Hoe oud is hij? oh 3 zie ik nu, blijf volhouden!!! Hij moet nu nog leren dat jouw nee ook echt nee is, mijn dochter is bijna 10 dus flink wat leer ervaring rijker Het beste vriendje van mijn dochter kan echt enorm door zeuren, en zijn moeder is dus echt niet duidelijk omdat ze de lieve vrede altijd maar wil bewaren en hem niet verdrietig wil zien. Mijn dochter komt regelmatig thuis met het verhaal dat hij zijn moeder asn het uitdagen was en heel vervelend en dwingend was naar zijn moeder toe. Ze zegt dan" daar was jij al lang klaar mee geweest"
Ja dat klopt zeker. Mijn oudste 2 zeuren eigenlijk nooit. De jongste kan uren doorgaan. Zelfde opvoeding hoor.
Haha, die kun je in je zak steken. Maar drie jaar of tien jaar verschilt inderdaad wel. Dat wordt dus de boel uitzitten wat dat betreft en gewoon volhouden. Dat snel toegeven zeuren in de hand werkt geloof ik dan weer wel. Dan weten die kinderen dat ze zo bereiken wat ze willen. Dat hebben ze zo door.
Denk eerder dat ik erg consequent ben, dan streng. Ze mag vrij veel. Maar ze weet heel goed mijn grenzen. Hiermee voorkom ik denk ook de meeste driftbuien. Al kan dat zo weer omslaan met een peuter
Ik denk niet dat ik erg streng ben, ik heb wel de neiging te helikopteren. Ik heb er een bloedhekel aan als hij niet luistert en dat is nog onze uitdaging . Sinds een week benader ik hem anders en dat helpt echt enorm. Ik merk ook dat hij daardoor beter luistert en het veel makkelijker is om consequent te blijven. Ik wil zelf graag een moeder zijn die een kind richtlijnen geeft. Blijf binnen deze uiterste grenzen en verder ist prima. Echter heeft mijn zoon duidelijkheid en grenzen nog nodig .
Ik denk dat ik niet streng ben maar er zijn wel regeltjes, die in mijn ogen normaal zijn. - hij mag niet slaan, schreeuwen, gillen, schoppen, knijpen en bijten. - hij mag niet aan onze mobielen zitten. - hij mag niet aan de vensterbank zitten. Staan breekbare spullen op. - hij mag tekenen op zijn eigen tafeltje maar niet op de grond/ tafels/ stoelen/ deuren en muren. Dit werkt heel goed. - bij ons is het ouderwets: eten wat de pot schaft. Ik ga geen ander eten maken, als hij niet wilt eten. Hij lust heel veel nl. - hij mag niet aan de afstandsbedieningen zitten. Hij mag wel - als hij een koekje wilt, mag hij twee koekjes en soms meer. - hij mag met klei spelen, spelen met zand in de tuin etc. - ik zoek zijn kleren uit en laat hem soms kiezen. - als hij tv wilt kijken of op de iPad, mag dat meestal wel maar ik probeer hem sinds kort af te leiden naar normaal spelen. Liever geen tv of iPad, zeg maar. -
Nee dat hoort niet bij die leeftijd. Op die leeftijd moeten ze al helemaal opgevoed zijn! Haha nee hoor. Dat hoort zeker bij die leeftijd. Hier is zoontje 5 en meestal gaat het goed maar ik merk wel dat die bekende babysprongen nog steeds terugkomen en tijdens zo een sprong/fase is het vaak een hele zeur fase. Als die fase gedaan gaat het heel gemakkelijk maar ze komen nog steeds terug. En net als bij een baby, na zo een fase is hij ineens veel gegroeid in alles. Hier kreeg ik een paar weken geleden constant te horen 'ach maar dat maakt toch niks uit'
Hier is het vooral: “Ik hoef niet te...”. En dan zo: “Ik hoeoeoef nieieieieiet!!!!!!!!!!” Echt totaal mislukt, die opvoeding...
Niet echt maar dat komt omdat onze zoon super braaf beleefd en opgeruimd is Dus het hoeft niet. Ik verwacht dat ik het zwaarder krijg bij onze jongste
Bij dat vriendje van mijn dochter denk ik dat het echt zo werkt.... Zeuren loont, als je maar blijft volhouden! Dat heeft de ervaring hem geleerd. Zo heeft hij vorig jaar voor de zomervakantie drie maanden lopen zeuren of mijn dochter bij hun op de camping mocht komen logeren als ze op vakantie waren, hij heeft haar helemaal lekker gemaakt met de super leuke camping. Zijn moeder stroomde niet over van enthousiasme, maar nam geen duidelijk standpunt in en bleef maar zeggen "we zien het wel" dus ik ben vanaf het begin mijn dochter gaan voorbereiden dat de kans zeer aanwezig was dat het niet door zou gaan vanwege het weer of omdat het misschien niet uit zou komen...... Je raad het al..... Haar vriend vermaakte zich zo goed, zijn beste vriendinnetje die hij drie maanden lekker had lopen maken, hoefde niet te komen..... Mijn dochter hevig teleurgesteld, heeft er zelfs van moeten huilen... Heel begrijpelijk. Ik had als moeder gezegd, ze komt! Je hebt haar een dikke worst voor gehouden en nu wil je hem haar niet geven... Dat kan niet, is niet eerlijk, hoe zou jij je voelen als dit bij jou zou gebeuren?! Maar hij kreeg zijn zin en had de boel in de hand.... Zijn eigen behoefte eerst, ten koste van mijn dochter... Later hoorde ik dat zijn vriendje op de camping een dag later weg ging, en hij toen zei, komt T nog hier logeren??? Dat heb ik toen niet laten gebeuren, wij zijn niet de marionetten van meneer J. Dat heb ik mijn dochter ook uitgelegd en hoewel ze het best lastig vond snapte ze het zeker wel. Wij zijn lekker met mijn zus en nichtjes een hele dag naar een groot zwembad geweest! Dochter vond dat ze enorm veel geluk had want als ze nu op de camping bij J was geweest had ze deze geweldig leuke dag maar mooi gemist!
Hmm nou dat eerste rijtje vind ik eigenlijk heel vanzelfsprekend.. Dus als dat streng is ben ik het ook! Alleen de schermtijd is hier wel een dingetje maar gelukkig gaan we richting het mooie weer en spelen ze graag buiten! Ik zou wel willen dat ik wat consequenter zou zijn. Met name de oudste kan nogal zeuren en doordrammen en tja dat zal dus wel effectief zijn... probeer er nu meer op te letten en ook benoemen naar haar dat ze het maar 1 keer hoeft te vragen en het antwoord wat ze krijgt dat is het. Mijn vriend is strenger mbt snoepen en slapen maar ik ben zelf ook een snoepkont en dat slaapgedeelte is ook een moederdingetje denk ik (niet laten huilen en soms bij ons in bed ) Rommel vind ik niet erg al moet ik soms mijn controleneigingen onderdrukken maar heb er een hekel aan als dingen kapot gaan. Gelukkig zijn onze kinderen redelijk voorzichtig met hun spullen. Mbt opruimen zou ik strenger moeten zijn en meer van ze vragen. Maar meestal is het gewoon veel sneller als ik help of het zelf doe. Geldt ook wel een beetje voor aankleden en jassen en schoenen aan en uitdoen. In dat programma de opvoeders zei een moeder "wat je zelf kunt doe je ook zelf". Ik heb me voorgenomen dat motto hier ook in te voeren. Straffen doen we in de zin van logische consequenties maar vooral ook uitleggen. Er staat hier wel eens een in de gang maar altijd met een keuze optie. Als de jongste niet aan tafel wil dan mag hij kiezen of aan tafel of in de gang maar niet blijvend spelen terwijl we gaan eten. Als ik naar vriendinnetjes kijk van mijn dochter zijn wij redelijk gemiddeld.
Lastige vraag hoor... ik ben in ieder geval veel strenger en consequenter dan mijn man (ze heeft hem helemaal om haar vingertje gewikkeld )! Er mag en kan hier best veel vind ik, maar wel binnen kaders. Zo mag er bijvoorbeeld lekker geknutseld enzo worden, maar wel alleen aan de keukentafel en bij verven met haar kliederschort aan. En dat vindt ze dan ook prima. Buiten spelen mag en kan bijna altijd, maar zonder gegil/gekrijs en als ik roep moet ze komen (ben niet zo snel nu). We ruimen elke dag samen het speelgoed op en ze helpt regelmatig met stoffen/stofzuigen/koken/bij papa met klussen. Dingen die zelf (gedeeltelijk) kan, mag ze bijna altijd zelf proberen. Zoals aankleden. Ze heeft ook invloed op haar kleding, maar uiteindelijk is het mijn beslissing. Altijd eerst een halve beker water voordat ze sap of melk krijgt. We mogen wel strenger zijn op schermtijd, we zijn allemaal nogal lui op zaterdag en zondagochtend . Ook deelt mijn man graag snoepjes met dochter, dat mag ook wel minder
Het is inderdaad een lange adem iets. Mijn middelste zeurt momenteel ontzettend. Ik vraag wel eens aan hem , hoe vaak wordt een nee bij mama een ja? Nooit, antwoordt hij dan. Dus waarom zeur je dan verder? Gewoon omdat ik dat wil. Ik reageer er over het algemeen niet op, maar vermoeiend is het wel.
Heeeeeeeel vermoeiend...... mijn dochter deed dat toen ze kleiner was ook hoor, tot huilend op de grond liggen aan toe en als je dan zelf ook nog niet fit of gewoon moe bent is dat op z’n zachts gezegd niet zo leuk..... Maar als je daar altijd aan toe geeft zal het zeker niet over gaan, daar ben ik van overtuigd! Het vriendje van mijn dochter vraagt niets normaal aan zijn moeder, hij is al 10 en als hij een snoepje wil begint hij meteen op een zeurderig baby toontje tegen zijn moeder brrrrr ik kan daar niets mee, krijg daar de kriebels van....
Ik accepteer dat al niet van mijn 5-jarige. Hij kan het normaal vragen of hij kan het vergeten. In reactie op zijn zusje die natuurlijk haar dingen krijgt door te wijzen en jammeren, probeert hij het ook zo. Maar ik vind het zo irritant! Ik ben juist zo blij dat de jongste begint te praten.
Ik ben daar ook altijd vrij simpel en duidelijk in geweest naar mijn dochter toe. Ik zei ook gerust “T, praat normaal! Anders luister ik niet naar je!”
Hier kan en mag best veel en ik laat de kinderen enorm vrij en mede daardoor zijn ze enorm zelfstandig. Maar als iets echt niet kan of mag of ze hebben rottigheid uitgehaald dan ga ik niet mee in hun dramatiek en is het over en uit. Een grote of brutale bek van vooral de oudste 2 kinderen wordt hier echt niet geaccepteerd en daar hangen zeker consequenties aan vast, daar ben ik wel streng in en ben ik op zo’n moment zo flexibel als een loden deur maar over het algemeen ben ik niet heel,erg streng.