechts effect.
Helemaal eens met Kache om de druk te verlagen. Kinderen willen doorgaans juist communiceren omdat dit normaal gedrag is en ze er veel mee kunnen bereiken, vaak is het dus een kwestie van niet kunnen in plaats van niet willen. De druk, frustratie en ergenis is voor een kind niet goed wanneer ze iets niet kunnen maar wel willen. Het werd averechts met alle gevolgen van dien. Ik raad je aan om de oren te laten testen, als dat goed is dan zou ik contact opnemen met een logopedist die samen met jullie gaat kijken wat de reden van achterstand is en hoe jullie je zoon kunnen helpen om goed te leren communiceren. De huisarts kan je helpen bij een verwijzing.
Hi! Mijn zoon zei met 2 jaar ook nog maar enkele losse woordjes en met 2 jaar en 4 mnd waren dat hooguit 20 woordjes en nog slecht te verstaan ook. Ik kreeg ook een extra afspraak bij het CB met 2,6 mnd ter controle. Maar in die tijd tussen 2,4 mnd en de controle, begon hij ineens te praten als een malle, incl. volledige zinnen! Inmiddels is hij 2,10 en praat hij de oren van m'n hoofd en begint zijn uitspraak nu ook beter te worden. Moraal van het verhaal: wacht nog even af, het kan ook ineens komen. Ze gaven bij mij aan dat het tussen de 2,5 en drie jaar pas een probleem gaat worden.
Mijn neefje zei rond zijn 3e ook bijna alleen nog maar 'die, die'. Het geloof ik wel op den duur logopedie gehad maar is daarna gewoon goed gaan praten. Hij kon andere dingen weer beter. Ik zou het ook echt proberen los te laten. Je legt er stiekem dan al best wat druk op en dat lijkt me juist niet stimulerend. Want al blijkt dat hij wel een taalontwikkelingsstoornis heeft dan is dat toch ook sneu wanneer z'n mama zich irriteert aan zijn onkunde van iets. En tuurlijk hopen we allemaal dat onze kinderen alles gewoon netjes volgens het boekje en lekker vlot kunnen, dat zal iedereen wel herkennen. Maar voor ons zelf is het veel prettiger als je in staat bent het toch los te laten en het je niet zo te laten beïnvloeden.
Hier een knul van Net 3 en begint nu pas een beetje te praten. Ik vond het ook vervelend dat hij niet praten maar ontwikkelde zich inderdaad op andere vlakken, en langzaam aan begint hij nu woorden te zeggen woorden te herhalen wat wij benoemen weet alles feilloos wat wij zeggen. Hoe frustrerend het ook is dat hij nog niet praat Uiteindelijk komt alles goed voor zijn 18e praat hij wel.
Ons zoontje was ook een beetje aan de late kant. Hij heeft veel meer interesse in ondernemen, onderzoeken, technische dingen en motoriek. Hier is hij ook goed in ontwikkeld. Als ik hem daarin vergelijk met andere kindjs is hij daarin vroeg en ook erg zelfstandig. Ze kunnen niet alles tegelijk Sinds hij 2 is gaat hij naar de psz, er komen nu in rap tempo woordjes bij! Het heft eindelijk nut voor hem om te gaan praten. Misschien eens kijken voor aanmelding psz?
Hoi hoi, Ik begrijp jouw reactie. Ik zal even beter uitleggen waarom ik mij irriteer. Het stond ook wat bot en kortaf geschreven in mijn openingspost. Hij zegt al een jaar dezelfde woorden/zinnen zonder dat er ontwikkeling in zit. De woorden die hij erbij heeft geleerd, zijn op één hand te tellen. Sterker nog, hij kon sommige woorden wekenlang zeggen en later helemaal niet meer. Met mij irriteren bedoel ik eigenlijk: ik maak mij zorgen. Ik wéét dat hij verstandelijk prima in orde is en toch ben ik bang dat hij iets afwijkends heeft. Mijn irritatie is eigenlijk een wanhoopskreet die zegt: praat nou zodat IK gerustgesteld wordt dat er niks met je aan de hand is (jaja, diep over nagedacht haha). Daarbij word ik er gewoon moe van om telkens te gissen naar wat hij bedoelt. Als hij op een stoel wil zitten dan springt hij gewoon tegen mij op met zijn armen omhoog. En dan zo'n zeurgeluidje erbij. Ik denk dan: zeg gewoon 'op' of 'mama optillen' ofzo... Natuurlijk begrijp ik dat hij het niet doet om mij te jennen. Ik probeer absoluut mijn irritatie niet op hem te botvieren, maar ik ben inderdaad bang dat hij heus wel aanvoelt dat ik het onderhand wel zat ben. Ik ga het proberen los te laten. Bedankt voor je antwoord.
Ik zal nog even in het algemeen reageren. iedereen bedankt voor de antwoorden en de tips (Kache, hier heb ik echt wat aan, top!) Ik heb zijn gehoor niet laten testen. Goed idee, ik ga het overleggen met het cb. Ik ga het proberen los te laten, teveel druk erop werkt averechts en we worden hier beide absoluut niet gelukkig van. ik blijf natuurlijk wel met hem oefenen door korte gesprekjes te voeren en woorden te benoemen (zonder de nadruk op nazeggen etc). en verder moet ik er maar op vertrouwen dat het uiteindelijk goed komt. Hij zit wel op het kinderdagverblijf. Daar proberen ze hem ook te stimuleren om te praten. Ik vind het fijn om ook wat erkenning te krijgen van andere dames. Hij ontwikkelt zich inderdaad op andere vlakken razendsnel, blijkbaar heeft dit toch wat meer tijd nodig.
Mijn zoon zei tot ruim na zijn 2e verjaardag eigenlijk niets dan papa of mama. Nooit druk om gemaakt, wij gingen ervan uit dat het vanzelf zou komen. Nu is hij 2 en 3 maanden en opeens hoor ik woordjes voorbij komen die ik niet eerder hoorde en combineert hij woordjes tot een zinnetje. Ik ben wel de enige die begrijpt wat hij bedoelt maar het begin is er. Hier zeiden ze op het cb dat het prima was en ook helemaal nog niet hoefde, dat het heel normaal was dat kindjes van deze leeftijd nog niet of nauwelijks spreken...
Spraak/taal komt niet altijd vanzelf, ondanks dat veel mensen dat denken. Maar gelukkig vaak wel. Je kunt altijd vrijblijvend een gesprek hebben met een logopedist! In Nederland kost zo'n eerste gesprek niks en je hebt dan (nog) geen verwijzing nodig! Een logopedist kan je gerust stellen of je in de goede richting wijzen wanneer hulp wel nodig is. Heel wat logopedisten hebben zelfs een inloopspreekuur. Waar je zonder afspraak en ook vrijblijvend kunt binnenlopen met je vraag. Ik heb 2 jongens met spraak/taalprobleem. Met allebei rond de 2/2.5 jaar een gesprek gevraagd bij logopedist. Bij de oudste omdat hij nog geen 2 woordcombinaties maakte (wat met 2 jaar wel zou "moeten"). Bij de jongste omdat hij vanalles wilde vertellen maar nauwelijks verstaanbaar of te begrijpen was. Bij onze oudste bleek het ernstig en werd hij meteen in behandeling genomen. En na een half jaar logopedie ging hij naar Kentalis vroegbehandeling. (hij zit inmiddels in het speciaal onderwijs, maar heeft nog meer problemen dan alleen spraak/taal) Bij onze 2e zoon zei ze dat het reuze meeviel, ze wilde hem wel op 3 jarige leeftijd nog een keer zien (ook nog gratis en zonder verwijzing). Met net 3 jaar terug gekomen. Ze vond het de moeite waard om te werken aan zinsconstructies en uitspraak, zeker gericht op het naar school gaan over een jaar. Inmiddels een jaar verder. Hij krijgt nu dus al een jaar logopedie en is super vooruit gegaan!! Hij zit nu in groep 1 van de basisschool. Blijft nog logopedie krijgen voor uitgebreide zinsconstructies, maar is goed verstaanbaar en ook z'n woordenschat is nu ruim voldoende.
Hallo, ik wil ook nog even op je reageren onze zoon heeft ook lang slecht gepraat, motorisch is hij wel een vlugge jongen. S nachts werd hij regelmatig een keer of soms 2x wakker. Hij zei woordjes maar deze waren slecht te verstaan. Door onze kno historie zijn we op mijn verzoek weer bij de kno gezien. En hij had erg veel vocht achter zijn trommelvliezen, daardoor is het alsof hij hele dagen met zijn vingers in de oren loopt. Alles komt dan ook wat vervormd binnen uiteraard. Vandaar dat hij ook zo weinig zei een slecht te verstaan was. Wat heeft het voor een zin om zinnen te maken als losse woorden door mama al niet begrepen worden?! Maar goed, buisjes zijn geplaatst en nu ontwikkeld hij reuze snel inclusief zinnen! Mocht je hier iets in herkennen zou ik zsm een verwijzing naar de kno regelen via de huisarts. En de frustratie/zorgen is idd normaal, ik bleef maar denken, hij kan er niets aan doen, hij doet het niet expres, om alles te relativeren en geen daarmee niet in de weg te zitten. Qua boekje lezen, je kunt hem een eigen boekje in de handen geven terwijl je een ander boekje voorleest. En waar hierboven ook staat. Als hij wat zegt een wilt dan zelf goed benoemen. Oh, wil je opgetilt worden. En als benoemen. Samen fietsen en als benoemen werkt ook. Of buiten wandelen en iets veel voorkomends gsm zoeken samen. Eerst gaat hij wijzen en mogelijk later ook zelf benoemen.
Wat jij omschrijft herken ik heel erg in mijn dochter, zo is het met haar ook gegaan. Ze was motorisch heel sterk en snel, ze begreep bijna alles wat je zei, ze kon alleen zelf niet duidelijk maken met spraak wat ze wilde, ze deed veel met gebaren, maar daarvan wist ik ook niet altijd wat ze bedoelde (met driftbuien tot gevolg). Met 1.5 jaar zei ze een woordje of 10, maar daat bleef ze op hangen. Vanaf 2 jaar doorverwezen naar het CB voor logopedie, maar dat hielp in het begin ook niet echt. Ze was een heel bewegelijk meisje, dus met 2 jaar 20 minuten moeten oefenen met een logopedist, nee dat was het niet zo voor haar. De oefeningen vond ze leuk om te doen, maar spraak liet ze daarbij niet horen. Met 2.5 jaar is ze begonnen met de psz 2 dagdelen in de week en de verwachting/hoop was dat ze daar een sprong zou maken met spraak. Maar helaas gebeurde dat niet... ze had/heeft het prima naar haar zin om de psz, maar het praten liet ze daar echt niet horen. Ondertussen kreeg ik een meisje wat steeds onzekerder werd bij onbekenden, want ja de meeste mensen verwachten van een kind van 2.5 /3 jaar dat ze praten, dus stelde haar vragen, maar hierop kon ze geen antwoord geven. Ook thuis kwamen steeds meer driftbuien, want ze wilde steeds meer, maar we begrepen haar gewoon niet altijd. Haar oortjes zijn ook verschillende keren getest, en ze had een lichte afwijking bij de lage tonen, maar dat kon niet de reden zijn dat ze niet sprak. Inmiddels stond ze al op de wachtlijst voor onderzoeken bij Kentalis en toem ze bijna 3 jaar was zijn we daar voor onderzoeken geweest. Binnen 2 uur hadden ze daar de oorzaak vastgesteld, ze had/heeft een klankontwikkelingsprobleem, waardoor het praten achterbleef, want ze kon simpelweg de meeste klanken niet goed maken. We kwamen op de wachtlijst voor vroegbehandeling terecht en konden bij de logopedie met specifiekere opdrachten terecht, nl de methode hodson en paden. Dit heeft haar voor de klanken erg geholpen en in eens ging ze in augustus vorig jaar sprongen maken, ze was toen 3 jaar en 3 maanden. In november kregen we ook bericht dat ze bij de vroegbehandeling van Kentalis terecht kon voor 2 dagen per week. En natuurlijk is dat even wennen geweest voor haar, maar de kleine groepjes, extra begeleiding, logopedie tijdens de behandelingen (en dus niet meer na een ochtend psz ook nog naar de logopedie toe te moeten met een kind wat daar eigenlijk geen zin in heeft om weer 20 min opdrachten te moeten doen) en het feit om in een klasje met kinderen met hetzelfde niveau te zitten hebben haar echt goed gedaan. Haar onzekerheid is helaas nog niet minder geworden, ze durft nog steeds slecht te praten bij vreemden en ook bij Kentalis en de psz houdt ze zich nog in qua spraak, maar thuis is het een wereld van verschil. Ze maakt thuis inmiddels hele zinnen, kan alles pratend duidelijk maken, krijgt steeds meer vertrouwen in zichzelf, is zich echt enorm aan het ontwikkelen. Ze zit nog steeds niet op het niveau qua spraak van andere van haar leeftijd, maar ik heb er inmiddels het vertrouwen in dat het helemaal goed komt met haar spraak en dat ze als ze straks 4 is gewoon in kan stromen in het regulier onderwijs. Sorry het is een beetje een lang verhaal geworden, maar ik wilde ook graag een andere kant van het verhaal laten lezen dan de reacties, maak je niet druk, het komt vanzelf. Ik heb dat ook heel vaak gehoord en bij ons had ze nou eenmaal extra hulp nodig. En inderdaad zal het bij veel kinderen ook vanzelf goed komen, maar soms is het nodig om andere stappen te nemen en hulp in te schakelen.
Ik heb zelf een dochter met een taalontwikkelingsstoornis (tos) en een licht gehoorverlies (bij geboorte bekend, sinds een aantal maanden 1gehoorapparaatje). Zij zit in een vroegbehandelgroep bij kentalis. Haar taalbegrip was redelijk op peil, maar kon zich niet uitdrukken. Tips die ik je kan geven, stop met overhoren en vragen wat iets is. Dit legt druk op je zoontje en hiervan wordt hij misschien wel opstandig en dit gaat niet helpen. Dit is mij nadrukkelijk afgeraden door alle professionals. Kinderen leren taal door herhaling. Dus zeg voor, benoem wat iets is. Als hij iets aanwijst kun je zeggen, ", wil je de auto) als hij naar een auto wijst. In korte zinnen van 2/3 woordjes in normaal Nederlands. Als hij iets fout zegt, maar je begrijpt hem wel, herhaal het, maar dan in goed Nederlands. Hij doet het niet expres, dat is onmogelijk op die leeftijd. En vraag een verwijzing naar een audiologisch centrum. Zij kunnen gehoortest n doen en ook het taalbegrip/iq meten. Op basis daarvan kan worden beoordeeld of er sprake is van een probleem en kan er worden doorverwezen voor vroegbehandeling als dit nodig is. Kijk het niet aan, hij heeft nu de leeftijd dat ze goed in kunnen grijpen, zodat hij voor hij 4 is, een sprong kan maken. Tos komt bij 5% van alle kinderen voor, veel vaker bij jongens dan bij meisjes. Ga er niet zomaar vanuit dat het goed komt, dat roept iedereen altijd. Mijn dochter zei op die leeftijd ook heel weinig (in haar geval doordat ze ruim een jaar extra gehoorverlies had door vocht en dus gesprekken niet hoorde). Dit heeft de boel verergerd. Ze zat op de ondergrens van acceptabel is bij het consultatiebureau. Maar omdat wij al bij het audioligisch centrum liepen is het via hun gegaan. Zij is na de zomervakantie 2017 gestart bij kentalis en gaat nu met sprongen vooruit en kan gewoon naar het regulier onderwijs na de zomervakantie. Het traject duurt 1 jaar. Nu ben je nog op tijd mocht het nodig zijn.
Misschien een beetje mosterd zie ik, ik had alleen de op gelezen. Maar inderdaad, wat de andere dames ook zeggen.